Życie i służba Jezusa

Ponowne próby zgładzenia Jezusa

JEST pora zimowa, toteż Jezus chodzi pod osłoną kolumnady zwanej krużgankiem Salomona. Biegnie ona wzdłuż świątyni. Tutaj otaczają go Żydzi i mówią: „Jak długo będziesz trzymać dusze nasze w niepewności? Jeżeli jesteś Chrystusem, powiedz nam to otwarcie”.

„Powiedziałem wam”, odparł Jezus, „a nie wierzycie”. Jezus nie wyznał im wprost, że jest Chrystusem, jak to uczynił przy studni podczas rozmowy z Samarytanką. W gruncie rzeczy jednak wyjawił swoją tożsamość, gdy im tłumaczył, że pochodzi z wyższej dziedziny i że istniał przed Abrahamem.

Ale Jezus pragnie, by ludzie sami rozpoznali w nim Chrystusa przez porównanie jego czynów z tym, czego według proroctw biblijnych miał dokonać Mesjasz. Właśnie dlatego wcześniej zobowiązał uczniów, by nikomu nie mówili, że jest Chrystusem. Z tego też powodu teraz oświadcza wrogo usposobionym Żydom: „Czyny, których dokonuję w imieniu swego Ojca, te dają o mnie świadectwo. Ale wy nie wierzycie”.

Dlaczego nie wierzą? Czyżby z braku dowodów na to, że faktycznie jest Chrystusem? Nie; Jezus wyjaśnia przyczynę, mówiąc dalej: „Nie jesteście z moich owiec. Owce moje słuchają mego głosu i znam je, a one idą za mną. I daję im życie wieczne i żadnym sposobem nie będą nigdy narażone na zgubę, i nikt ich nie porwie z mej ręki. Co mi dał Ojciec, większe jest od wszystkiego innego, i nikt nie zdoła ich wyrwać z ręki Ojca”.

Następnie Jezus opisuje bliską więź, jaka go łączy z Ojcem; powiada: „Ja i Ojciec jesteśmy jedno”. Ponieważ Jezus przebywa na ziemi, a jego Ojciec w niebie, więc naturalnie nie oznacza to, jakoby stanowili jedno literalnie, w sensie fizycznym. Jezusowi chodzi raczej o to, że panuje między nimi jedność, że dążą do tego samego celu.

Rozgniewani jego słowami Żydzi chwytają za kamienie, aby go zabić, podobnie jak chcieli to uczynić kilka miesięcy wcześniej, podczas Święta Namiotów. Jezus odważnie staje przed swymi niedoszłymi mordercami i mówi: „Ukazałem wam wiele szlachetnych uczynków pochodzących od Ojca. Za który z tych uczynków mnie kamienujecie?”

„Kamienujemy ciebie nie za szlachetny uczynek”, odpowiadają, „tylko za bluźnierstwo, właśnie dlatego, że chociaż jesteś człowiekiem, podajesz się za boga”. Skąd takie twierdzenie Żydów, skoro Jezus nigdy nie podawał się za boga?

Najwidoczniej opierali się na tym, że Jezus przypisywał sobie posiadanie mocy, którymi według nich dysponuje wyłącznie Bóg. Na przykład krótko przedtem rzekł o „owcach”: „Daję im życie wieczne”, czego nie potrafi dokonać żaden człowiek. Ale Żydzi przeoczają fakt, który Jezus stale podkreśla: iż moc swoją otrzymuje od Ojca.

Jezus uważa siebie za niższego od Boga, co wynika choćby z pytania, jakie teraz zadaje: „Czy nie napisano w waszym Prawie [w Psalmie 82:6]: ‛Powiedziałem: „Jesteście bogami”’? Jeżeli ‛bogami’ nazywa tych, do których było skierowane słowo Boga — a przecież Pisma nie można unieważnić — to do mnie, którego Ojciec uświęcił i wysłał na świat, mówicie: ‛Bluźnisz’, bo powiedziałem: Jestem Synem Bożym?”

Istotnie, skoro w Piśmie nazwano „bogami” nawet niesprawiedliwych sędziów człowieczych, to jakiejż winy doszukują się ci Żydzi u Jezusa za stwierdzenie: „Jestem Synem Bożym”? Jezus dodaje: „Jeżeli nie wykonuję uczynków mego Ojca, nie wierzcie mi. Ale jeśli je wykonuję, to nawet choć nie wierzycie mnie, wierzcie uczynkom, abyście poznali i odtąd wiedzieli, że Ojciec jest w jedności ze mną, a ja w jedności z Ojcem”.

Kiedy Jezus to mówi, Żydzi usiłują go pochwycić, on jednak wymyka się im, podobnie jak to uczynił wcześniej, podczas Święta Namiotów. Opuszcza Jeruzalem i przeprawia się przez Jordan na miejsce, gdzie prawie cztery lata wcześniej zaczął chrzcić Jan. Położone jest ono gdzieś niedaleko południowego brzegu Jeziora Galilejskiego, w odległości około dwóch dni drogi od Jeruzalem.

Przychodzi tam do Jezusa sporo ludzi, mówiąc: „Jan właściwie nie dokonał ani jednego znaku, ale cokolwiek powiedział o tym człowieku, wszystko się sprawdziło”. Tam też wielu zaczyna w niego wierzyć. Jana 10:22-42; 4:26; 8:23, 58; Mateusza 16:20.

◆ Na jakiej podstawie zdaniem Jezusa ludzie powinni rozpoznać, iż jest on Chrystusem?

◆ W jakim sensie Jezus stanowi jedno ze swoim Ojcem?

◆ Najprawdopodobniej z jakiego powodu Żydzi twierdzą, że Jezus podaje się za boga?

◆ Jak przez powołanie się na Psalmy Jezus daje do zrozumienia, że nie uważa się za równego Bogu?