Rozgłaszajcie Królestwo Boże

„Zostaw umarłym grzebanie swoich umarłych, a ty idź i rozgłaszaj królestwo Boże” (Łuk. 9:60).

 1. Jakie ważne pytania rodzi wypowiedź Jezusa z Ewangelii według Łukasza 9:60?

KRÓLESTWO BOŻE było dla Jezusa najważniejsze w życiu. Tak samo przedstawia się sprawa u wszystkich, którzy dziś są jego prawdziwymi naśladowcami. Jako chrześcijanie staramy się ściśle naśladować naszego Mistrza, kierując się radami wyłuszczonymi w Biblii (1 Piotra 2:21). Czy jednak teraz, na początku roku 1986, nie warto jeszcze raz zastanowić się nad tym, czemu przyznajemy pierwszeństwo w naszym życiu? Jak byś na przykład objaśnił wypowiedź Jezusa: „Zostaw umarłym grzebanie swoich umarłych”? Dlaczego podkreślił on przy tej okazji znaczenie obwieszczania orędzia Królestwa, przeciwstawiając je temu, co mogłoby się wydawać stosowną troską o rodzinę? Co myślisz o tym wszystkim?

 2. Odkąd Jehowa sprawuje zwierzchnictwo? Co można powiedzieć o jego trwałości?

² Na długo przedtem, zanim Jezus użył wyrażenia „Królestwo Boże”, psalmista Dawid napisał w natchnieniu: „Jehowa sam mocno ustalił swój tron aż w niebiosach; a królowanie Jego uzyskało dominację nad wszystkim” (Ps. 103:19). Jehowa zaczął sprawować władzę zwierzchnią z chwilą przystąpienia do stwarzania. Jego tron nigdy się nie zachwieje w posadach. Nikt też nie zdoła Go pozbawić prawa do zwierzchnictwa nad wszechświatem. Nic więc dziwnego, że psalmista nawołuje: „Oznajmijcie między narodami Jego chwałę (...). Wszak wielki jest Jehowa i wielce godzien wysławiania”! (Ps. 96:3, 4; 109:21; Dan. 4:31, 32, Biblia warszawska).

 3. (a) Jakie wydarzenia doprowadziły do zakwestionowania rządów Jehowy? (b) Jak Bóg postanowił rozwiązać kwestię sporną co do zwierzchnictwa nad wszechświatem?

³ Nie wszyscy jednak wytrwali w wysławianiu Jehowy. Pierwszy odstępca, Szatan, podał w wątpliwość sposób, w jaki Jehowa uzewnętrzniał i sprawował zwierzchnictwo nad swymi ziemskimi stworzeniami (Rodz. 3:1-5; Hioba 1:6-12; 2:1-5). Jego buntownicza postawa udzieliła się pewnym stworzeniom na ziemi, a potem również w niebie. Ponadto Szatan skłonił ludzi do założenia różnych królestw; przez nie także urąga prawowitej władzy Boga (Obj. 13:1-6). Aby rozstrzygnąć ten spór wokół zwierzchnictwa nad wszechświatem, Jehowa powziął zupełnie niezwykłe postanowienie, tak opisane w Księdze Daniela 2:44: „Za dni tych królów Bóg niebios ustanowi królestwo, którego nigdy nie dosięgnie zguba. (...) Zdruzgocze ono wszystkie owe królestwa i położy im kres, lecz samo będzie trwać aż po czasy niezmierzone”.

JEHOWA KRÓLEM NAD IZRAELEM

 4. W jakim znaczeniu Dawid mógł powiedzieć, że „Jehowa stał się królem”? Do czego usposabiało takie wydarzenie?

⁴ Okazuje się więc, że choć Jehowa jest zwierzchnim Władcą, odkąd przystąpił do stwarzania, to jednak w celu definitywnego rozstrzygnięcia kwestii prawowitości swych rządów postanowił nadać im szczególną formę, powołując do istnienia w niebie mesjańskie Królestwo. Miniaturowym obrazem tego Królestwa, „którego nigdy nie dosięgnie zguba”, było ziemskie królestwo Jehowy ustanowione nad narodem izraelskim. Toteż gdy król Dawid sprowadzał do Jeruzalem arkę przymierza, słusznie mógł śpiewać w uniesieniu: „Niech się radują niebiosa, niech się weseli ziemia. I niech powiadają wśród narodów: ‛Sam Jehowa stał się królem!’” (1 Kron. 16:31). A więc Jehowa w szczególnym sensie został wtedy Królem całego Izraela. Był to czas wielkiej radości i Dawid pragnął rozgłosić to wspaniałe wydarzenie!

 5, 6. (a) Dzięki czemu Dawid był wyjątkiem wśród królów? (b) Kogo wyobrażał Dawid i pod jakim względem?

⁵ Dzięki doświadczeniu nabytemu w pracy pasterskiej Dawid stanowił wyjątek pośród królów. Był królem-pasterzem. Pewien psalm opisuje, jak Jehowa Bóg powołał go na to stanowisko: „Wybrał Dawida, swego sługę, wziąwszy go z zagród trzody (...), aby był pasterzem nad Jakubem, ludem jego, i nad Izraelem, jego dziedzictwem. Toteż zaczął ich paść stosownie do prawości swego serca i zaczął ich prowadzić sprawnością swoich rąk” (Ps. 78:70-72).

⁶ Pasterska troska, jaką Dawid otaczał swój lud, jego żywiona w sercu prawość wobec Boga oraz umiejętność przewodzenia drugim sprawiały w sumie, że trafnie wyobrażał przyszłego Mesjasza, który w szczególny sposób miał reprezentować wszechświatową władzę królewską Jehowy przez wystąpienie w roli troskliwego Pasterza i Króla. Nieco później Jehowa poinformował o tak zaplanowanym wspaniałym rozwoju swego zamierzenia, mówiąc przez proroka Ezechiela: „Ustanowię nad nimi [owcami — Izraelitami] jednego pasterza, który je będzie pasł, mego sługę Dawida. (...) A ja, Jahwe [Jehowa], będę ich Bogiem, sługa zaś mój, Dawid, będzie władcą pośród nich. Ja, Jahwe, to powiedziałem” (Ezech. 34:22-24, Biblia Tysiąclecia, wyd. II).

POJAWIA SIĘ ZAPOWIEDZIANY PASTERZ-KRÓL

 7, 8. (a) Co pozwoliło rozpoznać przepowiedzianego Króla-Pasterza? Na co zasługiwało jego nadejście? (b) W jakim celu Jehowa „uznał” Jezusa?

⁷ Osobistością zapowiedzianą tutaj przez Jehowę, był Jego Syn, Jezus. O nim to anioł Gabriel rzekł do Marii: „Oto poczniesz w swoim łonie i urodzisz syna, i masz mu nadać imię Jezus. Ten będzie wielkim i zostanie nazwany Synem Najwyższego, a Jehowa Bóg da mu tron Dawida, jego ojca; i będzie królował nad domem Jakuba na zawsze, a jego królestwo nie będzie mieć końca” (Łuk. 1:31-33). W jakże zachwycającej formie Jehowa postanowił dać wyraz swemu królowaniu! Wydarzenie tej rangi niewątpliwie dawało podstawy do rozgłaszania po całym świecie z największą energią wspaniałej wieści: „Sam Jehowa stał się królem!”

⁸ Po swych cudownych narodzinach, a następnie osiągnięciu wieku męskiego, Jezus zgłosił się do chrztu w wodach Jordanu. Wtedy to Bóg uznał go za swego Syna, wylewając na niego ducha i oświadczając: „Tyś Syn mój umiłowany; ciebie uznałem” (Łuk. 3:22). Do czego prowadził ten akt uznania? Łukasz wyjaśnia w swym sprawozdaniu: „Jezus, gdy rozpoczął działalność, miał około trzydziestu lat” (Łuk. 3:23; w przypisie znajdujemy informację: „Albo ‛rozpoczął [nauczanie]’”). W Przekładzie współczesnym czytamy: „Kiedy Jezus wystąpił publicznie”, zaś Revised Standard Version podaje: „Gdy rozpoczynał służbę kaznodziejską”. Na czym polegała „działalność” lub „służba kaznodziejska” Jezusa? Czego ‛nauczał’? Odpowiedź znajdujemy w Ewangelii według Mateusza: „Przemierzał całą Galileę, nauczając w ich synagogach i głosząc dobrą nowinę o królestwie oraz uzdrawiając wszelką chorobę i wszelką niemoc wśród ludzi” (Mat. 4:23).

 9. Pod jakimi względami Jezus przypominał swego przodka, Dawida?

⁹ Jezus poświęcił całe swe życie na ‛rozgłaszanie Królestwa Bożego’. Wykazał prawość serca, podobnie jak jego praojciec Dawid nigdy nie odstępując od niewzruszonej wierności wobec Królestwa Jehowy (Łuk. 9:60; 4:3-13; Jana 16:33). Dowiódł, że jest obiecanym przez Jehowę „jednym pasterzem”. Znajdował radość w karmieniu pod względem duchowym tych, którzy byli „jak owce bez pasterza”, złupieni i sponiewierani przez przywódców religijnych (Mat. 9:36). Mając na uwadze swą niezrównaną pracę pasterską między ludem oraz jej stopniowy rozwój w przyszłych latach, powiedział: „Jestem dobrym pasterzem i znam swe owce, a owce znają mnie (...). A mam i drugie owce, które nie są z tej owczarni; te również muszę przyprowadzić i będą słuchać mego głosu; i będzie jedna trzoda, jeden pasterz” (Jana 10:14, 16).

10. W czym będzie nam pomocne rozpatrzenie różnych reakcji Żydów na zaproszenie Jezusa, by go naśladowali?

¹⁰ Jak Żydzi odnieśli się do zachęt ze strony Jezusa, by się stali jego przyrównanymi do owiec naśladowcami? W różny sposób. Zapoznamy się z niektórymi ich reakcjami, a ty, czytelniku, zastanów się nad tym, jaki stosunek do orędzia Królestwa kształtuje się u ciebie, odkąd usłyszałeś je po raz pierwszy.

„BĄDŹ MOIM NAŚLADOWCĄ” — JAK NA TO REAGUJESZ?

11. Opisz, jak Szymon, Andrzej, Jakub, Jan i Mateusz odpowiedzieli na zaproszenie Jezusa.

¹¹ Kiedy Jezus przechodził w pobliżu Jeziora Galilejskiego, spostrzegł Szymona i jego brata Andrzeja, którzy łowili ryby. „Rzekł do nich: ‚Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi’. I natychmiast zostawili sieci, i poszli za Nim. Idąc nieco dalej, ujrzał Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana (...). Zaraz ich powołał, a oni zostawili ojca swego, Zebedeusza, razem z najemnikami w łodzi i poszli za Nim” (Marka 1:16-20, BT). Tak samo pozytywnie zareagował poborca podatków Lewi, to jest Mateusz: „[Jezus] powiedział do niego: ‛Bądź moim naśladowcą’. Ten pozostawiając wszystko wstał i poszedł w ślad za nim” (Łuk. 5:27, 28).

12. Jakiej trudności nie pokonał człowiek, który rzekł do Jezusa: „Chcę iść w ślad za tobą”?

¹² Ale nie wszyscy skorzystali z zaproszenia Jezusa, by go naśladować. Pomyślmy o człowieku opisanym w 9 rozdziale Ewangelii według Łukasza. Jezus spotkał go po drodze, gdy akurat przechodził z jednej wioski do drugiej. Mężczyzna ten rzekł: „Chcę iść w ślad za tobą, dokądkolwiek się udasz”. Według relacji Mateusza był to jeden z uczonych w Piśmie, a cieszyli się oni dużym poważaniem u ludu i nawet tytułowano ich: „Rabbi”. Posłuchajmy, jak Jezus mu odpowiedział: „Lisy mają nory i ptactwo nieba miejsca spoczynku, ale Syn człowieczy nie ma gdzie położyć głowy” (Łuk. 9:57, 58). Dał mu przez to do zrozumienia, że jeśli zostanie jego naśladowcą, będzie musiał znosić różne niewygody. Wygląda na to, że człowiek ten był zbyt dumny, by przystać na taki tryb życia. Sytuacja, w której by nie wiedział, gdzie spędzi następną noc, była dla niego nie do przyjęcia.

13. Dlaczego Jezus dał akurat taką odpowiedź innemu człowiekowi, który mógł zostać jego naśladowcą?

¹³ Następnie zwrócił się Jezus do pewnego świadka tej rozmowy i powiedział: „Bądź moim naśladowcą”. Ten z kolei odparł: „Pozwól mi wpierw odejść i pogrzebać mego ojca”. Zapamiętajmy, co odrzekł Jezus: „Zostaw umarłym grzebanie swoich umarłych, a ty idź i rozgłaszaj królestwo Boże” (Łuk. 9:59, 60). Człowiek ów nie dlatego się wymawiał, że jego ojciec już umarł. Gdyby tak było, z pewnością jako syn nie przysłuchiwałby się Jezusowi gdzieś na drodze. Z jego słów zdaje się wynikać, że prosił o zwłokę do śmierci ojca. Nie był gotów do natychmiastowego wysunięcia Królestwa Bożego na pierwsze miejsce w swoim życiu (Mat. 6:33).

14, 15. (a) Na co wskazuje życzenie, które wypowiedział do Jezusa trzeci mężczyzna? (b) Czego można się nauczyć z odpowiedzi Jezusa?

¹⁴ Sprawozdanie biblijne donosi jeszcze o trzecim mężczyźnie, który się zgłosił ze słowami: „Chcę iść w ślad za tobą, Panie, ale pozwól mi wpierw pożegnać się z moimi domownikami”. Najwyraźniej chodziło mu o to, by naśladowanie Jezusa związać z pewnymi warunkami. W gruncie rzeczy poniekąd mówił: „Chętnie zostanę twoim naśladowcą, jeżeli...”. Co Jezus mu odpowiedział? „Żaden człowiek, który przyłożył rękę do pługa, a spogląda na to, co za nim, nie nadaje się do królestwa Bożego” (Łuk. 9:61, 62). Oracz, który chce na polu odkładać pługiem równe skiby, musi stale patrzeć przed siebie. Gdy odwróci głowę, aby spojrzeć do tyłu, najprawdopodobniej pokrzywi bruzdę; może się nawet przewrócić! Podobnie jest z tymi, którzy idą za Jezusem: oglądanie się na stary system rzeczy, nawet chwilowe, to w ich wypadku igranie z ogniem; może spowodować, że się potkną i zboczą z „ciasnej drogi prowadzącej do życia” (Mat. 7:14; zob. Łuk. 17:31-35).

¹⁵ Czy usłyszałeś zaproszenie Jezusa: „Bądź moim naśladowcą”? Jak na to zareagowałeś? Czy równie pozytywnie jak uczniowie: Szymon, Andrzej, Jakub, Jan i Mateusz? Czy tak jak oni jesteś gotów do wszelkich poświęceń, które okazałyby się konieczne, byle podążać śladami Mistrza? Jeżeli możesz odpowiedzieć twierdząco, to spotka cię niezrównany przywilej udziału w rozgłaszaniu dobrej nowiny o Królestwie Bożym.

16. Jak Jezus przygotował uczniów, by wraz z nim głosili dobrą nowinę?

¹⁶ Zanim Jezus rozesłał uczniów, żeby obwieszczali Królestwo, umiejętnie pouczał ich własnym przykładem, jak to robić. Następnie udzielił im szczegółowych wskazówek, jak na danym terenie mają wyszukiwać ludzi o usposobieniu owiec. Radami tymi z powodzeniem można się kierować również w XX wieku. Poznajmy bliżej niektóre z nich, zanotowane w 10 rozdziale Ewangelii według Mateusza.

WSKAZÓWKI CO DO OGŁASZANIA KRÓLESTWA

17. Porównaj treść orędzia z I wieku i tego, które jest ogłaszane obecnie.

¹⁷ Uczniowie Jezusa mieli obwieszczać to samo orędzie, co ich Nauczyciel; czytamy: „Idźcie więc głosić, mówiąc: ‛Przybliżyło się królestwo niebios’” (Mat. 10:7). Teraz wszakże Królestwo to jest już ustanowione w niebie. Powołany przez Jehowę Król-Pasterz już panuje! Stąd też tym głębszego znaczenia nabierają słowa Dawida: „Niech się radują niebiosa, niech się weseli ziemia. I niech powiadają wśród narodów: ‛Sam Jehowa stał się królem!’” (1 Kron. 16:31). Mamy dziś zaszczyt popierać to Królestwo, przez które Jehowa w szczególny sposób wyraża swą władzę nad wszechświatem. Co więcej, szczęśliwie żyjemy w okresie, gdy kwestia sporna dotycząca zwierzchnictwa Jehowy zostanie rozstrzygnięta raz po wszystkie czasy!

18. Na co Jezus wskazał swym naśladowcom według Mateusza 10:8-10? Zwłaszcza kto może to dziś docenić?

¹⁸ W Ewangelii według Mateusza 10:8-10 opisano postawę, jakiej się oczekuje od biorących udział w głoszeniu. Pierwsze miejsce w ich życiu ma zajmować Królestwo Boże, natomiast potrzeby fizyczne muszą zejść na drugi plan. Dlaczego? Jezus wyjaśnia: „Bo robotnik zasługuje na swe wyżywienie”. Nasz Ojciec niebiański zawsze będzie się troszczyć o tych, którzy w Nim pokładają ufność. Mogą to potwierdzić setki tysięcy Świadków Jehowy, którzy w naszych czasach podjęli pełnoczasową służbę kaznodziejską (Liczb 18:30, 31; Powt. Pr. 25:4).

19. Jak obecnie wyszukuje się ludzi, którzy na to zasługują? Pod czyim kierownictwem?

¹⁹ Następnie Jezus zaleca: „Kiedy wejdziecie do jakiegoś miasta lub jakiejś wioski, wybadajcie, kto w nich na to zasługuje, i tam się zatrzymajcie aż do odejścia” (Mat. 10:11). „Zasługuje”, ale na co? Na zaszczyt udzielenia gościny słudze Jehowy i wysłuchania informacji o Królestwie Bożym. Oczywiście w tamtych czasach uczniowie najprawdopodobniej zatrzymywali się dłużej w domu takiej osoby i korzystali z niego jako z bazy wypadowej, przeszukując pozostały teren, gdzie spodziewali się znaleźć dalszych przychylnych słuchaczy. Podobnie postępują dziś Świadkowie Jehowy. Nie szczędząc wysiłku poświęcają miliony godzin na to, by w różnych okolicach wyszukiwać osoby, które są tego godne. Kiedy je odnajdą, dużą radość sprawia im wielokrotne odwiedzanie ich w celu objaśniania Słowa Bożego. W taki to sposób Jezus umiejętnie roztacza teraz pasterską opiekę nad coraz liczniejszymi ludźmi o usposobieniu owiec i w dowód łaski gromadzi ich po swojej prawicy (Mat. 25:31-33).

20. Jakim sposobem ludzie godni tego zaznają pokoju, którego im życzą głosiciele Królestwa?

²⁰ „Wchodząc do domu, pozdrówcie domowników; a jeśli dom na to zasługuje, niech na nim spocznie pokój, którego mu życzycie” (Mat. 10:12, 13). Za dni Jezusa powszechnie używano pozdrowienia: „Pokój temu domowi” (Łuk. 10:5). Kiedy Jezus się urodził, aniołowie śpiewali: „Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój wśród ludzi dobrej woli” (Łuk. 2:14). Ludzie, którzy na to zasługiwali, zaznawali owego przepowiedzianego pokoju, przyjmując orędzie Królestwa głoszone przez uczniów Jezusa. Dobra nowina o Królestwie tak samo oddziałuje dzisiaj. Pozwala ludziom nawiązywać pokojowe stosunki z Bogiem za pośrednictwem Jezusa Chrystusa oraz przyczynia się do pokoju wśród współwyznawców (2 Kor. 5:20, 21; Filip. 4:7; Efez. 4:3).

21. Dlaczego tekst na rok 1986 jest tak stosowny?

²¹ W roku kalendarzowym 1986 w Salach Królestwa i innych miejscach zebrań Świadków Jehowy na całej ziemi wywieszony będzie tekst z Ewangelii według Łukasza 9:60: „Idź (...) rozgłaszaj królestwo Boże”. Jakże wspaniałym przypomnieniem i bodźcem do regularnego ogłaszania wieści o Królestwie Bożym będzie on dla wszystkich wiernych sług Jehowy! Tak, Królestwo to już panuje od roku 1914! Jest narzędziem Bożym w rękach mesjańskiego Króla, który posłuży się nim do zmiecenia wszystkich szatańskich królestw tego świata. Nic więc dziwnego, że Królestwo Boże powinno zajmować najważniejsze miejsce w życiu każdego Świadka Jehowy. Wiemy, że od tego zależy nasze wybawienie i życie! (1 Tym. 4:16).

Jak byś odpowiedział:

▪ Od jak dawna Jehowa sprawuje władzę królewską? Jak trwałe jest Jego panowanie?

▪ Jaka kwestia o wszechświatowym znaczeniu musi się teraz rozstrzygnąć?

▪ Jaką gotowością powinni się odznaczać wszyscy naśladowcy Jezusa?

▪ Dlaczego wypowiedź: „Jehowa stał się królem” ma dziś jeszcze głębsze znaczenie?

▪ Jakiemu celowi będzie służył tekst na rok 1986?

[Ilustracja na stronie 10]

Mateusz pozostawił wszystko i wstąpił w ślady Jezusa