Łukasza 16:1-9. Przykład o nieprawym szafarzu podany przez Jezusa daje nam dużo do myślenia. Po tym, jak wspomniany szafarz został oskarżony o niegospodarność, okazał praktyczną mądrość — zabiegał o przyjaźń ludzi, którzy mogliby mu pomóc po utracie stanowiskaa. Oczywiście Jezus nie sugerował, że aby przetrwać w tym świecie, jego uczniowie muszą się uciekać do nieprawego postępowania. Powiedział, że robią tak „synowie tego systemu rzeczy”. Ale posłużył się tym przykładem, bo chciał przekazać słuchaczom ważną prawdę.

⁵ Podając przykład o szafarzu, który znalazł się nagle w trudnym położeniu, Jezus zdawał sobie sprawę, że większość jego naśladowców będzie musiała zarabiać na utrzymanie w tym niesprawiedliwym świecie. Dlatego ich zachęcił: „Czyńcie sobie przyjaciół za pomocą nieprawego bogactwa, żeby — gdy go zabraknie — [Jehowa i Jezus] przyjęli was do wiecznotrwałych miejsc zamieszkania”. Czego uczymy się z rady Jezusa?

 6. Skąd wiemy, że dzisiejszy system ekonomiczny nie jest częścią zamierzenia Bożego?

⁶ Jezus nie wyjaśnił, dlaczego nazwał bogactwo „nieprawym”, jednak z Biblii jasno wynika, że pogoń za zyskiem nie była częścią zamierzenia Bożego. Jehowa obficie zapewnił Adamowi i Ewie wszystko, czego potrzebowali (Rodz. 2:15, 16). Później, kiedy na zbór namaszczonych chrześcijan w I wieku oddziaływał duch święty, „nikt nie mówił, że to, co posiada, jest jego własnością, lecz wszystko mieli wspólne” (Dzieje 4:32). Prorok Izajasz zapowiadał, że w przyszłości wszyscy ludzie będą mogli bez przeszkód korzystać z zasobów ziemi (Izaj. 25:6-9; 65:21, 22). Ale zanim to nastąpi, naśladowcy Jezusa potrzebują praktycznej mądrości, żeby zapewniać sobie byt za pomocą „nieprawego bogactwa”, a jednocześnie podobać się Bogu.

Szafarz z omawianego przykładu pozyskiwał przyjaciół dla osobistych korzyści. Jednak Jezus zachęcał swoich naśladowców, żeby ‛czynili sobie przyjaciół’ w niebie dla niesamolubnych celów. W kolejnych słowach powiązał korzystanie z „nieprawego bogactwa” z wiernością wobec Boga. Chciał podkreślić, że możemy ‛okazać się wierni’, gdy właściwie korzystamy z rzeczy materialnych.