Jak zareagujesz na miłość Jezusa?

‛Przynagla nas miłość, którą ma Chrystus’ (2 KORYNTIAN 5:14).

 1. Co można powiedzieć o miłości Jezusa?

JAKŻE cudowna jest miłość Jezusa! Kiedy sobie uświadamiamy, ile musiał wycierpieć, by złożyć za nas okup — jedyny środek umożliwiający nam uzyskanie życia wiecznego — nasze serca niewątpliwie wzbierają uczuciem wdzięczności. Jehowa i Jezus pierwsi poczynili niezbędne kroki. Okazali nam miłość, gdy jeszcze byliśmy grzesznikami (Rzymian 5:6-8; 1 Jana 4:9-11). Apostoł Paweł napisał, że poznanie „miłości Chrystusa” ‛przewyższa wszelką wiedzę’ (Efezjan 3:19, BT). Istotnie, miłość Syna Bożego niezmiernie góruje nad wiedzą akademicką. Przewyższa wszystko, co ludzie kiedykolwiek widzieli lub przeżyli.

 2. Co nie zdoła powstrzymać Jezusa od darzenia nas miłością?

² Pisząc do chrześcijan w Rzymie, Paweł zapytał: „Kto nas odłączy od miłości Chrystusowej? Czy ucisk albo strapienie, albo prześladowanie, albo głód, albo nagość, albo niebezpieczeństwo, albo miecz?” Żadna z tych rzeczy nie powstrzymuje Jezusa od okazywania nam miłości. „Jestem bowiem przekonany”, ciągnie dalej Paweł, „że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani rządy, ani co teraźniejsze, ani co przyszłe, ani moce, ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie, naszym Panu” (Rzymian 8:35-39).

 3. Jedynie co może skłonić Jezusa i jego Ojca do odwrócenia się od nas?

³ Właśnie taka jest potęga miłości, którą darzą cię Jehowa i Jezus. Przestaną cię kochać tylko wtedy, gdy z własnej woli odrzucisz ich miłość, odmawiając czynienia tego, co ci każą. Prorok Boży wyjaśnił przy pewnej okazji królowi judzkiemu: „Jehowa jest z wami, dopóki dajecie dowody, że jesteście z Nim; i jeśli będziecie Go szukać, da się wam znaleźć, ale jeśli Go zostawicie, to i On zostawi was” (2 Kronik 15:2). Któż z nas chciałby się odsunąć od tak cudownych, współczujących przyjaciół, jakimi są Jehowa Bóg i Jego Syn, Jezus Chrystus?

Właściwa reakcja na miłość Jezusa

 4, 5. (a) Jak miłość Jezusa powinna wpływać na nasze stosunki z bliźnimi? (b) Kogo jeszcze powinniśmy miłować ze względu na miłość Jezusa?

⁴ Jak oddziałuje na ciebie przeogromna miłość Jezusa? A jak powinna oddziaływać? Jezus pokazał, jak jego przykład winien wpływać na nasze stosunki z bliźnimi. Kiedy pokornie usłużył apostołom, myjąc im stopy, powiedział: „Dałem wam wzór, abyście i wy czynili tak, jak ja uczyniłem wam”. Następnie dodał: „Daję wam nowe przykazanie, żebyście się wzajemnie miłowali; tak jak ja was umiłowałem, żebyście i wy miłowali się nawzajem” (Jana 13:15, 34). Uczniowie starali się kroczyć jego śladami. „Po tym poznaliśmy miłość”, napisał apostoł Jan, „że On za nas oddał życie swoje; i my winniśmy życie oddawać za braci” (1 Jana 3:16, Bw).

⁵ Jednakże rozminęlibyśmy się z celem, dla którego żył i pełnił służbę Jezus, gdyby jego przykład skłonił nas tylko do miłowania bliźnich i usługiwania im. Czy miłość Jezusa nie powinna pobudzać nas do odpłacenia mu wzajemnością, a zwłaszcza do miłowania niebiańskiego Ojca, któremu Syn zawdzięcza wszelką wiedzę? Czy odpowiesz na miłość Chrystusa i tak jak on będziesz służył jego Ojcu? (Efezjan 5:1, 2; 1 Piotra 1:8, 9).

 6. Jak wpłynęła na apostoła Pawła miłość, którą okazał mu Jezus?

⁶ Zastanówmy się nad przykładem Saula, znanego lepiej jako Paweł. Swego czasu prześladował Jezusa, ‛dysząc groźbą i chęcią mordu przeciwko uczniom’ (Dzieje 9:1-5, Bw; Mateusza 25:37-40). Ale kiedy naprawdę poznał Jezusa, to z wdzięczności za dostąpienie przebaczenia gotów był dla niego nie tylko cierpieć, ale również umrzeć. „Zostałem z Chrystusem przybity do pala”, oświadczył. „Nie ja więc jestem tym, który żyje (...). Istotnie, moje teraźniejsze życie w ciele jest życiem dzięki wierze w Syna Bożego, który mnie umiłował i wydał za mnie samego siebie” (Galatów 2:20).

 7. Do czego powinna nas przynaglać miłość Jezusa?

⁷ Z jakąż mocą powinna oddziaływać na nas miłość Jezusa! Paweł napisał do Koryntian: ‛Przynagla nas bowiem miłość, którą ma Chrystus, abyśmy nie żyli już dla siebie, ale dla tego, który za nas zmarł i został wskrzeszony’ (2 Koryntian 5:14, 15). Tak, wdzięczność wobec Jezusa za to, że dla naszego dobra oddał swoje życie, powinna nas pobudzać do wykonania każdego jego polecenia. Tylko w ten sposób możemy udowodnić, że go miłujemy. On sam powiedział: „Skoro mnie miłujecie, będziecie przestrzegali moich przykazań. Kto ma moje przykazania i je zachowuje, właśnie ten mnie miłuje” (Jana 14:15, 21; por. 1 Jana 2:3-5).

 8. Jak miłość przejawiana przez Jezusa oddziaływała na życie wielu grzeszników?

⁸ W starożytnym Koryncie niektórzy rozpustnicy, cudzołożnicy, homoseksualiści, złodzieje, pijacy i szantażyści poznawali przykazania Jezusa i reagowali przychylnie na jego miłość, porzucając swoje niecne praktyki. Paweł napisał do nich: „Zostaliście obmyci, (...) zostaliście uznani za sprawiedliwych w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa” (1 Koryntian 6:9-11). Również w naszych czasach miłość Chrystusa pobudza wiele osób do wprowadzenia zdumiewających zmian w życiu. Historyk John Lord napisał: „Prawdziwe tryumfy chrystianizmu polegały na tym, iż ludzie przyjmujący jego nauki stawali się lepsi. Posiadamy dowody na to, że wiedli nieposzlakowane życie, mieli nienaganne obyczaje, byli dobrymi obywatelami i przejawiali chrześcijańskie maniery”. Jakież przeobrażenia następowały pod wpływem nauk Jezusa!

 9. Co wchodzi w zakres słuchania Jezusa?

⁹ Nie ulega wątpliwości, iż żadna dziedzina wiedzy nie jest dziś tak ważna, jak poznawanie życia i służby Chrystusa. ‛Pilnie wpatrujcie się w Jezusa’ — nawoływał apostoł Paweł. „Weźcie [go] ściśle pod uwagę” (Hebrajczyków 12:2, 3). A podczas przemienienia Jezusa sam Bóg powiedział o swym Synu: „Jego słuchajcie” (Mateusza 17:5). Należy jednak podkreślić, że słuchanie Jezusa obejmuje znacznie więcej niż tylko przysłuchiwanie się jego słowom. Trzeba stosować się do pouczeń, których udziela; trzeba czynić to samo, co on, i tak samo, jak on. Reagujemy pozytywnie na miłość Jezusa, jeśli uznajemy go za swój wzór i chodzimy ściśle jego śladami.

Co nam zlecił Jezus

10. Kogo Jezus szkolił i w jakim celu?

¹⁰ Zgodnie z wolą swego Ojca Jezus głosił o Jego Królestwie i zaprawiał swych naśladowców do prowadzenia takiej samej działalności. „Pójdźmy gdzie indziej”, powiedział pierwszym uczniom, „abym i tam głosił, bo w tym celu wyszedłem” (Marka 1:38; Łukasza 4:43). Później dokładnie przeszkolił 12 apostołów i polecił im: „Idźcie zatem głosić, mówiąc: ‚Przybliżyło się Królestwo Niebios’” (Mateusza 10:7). Po upływie kilku miesięcy przysposobił 70 innych mężczyzn, a następnie rozesłał ich z nakazem: „Mówcie do nich: Przybliżyło się do was Królestwo Boże” (Łukasza 10:9, Bw). Jezus najwyraźniej chciał, aby jego naśladowcy byli głosicielami i nauczycielami.

11. (a) W jakim sensie naśladowcy Chrystusa mieli dokonywać większych dzieł niż on? (b) Czym się zajęli uczniowie po śmierci Mistrza?

¹¹ Jezus bezustannie zaprawiał ich do tej pracy. W ostatni wieczór przed swą śmiercią dodał im otuchy słowami: „Kto we mnie pokłada wiarę, ten również będzie wykonywał dzieła takie jak ja; i będzie dokonywał dzieł większych niż te” (Jana 14:12). Jego uczniowie mieli dokonać większych rzeczy niż on, pełniąc służbę o wiele dłużej, na znacznie rozleglejszym terenie i docierając do nieporównanie większej liczby osób. Niestety, po śmierci Mistrza owładnął nimi paraliżujący strach. Skryli się i porzucili działalność, do której ich przygotował. Niektórzy nawet znowu zajęli się łowieniem ryb. Wkrótce jednak Chrystus w niezapomniany sposób uzmysłowił tym siedmiu mężczyznom, czego oczekuje od nich i od wszystkich swych naśladowców.

12. (a) Jakiego cudu dokonał Jezus nad Jeziorem Galilejskim? (b) Co najwidoczniej miał na myśli, gdy zapytał Piotra, czy miłuje go „bardziej od tych”?

¹² Jezus przybrał ciało ludzkie i ukazał się nad Jeziorem Galilejskim. W pewnej odległości od brzegu znajdowało się w łodzi siedmiu apostołów, którzy przez całą noc nic nie złowili. Wówczas Jezus zawołał z lądu: „Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a trochę znajdziecie”. Kiedy sieć w cudowny sposób napełniła się rybami aż do granic wytrzymałości, uczniowie pojęli, że na brzegu stoi Jezus, toteż pośpiesznie udali się w jego kierunku. Poczęstowawszy ich śniadaniem, Jezus zapytał Piotra, patrząc być może na złowione ryby: „Szymonie, synu Jana, czy mnie bardziej od tych miłujesz?” (Jana 21:1-15). Niewątpliwie chciał się przekonać, czy Piotr woli łowić ryby niż uczestniczyć w dziele głoszenia, do którego został przygotowany.

13. Jak Jezus dobitnie pokazał uczniom, w jaki sposób powinni odwzajemniać jego miłość?

¹³ Kiedy Piotr odpowiedział: „Tak, Panie, ty wiesz, że cię kocham”, Jezus mu polecił: „Karm moje jagniątka”. Potem znowu go spytał: „Szymonie, synu Jana, czy mnie miłujesz?”, a Piotr, chyba z większym przekonaniem, odrzekł: „Tak, Panie, ty wiesz, że cię kocham”. Wtedy Jezus powtórzył: „Paś moje owieczki”. Następnie zapytał po raz trzeci: „Szymonie, synu Jana, czy mnie kochasz?” Piotr bardzo się zasmucił. Zaledwie kilka dni temu trzykrotnie wyparł się Jezusa, mógł więc teraz poważnie się zastanawiać, czy Mistrz nie powątpiewa w jego lojalność. Odpowiedział więc trzeci raz, zapewne błagalnym tonem: „Panie, ty wiesz wszystko; wiadomo ci, że cię kocham”. Wówczas Jezus rzekł: „Karm moje owieczki” (Jana 21:15-17). Czy można mieć wątpliwości, czego oczekiwał od Piotra i jego towarzyszy? Jakże dobitnie uzmysłowił tym mężczyznom — a także wszystkim, którzy chcą zostać jego naśladowcami — że jeśli go miłują, to muszą uczestniczyć w dziele pozyskiwania nowych uczniów!

14. Jak przy innej okazji Jezus pokazał swym uczniom możliwość reagowania na jego miłość?

¹⁴ Minęło kilka dni od tej rozmowy nad brzegiem jeziora. Jezus ukazał się na pewnej górze w Galilei i polecił ponad 500 uradowanym naśladowcom: „Idźcie więc i pozyskujcie uczniów wśród ludzi ze wszystkich narodów (...) ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem” (Mateusza 28:19, 20; 1 Koryntian 15:6). Pomyśl tylko! Wszyscy — mężczyźni, kobiety i dzieci — otrzymali to samo zadanie. Jeszcze później, tuż przed wstąpieniem do nieba, Jezus powiedział swym uczniom: „Będziecie mi świadkami (...) aż po krańce ziemi” (Dzieje 1:8, Bw). Nic więc dziwnego, że otrzymawszy tyle napomnień, Piotr wyjaśnił po kilku latach: „[Jezus] nakazał nam też głosić ludziom i dawać dokładne świadectwo” (Dzieje 10:42).

15. Co nie ulega najmniejszej wątpliwości?

¹⁵ Nie ma najmniejszej wątpliwości co do tego, jak powinniśmy reagować na miłość Jezusa. Oświadczył on apostołom: „Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej (...). Jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję” (Jana 15:10-14, BT). Nasuwa się zatem pytanie: Czy dasz wyraz swemu docenianiu miłości Jezusa, uczestnicząc zgodnie z jego nakazem w dziele pozyskiwania uczniów? Co prawda z różnych przyczyn może ci nie być łatwo, ale Jezusowi też nie przyszło to bez trudu. Zastanów się nad zmianami, na jakie musiał się zdobyć.

Weź przykład z Jezusa

16. Pod jakim względem Jezus dał wspaniały przykład?

¹⁶ Jednorodzony Syn Boży przewyższał w niebie chwałą i pozycją inne stworzenia duchowe. Jakże był bogaty! A jednak dobrowolnie wyrzekł się wszystkiego, urodził się w ubogiej rodzinie i wychował w otoczeniu ludzi trapionych przez choroby i śmierć. Uczynił to dla nas, gdyż apostoł Paweł wyjaśnił: „Znacie niezasłużoną życzliwość Pana naszego Jezusa Chrystusa, że choć był bogaty, stał się przez wzgląd na was ubogim, abyście wy poprzez jego ubóstwo stali się bogatymi” (2 Koryntian 8:9; Filipian 2:5-8). Co za wspaniały przykład! Jakiż dowód miłości! Nikt nie uniżył się ani nie cierpiał na rzecz drugich bardziej niż Chrystus. Nikt też nie umożliwił bliźnim korzystania z większego bogactwa — z doskonałego życia wiecznego!

17. Na kim powinniśmy się wzorować i jaki pożytek to przyniesie?

¹⁷ Możemy brać przykład z Jezusa i być dla bliźnich dobrodziejstwem. Syn Boży wielokrotnie zachęcał ludzi, by szli w jego ślady (Marka 2:14; Łukasza 9:59; 18:22). A Piotr napisał: „Do tego biegu zresztą zostaliście powołani, bo i Chrystus cierpiał za was, pozostawiając wam wzór, abyście szli dokładnie jego śladami” (1 Piotra 2:21). Czy odpowiesz na miłość Jezusa, nawet gdybyś musiał znosić cierpienia, służąc tak jak on niebiańskiemu Ojcu? Ileż pożytku może przynieść drugim taka postawa! Jeżeli będziesz wzorował się na Jezusie i w pełni się stosował do nauk przekazanych mu przez Ojca, to „wybawisz zarówno siebie, jak i tych, którzy się tobie przysłuchują” (1 Tymoteusza 4:16).

18. (a) Jaki przykład dał Jezus, jeśli chodzi o stosunek do ludzi? (b) Jaki wpływ wywierała osobowość Jezusa na jego słuchaczy?

¹⁸ Chcąc w jak największym stopniu pomóc ludziom, którym dajemy świadectwo, musimy zapatrywać się na nich tak samo jak Jezus. W pewnym proroctwie napisano o nim: „Użali się nad poniżonym i zubożałym” (Psalm 72:13). Uczniowie zauważyli, że ‛miłował’ swych słuchaczy i naprawdę chciał im pomóc (Marka 1:40-42; 10:21). W Biblii czytamy: „Na widok tłumów wezbrała w nim litość dla nich, ponieważ były złupione i sponiewierane jak owce bez pasterza” (Mateusza 9:36). Nawet ludziom pogrążonym w grzechach okazywał miłość, która ich do niego pociągała. Tonem głosu, zachowaniem oraz sposobem nauczania sprawiał, że czuli się swobodnie. W rezultacie garnęły się do niego nawet takie osoby, jak pogardzani poborcy podatków oraz nierządnice (Mateusza 9:9-13; Łukasza 7:36-38; 19:1-10).

19. Pod jakim względem Paweł wzorował się na Jezusie i co osiągniemy, gdy pójdziemy w jego ślady?

¹⁹ Pierwsi chrześcijanie brali wzór z miłości Jezusa. Paweł napisał do współwyznawców, którym kiedyś usługiwał: „Byliśmy pośród was łagodni jak żywicielka, otaczająca troskliwą opieką swoje dzieci (...). Każdego z was, niczym ojciec dzieci swoje, napominaliśmy i zachęcali, i zaklinali” (1 Tesaloniczan 2:7-12, Bw). Czy w stosunku do mieszkańców swego terenu przejawiasz taką samą szczerą troskę, jaką żywią rodzice kochający swoje dzieci? Jeżeli uzewnętrzniasz ją w tonie głosu, wyrazie twarzy i gestach, orędzie Królestwa przyciągnie ludzi o usposobieniu owiec.

20, 21. Podaj współczesne przykłady osób starających się naśladować Jezusa w okazywaniu miłości.

²⁰ W Hiszpanii pewnego chłodnego dnia dwie głosicielki spotkały starszą kobietę o kulach. W jej mieszkaniu było bardzo zimno, ponieważ zabrakło opału. Czekała, aż syn wróci z pracy i narąbie drzewa. Siostry same to zrobiły, zostawiły jej też kilka czasopism. Kiedy syn wrócił, serdeczna troska okazana jego matce przez Świadków Jehowy wywarła na nim tak silne wrażenie, że przeczytał zostawione publikacje, zaczął studiować Biblię, został ochrzczony i wkrótce podjął służbę pionierską.

²¹ W Australii dwoje domowników powiedziało Świadkom Jehowy, którzy ich odwiedzili, że brakło im pieniędzy na wyżywienie rodziny. Głosiciele wyszli i kupili trochę żywności oraz słodyczy dla dzieci. Gospodarz z żoną wybuchnęli płaczem i wyznali, że z rozpaczy myśleli już o samobójstwie. Oboje poprosili o studium i żona niedawno zgłosiła się do chrztu. Mieszkanka USA, uprzedzona niegdyś do Świadków Jehowy, tak się wyraziła po spotkaniu z pewną siostrą: „Właściwie nie przypominam sobie, o czym rozmawiałyśmy, ale dobrze pamiętam jej życzliwość, gościnność i pokorę, z jaką się do mnie odnosiła. Poczułam do niej prawdziwą sympatię. Przyjaźnimy się po dziś dzień”.

22. Do jakiego wniosku dochodzimy po zapoznaniu się z życiem Jezusa?

²² Jakże cudownych błogosławieństw zaznamy, gdy będziemy odwzajemniali miłość Jezusa, naśladując zarówno jego uczynki, jak i sposób ich spełniania! Wielkość Jezusa jest oczywista i imponująca. Wprost zmusza nas do powtórzenia słów rzymskiego namiestnika Poncjusza Piłata: „Oto człowiek!” Istotnie, był to wyjątkowy człowiek — największy ze wszystkich ludzi (Jana 19:5).

Jak byś odpowiedział?

◻ Jak wielka jest miłość Jezusa?

◻ Kogo powinniśmy miłować ze względu na miłość Jezusa i do czego nas ona przynagla?

◻ Jakie dzieło zlecił nam Chrystus?

◻ W jakie bogactwa opływał Syn Boży i dlaczego stał się ubogi?

◻ Jak powinniśmy naśladować Jezusa pod względem usługiwania ludziom?

[Ilustracja na stronie 15]

Jezus dał wzór okazywania miłości

[Ilustracja na stronie 17]

Jezus wymownie unaocznił, w jaki sposób uczniowie powinni przejawiać miłość do niego