SZARAŃCZYN

(gr. kerátion).

W przypowieści o synu marnotrawnym Jezus wspomniał, iż ten wygłodniały młodzieniec pragnął się nasycić strąkami szarańczynu, którymi karmiono świnie (Łk 15:16). Strąki te rosną na szarańczynie (Ceratonia siliqua), okazałym zimozielonym drzewie, występującym w całej Palestynie oraz na pozostałym obszarze śródziemnomorskim. Osiąga ono wysokość do 9 m i ma małe, połyskujące liście, podobne do liści jesionu. Owoce, czyli strąki, mają błyszczącą skórzastą łupinę w purpurowobrązowym kolorze i zgodnie ze swą grecką nazwą (kerátion: „rożek”) zakrzywiony kształt. Są długie na 15-25 cm i szerokie na jakieś 2,5 cm. Wewnątrz znajduje się kilka podobnych do grochu nasion, oddzielonych od siebie słodkim, lepkim i jadalnym miąższem. Strąki szarańczynu są po dziś dzień wykorzystywane jako pasza dla koni, bydła i świń. Dzięki szczepieniu tych drzew otrzymuje się odmianę, którą spożywają także ludzie.