Co stoi na przeszkodzie, abyś został ochrzczony?

„Oto zbiornik wody; co stoi na przeszkodzie, abym został ochrzczony?” (DZIEJE APOSTOLSKIE 8:36).

 1. Co się stało na drodze z Jeruzalem do Gazy?

PRZEMÓWIŁ anioł Jehowy i oto na pustynnej drodze między Jeruzalem a Gazą zaczęło dziać się coś godnego uwagi. Jadący tamtędy Etiopczyk czytał Pismo Święte, siedząc w swoim rydwanie. Nagle pojawił się inny mężczyzna biegnący obok pojazdu. Zapytał on podróżnego: „Czy rzeczywiście wiesz, co czytasz?” „Skądże miałbym wiedzieć”, odrzekł zagadnięty, „jeśli mnie nikt nie wdrożył?” Ewangelizator Filip, przysłany tu przez anioła, udzielił Etiopczykowi niezbędnych wyjaśnień. Wsiadł na rydwan i począwszy od pewnego proroctwa spisanego przez Izajasza opowiedział mu „dobrą nowinę o Jezusie”.

 2, 3. (a) Jak Etiopczyk zareagował na dobrą nowinę? (b) Jakie pytania nasuwają się w związku z tym?

² Po drodze w którymś miejscu Etiopczyk zawołał: „Oto zbiornik wody; co stoi na przeszkodzie, abym został ochrzczony?” Kazał zatrzymać rydwan, weszli obaj do wody i Filip go ochrzcił. Następnie duch Jehowy poprowadził ewangelizatora gdzie indziej, a Etiopczyk pełen radości pojechał dalej (Dzieje Apostolskie 8:26-39).

³ Jeżeli utrzymujesz łączność ze Świadkami Jehowy, ale jeszcze nie zostałeś ochrzczony, to może w związku z powyższym zdarzeniem chciałbyś zapytać: Dlaczego ten Etiopczyk został ochrzczony tak szybko? Jak powinien się odbyć chrzest? Co symbolizuje? I co stoi na przeszkodzie, abym został ochrzczony?

Ten chrzest nie był pochopny

 4. Kim był ów Etiopczyk?

⁴ Wspomniany Etiopczyk ‛udał się do Jeruzalem, aby oddać cześć Bogu’; wobec tego musiał być obrzezanym prozelitą żydowskim. Był „eunuchem”, ale nie w sensie fizycznym, gdyż mężczyźni z okaleczonymi narządami płciowymi nie mogli należeć do społeczności izraelskiej (Powtórzonego Prawa 23:1 [23:2, BT]). Określenie „eunuch” oznaczało w tym wypadku dworzanina, gdyż pełnił on funkcję pełnomocnika „Kandaki, królowej Etiopów”, i sprawował pieczę „nad całym jej skarbem” (Dzieje Apostolskie 8:27).

 5. Dlaczego etiopski eunuch tak szybko mógł zostać ochrzczony?

⁵ Etiopczyk był więc człowiekiem z narodów. Ponieważ jednak wyznawał religię żydowską, mógł zostać ochrzczony jako uczeń Chrystusa, zanim w roku 36 n.e. orędzie Królestwa dotarło do nieobrzezanych pogan, takich jak Korneliusz. Będąc prozelitą żydowskim, Etiopczyk znał Boga i Jego Słowo, potrzebował jednak pomocy pod względem duchowym. Dlatego Filip został posłany do tego człowieka, aby mu głosił, i mógł go też ochrzcić, chociaż dobra nowina jeszcze nie była kierowana do pogan.

Chrzest u pierwszych chrześcijan

 6. Jak się odbył chrzest Etiopczyka i dlaczego tak odpowiadasz?

⁶ Jak został ochrzczony ów Etiopczyk? Wyraz „chrzcić” jest tłumaczeniem greckiego słowa ba·ptiʹzo, które znaczy: „zanurzyć, pogrążyć”. Jedna z form tego czasownika występuje w Księdze 2 Królów 5:14 (w przekładzie greckim zwanym Septuagintą); w większości przekładów na język polski oddano to przez „zanurzyć”. Warto też zaznaczyć, że Etiopczyk poprosił o chrzest, gdy razem z Filipem przybyli nad „zbiornik wody”. W celu dokonania chrztu „zstąpili do wody”, a potem z niej „wyszli” (Dzieje Apostolskie 8:36-39). Z tego wynika, że eunuch został ochrzczony przez zanurzenie w wodzie.

 7. Jaki precedens uzasadnia chrzczenie przez zanurzanie w wodzie?

⁷ Jezus również był ochrzczony przez zanurzenie. Dlatego czytamy, że po chrzcie, który nastąpił w Jordanie, „wyszedł z wody” (Mateusza 3:13, 16). Poza tym Jan Chrzciciel uznał, że najdogodniejszym miejscem do przeprowadzenia chrztu będą okolice Salim w dolinie Jordanu. Dlaczego? Ponieważ „było tam mnóstwo wody” (Jana 3:23). Tak więc Pismo Święte upoważnia do dokonywania chrztu w zbiorniku wodnym.

 8. Jaki wniosek co do chrztu nasuwają pewne praktyki faryzeuszy i innych Żydów?

⁸ Do ciekawych wniosków w sprawie chrztu prowadzi zastanowienie się nad pewnymi zwyczajami przestrzeganymi wśród faryzeuszy oraz innych Żydów. Ewangelista Marek napisał o nich: „Wróciwszy z targu nie jedzą, jeśli nie oczyszczą się przez skropienie [po grecku: ran·tiʹzo]; jest też wiele innych tradycji, które przyjęli, aby się ich mocno trzymać: chrzczenie [ba·pti·smousʹ] kielichów i dzbanów oraz miednic” (Marka 7:3, 4). Po powrocie z targu ludzie ci świętoszkowato skrapiali się przed spożyciem posiłku. Natomiast różne przedmioty, z których korzystali przy jedzeniu, zanurzali w wodzie, czyli chrzcili.

 9. Co o chrzcie napisał Tertulian?

⁹ Nawet Tertulian, „ojciec Kościoła” żyjący mniej więcej w latach od 160 do 230 n.e., gdy już rozpanoszyło się odstępstwo, napisał na temat chrztu: „Chyba nic nie czyni człowieka tak zatwardziałym, jak prostota Boskich dzieł w czasie ich dopełniania, gdy się je porównuje ze wzniosłością tego, do czego mają doprowadzić; jeśli więc wziąć pod uwagę, że bez żadnej pompy, bez wymyślnych przygotowań i w końcu bez opłaty człowiek jest po prostu zanurzany w wodzie oraz pokropiony przy wypowiedzeniu kilku zaledwie słów, a potem wstaje niewiele (jeżeli w ogóle) czystszy, to trudno o bardziej niewiarogodne otwarcie drogi do wieczności”. Warto zwrócić uwagę na słowa Tertuliana: „człowiek jest po prostu zanurzany w wodzie (...), a potem wstaje”.

10. Co na temat najwcześniejszej formy chrztu u chrześcijan podają bibliści?

¹⁰ Uczeni zgadzają się z tym, że początkowo chrześcijanie uznawali tylko chrzest przez całkowite pogrążenie w wodzie. Encyklopedia katolicka podaje: „Kościół pierwotny od początku włączał przez ch[rzest] do swej wspólnoty nowych członków (...). Był to ch[rzest] przez zanurzenie w wodzie” (tom III, kolumna 353, KUL, 1979). A opublikowana w Ameryce The Catholic Encyclopedia stwierdza: „Najstarszą zwykle stosowaną metodą było niewątpliwie zanurzenie” (tom II, strona 261, wydanie 1907).

Nauczanie i chrzest

11. Jakie polecenie dał uczniom Chrystus?

¹¹ Zanim ktoś zostanie ochrzczony, musi najpierw zdobyć dokładną wiedzę i zgodnie z nią postępować. Wynika to wyraźnie z polecenia, jakie dał swym naśladowcom Chrystus: „Idźcie więc i pozyskujcie uczniów wśród ludzi ze wszystkich narodów, chrzcząc ich w imię Ojca i Syna, i ducha świętego, ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto jestem z wami po wszystkie dni aż do zakończenia systemu rzeczy” (Mateusza 28:19, 20).

12. Co oznacza chrzest „w imię Ojca”?

¹² Chrzest „w imię Ojca” oznacza, że kandydat uznaje pozycję i władzę Boga. O Jehowie powiedziano, że jest „Najwyższym nad całą ziemią”, że jest Stwórcą oraz Panem Wszechwładnym, zwierzchnim Władcą Wszechświata (Psalm 83:18 [83:19, BT, wyd. III]; Psalm 36:9 [36:10, BT]; 2 Królów 19:15). Prócz tego zgłaszający się do chrztu uznaje, że Jehowa jest jego Sędzią, Prawodawcą i Królem (Izajasza 33:22; Psalm 119:102; Objawienie 15:3, 4).

13. Co to znaczy, że ktoś zostaje ochrzczony ‛w imię Syna’?

¹³ Chrzest ‛w imię Syna’ wskazuje na uznawanie pozycji i władzy Chrystusa, w którego osobie Bóg dostarczył ‛odpowiedni okup’ (1 Tymoteusza 2:5, 6). Ponieważ Jezus umarł zachowując prawość, „Bóg wyniósł go na wyższe stanowisko” i każdy, kto pragnie dać się ochrzcić, musi uznać, że „Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga Ojca” (Filipian 2:9-11). Niezbędne jest także uświadomienie sobie, iż jest on ‛wiernym Świadkiem’ Jehowy oraz „Królem królów” (Objawienie 1:5; 19:16).

14. Jakie wymagania wiążą się z ochrzczeniem ‛w imię ducha świętego’?

¹⁴ Ponadto chrzest wierzącego odbywa się ‛w imię ducha świętego’. Musi on więc zdawać sobie sprawę, że duch ten nie jest osobą, lecz aktywną siłą, którą Bóg posługiwał się przy stwarzaniu, którą natchnął pisarzy Biblii i której używał przy wielu innych okazjach (Rodzaju 1:2; 2 Samuela 23:1, 2; 2 Piotra 1:21). Kandydat musi uznawać, że duch Jehowy jest niezbędny, jeśli ktoś chce pojąć „głębokie rzeczy Boże” oraz przejawiać takie miłe Bogu owoce, jak: „miłość, radość, pokój, wielkoduszność, życzliwość, dobroć, wiarę, łagodność, panowanie nad sobą” (1 Koryntian 2:10; Galatów 5:22, 23). Powinien też być świadomy tego, że bez ducha Bożego nie dałoby się przeprowadzić dzieła głoszenia o Królestwie (Joela 2:28, 29 [3:1, 2, Bw]).

Co symbolizuje chrzest

15. Dlaczego chrzest praktykowany przez chrześcijan nie zmywa grzechów?

¹⁵ Jan Chrzciciel zanurzał ludzi w wodzie, wspierany duchem świętym (Dzieje Apostolskie 13:24). Chrzest, którego w ten sposób dokonywał, nie zmywał grzechów, lecz stanowił oznakę skruchy (Dzieje Apostolskie 19:4). Jan ochrzcił również Jezusa, który „nie popełnił grzechu” (1 Piotra 2:22). A Ananiasz nalegał na Saula z Tarsu: „Wstań, daj się ochrzcić i zmyj swoje grzechy, wzywając jego [Jezusa] imienia” (Dzieje Apostolskie 22:12-16). Tak więc chrześcijańskie zanurzenie w wodzie nie oczyszcza z grzechów. Nie chrzest umożliwia uzyskanie przebaczenia, ale przelana krew Jezusa i ‛wzywanie jego imienia’ (Hebrajczyków 9:22; 1 Jana 1:7).

16. (a) Co symbolizuje chrzest, skoro nie zmywa grzechów? (b) Co — mówiąc obrazowo — dzieje się podczas chrztu?

¹⁶ Chrzest nie zmywa grzechów, natomiast wskazuje symbolicznie, że przez zanurzenie w wodzie dana osoba bezwarunkowo oddała się Jehowie Bogu za pośrednictwem Jezusa Chrystusa (por. Mateusza 16:24). Oddać się znaczy: „zająć się kimś lub czymś bez reszty, poświęcić się komuś”. Oddanie siebie Bogu to akt wyróżniający osobę, która bez zastrzeżeń zgadza się wykonywać wolę Bożą poznaną poprzez Chrystusa. Kiedy podczas chrztu chwilowo jest „pogrzebana” pod wodą, w sensie przenośnym umiera w stosunku do swego poprzedniego życia; wynurzenie jej symbolizuje wskrzeszenie do nowego życia, które ma służyć spełnianiu bez zastrzeżeń woli Jehowy (por. Rzymian 6:4-6).

17. Dlaczego chrzczenie niemowląt jest nie na miejscu?

¹⁷ Oczywiście chrzest ma doniosłe znaczenie. Ochrzczenie niemowlęcia nie ma sensu, ponieważ tak małe dziecko nic nie rozumie; nie może też podejmować decyzji ani zostać uczniem Chrystusa (Mateusza 28:19, 20). Kiedy Filip pełnił służbę kaznodziejską w Samarii, do chrztu zgłaszali się „zarówno mężczyźni, jak i kobiety”, nie ma jednak wzmianki o niemowlętach (Dzieje Apostolskie 8:4-8, 12, BT). Chrzest jest dla osób o tyle dorosłych, by mogły się uczyć, uwierzyć i potwierdzić swą wiarę czynem (Jana 17:3; Dzieje Apostolskie 5:14; 18:8; Hebrajczyków 11:6). Historyk August Neander napisał na ten temat: „Wiara i chrzest zawsze były ze sobą nieodłącznie związane; najprawdopodobniej zatem (...) nie znano [w I wieku n.e.] ceremonii chrztu niemowląt. (...) Okoliczność, że wcielono go do tradycji apostolskiej dopiero w trzecim stuleciu, przemawia raczej przeciw jego pochodzeniu od apostołów niż za taką możliwością” (History of the Planting and Training of the Christian Church by the Apostles, Nowy Jork, 1864, strona 162).

18. (a) Czego Pismo Święte wymaga od każdego, kto chce zostać Świadkiem Jehowy? (b) Jakie przejawy wiary wskazują, że można być ochrzczonym? (c) Jak się podkreśla kandydatom do chrztu znaczenie wiary w okup?

¹⁸ Pismo Święte nieraz wspomina o chrzcie tych, którzy uwierzyli (Dzieje Apostolskie 4:4; 5:14; 8:13; 16:27-34; 18:8; 19:1-7). Chcąc więc zostać Świadkiem Jehowy, trzeba najpierw stać się wierzącym — okazać wiarę i dać się ochrzcić. Taka wiara jeszcze przed chrztem uzewnętrznia się w zbożnym postępowaniu, zaufaniu do Jehowy, uczestnictwie w ogłaszaniu Królestwa oraz uznawaniu ofiary okupu, złożonej przez Jezusa. Znaczenie wiary w okup podkreśla się kandydatom do chrztu choćby w pierwszym z dwóch pytań, zadawanych im przez mówcę; oto ono: „Czy na podstawie ofiary Jezusa Chrystusa okazałeś skruchę za swoje grzechy i oddałeś siebie Jehowie, aby spełniać Jego wolę?” Dana osoba może zostać zanurzona w wodzie jedynie wtedy, gdy odpowie na to twierdząco oraz gdy rozumie, że przez oddanie siebie Bogu i chrzest staje w szeregach Świadków Jehowy, związanych z organizacją kierowaną duchem Bożym.

Oddanie się Bogu w modlitwie

19. Dlaczego należy oddać się Jehowie w modlitwie?

¹⁹ Kto zgłasza się do chrztu, ten musi wierzyć w Boga i Chrystusa. Dlaczego jednak Świadkowie Jehowy twierdzą, że oddanie się Bogu powinno nastąpić w modlitwie? Ponieważ jest rzeczą słuszną, by powiedzieć w niej Jehowie o swoim postanowieniu świadczenia Mu wyłącznego oddania, na które w pełni zasługuje (Powtórzonego Prawa 5:8, 9; 1 Kronik 29:10-13). Jezus najwidoczniej w modlitwie wyraził swoje pragnienie pełnienia świętej służby wyłącznie dla Ojca niebiańskiego (Hebrajczyków 10:7-9). Modlił się nawet podczas samego chrztu! (Łukasza 3:21, 22). Z tego jasno wynika, że oddać się Bogu trzeba w modlitwie.

20. Co zdaje się wskazywać na to, że pierwsi chrześcijanie zachęcali nowo pozyskanych uczniów do oddania się Bogu w modlitwie?

²⁰ Pierwsi chrześcijanie najwyraźniej zachęcali nowo pozyskanych uczniów do oddawania się Bogu w modlitwie, gdyż nawet Tertulian oświadczył później: „Ci, którzy mają przyjąć chrzest, powinni wśród postów ponawiać na klęczkach swoje modły”. Żyjący nieco wcześniej Justyn Męczennik (w latach około 100-165 n.e.) napisał: „Opowiem też, jak oddaliśmy się Bogu, gdy nas Chrystus odnowił (...) Wszystkim, którzy zostali przekonani i wierzą, że to, co mówimy i czego nauczamy, jest prawdą, i którzy podejmują się zgodnie z tym żyć, zalecamy, by poszcząc modlili się i błagali Boga o odpuszczenie dawnych grzechów, a my modlimy się i pościmy razem z nimi”.

21. Co najprawdopodobniej miało miejsce, gdy ktoś był ochrzczony przed laty, nawet jeśli nie podkreślono wtedy znaczenia oddania się Bogu w modlitwie?

²¹ Jeżeli ktoś z nas był ochrzczony przed laty i wtedy może nie zwrócono mu uwagi na rolę modlitwy przy oddaniu się Bogu, nie musi to znaczyć, jakoby taki chrzest był nieważny. Wielu niewątpliwie postąpiło już wówczas podobnie jak pewien mężczyzna, który dobrze pamięta, że przeszło 40 lat temu, jeszcze jako chłopiec, na kolanach oddał siebie Jehowie w żarliwej modlitwie. A gdyby nawet ktoś nie pomodlił się w ten sposób wcześniej, to w dniu zanurzenia zapewne uczestniczył w modlitwie towarzyszącej okolicznościowemu przemówieniu, którego wysłuchał razem z innymi kandydatami do chrztu oraz obserwatorami.

Dlaczego niektórzy się ociągają

22. Dlaczego niektórzy ociągają się z chrztem?

²² Skoro zostanie ochrzczonym świadkiem Boga Jehowy jest tak błogosławionym przywilejem, to dlaczego niektórzy ociągają się z dokonaniem tego kroku? Pewne osoby nie stosują się do Słowa Bożego, nie idą śladem Jezusa i nie decydują się na chrzest, ponieważ brak im prawdziwej miłości (1 Jana 5:3). Oczywiście zazwyczaj nie mówią wprost, że nie chcą się wzorować na Jezusie ani słuchać Boga. Niemniej tak są zaangażowane w sprawy świeckie, że brak im czasu na zmierzanie do celów duchowych. Jeżeli coś takiego ma miejsce u ciebie, to czy nie lepiej będzie zmienić swe zainteresowania, upodobania i aspiracje? Kto naprawdę miłuje Boga, nie może jednocześnie miłować świata (1 Jana 2:15-17). Nie daj się też omamić „zwodniczej mocy bogactwa”, która wprowadza fałszywe poczucie bezpieczeństwa (Mateusza 13:22). Prawdziwe zabezpieczenie można sobie zapewnić jedynie przez oddanie się Jehowie Bogu (Psalm 4:8 [4:9, Bw]).

23. Dlaczego inni wzbraniają się przed oddaniem siebie Jehowie i usymbolizowaniem tego przez zanurzenie w wodzie?

²³ Inni twierdzą, że miłują Boga, ociągają się jednak z oddaniem siebie Jemu, ponieważ ich zdaniem unikają wtedy pewnych obowiązków i nie mogą być pociągnięci do odpowiedzialności. Chcieliby oczywiście żyć w raju, ale dotąd nic w tej sprawie nie zrobili albo zrobili bardzo niewiele (Przysłów 13:4). A przecież odpowiedzialność wobec Jehowy spoczywa na nich już od chwili, kiedy usłyszeli Jego słowo (Ezechiela 33:7-9). Oddaniem się Bogu daliby dowód, że rozumieją, jaka jest Jego wola i że są gotowi ją spełniać. Posłuszne podporządkowanie się Jehowie wcale by ich nie obciążyło dodatkowym brzemieniem; przysporzyłoby im tylko błogosławieństw i radości, gdyż swoje zapewnienia, że Go miłują, poparliby uczynkami.

24. Z jakiego powodu jeszcze inni zwlekają ze zgłoszeniem się do chrztu?

²⁴ Jeszcze inni odkładają chrzest, ponieważ wydaje się im, że mają za mało wiedzy, by objaśniać drugim Pismo Święte. Tymczasem etiopski eunuch gotów był usymbolizować swoje oddanie się Bogu po jednej rozmowie z Filipem, przeprowadzonej w jadącym rydwanie. Początkowo ów Etiopczyk na pewno nie potrafił odpowiedzieć na wszystkie pytania stawiane przez ludzi, którym głosił prawdę. Jednakże serce przepełniała mu wdzięczność za to, co usłyszał, i nie ociągał się z bojaźni. „Nie ma bojaźni w miłości, ale miłość doskonała odrzuca bojaźń” (1 Jana 4:18). Nie mnóstwo odpowiedzi w głowie, lecz miłość w sercu pobudza człowieka do oddania się Bogu i usymbolizowania tego przez chrzest (Łukasza 10:25-28).

25. Czego Jehowa oczekuje od ludzi, którzy twierdzą, że Go miłują?

²⁵ Jeżeli jeszcze nie zostałeś ochrzczony, to zapytaj sam siebie: Czego Bóg oczekuje od tych, którzy twierdzą, że Go miłują? Chce On wyłącznego oddania i szuka ludzi, którzy będą Mu oddawać cześć „duchem i prawdą” (Jana 4:23, 24; Wyjścia 20:4, 5; Łukasza 4:8). Etiopski eunuch świadczył Mu takie wielbienie i nie zwlekał, gdy nadarzyła się sposobność chrztu. Czy zatem nie byłoby dobrze, gdybyś sprawę oddania się Jehowie bezzwłocznie uczynił przedmiotem żarliwych modlitw oraz zastanowił się poważnie nad pytaniem: „Co stoi na przeszkodzie, abym został ochrzczony?”

Pytania do powtórki

◻ Dlaczego etiopski eunuch tak szybko mógł zostać ochrzczony?

◻ W jaki sposób przeprowadzali chrzest pierwsi chrześcijanie?

◻ Co oznacza chrzest „w imię Ojca i Syna, i ducha świętego”?

◻ Co dla chrześcijan symbolizuje chrzest?

◻ Dlaczego trzeba oddać się Jehowie w modlitwie?

◻ Dlaczego niektórzy odkładają oddanie się Bogu i chrzest?