Życie i służba Jezusa

Bądźcie stale gotowi!

JEZUS właśnie ostrzegł rzesze przed chciwością, a uczniów przed zbytnim skupianiem uwagi na sprawach materialnych. Teraz zachęca ich: „Nie bójcie się, mała trzódko, ponieważ Ojciec wasz uznał za słuszne dać wam Królestwo”. Wyjawia zatem, że udziału w Królestwie niebiańskim dostąpi tylko stosunkowo nieliczne grono (jak się potem okaże — 144 000). Większość osób, które uzyskają życie wieczne, będzie ziemskimi poddanymi Królestwa.

Jakże cudownym darem jest „Królestwo”! Jezus wykazuje uczniom, którzy je otrzymują, jak powinni na to zareagować: „Sprzedajcie, co do was należy, i rozdajcie dary miłosierdzia”. Właśnie, niech wyzyskują swoje zasoby materialne dla duchowego dobra drugich, aby zgromadzić sobie „niezawodny skarb w niebiosach”.

Następnie Jezus zaleca swoim naśladowcom, żeby byli stale gotowi na jego przyjście. Posłuchajmy: „Niech biodra wasze będą przepasane i wasze lampy zapalone, a sami bądźcie jak ludzie, którzy czekają na swego pana powracającego z zaślubin, żeby — gdy przybędzie i zapuka — natychmiast mu otworzyć. Szczęśliwi ci niewolnicy, których, przybywszy, zastanie czuwających! Zaprawdę, powiadam wam: Przepasze się i da im spocząć za stołem, a przystąpi i będzie im usługiwał”.

Przypowieść ta wyraźnie uwidacznia gotowość sług czekających na powrót pana: podwinęli oni swoje długie szaty, zatknęli je za pas i przy świetle lamp pełnych oliwy do późnej nocy wykonują swe obowiązki. Jezus wyjaśnia: ‛Jeżeli pan zastanie ich gotowych, choćby przybył podczas drugiej straży [między dziewiątą wieczorem a północą], a nawet podczas trzeciej [od północy do trzeciej nad ranem], są szczęśliwi!’

Pan w niezwykły sposób wynagradza swych sług. Każe im spocząć za stołem i zaczyna im usługiwać. Nie traktuje ich jak niewolników, lecz jak lojalnych przyjaciół. Cóż za wspaniała nagroda za to, że trudzili się dla niego przez całą noc w oczekiwaniu na jego powrót! Na koniec Jezus mówi: „Wy również bądźcie stale gotowi, gdyż Syn Człowieczy przyjdzie o godzinie, której się nie domyślacie”.

Na to odzywa się Piotr: „Panie, czy tę przypowieść mówisz dla nas, czy też dla wszystkich?”

Jezus nie odpowiada mu wprost, lecz przytacza następny przykład. „Kto rzeczywiście jest wiernym zarządcą”, pyta, „którego pan jego ustanowi nad swoją służbą, aby jej dawał w słusznym czasie należną miarę żywności? Szczęśliwy ten niewolnik, jeśli jego pan, przybywszy, znajdzie go tak czyniącego! Mówię wam prawdę: Ustanowi go nad całą swoją majętnością”.

„Panem” jest oczywiście Jezus Chrystus. „Zarządca” to „mała trzódka” jego uczniów jako całość. Określenie „służba” także odnosi się do 144 000 otrzymujących Królestwo niebiańskie, ale kieruje uwagę na pracę każdego z osobna. „Majętność”, nad którą zostaje ustanowiony wierny zarządca, to ziemskie sprawy Królestwa jego pana, w tym również ziemscy poddani.

Rozwijając swą przypowieść, Jezus uprzedza, że być może nie wszyscy członkowie klasy zarządcy, lub niewolnika, okażą się lojalni. Wyjaśnia: „Gdyby ów niewolnik rzekł sobie w sercu: ‛Mój pan zwleka z przyjściem’, i zacząłby bić służących i służące, i jeść, i pić oraz się upijać, pan tego niewolnika przyjdzie w dniu, w którym on go nie oczekuje, (...) i ukarze go z największą surowością”.

Następnie Jezus zaznacza, że jego przyjście zapoczątkowało dla Żydów gorący okres, gdyż jedni przyjmują to, czego naucza, a drudzy odrzucają. Przeszło trzy lata temu został ochrzczony w wodzie, teraz zaś coraz bliższe jest zakończenie jego chrztu w śmierci; wyznaje więc: „Jestem udręczony, dopóki się to nie dopełni!”

Po skierowaniu tych słów do uczniów Jezus znowu zwraca się do tłumów. Ubolewa nad tym, że uparcie odtrącają oczywiste dowody jego tożsamości i bagatelizują ich znaczenie: „Kiedy zobaczycie chmurę ukazującą się od zachodu, zaraz mówicie: ‛Nadciąga burza’ — i do niej dochodzi. A gdy dostrzeżecie, że wieje wiatr południowy, mówicie: ‛Idzie fala upałów’ — i tak się dzieje. Obłudnicy, potraficie oceniać wygląd ziemi i nieboskłonu, lecz jak to jest, że nie potraficie ocenić tego znamiennego czasu?” Łukasza 12:32-59.

◆ Z ilu osób składa się „mała trzódka” i co otrzymuje?

◆ Jak Jezus podkreśla, że jego słudzy muszą być gotowi?

◆ Kogo bądź co symbolizują w przypowieści Jezusa: „pan”, „zarządca”, „służba” i „majętność”?