Rozdział 81

Ponowne próby zgładzenia Jezusa

JEST pora zimowa, toteż Jezus przechadza się pod osłoną krużganku Salomona — kolumnady biegnącej wzdłuż świątyni. Otaczają go tu Żydzi i mówią: „Jak długo będziesz trzymać dusze nasze w niepewności? Jeżeli jesteś Chrystusem, powiedz nam to otwarcie”.

„Powiedziałem wam”, oświadcza Jezus, „a nie wierzycie”. Wprawdzie nie wyznał im wprost, że jest Chrystusem, jak to uczynił przy studni podczas rozmowy z Samarytanką, ale w gruncie rzeczy wyjawił swoją tożsamość, gdy im tłumaczył, że pochodzi z wyższej dziedziny i że istniał przed Abrahamem.

Jezus chce jednak, by ludzie sami rozpoznali w nim Chrystusa przez porównanie jego czynów z tym, czego według proroctw biblijnych miał dokonać Mesjasz. Właśnie dlatego wcześniej zobowiązał uczniów, aby nikomu nie mówili, że jest Chrystusem. Z tego też powodu teraz oświadcza wrogo usposobionym Żydom: „Czyny, których dokonuję w imieniu swego Ojca, te dają o mnie świadectwo. Ale wy nie wierzycie”.

Dlaczego nie wierzą? Czyżby z braku dowodów na to, że faktycznie jest Chrystusem? Nie, przyczyna leży w czym innym; Jezus wyjaśnia: „Nie jesteście z moich owiec. Owce moje słuchają mego głosu i znam je, a one idą za mną. I daję im życie wieczne i żadnym sposobem nie będą nigdy narażone na zgubę, i nikt ich nie porwie z mej ręki. Co mi dał Ojciec, większe jest od wszystkiego innego, i nikt nie zdoła ich wyrwać z ręki Ojca”.

Następnie Jezus opisuje bliską więź, jaka go łączy z Ojcem; stwierdza: „Ja i Ojciec jesteśmy jedno”. Ponieważ Jezus przebywa na ziemi, a Ojciec w niebie, więc oczywiście nie oznacza to, jakoby stanowili jedno dosłownie, w sensie fizycznym. Jezusowi chodzi raczej o to, że panuje między nimi jedność, że dążą do tego samego celu.

Rozgniewani jego słowami Żydzi chwytają za kamienie, by go zabić, podobnie jak chcieli to uczynić kilka miesięcy wcześniej, podczas Święta Namiotów. Jezus odważnie staje przed swymi niedoszłymi mordercami i mówi: „Ukazałem wam wiele szlachetnych uczynków pochodzących od Ojca. Za który z tych uczynków mnie kamienujecie?”

„Kamienujemy ciebie nie za szlachetny uczynek”, odpowiadają, „tylko za bluźnierstwo, właśnie dlatego, że chociaż jesteś człowiekiem, podajesz się za boga”. Skąd takie twierdzenie Żydów, skoro Jezus nigdy nie podawał się za boga?

Najwidoczniej opierają się na tym, że Jezus przypisuje sobie posiadanie mocy, którą ich zdaniem dysponuje wyłącznie Bóg. Na przykład krótko przedtem rzekł o „owcach”: „Daję im życie wieczne”, a przecież nie potrafi tego dokonać żaden człowiek. Ale Żydzi przeoczają fakt, który Jezus stale podkreśla: iż swoją moc otrzymuje od Ojca.

Jezus uważa siebie za niższego od Boga, co wynika choćby z pytania, jakie teraz zadaje: „Czy nie napisano w waszym Prawie [w Psalmie 82:6]: ‛Powiedziałem: „Jesteście bogami”’? Jeżeli ‛bogami’ nazywa tych, do których było skierowane słowo Boga (...) to do mnie, którego Ojciec uświęcił i wysłał na świat, mówicie: ‛Bluźnisz’, bo powiedziałem: ‛Jestem Synem Bożym’?”

Skoro w Piśmie Świętym nazwano „bogami” nawet niesprawiedliwych sędziów człowieczych, to dlaczego Żydom nie podoba się wypowiedź Jezusa: „Jestem Synem Bożym”? Dodaje on: „Jeżeli nie wykonuję uczynków mego Ojca, nie wierzcie mi. Ale jeśli je wykonuję, to nawet choć nie wierzycie mnie, wierzcie uczynkom, abyście poznali i odtąd wiedzieli, że Ojciec jest w jedności ze mną, a ja w jedności z Ojcem”.

Słysząc te słowa, Żydzi usiłują pochwycić Jezusa, ale on im się wymyka, podobnie jak to uczynił podczas Święta Namiotów. Opuszcza Jeruzalem i przeprawia się przez Jordan, docierając w okolice, gdzie prawie cztery lata wcześniej zaczął chrzcić Jan. Jest to chyba koło południowego brzegu Jeziora Galilejskiego, jakieś dwa dni drogi od Jeruzalem.

Przychodzi tam do Jezusa sporo ludzi, którzy mówią: „Jan właściwie nie dokonał ani jednego znaku, ale cokolwiek Jan powiedział o tym człowieku, wszystko się sprawdziło”. Wielu zaczyna w niego wierzyć. Jana 10:22-42; 4:26; 8:23, 58; Mateusza 16:20.

▪ Na jakiej podstawie zdaniem Jezusa ludzie powinni rozpoznać, iż jest Chrystusem?

▪ W jakim sensie Jezus stanowi jedno ze swym Ojcem?

▪ Najprawdopodobniej dlaczego Żydzi twierdzą, że Jezus podaje się za boga?

▪ Jak przez powołanie się na Psalmy Jezus wykazuje, że nie uważa siebie za równego Bogu?