Nosiciele światła — jaki mają cel?

„Ustanowiłem cię światłem narodom” (DZIEJE 13:47, NW).

 1. Jaki wpływ na apostoła Pawła wywarło polecenie przytoczone w Dziejach Apostolskich 13:47?

„JEHOWA tak nam przykazał: ‚Ustanowiłem cię światłem narodom, abyś był wybawieniem aż po ostatni kraniec ziemi’” — oświadczył apostoł Paweł (Dzieje 13:47, NW). Nie tylko wypowiedział te słowa, lecz także zdawał sobie sprawę z ich wagi. Odkąd został chrześcijaninem, poświęcił życie spełnianiu tego polecenia (Dzieje 26:14-20). Czy nakaz ten dotyczy również nas? A jeśli tak, to dlaczego ma on w naszych czasach tak istotne znaczenie?

Kiedy dla ludzkości ‛zgasły światła’

 2. (a) Jakie wydarzenia mocno się odbiły na duchowym i moralnym klimacie panującym na świecie, gdy nastał jego czas końca? (b) Jak pewien brytyjski mąż stanu zareagował na to, co obserwował w sierpniu roku 1914?

² Zanim się urodziła większość współcześnie żyjących, dla tego świata nastał czas końca. W szybkim tempie rozegrały się doniosłe wydarzenia. Szatan Diabeł, główny sprawca ciemności duchowych i moralnych, został strącony na ziemię (Efezjan 6:12; Objawienie 12:7-12). Ludzkość uwikłała się już w pierwszą wojnę światową. Na początku sierpnia 1914 roku, kiedy było niemal pewne, że wojna jest nieunikniona, sir Edward Grey, brytyjski minister spraw zagranicznych, powiedział, stojąc w oknie swego londyńskiego gabinetu: „W całej Europie gasną światła; za naszego życia już się nie zapalą”.

 3. Z jakim powodzeniem przywódcy światowi usiłowali rozjaśnić perspektywy roztaczające się przed ludzkością?

³ W roku 1920 spróbowano ponownie rozniecić owe światła przez powołanie do życia Ligi Narodów. Okazały się one jednak słabiutkim, migotliwym płomykiem. Pod koniec drugiej wojny światowej przywódcy polityczni podjęli kolejną próbę, tym razem z Organizacją Narodów Zjednoczonych. I znowu nie udało się rozpalić jasnego światła. Teraz, po ostatnich wydarzeniach, czołowi politycy mówią o „nowym ładzie światowym”. Nic jednak nie wskazuje na to, by jakikolwiek „nowy świat” przez nich utworzony zapewnił prawdziwy pokój i bezpieczeństwo. Wprost przeciwnie: konflikty zbrojne, walki etniczne, przestępczość, bezrobocie, nędza, zanieczyszczanie środowiska oraz choroby w dalszym ciągu zatruwają ludziom radość życia.

 4, 5. (a) Kiedy i jak ród ludzki pogrążył się w ciemności? (b) Co jest potrzebne, aby sprowadzić wyzwolenie?

⁴ Jednakże światła dla ludzkości zgasły w gruncie rzeczy na długo przed rokiem 1914. Stało się to jakieś 6000 lat temu w Edenie, gdy nasi prarodzice postanowili podejmować własne decyzje, bez oglądania się na oznajmioną im wolę Bożą. Bolesne doświadczenia, jakie od tamtej pory dotykają ród ludzki, są skutkiem podlegania potędze, którą Biblia nazywa „mocą ciemności” (Kolosan 1:13). Ulegając wpływowi Szatana Diabła, pierwszy człowiek Adam pogrążył świat w grzechu, od Adama zaś grzech i śmierć przeszły na wszystkich ludzi (1 Mojżeszowa 3:1-6; Rzymian 5:12). W ten sposób ludzkość straciła uznanie Jehowy, który jest Źródłem światła i życia (Psalm 36:10).

⁵ Rzeczywiste światło mogło znowu zaświecić ludziom jedynie pod tym warunkiem, że odzyskają uznanie Jehowy Boga, Stwórcy człowieka. Wówczas to bowiem mogłaby zostać usunięta „zasłona, rozpostarta nad wszystkimi ludami”, czyli potępienie spowodowane grzechem. Jak miało do tego dojść? (Izajasza 25:7).

Powołany na „światło dla narodów”

 6. Jakie wspaniałe perspektywy otwarł przed nami Jehowa za pośrednictwem Jezusa Chrystusa?

⁶ Jeszcze zanim Adam i Ewa zostali wydaleni z raju, Jehowa przepowiedział pojawienie się „nasienia”, które stanie się wyzwolicielem ludzi miłujących sprawiedliwość (1 Mojżeszowa 3:15, Biblia gdańska). A gdy obiecane Nasienie narodziło się jako człowiek, Jehowa pobudził sędziwego Symeona, żeby w świątyni jeruzalemskiej wyjawił, kto jest „światłem dla usunięcia zasłony z narodów” (Łukasza 2:29-32, NW). Dzięki wierze w wartość ofiary z doskonałego, człowieczego życia Jezusa ludzie mogli być uwolnieni od potępienia, jakie na nich ściąga wrodzony grzech (Jana 3:36). Zgodnie z wolą Jehowy mogli odtąd wyglądać doskonałego, wiecznego życia — czy to w charakterze współwładców niebiańskiego Królestwa, czy też jako jego poddani, zamieszkujący rajską ziemię. Cóż za cudowne możliwości!

 7. Dlaczego obietnice zawarte w Izajasza 42:1-4 oraz ich urzeczywistnienie w I wieku napełniają nas nadzieją?

⁷ Poręczycielem urzeczywistnienia tych zadziwiających widoków na przyszłość jest sam Jezus Chrystus. Nawiązując do dokonywanych przez niego uzdrowień ludzi dotkniętych rozmaitymi nieszczęściami, apostoł Mateusz odniósł do jego osoby słowa z Księgi Izajasza 42:1-4. Czytamy tam między innymi: „Oto mój Sługa, którego podtrzymuję, mój wybrany, w którym mam upodobanie. Dałem mojego ducha na niego i praworządność zaniesie narodom”. Czyż nie tego właśnie potrzebują ludzie ze wszystkich narodów? W proroctwie napisano dalej: „Nie będzie krzyczał ani głośno wołał, głosu jego nie będzie się słyszeć na ulicy. Zgiętej trzciny nie złamie i tlącego się knotka nie zgasi” (Biblia lubelska). Jezus rzeczywiście nie obchodził się szorstko z tymi, którzy i tak już byli udręczeni. Litował się nad nimi, uzdrawiał ich i nauczał o zamierzeniach Jehowy (Mateusza 12:15-21).

 8. W jakim sensie Jehowa uczynił Jezusa „przymierzem dla ludu” i „światłem dla narodów”?

⁸ Dawca przytoczonego proroctwa zwraca się następnie do swego Sługi, do Jezusa, mówiąc: „Ja, Jahwe, powołałem cię w sprawiedliwości i ująłem cię za rękę, ukształtowałem cię i uczyniłem przymierzem dla ludu, światłem dla narodów, abyś otworzył oczy niewidomym, uwolnił z więzów pojmanych, z więzienia tych, co mieszkają w ciemności” (Izajasza 42:6, 7, Bl). Jehowa istotnie uczynił Jezusa Chrystusa „przymierzem”, poręczycielem uroczystej obietnicy. Ileż czerpiemy z tego otuchy! Kiedy Jezus był na ziemi, szczerze troszczył się o ludzi, a nawet oddał za nich swoje życie. Właśnie jemu Jehowa powierzył władzę nad wszystkimi narodami. Nic dziwnego, że nazwał go „światłem dla narodów”. Sam Jezus także oznajmił: „Jestem światłością świata” (Jana 8:12).

 9. Dlaczego Jezus nie zajął się naprawianiem ówczesnego systemu rzeczy?

⁹ W jakim celu Jezus usługiwał w roli światłości świata? Na pewno nie chodziło o żaden cel świecki bądź materialistyczny. Jezus nie próbował naprawiać ówczesnego systemu politycznego, toteż nie przyjął godności królewskiej ani od Szatana, władcy tego świata, ani z rąk ludzi (Łukasza 4:5-8; Jana 6:15; 14:30). Okazywał głębokie współczucie uciśnionym i przynosił im ukojenie w taki sposób, w jaki nie potrafili tego zrobić inni. Wiedział jednak, że nie jest możliwe sprawienie trwałej ulgi ludziom żyjącym w ramach społeczeństwa, na którym wskutek wrodzonego grzechu ciąży Boskie potępienie i którym manipulują niewidzialne, niegodziwe moce duchowe. Wykazując zbożną wnikliwość, Jezus skoncentrował całe swe życie na spełnianiu woli Bożej (Hebrajczyków 10:7).

10. Jakimi sposobami i w jakim celu Jezus usługiwał w roli światłości świata?

¹⁰ W jaki sposób i w jakim celu Jezus służył więc za światłość świata? Poświęcił się głoszeniu dobrej nowiny o Królestwie Bożym (Łukasza 4:43; Jana 18:37). Dając świadectwo prawdzie o zamierzeniu Jehowy, przysparzał chwały imieniu swego Ojca niebiańskiego (Jana 17:4, 6). Ponadto jako światło dla świata obnażał fałsz religijny, a tym samym udostępniał duchową wolność osobom tkwiącym w niewoli religijnej. Zdemaskował Szatana, wskazując, że niewidzialnie manipuluje on ludźmi, którzy pozwalają mu sobą kierować. Poza tym Jezus nazywał po imieniu uczynki należące do ciemności (Mateusza 15:3-9; Jana 3:19-21; 8:44). Wybitnym potwierdzeniem tego, że jest światłością świata, było złożenie doskonałego życia ludzkiego na okup, dzięki czemu każdy okazujący wiarę w to postanowienie może dostąpić przebaczenia grzechów, nawiązać przyjazne stosunki z Bogiem i cieszyć się widokami na życie wieczne w charakterze członka wszechświatowej rodziny Jehowy (Mateusza 20:28; Jana 3:16). Na koniec zaznaczmy, że wykazując przez całe życie doskonałą, prawdziwą pobożność, Jezus opowiedział się po stronie zwierzchnictwa Jehowy i dowiódł, że Diabeł jest kłamcą, przez co umożliwił miłośnikom sprawiedliwości dostąpienie wiecznotrwałych dobrodziejstw. Ale czy Jezus miał być jedynym nosicielem światła?

„Jesteście światłem świata”

11. Jakie obowiązki spoczęły na uczniach Jezusa, skoro mieli być nosicielami światła?

¹¹ Jak czytamy w Mateusza 5:14, Jezus powiedział do uczniów: „Wy jesteście światłem świata” (BT). Nakazał im iść jego śladami. Zarówno ich tryb życia, jak i aktywne głoszenie miało kierować drugich do Jehowy jako Źródła prawdziwego oświecenia. Na wzór swego Mistrza byli obowiązani oznajmiać imię Jehowy i popierać Jego zwierzchnią władzę. Mieli tak jak Jezus obwieszczać, że jedyną nadzieją dla ludzkości jest Królestwo Boże. Ich zadaniem było też demaskowanie kłamstw religijnych, uczynków należących do ciemności oraz niegodziwca, który się za tym wszystkim kryje. Naśladowcom Chrystusa polecono wszędzie opowiadać ludziom o miłościwym postanowieniu Jehowy co do zbawienia za pośrednictwem Jezusa Chrystusa. Z jakąż gorliwością pierwsi chrześcijanie wywiązywali się z tego zadania! Stosując się do nakazu Jezusa, zaczęli głosić najpierw w Jeruzalem i Judei, a potem także w Samarii (Dzieje 1:8).

12. (a) Jak daleko miało się rozprzestrzenić światło duchowe? (b) Co duch Jehowy pozwolił Pawłowi zrozumieć o słowach z Izajasza 42:6 i jak owo proroctwo powinno wpływać na nasze życie?

¹² Jednakże głoszenie dobrej nowiny nie zostało ograniczone do tego terenu. Jezus polecił swym naśladowcom, żeby ‛pozyskiwali uczniów wśród ludzi ze wszystkich narodów’ (Mateusza 28:19, NW). Wkrótce po nawróceniu się Saula z Tarsu nasz Pan wyraźnie oznajmił, że Saul (który potem stał się apostołem Pawłem) miał głosić nie tylko Żydom, ale i poganom (Dzieje 9:15). Z pomocą ducha świętego Paweł pojął, co się z tym wiązało. Zrozumiał, iż proroctwo z Izajasza 42:6, które spełniło się bezpośrednio na Jezusie Chrystusie, zawiera też nakaz obowiązujący wszystkich wierzących w Chrystusa. Dlatego według Dziejów Apostolskich 13:47 Paweł, cytując z Księgi Izajasza, oświadczył: „Jehowa tak nam przykazał: ‚Ustanowiłem cię światłem narodom, abyś był wybawieniem aż po ostatni kraniec ziemi’” (NW). A co można powiedzieć o tobie? Czy wziąłeś sobie do serca fakt, że masz obowiązek być nosicielem światła? Czy tak jak Jezus i Paweł koncentrujesz swe życie na spełnianiu woli Bożej?

Prowadzeni światłem i prawdą od Boga

13. O co się szczerze modlimy, zgodnie z Psalmem 43:3, i przed czym nas to zabezpiecza?

¹³ Gdybyśmy po swojemu próbowali ‛na nowo zapalać pogasłe światła’, by rozjaśnić przyszłość ludzkości, całkowicie byśmy się rozminęli z sensem natchnionego Słowa Bożego. Ale bez względu na to, co czyni świat w ogólności, szczerzy chrześcijanie pokładają ufność w Jehowie i uznają Go za prawdziwe Źródło światła. Zanoszą modlitwy podobne do tej, którą zanotowano w Psalmie 43:3: „Ześlij światło i prawdę swoją, niech mnie prowadzą, niech mnie wprowadzą na górę twą świętą i do przybytków twoich”.

14, 15. (a) Jakimi sposobami Jehowa zsyła dziś światło i prawdę? (b) Jak możemy pokazać, że światło i prawda pochodzące od Boga naprawdę nas prowadzą?

¹⁴ Jehowa niezmiennie odpowiada na tę modlitwę swych lojalnych sług. Zsyła światło przez oznajmianie swego zamierzenia, przez dopomaganie swoim sługom, żeby je zrozumieli, oraz przez spełnianie tego, co zapowiedział. Nasze modlitwy do Boga nie są czczą formalnością, dopełnianą jedynie dla nadania sobie pozorów świątobliwości. Szczerze pragniemy, żeby światło pochodzące od Jehowy nas prowadziło, jak czytamy w tym psalmie. Przyjmujemy na siebie odpowiedzialność, która się wiąże z otrzymywaniem światła od Boga. Tak jak apostoł Paweł pojmujemy, że spełnianie się Słowa Jehowy niesie z sobą nakaz obowiązujący wszystkich, którzy w nie wierzą. I podobnie jak Paweł czujemy się dłużnikami wobec innych ludzi, dopóki nie przekażemy im dobrej nowiny, którą Bóg nam w tym celu powierzył (Rzymian 1:14, 15).

¹⁵ Światło i prawda zsyłane przez Jehowę w naszych czasach dowodzą jasno, że Jezus Chrystus już sprawuje władzę ze swego niebiańskiego tronu (Psalm 2:6-8; Objawienie 11:15). Jezus przepowiedział, że podczas jego obecności w charakterze Króla dobra nowina o Królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo (Mateusza 24:3, 14). Dzieło to jest teraz prowadzone z ogromnym rozmachem w każdym zakątku naszej planety. Jeżeli przyznajemy tej działalności najważniejsze miejsce w naszym życiu, to światło od Boga i Jego prawda rzeczywiście nas prowadzą, tak jak powiedział psalmista.

Rozbłyskuje chwała samego Jehowy

16, 17. Jak w roku 1914 chwała Jehowy zajaśniała nad Jego przyrównaną do niewiasty organizacją i jakie dał jej polecenie?

¹⁶ Pismo Święte w przejmujący sposób opisuje, jak światło Boże wszędzie dociera do ludzi. W Izajasza 60:1-3 znajdujemy takie oto słowa, skierowane do „niewiasty” Jehowy — do niebiańskiej organizacji skupiającej Jego lojalnych sług: „Powstań, zajaśnij, gdyż zjawiła się twoja światłość, a chwała Pańska [Jehowy, NW] rozbłysła nad tobą. Bo oto ciemność okrywa ziemię i mrok narody, lecz nad tobą zabłyśnie Pan, a jego chwała ukaże się nad tobą. I pójdą narody do twojej światłości, a królowie do blasku, który jaśnieje nad tobą”.

¹⁷ Chwała Jehowy zajaśniała nad Jego przyrównaną do niewiasty organizacją niebiańską w roku 1914, gdy ta po długim okresie oczekiwania zrodziła mesjańskie Królestwo pod władzą Jezusa Chrystusa (Objawienie 12:1-5). Jehowa uznał je za prawowity rząd dla całej ziemi, toteż zlewa na nie swe chwalebne światło.

18. (a) Dlaczego ziemię okrywa ciemność zapowiedziana w Izajasza 60:2? (b) Jak poszczególne jednostki mogą się uwolnić z tej ciemności?

¹⁸ W przeciwieństwie do tego ziemię okrywa ciemność, a narody — gęsty mrok. Dlaczego? Ponieważ odrzucają panowanie umiłowanego Syna Bożego i opowiadają się za władzą sprawowaną przez człowieka. Sądzą, że rozwiążą swe problemy przez obalenie jednej i przyjęcie innej formy rządów ludzkich. Nie potrafią dostrzec, kto ukradkiem manipuluje nimi z dziedziny duchowej (2 Koryntian 4:4). Odtrącają Źródło prawdziwego światła i dlatego tkwią w mroku (Efezjan 6:12). Ale bez względu na to, co wyczyniają narody, poszczególne osoby mogą dostąpić uwolnienia z tej ciemności. W jaki sposób? Muszą całkowicie zawierzyć i podporządkować się Królestwu Bożemu.

19, 20. (a) Dlaczego i jak chwała Jehowy zajaśniała nad namaszczonymi naśladowcami Jezusa? (b) Dlaczego Jehowa uczynił swych pomazańców nosicielami światła? (c) W jaki sposób zgodnie z zapowiedzią światło pochodzące od Boga przyciągnęło „królów” i „narody”?

¹⁹ Chrześcijaństwo ani nie zawierzyło Królestwu Bożemu, ani mu się nie podporządkowało. Postąpili tak natomiast namaszczeni duchem naśladowcy Jezusa Chrystusa. Dzięki temu nad owymi widzialnymi przedstawicielami niebiańskiej niewiasty Bożej zajaśniało światło Jehowy, będące wyrazem Jego uznania, i ujawniła się nad nimi Jego chwała (Izajasza 60:19-21). Radują się światłem duchowym, którego nie mogą im odebrać żadne zmiany na arenie politycznej czy gospodarczej. Jehowa wyzwolił ich z Babilonu Wielkiego (Objawienie 18:4). Spogląda na nich z uśmiechem aprobaty, ponieważ przyjęli Jego skarcenie i lojalnie opowiadają się za Jego zwierzchnictwem. Mają świetlane widoki na przyszłość i cieszy ich nadzieja, jaką przed nimi roztoczył.

²⁰ Ale w jakim celu Jehowa tak się z nimi obchodzi? On sam oznajmił w Izajasza 60:21, że uczynił to, aby „się wsławić”, aby przysporzyć czci swemu imieniu i aby inni dla własnego trwałego dobra mogli przybliżyć się do Niego jako do jedynego prawdziwego Boga. Dlatego też ci chwalcy prawdziwego Boga słusznie przyjęli w roku 1931 nazwę Świadków Jehowy. Czy dzięki ich świadczeniu spełniła się zapowiedź Izajasza i czy do rozsiewanego przez nich światła przyszli „królowie”? Tak! Nie chodzi tu o politycznych władców ziemi, lecz o ostatek tych, którzy mają królować u boku Chrystusa w jego niebiańskim Królestwie (Objawienie 1:5, 6; 21:24). A co z „narodami”? Czy przyciągnęło je to światło? Oczywiście! Wprawdzie nie zareagował w ten sposób żaden naród jako jednostka polityczna, ale po stronie Królestwa Bożego opowiedziała się „wielka rzesza” ludzi ze wszystkich narodów, gorąco oczekująca wyzwolenia i wprowadzenia do nowego, Bożego świata — prawdziwie nowego świata, w którym zapanuje sprawiedliwość (2 Piotra 3:13; Objawienie 7:9, 10, NW).

21. Jak możemy udowodnić, że nie mijamy się z celem, dla którego Jehowa w swej niezasłużonej życzliwości udostępnił nam zrozumienie swej woli?

²¹ Czy należysz do tej rozrastającej się rzeszy nosicieli światła? Jehowa udostępnił nam zrozumienie swej woli, żebyśmy na wzór Jezusa mogli być nosicielami światła. Wykazując gorliwość w dziele, które Jehowa poruczył swym sługom w dobie obecnej, wspólnie udowadniajmy, że nie rozmijamy się z celem niezasłużonej życzliwości, jaką nam okazuje (2 Koryntian 6:1, 2). Nie ma w naszych czasach ważniejszej działalności. I nie ma dla nas większego zaszczytu nad przysparzanie chwały Jehowie przez odzwierciedlanie wśród ludzi chwalebnego światła, które pochodzi od Niego.

Jak byś odpowiedział?

◻ Gdzie sięgają korzenie bolesnych problemów ludzkości?

◻ Pod jakim względem Jezus i jego naśladowcy są „światłością świata”?

◻ W jaki sposób prowadzi nas światło i prawda od Jehowy?

◻ Jak Jehowa sprawił, że nad Jego organizacją zajaśniała Jego chwała?

◻ W jakim celu Jehowa uczynił swych sług nosicielami światła?

[Ilustracje na stronie 9]

To, co się stało w Edenie, pomaga nam zrozumieć, dlaczego ludzkość boryka się dziś z bolesnymi problemami

[Prawa własności]

Tom Haley/Sipa

Paringaux/Sipa