Nawet wtedy Jezus nie przestaje zanosić próśb do swojego Ojca, tylko ‛modli się jeszcze żarliwiej’. Napięcie emocjonalne jest ogromne. Na barkach Jezusa spoczywa wielka odpowiedzialność! Stawką jest życie wieczne — zarówno jego, jak i wszystkich wierzących ludzi. ‛Pot Jezusa zaczyna przypominać krople krwi spadające na ziemię’ (Łukasza 22:44).