8, 9. (a) W jakiej sytuacji znalazła się uboga wdowa? (b) Jakie negatywne uczucia mogły ogarniać tę kobietę?

⁸ W świątyni jerozolimskiej Jezus zobaczył pewną ubogą wdowę. Jej postawa może nam pomóc pielęgnować pozytywne myślenie mimo naszych ograniczeń (odczytaj Łukasza 21:1-4). Pomyśl o jej sytuacji. Musiała znosić nie tylko ból spowodowany utratą męża, lecz także ówczesną atmosferę religijną — przywódcy duchowi byli skłonni raczej ‛pożerać domy wdów’, niż pomagać takim bezbronnym osobom (Łuk. 20:47). Kobieta ta była tak biedna, że mogła ofiarować na świątynię jedynie tyle, ile robotnik zarobiłby w ciągu paru minut.

⁹ Wyobraź sobie, jak się czuła, gdy weszła na dziedziniec świątyni, mając ze sobą dwie drobne monety. Czy będzie myślała o tym, jak niewiele może ofiarować w porównaniu z tym, co mogłaby dać, gdyby żył jej mąż? A może poczuje się zażenowana, gdy zobaczy pokaźne sumy wrzucane przez stojących przed nią, i zacznie się zastanawiać, czy jej dar w ogóle jest coś wart. Nawet jeśli nachodziły ją takie refleksje, to nie powstrzymała się od zrobienia na rzecz prawdziwego wielbienia tego, co mogła.

11. Czego możesz się nauczyć z przykładu wdowy?

¹¹ Na to, co jesteś w stanie ofiarować Jehowie, nieraz bezpośredni wpływ mają twoje warunki. Z powodu wieku lub choroby niektórzy mogą poświęcać na głoszenie bardzo niewiele czasu. Czy postępowaliby słusznie, gdyby uważali, że nie warto raportować ich nikłego udziału w służbie? Nawet jeśli nie masz szczególnych ograniczeń, możesz czuć, że twoje wysiłki stanowią zaledwie znikomą część godzin, które lud Boży przeznacza każdego roku na wysławianie Jehowy. Z przykładu biednej wdowy uczymy się jednak, że Jehowa dostrzega i wysoko ceni wszystko, co dla Niego robimy, zwłaszcza gdy zdobywamy się na to w trudnych okolicznościach. Pomyśl o swojej służbie dla Jehowy w ostatnim roku. Czy któraś z przeznaczonych na nią godzin wymagała od ciebie szczególnego poświęcenia? Jeżeli tak, to możesz być pewny, że Bóg z uznaniem patrzy na to, co zrobiłeś w trakcie owej godziny.