Jezus oznajmił też, co się wydarzy: „Przyjdą (...) na ciebie dni, gdy twoi nieprzyjaciele zbudują wokół ciebie fortyfikację z zaostrzonych pali” (Łk 19:41-44). I ostrzegł: „Gdy ujrzycie Jerozolimę otoczoną przez obozujące wojska, (...) niech ci w Judei zaczną uciekać w góry” (Łk 21:20, 21).

W r. 66, po wybuchu żydowskiego powstania, armia rzymska pod wodzą Cestiusza Gallusa przybyła pod Jerozolimę. Ale jak donosi Józef Flawiusz, Gallus „raptem nakazał odwrót i (...) wbrew rozsądkowi wycofał się z miasta”. Dzięki temu chrześcijanie mieli okazję opuścić Jerozolimę, co też uczynili. Po niedługim czasie wojska rzymskie wróciły, tym razem dowodzone przez Tytusa. Właśnie wtedy żołnierze zbudowali „fortyfikację z zaostrzonych pali” — ostrokół o długości 7,2 km. Po trwającym ok. pięciu miesięcy oblężeniu miasto zostało całkowicie zniszczone, a świątynia obrócona w gruzy.

[Ilustracja na stronie 752]

Zdobycie i zniszczenie Jerozolimy przez Rzymian (70 r. n.e.)

[Ilustracja na stronie 752]

Relief na Łuku Tytusa w Rzymie ukazujący rzymskich żołnierzy z łupami ze świątyni