Następnie Jezus wykazuje, że niedopisanie tych przywódców religijnych nie jest jedynie sprawą zaniedbania się w służeniu Bogu. Są oni w rzeczywistości złymi, niegodziwymi ludźmi. „Był pewien gospodarz”, opowiada Jezus dalej, „który założył winnicę. Otoczył ją murem, wykopał w niej tłocznię, zbudował wieżę, w końcu oddał ją w dzierżawę rolnikom i wyjechał. Gdy nadszedł czas zbiorów, posłał swoje sługi do rolników, by odebrali plon jemu należny.

„Sługami” są prorocy, których „gospodarz” — Jehowa Bóg — wysłał do „rolników” zajmujących się jego „winnicą”. Wieśniacy to czołowi przedstawiciele narodu izraelskiego, określanego w Biblii mianem „winnicy” Bożej.