-
Zachowuj się jak pomniejszyStrażnica — 2012 | 15 listopada
-
-
1, 2. Do czego Jezus nawoływał apostołów i z jakiego powodu?
BYŁ 32 rok n.e. Jezus przebywał w okręgu Galilei, gdy pojawił się pewien problem. Apostołowie spierali się o to, który z nich jest najważniejszy. Ewangelista Łukasz donosi: „Zaczęli między sobą rozważać, kto z nich będzie największy. A Jezus, znając rozważanie ich serc, wziął małe dziecko, postawił je obok siebie i rzekł do nich: ‚Kto by przyjął to małe dziecko ze względu na moje imię, ten przyjmuje także mnie, a kto by przyjął mnie, ten przyjmuje również tego, który mnie posłał. Bo kto zachowuje się jak pomniejszy wśród was wszystkich, ten jest wielki’” (Łuk. 9:46-48). Cierpliwie, lecz stanowczo Jezus pomagał apostołom dostrzec potrzebę okazywania pokory.
2 Czy wezwanie Jezusa, by zachowywać się jak ktoś pomniejszy, odzwierciedlało wartości wyznawane przez ówczesnych Żydów? A może było wręcz odwrotnie? W pewnym słowniku tak napisano o panujących w tamtym okresie stosunkach społecznych: „Cokolwiek się działo, wciąż powracała kwestia, kto jest większy, a przyznawanie każdemu człowiekowi należnego mu honoru było istotną sprawą, na którą trzeba było stale zwracać uwagę” (Theological Dictionary of the New Testament). Jezus nawoływał apostołów, żeby różnili się od ogółu.
3. (a) Jak postępuje ktoś pomniejszy i dlaczego zachowywanie takiej postawy bywa niełatwe? (b) Jakie pytania się nasuwają w związku z przejawianiem uniżoności?
3 Greckie słowo tłumaczone na „pomniejszy” oznacza kogoś, kto jest skromny, pokorny, uniżony, kto niewiele znaczy, nie jest wpływowy ani otaczany powszechnym szacunkiem. Jezus na przykładzie małego dziecka chciał uzmysłowić apostołom, że mają być pokorni i skromni.
-
-
Zachowuj się jak pomniejszyStrażnica — 2012 | 15 listopada
-
-
Ktoś, kto zachowuje się jak pomniejszy, jest „wielki” w tym sensie, że staje się cenniejszy jako sługa Boży (Łuk. 9:48). Rozważmy, jak to się dzieje.
„POMNIEJSZY WŚRÓD WAS (...) JEST WIELKI”
8. Jak pokora wpływa na nasz stosunek do organizacji Jehowy?
8 Pokora jest niezbędna, abyśmy byli zadowoleni z przynależności do organizacji Bożej i popierali porządek teokratyczny. Pomyślmy na przykład o Petrze, która wychowała się w rodzinie Świadków. Pragnąc żyć po swojemu, ta młoda kobieta oddaliła się od zboru. Ale po latach znów zaczęła uczęszczać na zebrania. Obecnie cieszy się, że jest w organizacji Jehowy, i gorliwie popiera porządek ustalony w zborze. Co się zmieniło? Napisała: „Dwie najważniejsze cechy, jakie musiałam pojąć i w sobie rozwinąć, żeby w Bożej organizacji poczuć się jak w domu, to pokora i skromność”.
9. Jak człowiek pokorny traktuje otrzymywany pokarm duchowy i dlaczego staje się przez to bardziej wartościowy?
9 Człowiek pokorny z całego serca ceni to, co otrzymuje od Boga, w tym pokarm duchowy. Dlatego pilnie studiuje Biblię i z największą chęcią sięga po Strażnicę i Przebudźcie się! Wzorem wielu wiernych sług Jehowy może sobie postanowić, że nie odłoży do swojej biblioteczki żadnej nowej publikacji, dopóki z całą się nie zapozna. Gdy okazujemy pokorne docenianie, czytając i studiując literaturę biblijną, rozwijamy się duchowo, a Jehowa może wykorzystywać nas w swym dziele w jeszcze pełniejszej mierze (Hebr. 5:13, 14).
10. Jak w zborze możemy pokazać, że mamy się za pomniejszych?
10 Ktoś, kto zachowuje się jak pomniejszy, jest „wielki”, czyli bardziej cenny dla Boga, również pod innym względem. W każdym zborze są wykwalifikowani mężczyźni, którzy pod kierownictwem świętego ducha Jehowy zostali zamianowani do usługiwania w roli starszych. Organizują oni takie przedsięwzięcia duchowe, jak zebrania, służba kaznodziejska czy praca pasterska. Gdy zachowujemy się jak pomniejsi i chętnie je popieramy, to przyczyniamy się w zborze do radości, pokoju i jedności (odczytaj Hebrajczyków 13:7, 17). Jeśli usługujesz jako starszy lub sługa pomocniczy, to czy okoliczność, że Jehowa powierzył ci taki przywilej, nie pobudza cię do pokornego okazywania Mu wdzięczności?
11, 12. Co sprawia, że stajemy się cenniejsi dla organizacji Jehowy, i z jakiego względu?
11 Człowiek zachowujący się jak pomniejszy jest „wielki”, czyli bardziej cenny dla organizacji Jehowy, ponieważ jego pokora czyni go przykładnym członkiem zboru. Jezus musiał nawoływać swych uczniów, żeby postępowali jak pomniejsi, ponieważ niektórzy z nich ulegali duchowi, jaki dominował w tamtych czasach. W Ewangelii według Łukasza 9:46 czytamy: „Zaczęli między sobą rozważać, kto z nich będzie największy”. Czy i my moglibyśmy zacząć myśleć, że w jakiejś dziedzinie jesteśmy lepsi od współwyznawców albo ogółu ludzi? Niejeden człowiek w otaczającym nas świecie kieruje się dumą i samolubstwem. Odcinajmy się od takich postaw, zachowując pokorę. Kiedy to robimy i ponad wszystko przedkładamy wolę Jehowy, stajemy się dla naszych braci i sióstr jeszcze bardziej budującym towarzystwem.
-