DRABINA

Jedyna biblijna wzmianka o drabinie pojawia się w Rodzaju 28:12, gdzie hebrajskie słowo sullám odnosi się do drabiny, którą ujrzał we śnie Jakub. Zobaczył drabinę (być może wyglądała ona jak kamienne schody), która stała na ziemi, a jej wierzchołek sięgał niebios. Wstępowali po niej i zstępowali aniołowie Boży, a nad nią znajdowało się wyobrażenie Jehowy Boga (Rdz 28:13). Drabina ta wskazywała na kontakty łączące ziemię z niebem i na to, że aniołowie służą w roli pośredników między Bogiem a ludźmi, których darzy On uznaniem.

Kiedy Jezus powiedział uczniom: „Zaprawdę, zaprawdę wam mówię: Ujrzycie niebo otwarte oraz aniołów Bożych wstępujących i zstępujących do Syna Człowieczego”, być może nawiązał do wizji Jakuba (Jn 1:51).

Drabiny należały do wyposażenia wojsk oblężniczych i często pojawiają się na zabytkach egipskich i asyryjskich. Na pewnej płaskorzeźbie z Niniwy widać Asyryjczyków korzystających z drabin podczas ataku na Lachisz.

W starożytności drabiny wykorzystywano też do innych celów, m.in. związanych z budownictwem. Na przykład Stela Urnammu ukazuje, że używano ich przy budowie zigguratu. A na asyryjskiej płaskorzeźbie z Tall Halaf, pochodzącej z IX w. p.n.e., widać mężczyznę wchodzącego po drabinie na palmę daktylową.