Wybawieni spośród „niegodziwego pokolenia”

„O wiarołomne i przewrotne pokolenie, jak długo mam z wami pozostawać i was znosić?” (ŁUKASZA 9:41).

 1. (a) Czego zapowiedzią są obecne przerażające wydarzenia? (b) Co Pismo Święte mówi o tych, którzy przeżyją?

ŻYJEMY w przerażających czasach. Trzęsienia ziemi, powodzie, głód, choroby, bezprawie, zamachy bombowe, straszliwe wojny — to tylko niektóre nieszczęścia trapiące ludzkość w XX wieku. Jednakże w niedalekiej przyszłości spotka ją największy kataklizm wszechczasów. Cóż to za kataklizm? Chodzi o „wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd i już nigdy więcej nie będzie” (Mateusza 24:21). Mimo to wielu z nas może optymistycznie patrzeć w przyszłość. Dlaczego? Ponieważ w Słowie samego Boga opisano „wielką rzeszę, której żaden człowiek nie zdołał policzyć, ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków (...) Są to ci, którzy wychodzą z wielkiego ucisku (...) Nie będą już więcej głodować ani już więcej pragnąć (...) A Bóg otrze z ich oczu wszelką łzę” (Objawienie 7:1, 9, 14-17).

 2. Jak po raz pierwszy spełniły się początkowe wersety z rozdziału 24 Ewangelii według Mateusza, 13 według Marka oraz 21 według Łukasza?

² Natchnione sprawozdania z Ewangelii według Mateusza 24:3-22, Marka 13:3-20 oraz Łukasza 21:7-24 zawierają proroctwo Jezusa o „zakończeniu systemu rzeczy”.a Po raz pierwszy spełniło się ono w I wieku n.e. na zdeprawowanym żydowskim systemie rzeczy, a punktem kulminacyjnym zapowiedzianych wydarzeń był bezprzykładny „wielki ucisk”. Cały żydowski system religijny i polityczny, skupiony wokół świątyni jeruzalemskiej, legł w gruzach i już nigdy się nie podźwignął.

 3. Dlaczego koniecznie musimy dziś zważać na proroctwo Jezusa?

³ Rozważmy teraz okoliczności, w jakich po raz pierwszy spełniło się proroctwo Jezusa. Dzięki temu lepiej zrozumiemy, jak się ono urzeczywistni w naszych czasach. Przekonamy się też, że już teraz koniecznie trzeba podjąć zdecydowane działania, by przeżyć największy ucisk, jaki kiedykolwiek zagrażał całej ludzkości (Rzymian 10:9-13; 15:4; 1 Koryntian 10:11; 15:58).

„Koniec” — kiedy?

 4, 5. (a) Dlaczego bogobojni Żydzi z I wieku n.e. interesowali się proroctwem z Księgi Daniela 9:24-27? (b) Jak się spełniło to proroctwo?

⁴ Około roku 539 p.n.e. prorokowi Bożemu Danielowi dano wgląd w wydarzenia, które miały się rozegrać w ostatnim „tygodniu” okresu „siedemdziesięciu tygodni” lat (Daniela 9:24-27, BT). Rozpoczęły się one w roku 455 p.n.e., gdy król Persji Artakserkses zarządził odbudowę miasta Jeruzalem. Ostatni „tydzień” miał nastać wraz z pojawieniem się Mesjasza, Jezusa Chrystusa, w chwili jego chrztu i namaszczenia w roku 29 n.e.b Bogobojni Żydzi z I wieku dobrze wiedzieli, jakiego czasu dotyczy proroctwo Daniela. Na przykład w Ewangelii według Łukasza 3:15 powiedziano o tłumach, które chciały posłuchać orędzia głoszonego w 29 roku przez Jana Chrzciciela: „Lud trwał w oczekiwaniu i wszyscy w swych sercach rozważali o Janie: ‚Może on jest Chrystusem?’”

⁵ Siedemdziesiąty „tydzień” miał być siedmioletnim okresem szczególnej łaski dla Żydów. Rozpoczął się on w roku 29 n.e., a obejmował chrzest i służbę Jezusa, jego ofiarną śmierć „w połowie tygodnia”, czyli w roku 33, oraz drugą ‛połowę tygodnia’ aż do roku 36. W ciągu tego „tygodnia” sposobność zostania namaszczonymi uczniami Jezusa mieli wyłącznie bogobojni Żydzi i prozelici żydowscy. Później w roku 70 n.e., której to daty nikt wcześniej nie znał, legiony rzymskie pod wodzą Tytusa unicestwiły odstępczy system żydowski (Daniela 9:26, 27).

 6. Jak w roku 66 n.e. pojawiła się „obrzydliwość” i jak zareagowali na to chrześcijanie?

⁶ W ten sposób przestało istnieć kapłaństwo żydowskie, którego przedstawiciele skalali świątynię w Jeruzalem i brali udział w zamordowaniu Syna Bożego. Zostały też zniszczone kroniki całego narodu oraz poszczególnych plemion. Odtąd żaden Żyd nie mógł udowodnić swego prawa do kapłańskiego lub królewskiego dziedzictwa. Na szczęście jednak wyłonili się już namaszczeni Izraelici duchowi, by jako królewskie kapłaństwo ‛szeroko oznajmiać wspaniałe przymioty’ Jehowy Boga (1 Piotra 2:9). Kiedy w roku 66 wojska rzymskie po raz pierwszy obległy Jeruzalem i zrobiły nawet podkop pod teren świątyni, chrześcijanie rozpoznali w nich „obrzydliwość, która sprowadza spustoszenie, jak powiedziano przez Daniela proroka, stojącą w miejscu świętym”. Chrześcijanie z Jeruzalem i Judei usłuchali proroczego polecenia Jezusa i schronili się w górach (Mateusza 24:15, 16; Łukasza 21:20, 21).

 7, 8. Jaki „znak” mogli zaobserwować chrześcijanie, czego jednak nie wiedzieli?

⁷ Ci wierni chrześcijanie pochodzenia żydowskiego widzieli spełnianie się proroctwa Daniela i byli naocznymi świadkami tragicznych wojen, głodu, zaraz, trzęsień ziemi i bezprawia, co zgodnie z zapowiedzią Jezusa miało być częścią „znaku (...) zakończenia systemu rzeczy” (Mateusza 24:3). Ale czy Jezus wyjawił, kiedy Jehowa wykona wyrok na owym zepsutym systemie? Bynajmniej. To, co Jezus przepowiedział o punkcie kulminacyjnym swej przyszłej królewskiej obecności, z pewnością odnosiło się również do „wielkiego ucisku” w I wieku: „O dniu owym i godzinie nie wie nikt — ani aniołowie niebios, ani Syn, tylko sam Ojciec” (Mateusza 24:36).

⁸ Na podstawie proroctwa Daniela Żydzi mogli obliczyć czas pojawienia się Jezusa jako Mesjasza (Daniela 9:25). Jednakże nie podano im żadnej daty nastania „wielkiego ucisku”, który w końcu spadł na odstępczych Żydów. Dopiero po zburzeniu Jeruzalem i tamtejszej świątyni zrozumieli, że chodziło o rok 70. Niemniej pamiętali proroczą zapowiedź Jezusa: „To pokolenie na pewno nie przeminie, dopóki się to wszystko nie stanie” (Mateusza 24:34). Słowa „pokolenie” najwyraźniej użyto tutaj w innym znaczeniu niż w Księdze Kaznodziei 1:4, gdzie wspomniano o kolejnych pokoleniach, przychodzących i odchodzących po pewnym czasie.

Kto należy do „tego pokolenia”?

 9. Jak różne leksykony definiują greckie słowo geneá?

⁹ Jak rozumieli pojęcie „pokolenie” czterej apostołowie siedzący z Jezusem na Górze Oliwnej i słuchający jego proroctwa o „zakończeniu systemu rzeczy”? Występujące w Ewangeliach słowo „pokolenie” jest tłumaczeniem greckiego wyrazu geneá, który we współczesnych słownikach definiuje się następująco: „Dosł[ownie] wywodzący się od wspólnego przodka” (Walter Bauer, Greek-English Lexicon of the New Testament). „To, co zostało zrodzone, rodzina; (...) kolejni członkowie danego rodu (...) lub narodu (...) lub całej społeczności żyjącej w tym samym czasie, Mat. 24:34; Marka 13:30; Łuk. 1:48; 21:32; Filip. 2:15, a zwłaszcza Żydów, którzy żyli w jednym okresie” (W. E. Vine, Expository Dictionary of New Testament Words). „To, co zostało zrodzone, ludzie z tego samego rodu, rodzina; (...) cała społeczność żyjąca w tym samym czasie: Mt. xxiv. 34; Mk. xiii. 30; Łk. i. 48 (...) szczeg[ólnie] w odniesieniu do Żydów z jednego okresu” (J. H. Thayer, Greek-English Lexicon of the New Testament).

10. (a) Jaką jednakową definicję podają dwa autorytety, powołując się na Ewangelię według Mateusza 24:34? (b) Jak pewien słownik teologiczny oraz niektóre przekłady Biblii potwierdzają tę definicję?

¹⁰ Tak więc zarówno Vine, jak i Thayer podają, że sformułowanie „to pokolenie” (he geneá haúte) oznacza „całą społeczność żyjącą w tym samym czasie”, i powołują się na Ewangelię według Mateusza 24:34. Potwierdza to również Theological Dictionary of the New Testament (Słownik teologiczny Nowego Testamentu, 1964): „Jezus używa słowa ‚pokolenie’ w konkretnym celu: kieruje uwagę na cały lud, będąc świadomy jego solidarności w grzechu”. Kiedy Jezus przebywał na ziemi, naród żydowski wyraźnie odznaczał się „solidarnością w grzechu” i to samo można powiedzieć o dzisiejszym systemie światowym.c

11. (a) Kto powinien być dla nas największym autorytetem, jeśli chcemy ustalić zastosowanie wyrażenia he geneá haúte? (b) W jaki sposób ów autorytet posługiwał się tym określeniem?

¹¹ Oczywiście chrześcijanie zgłębiający owo zagadnienie biorą pod uwagę głównie to, w jakim znaczeniu greckim wyrażeniem he geneá haúte, czyli „to pokolenie”, posłużyli się natchnieni pisarze Ewangelii, przytaczając słowa Jezusa. Jezus konsekwentnie używał go w sensie negatywnym. Na przykład nazwał żydowskich przywódców religijnych „wężami, pomiotem żmijowym” i dodał, iż „to pokolenie” czeka sąd Gehenny (Mateusza 23:33, 36). Ale czy ów wyrok ograniczał się tylko do obłudnych przywódców duchowych? Bynajmniej. Uczniowie Jezusa kilkakrotnie słyszeli, jak niezmiennie stosował sformułowanie „to pokolenie” w daleko szerszym znaczeniu. W jakim?

„To niegodziwe pokolenie”

12. Jak w obecności uczniów Jezus utożsamił „tłumy” z „tym pokoleniem”?

¹² Podczas energicznej działalności w Galilei, krótko po święcie Paschy w 31 roku n.e., Jezus w obecności uczniów rzekł do „tłumów”: „Do kogo mam przyrównać to pokolenie? Podobne jest do małych dzieci, które siedzą na rynkach i wołają do swoich towarzyszy zabaw, mówiąc: ‚Graliśmy wam na flecie, ale nie tańczyliście; zawodziliśmy, ale nie uderzaliście się ze smutku’. Tak też przyszedł Jan [Chrzciciel], nie jadł ani nie pił, a jednak mówią: ‚On ma demona’; przyszedł Syn człowieczy [Jezus], jadł i pił, a mimo to mówią: ‚Oto człowiek żarłoczny i oddający się piciu wina, przyjaciel poborców podatkowych i grzeszników’”. Dla tych „tłumów” pozbawionych zasad moralnych wcale nie były to miłe słowa (Mateusza 11:7, 16-19).

13. Kogo w obecności uczniów Jezus zdemaskował i potępił jako „niegodziwe pokolenie”?

¹³ Kiedy nieco później w tym samym 31 roku Jezus wyruszył ze swymi uczniami w drugą podróż ewangelizacyjną po Galilei, „niektórzy uczeni w piśmie i faryzeusze” domagali się od niego jakiegoś znaku. Jezus oświadczył zarówno im, jak i zgromadzonym tłumom: „Pokolenie niegodziwe i cudzołożne stale szuka znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany oprócz znaku Jonasza proroka. Bo tak jak Jonasz był w brzuchu ogromnej ryby trzy dni i trzy noce, tak Syn człowieczy będzie w sercu ziemi trzy dni i trzy noce. (...) Tak właśnie będzie też z tym niegodziwym pokoleniem” (Mateusza 12:38-46). Oczywiście sformułowanie „to niegodziwe pokolenie” odnosiło się do „tłumów” i ich przywódców religijnych — do ludzi, którzy nigdy nie pojęli, że ów znak wypełnił się z chwilą śmierci i zmartwychwstania Jezusa.d

14. Jakie słowa potępiające faryzeuszy i saduceuszy usłyszeli uczniowie z ust Jezusa?

¹⁴ Kiedy po obchodach Paschy w roku 32 n.e. Jezus przybył ze swymi uczniami w okolice Magadanu w Galilei, faryzeusze i saduceusze znów domagali się znaku. Jezus jeszcze raz im powiedział: „Pokolenie niegodziwe i cudzołożne wciąż domaga się znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany oprócz znaku Jonasza” (Mateusza 16:1-4). Ci religijni hipokryci rzeczywiście najbardziej zasługiwali na potępienie, przewodzili bowiem niewiernym „tłumom”, które Jezus zganił i nazwał „tym niegodziwym pokoleniem”.

15. Co się wydarzyło podczas spotkania Jezusa i jego uczniów z ‛tym pokoleniem’ tuż przed przemienieniem i zaraz po nim?

¹⁵ Pod koniec służby w Galilei Jezus przywołał zgromadzony tłum oraz swych uczniów, po czym rzekł: „Kto by się zawstydził mnie i moich słów przed tym cudzołożnym i grzesznym pokoleniem, tego Syn człowieczy też się zawstydzi” (Marka 8:34, 38). Najwyraźniej więc „tym cudzołożnym i grzesznym pokoleniem” nazwał nie okazujący skruchy ogół ówczesnych Żydów. Kiedy kilka dni później, po przemienieniu, Jezus i jego uczniowie „przyszli do tłumu”, pewien człowiek prosił o uzdrowienie syna. Jezus rzekł wtedy: „O wiarołomne i przewrotne pokolenie, jak długo mam z wami pozostawać? Jak długo mam was znosić?” (Mateusza 17:14-17; Łukasza 9:37-41).

16. (a) Jak w Judei Jezus ponownie potępił „tłumy”? (b) Jak „to pokolenie” dopuściło się najbardziej niegodziwego przestępstwa?

¹⁶ Prawdopodobnie w Judei po Święcie Namiotów w 32 roku, gdy wokół Jezusa „gromadziły się tłumy”, znów je potępił, mówiąc: „Pokolenie to jest pokoleniem niegodziwym; szuka znaku. Ale żaden znak nie będzie mu dany oprócz znaku Jonasza” (Łukasza 11:29). Kiedy zaś przywódcy religijni przyprowadzili Jezusa na sąd, Piłat zaproponował, że go uwolni. W sprawozdaniu czytamy: „Naczelni kapłani i starsi przekonali tłumy, by prosiły o Barabasza, a domagały się zgładzenia Jezusa. (...) Piłat powiedział do nich: ‚Cóż więc mam uczynić z Jezusem, którego zwą Chrystusem?’ Wszyscy powiedzieli: ‚Niech zawiśnie na palu!’ On rzekł: ‚Ale co złego uczynił?’ Tym bardziej jednak wołali: ‚Niech zawiśnie na palu!’” Owo „niegodziwe pokolenie” domagało się krwi Jezusa! (Mateusza 27:20-25).

17. Jak w dniu Pięćdziesiątnicy niektórzy spośród „tego przewrotnego pokolenia” zareagowali na słowa Piotra?

¹⁷ W ten sposób „wiarołomne i przewrotne pokolenie” podjudzane przez swych przywódców religijnych odegrało główną rolę w wydaniu na śmierć Pana Jezusa Chrystusa. Pięćdziesiąt dni później, podczas święta Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e., jego uczniowie otrzymali ducha świętego i zaczęli mówić różnymi językami. Słysząc to, „zeszło się owo mnóstwo”, do którego apostoł Piotr zwrócił się słowami: „Mężowie judejscy i wszyscy mieszkańcy Jeruzalem”, po czym oświadczył: „Tego męża [Jezusa] (...) przytwierdziliście do pala i zgładziliście ręką czynicieli bezprawia”. Jak zareagowali niektórzy słuchacze? „Poczuli się ugodzeni w serce”. Toteż Piotr wezwał ich do okazania skruchy. „Dawał dokładne świadectwo i wciąż ich usilnie zachęcał, mówiąc: ‚Dajcie się wybawić spośród tego spaczonego pokolenia’”. W rezultacie około trzech tysięcy ludzi „ochrzczono [gdyż] (...) ochoczo przyjęli jego słowo” (Dzieje 2:6, 14, 23, 37, 40, 41).

Rozpoznanie „tego pokolenia”

18. Wobec kogo Jezus konsekwentnie używał określenia „to pokolenie”?

¹⁸ Czym wobec tego jest „pokolenie”, o którym Jezus tak często wspominał w obecności swych uczniów? Jak rozumieli jego słowa: „To pokolenie na pewno nie przeminie, dopóki się to wszystko nie stanie”? Jezus z pewnością nie odstępował od konsekwentnego używania określenia „to pokolenie” w stosunku do rzesz współczesnych mu ludzi oraz ich „ślepych przewodników”, tworzących razem naród żydowski (Mateusza 15:14). „To pokolenie” doznało wszystkich udręk zapowiedzianych przez Jezusa, a potem przeminęło w bezprecedensowym „wielkim ucisku”, jaki spadł na Jeruzalem (Mateusza 24:21, 34).

19. Kiedy i w jaki sposób przeminęły „niebo i ziemia” żydowskiego systemu rzeczy?

¹⁹ W I wieku Jehowa osądzał naród izraelski. Osoby, które okazały skruchę i uwierzyły w miłosierne postanowienia Jehowy związane z Chrystusem, ocalały z tamtego „wielkiego ucisku”. Wszystko, co zapowiedział Jezus, dokładnie się spełniło, po czym „niebo i ziemia” żydowskiego systemu rzeczy, czyli cały naród — wraz z przywódcami religijnymi oraz niegodziwym społeczeństwem — przeminęły. Jehowa wykonał na nich swój wyrok! (Mateusza 24:35; porównaj 2 Piotra 3:7).

20. Na jakie wezwanie muszą niezwłocznie zareagować wszyscy chrześcijanie?

²⁰ Żydzi, którzy zważali na prorocze słowa Jezusa, uświadamiali sobie, że ich zbawienie nie zależy od tego, czy uda im się ustalić długość trwania jakiegoś „pokolenia” albo wyznaczonych „czasów lub pór”, lecz od gorliwego czynienia woli Bożej oraz trzymania się z dala od ówczesnego złego pokolenia. Chociaż końcowe słowa proroctwa Jezusa mają się spełnić na większą skalę w naszych czasach, to również w I wieku chrześcijanie pochodzenia żydowskiego musieli być posłuszni wezwaniu: „Czuwajcie więc, cały czas błagając, żebyście zdołali ujść tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem człowieczym” (Łukasza 21:32-36; Dzieje 1:6-8).

21. Jakiego nagłego rozwoju wydarzeń możemy oczekiwać w niedalekiej przyszłości?

²¹ Obecnie „bliski jest wielki dzień Pana [Jehowy, NW] (...) i bardzo szybko nadchodzi” (Sofoniasza 1:14-18; Izajasza 13:9, 13). Nieoczekiwanie, w ‛dniu i godzinie’, które wyznaczył sam Jehowa, Jego zapalczywy gniew spadnie na czynniki religijne, polityczne i handlowe tego świata oraz na przewrotnych ludzi, należących do współczesnego „pokolenia niegodziwego i cudzołożnego” (Mateusza 12:39; 24:36; Objawienie 7:1-3, 9, 14). Co powinieneś robić, by przeżyć „wielki ucisk”? Odpowiedź na to pytanie zawiera następny artykuł, który ukazuje też wspaniałą nadzieję na przyszłość.

[Przypisy]

Pora zachowywać czujność

„Wszystkim narodom musi być najpierw głoszona dobra nowina. (...) Ale kto wytrwa do końca, ten zostanie wybawiony” (MARKA 13:10, 13).

 1. Dlaczego powinniśmy okazywać wytrwałość i odwagę?

ŻYJEMY pośród niewiernego i przewrotnego pokolenia, toteż musimy być wytrwali. Podobnie jak w czasach Jezusa, od roku 1914 w społeczeństwie ludzkim szerzy się zepsucie. Obecnie rozpanoszyło się ono na całym świecie. W tych „dniach ostatnich” nastały „krytyczne czasy trudne do zniesienia”, opisane przez apostoła Pawła. ‛Niegodziwi i oszuści wciąż posuwają się od złego ku gorszemu’. Najwyraźniej „cały świat podlega mocy niegodziwca”, Szatana Diabła, podejmującego ostatnie próby zrujnowania ziemi. Ale odwagi! Zbliża się „wielki ucisk”, który przyniesie trwałą ulgę każdemu, kto miłuje prawość (2 Tymoteusza 3:1-5, 13; 1 Jana 5:19; Objawienie 7:14).

 2. Jakie proroctwo spełniło się w roku 1914?

² Na szczęście Jehowa wyniósł już na tron w niebiosach Pana Jezusa Chrystusa w ramach przygotowań do zniszczenia okrutnych wrogów ludzkości (Objawienie 11:15). W naszym stuleciu spełnia się znamienne proroctwo Daniela, który przepowiedział też pierwsze przyjście Mesjasza. Z Księgi Daniela 4:13, 14, 29 dowiadujemy się, że piastowanie prawowitej władzy królewskiej nad ziemią zostało zawieszone na okres „siedmiu czasów” (BT, wydanie I). W głównym spełnieniu tego proroctwa owe siedem czasów oznacza siedem biblijnych lat, obejmujących łącznie 2520 lat (każdy rok po 360 „dni”).a Okres ten rozpoczął się w roku 607 p.n.e., gdy Babilon zaczął deptać królestwo Izraela, a dobiegł końca w roku 1914 n.e., w którym Jezus został osadzony na niebiańskim tronie jako prawowity Król ludzkości. Upłynęły wówczas „wyznaczone czasy narodów” (Łukasza 21:24). Jednakże narody nie chciały podporządkować się nowo powstałemu Królestwu mesjańskiemu (Psalm 2:1-6, 10-12; 110:1, 2).

 3, 4. (a) Jakie istnieje podobieństwo między współczesnymi wydarzeniami, a tym, co się działo w I wieku? (b) Jakie pytania mogą się słusznie nasunąć?

³ W miarę przybliżania się roku 1914, podobnie jak przed nastaniem siedemdziesiątego tygodnia lat (29-36 n.e.), bogobojne osoby oczekiwały przyjścia Mesjasza. I rzeczywiście przybył! Jednakże za każdym razem pojawił się inaczej, niż się tego spodziewano. Ponadto w obu wypadkach w stosunkowo krótkim czasie miał zostać w końcu wykonany wyrok Boży na złym „pokoleniu” (Mateusza 24:34).

⁴ Z poprzedniego artykułu dowiedzieliśmy się, co spotkało niegodziwe pokolenie Żydów domagających się krwi Jezusa. A jaki los czeka siejących zniszczenie ludzi, którzy również teraz sprzeciwiają się Jezusowi lub go lekceważą? Kiedy zostanie wykonany wyrok na tym niewiernym pokoleniu?

„Czuwajcie”!

 5. (a) Dlaczego wcale nie musimy znać ustalonego przez Jehowę ‛dnia i godziny’? (b) Jaką zdrową radą zanotowaną przez Marka Jezus zakończył swe proroctwo?

⁵ Zapowiedziawszy wydarzenia poprzedzające „wielki ucisk”, Jezus dodał: „O dniu owym i godzinie nie wie nikt — ani aniołowie niebios, ani Syn, tylko sam Ojciec” (Mateusza 24:3-36; Marka 13:3-32). Nie musimy dokładnie wiedzieć, kiedy rozegrają się poszczególne wydarzenia. Zamiast się więc zajmować obliczaniem dat, pamiętajmy o tym, żeby czuwać, pielęgnować silną wiarę i być zajęci służbą dla Jehowy. Jezus zakończył swe doniosłe proroctwo słowami: „Stale baczcie, wciąż czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy jest wyznaczony czas. (...) Czuwajcie (...) Co mówię wam, mówię wszystkim: Czuwajcie” (Marka 13:33-37). W mrokach tego świata czyha mnóstwo niebezpieczeństw. Musimy zachowywać czujność! (Rzymian 13:11-13).

 6. (a) Co powinno stanowić podstawę naszej wiary? (b) Jak możemy ‛liczyć nasze dni’? (c) Co przede wszystkim miał na myśli Jezus, mówiąc o „pokoleniu”?

⁶ Nie wystarczy zważać na natchnione proroctwa dotyczące obecnych dni ostatnich niegodziwego systemu; nasza wiara musi się opierać przede wszystkim na drogocennej ofierze Chrystusa Jezusa oraz związanych z nią wspaniałych obietnicach Bożych (Hebrajczyków 6:17-19; 9:14; 1 Piotra 1:18, 19; 2 Piotra 1:16-19). Słudzy Jehowy tak usilnie pragną ujrzeć koniec złego systemu, że czasami snuli przypuszczenia, kiedy wybuchnie „wielki ucisk”, a nawet próbowali to ustalić na podstawie długości życia pokolenia, które pamięta rok 1914. Jeżeli jednak chcemy ‛posiąść mądre serce’, to ‛liczmy nasze dni’, radośnie wychwalając Jehowę, zamiast snuć domysły, ile lat lub dni trwa jakieś pokolenie (Psalm 90:12). Sposób, w jaki Jezus używał słowa „pokolenie”, nie dotyczy odmierzania czasu, lecz odnosi się głównie do ludzi, którzy żyją w danym okresie historycznym i odznaczają się określonymi cechami charakterystycznymi.b

 7. Co pewien profesor historii napisał o „pokoleniu roku 1914” i jak się to wiąże z proroctwem Jezusa?

⁷ Harmonizuje z tym wypowiedź profesora historii Roberta Wohla, który w książce The Generation of 1914 (Pokolenie roku 1914) napisał: „Z historycznego punktu widzenia pokolenie nie zamyka się w określonych granicach chronologicznych (...) Nie leży w strefie pewnych dat”. Wohl zauważył jednak, że pierwsza wojna światowa wytworzyła „nieodparte wrażenie oderwania się od przeszłości”, a następnie dodał: „Ludzie, którzy ją przeżyli, już nigdy nie zdołali się wyzbyć przeświadczenia, że w sierpniu 1914 roku jeden świat się skończył, a drugi rozpoczął”. Jakże prawdziwe są te słowa! Trafiają w sedno sprawy. „To pokolenie” ludzi, żyjące od roku 1914, odczuło na sobie przerażające zmiany. Widziało, jak ziemia przesiąknęła krwią milionów ofiar. Cały świat stał się widownią wojen, ludobójstwa, terroryzmu, przemocy i bezprawia. Nasz glob trapią choroby, głód oraz niemoralność. Jezus zapowiedział: „Tak też wy [jego uczniowie], gdy ujrzycie, iż to się dzieje, wiedzcie, że blisko jest królestwo Boże. Zaprawdę wam mówię: To pokolenie na pewno nie przeminie, dopóki się wszystko nie stanie” (Łukasza 21:31, 32).

 8. Jak prorocy Jehowy kładą nacisk na potrzebę zachowywania czujności?

⁸ Ostateczny tryumf mesjańskiego Królestwa jest naprawdę bliski! Czy wobec tego wypatrywanie dat lub spekulowanie na temat długości życia literalnego „pokolenia” może dać jakieś korzyści? Bynajmniej! W Księdze Habakuka 2:3 wyraźnie oświadczono: „Widzenie dotyczy oznaczonego czasu i wypełni się niezawodnie. Jeżeli się odwleka, wyczekuj go, gdyż na pewno się spełni, nie opóźni się”. Dzień, w którym Jehowa dokona rozrachunku, jest już bardzo bliski (Jeremiasza 25:31-33; Malachiasza 3:19).

 9. Jakie wydarzenia rozgrywające się od roku 1914 dowodzą, że czas jest krótki?

⁹ Kiedy w roku 1914 Chrystus objął władzę w swym Królestwie, Szatan został zrzucony na ziemię. Oznaczało to „biada [dla] ziemi (...), ponieważ zstąpił do was Diabeł, pałając wielkim gniewem, bo wie, że mało ma czasu” (Objawienie 12:12). W porównaniu z tysiącami lat rządów Szatana jest to naprawdę krótki czas. Królestwo się przybliżyło i nadciąga dzień i godzina wykonania wyroków Jehowy na tym niegodziwym pokoleniu! (Przypowieści 3:25; 10:24, 25).

„Pokolenie”, które przemija

10. Pod jakim względem „to pokolenie” przypomina ludzi z czasów Noego?

¹⁰ Przeanalizujmy dokładniej wypowiedź Jezusa z Ewangelii według Mateusza 24:34, 35: „Zaprawdę wam mówię, że to pokolenie na pewno nie przeminie, dopóki się to wszystko nie stanie. Niebo i ziemia przeminą, lecz moje słowa na pewno nie przeminą”. Zaraz potem Jezus wskazał, iż ‛nikt nie wie o dniu owym i godzinie’. A co znacznie ważniejsze, wyjaśnił też, że musimy unikać sideł, które na nas czyhają wśród tego pokolenia. Dlatego dodał: „Jakie bowiem były dni Noego, taka też będzie obecność Syna człowieczego. Bo jacy byli w owych dniach przed potopem — jedli i pili, mężczyźni się żenili, a niewiasty wydawano za mąż, aż do dnia, gdy Noe wszedł do arki, i nie zwrócili na nic uwagi, aż przyszedł potop i zmiótł ich wszystkich — tak będzie z obecnością Syna człowieczego” (Mateusza 24:36-39). Jezus przyrównał współczesne mu pokolenie do tego, które żyło w czasach Noego (1 Mojżeszowa 6:5, 9, przypis w NW).

11. Jak według sprawozdania Mateusza i Łukasza Jezus porównał pewne ‛pokolenia’?

¹¹ Apostołowie nie po raz pierwszy słyszeli, jak Jezus porównuje ‛pokolenia’; kilka dni wcześniej powiedział o sobie: „Musi on [Syn człowieczy] znieść wiele cierpień i być odrzucony przez to pokolenie. A jak działo się za dni Noego, tak też będzie za dni Syna człowieczego” (Łukasza 17:24-26). A zatem w 24 rozdziale Ewangelii według Mateusza i w 17 rozdziale Ewangelii według Łukasza pojawia się to samo porównanie. W czasach Noego „tym pokoleniem” było „wszelkie ciało [które] skaziło drogę swoją na ziemi” i zginęło w potopie. Za dni Jezusa do „tego pokolenia” zaliczali się odstępczy Żydzi, którzy go odrzucili (1 Mojżeszowa 6:11, 12; 7:1).

12, 13. (a) Kogo obecnie obejmuje „to pokolenie”, które musi przeminąć? (b) Jaką postawę pośród obecnego „spaczonego i przewrotnego pokolenia” zajmują Świadkowie Jehowy?

¹² A zatem obecnie, podczas ostatecznego spełniania się proroctwa Jezusa, „to pokolenie” najwyraźniej obejmuje mieszkańców ziemi, którzy widzą znak obecności Chrystusa, ale nie chcą skorygować swego postępowania. Natomiast my, jako uczniowie Jezusa, nie dajemy się urobić na modłę „tego pokolenia”. Chociaż żyjemy w tym świecie, nie możemy być jego częścią, „bo wyznaczony czas jest bliski” (Objawienie 1:3; Jana 17:16). Apostoł Paweł zachęca: „Czyńcie wszystko bez szemrań i sporów, abyście się stali ludźmi nienagannymi i niewinnymi, dziećmi Bożymi bez skazy wśród spaczonego i przewrotnego pokolenia, pośród którego świecicie jako źródła światła na świecie” (Filipian 2:14, 15; Kolosan 3:5-10; 1 Jana 2:15-17).

¹³ Aby ‛świecić jako źródła światła’, nie wystarczy odznaczać się niesplamioną osobowością chrześcijańską, ale trzeba przede wszystkim spełniać prorocze polecenie Jezusa: „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a potem nadejdzie koniec” (Mateusza 24:14). Żaden człowiek nie może powiedzieć, kiedy nastanie ów koniec, ale wiemy, iż „to pokolenie” niegodziwych ludzi, przeminie wtedy, gdy Bóg uzna, iż świadectwo zostało dane „aż do najodleglejszego miejsca na ziemi” (Dzieje 1:8).

‛Ów dzień i godzina’

14. Jakiej zachęty dotyczącej „czasów i pór” udzielili Jezus i Paweł i jak powinniśmy na nią zareagować?

¹⁴ Kiedy na całym świecie dzieło świadczenia przybierze rozmiary zgodne z zamierzeniem Jehowy, nastanie Jego ‛dzień i godzina’ zniszczenia obecnego systemu. Nie musimy z góry znać daty tego wydarzenia. Dlatego idąc za przykładem Jezusa, apostoł Paweł napisał: „A jeśli chodzi o czasy i pory, bracia, nie potrzebujecie, żeby wam cokolwiek pisać. Sami przecież bardzo dobrze wiecie, iż dzień Jehowy nadchodzi dokładnie tak, jak złodziej w nocy. Kiedy tylko będą mówić: ‚Pokój i bezpieczeństwo!’, wtedy natychmiast przyjdzie na nich nagła zagłada, tak jak dręcząca boleść na brzemienną niewiastę, i na pewno nie ujdą”. Zauważmy, że Paweł szczególnie podkreślił słowa: ‛Kiedy będą mówić’. Tak więc wyrok Boży zostanie wykonany w najbardziej nieoczekiwanym momencie — gdy będzie się mówić o „pokoju i bezpieczeństwie”. Jakże słuszna jest rada Pawła: „A zatem już nie śpijmy jak pozostali, ale czuwajmy i zachowujmy trzeźwość umysłu” (1 Tesaloniczan 5:1-3, 6; zobacz też wersety od 7 do 11; Dzieje 1:7).

15, 16. (a) Dlaczego nie powinniśmy mniemać, że Armagedon przyjdzie później, niż sądziliśmy do tej pory? (b) Jak w niedalekiej przyszłości na pewno zostanie wsławione panowanie Jehowy?

¹⁵ Czy te precyzyjniejsze wyjaśnienia, co rozumieć przez „to pokolenie”, oznaczają, że Armagedon przyjdzie znacznie później, niż myśleliśmy? Skądże! Chociaż nigdy nie znaliśmy ‛dnia i godziny’, Jehowa Bóg zawsze je znał, a On się przecież nie zmienia (Malachiasza 3:6). Świat wyraźnie stacza się po równi pochyłej. Potrzeba czuwania jest dziś pilniejsza niż kiedykolwiek. Jehowa objawił nam, „co ma się stać wkrótce”, toteż powinniśmy stale pamiętać, że czas nagli (Objawienie 1:1; 11:18; 16:14, 16).

¹⁶ Zachowujmy więc czujność, ponieważ Jehowa niedługo sprowadzi nieszczęście na cały system Szatana! (Jeremiasza 25:29-31). Jehowa oznajmia: „Stanowczo wsławię swoją wielkość, i uświęcę siebie, i stanę się znanym przed oczami wielu narodów; i będą musiały poznać, że ja jestem Jehowa” (Ezechiela 38:23, NW). Ów rozstrzygający „dzień Jehowy” jest coraz bliżej! (Joela 1:15, NW; 2:1, 2; Amosa 5:18-20; Sofoniasza 2:2, 3).

„Nowe niebiosa i nowa ziemia”, w których ma mieszkać prawość

17, 18. (a) W jaki sposób zgodnie ze słowami Jezusa i Piotra „to pokolenie” przeminie? (b) Dlaczego powinniśmy czujnie zważać na swe postępowanie oraz czyny zbożnego oddania?

¹⁷ Mówiąc o ‛tym wszystkim, co ma się stać’, Jezus oznajmił: „Niebo i ziemia przeminą, lecz moje słowa na pewno nie przeminą” (Mateusza 24:34, 35). Wzmianka o „niebie i ziemi” najwyraźniej odnosiła się do władców i poddanych, należących do „tego pokolenia”. Apostoł Piotr użył podobnych słów, gdy nawiązał do „teraźniejszych niebios i ziemi”, które są „odłożone dla ognia oraz zachowane na dzień sądu i zagłady ludzi bezbożnych”. Dalej pisze, że „dzień Jehowy nadejdzie jak złodziej i wtedy niebiosa [wyobrażające rządy] przeminą”, a wraz z nimi „ziemia”, czyli zdeprawowane społeczeństwo ludzkie i jego grzeszne czyny. Następnie apostoł nawołuje, byśmy trwali w „świętych postępkach i czynach zbożnego oddania, oczekując i mając wyraźnie w pamięci obecność dnia Jehowy, za sprawą którego niebiosa płonąc się rozpuszczą, a elementy stopnieją od wielkiego gorąca!” A co potem? Piotr kieruje naszą uwagę na ‛nowe niebiosa i nową ziemię, w których ma mieszkać prawość’ (2 Piotra 3:7, 10-13).c

¹⁸ Te „nowe niebiosa” — Królestwo pod władzą Chrystusa Jezusa oraz jego współkrólów — będą zlewać błogosławieństwa na prawe społeczeństwo ludzkie „nowej ziemi”. Czy robisz wszystko, by do niego należeć? Jeżeli tak, to możesz wielce się radować z powodu czekającej cię wspaniałej przyszłości! (Izajasza 65:17-19; Objawienie 21:1-5).

19. Jaki wspaniały przywilej przypadł nam dziś w udziale?

¹⁹ Już teraz odbywa się zgromadzanie prawego „pokolenia” ludzi. Obecnie namaszczony duchem „niewolnik wierny i roztropny” udziela pouczeń Bożych zgodnie ze słowami Psalmu 78:1, 4: „Słuchaj, ludu mój, nauki mojej, nakłońcie uszu na słowa ust moich! (...) Opowiemy przyszłemu pokoleniu: Chwalebne czyny Pana i moc jego oraz cudowne dzieła, których dokonał” (Mateusza 24:45-47). Dnia 14 kwietnia bieżącego roku w przeszło 75 500 zborach w jakichś 230 krajach zebrało się na uroczystości Pamiątki śmierci Chrystusa ponad 12 000 000 osób. Czy byłeś wśród nich? Obyś opierał swą wiarę na Chrystusie Jezusie i ‛wzywał imienia Jehowy ku wybawieniu’! (Rzymian 10:10-13).

20. Pod jakim względem musimy być czujni, skoro „pozostały czas jest skrócony”, i jakie mamy widoki na przyszłość?

²⁰ „Pozostały czas jest skrócony” — napisał apostoł Paweł. Musimy więc nieustannie czuwać i być zajęci dziełem Jehowy, mimo że niegodziwe pokolenie nienawidzi nas i prześladuje (1 Koryntian 7:29; Mateusza 10:22; 24:13, 14). Zachowujmy czujność i obserwujmy, jak na „to pokolenie” spadnie wszystko, co przepowiedziano w Biblii (Łukasza 21:31-33). Jeżeli zaskarbimy sobie uznanie Boże, to unikniemy losu tych ludzi i gdy staniemy przed Synem Człowieczym, w końcu dostąpimy nagrody życia wiecznego.

[Przypisy]