Rozdział 21
„Nie należą do świata”
1. (a) O co Jezus modlił się dla swoich uczniów w nocy przed śmiercią? (b) Dlaczego było to takie ważne, żeby „nie należeć do świata”?
W NOCY przed śmiercią na palu Jezus szczerze modlił się za swych uczniów. Wiedząc, że Szatan będzie wywierać na nich ogromny nacisk, powiedział do Ojca: „Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale żebyś czuwał nad nimi z uwagi na tego, który jest zły. Nie należą do świata, jak i ja nie należę do świata” (Jana 17:15, 16). Dlaczego trzymanie się z dala od świata jest takie ważne? Ponieważ jego władcą jest Szatan. Kto należy do świata, ten podlega jego władzy (Jana 14:30; 1 Jana 5:19). Wobec tego zrozumienie, co znaczy „nie należeć do świata”, ma dla każdego chrześcijanina żywotne znaczenie. Pod jakim względem odnosiło się to do Jezusa?
2. Pod jakim względem Jezus „nie należał do świata”?
2 Jezus na pewno nie izolował się od innych ludzi. To, że „nie należał do świata”, nie oznaczało, że nie miłował drugich. Wprost przeciwnie, chodził od miasta do miasta i głosił im dobrą nowinę o Królestwie Bożym. Uzdrawiał chorych, przywracał wzrok niewidomym, wskrzeszał umarłych, a nawet oddał własne życie za ludzkość. Nie miłował jednak bezbożności i niegodziwych czynów ludzi przepojonych duchem świata. Ostrzegał przed niemoralnymi pragnieniami, materialistycznym stylem życia oraz samolubnymi zabiegami o zaszczyty dla siebie (Mat. 5:27, 28; 6:19-21; Łuk. 12:15-21; 20:46, 47). Zamiast naśladować styl życia ludzi oddalonych od Boga, Jezus chodził drogami Jehowy (Jana 8:28, 29). Mimo, że był Żydem, nie zajmował stanowiska w sporach politycznych między Rzymem a Żydami.
„KRÓLESTWO MOJE NIE NALEŻY DO TEGO ŚWIATA”
3. (a) Z jakim oskarżeniem przeciw Jezusowi wystąpili przed Piłatem żydowscy przywódcy religijni i dlaczego? (b) Co świadczy o tym, że Jezus nie chciał zostać królem ludzkim?
3 Żydowscy przywódcy religijni zarzucali jednak Jezusowi, że działa na szkodę narodu. Kazali go pojmać i zaprowadzić do Poncjusza Piłata, namiestnika rzymskiego. W rzeczywistości byli zaniepokojeni, że Jezus swoimi naukami demaskował ich obłudę. Chcąc jednak skłonić namiestnika do podjęcia kroków przeciw niemu, wystąpili z oskarżeniem: „Stwierdziliśmy, że ten człowiek podburza nasz naród i zakazuje płacić podatki Cezarowi, i mówi, że on jest Chrystusem, królem” (Łuk. 23:2). A przecież rok wcześniej, gdy lud chciał go obwołać królem, Jezus się na to nie zgodził (Jana 6:15). Wiedział, że ma być Królem niebiańskim, ale jeszcze nie nadszedł czas, aby został Królem, oraz że ma być wyniesiony na tron nie w sposób demokratyczny, przez lud, tylko przez Jehowę Boga.
4. Co mówią fakty, jeśli chodzi o nastawienie Jezusa do płacenia podatków Cezarowi?
4 Jeśli chodzi o płacenie podatków, to zaledwie na trzy dni przed pojmaniem Jezusa faryzeusze próbowali sprowokować go do jakiejś wypowiedzi, która by go obciążała. Ale w odpowiedzi na ich podstępne pytanie Jezus rzekł: „Pokażcie mi denara [monetę rzymską]. Czyj nosi obraz i napis?” Gdy powiedzieli: „Cezara”, odrzekł: „Koniecznie więc spłaćcie to, co Cezara, Cezarowi, ale to, co Boże, Bogu” (Łuk. 20:20-25).
5. (a) Jakiej lekcji udzielił Jezus swoim uczniom w chwili aresztowania? (b) Jak Jezus wyjaśnił Piłatowi, dlaczego to zrobił?
5 Wypadki, które się rozegrały podczas aresztowania Jezusa, świadczą o tym, że ani sam nie podburzał do buntu przeciw Rzymowi, ani nie chciał, żeby to czynili jego uczniowie. Żołnierze rzymscy i Żydzi przyszli z mieczami i kijami pojmać Jezusa (Jana 18:3, 12; Marka 14:43). Widząc to, apostoł Piotr dobył miecza i odciął jednemu z mężczyzn prawe ucho. Ale Jezus zganił Piotra, mówiąc: „Włóż miecz z powrotem na jego miejsce, bo wszyscy, którzy chwytają za miecz, od miecza zginą” (Mat. 26:51, 52). Następnego dnia rano, stojąc przed Piłatem, Jezus wyjaśnił przyczynę takiego postępowania, mówiąc: „Królestwo moje nie należy do tego świata. Gdyby moje królestwo należało do tego świata, przyboczni moi walczyliby, abym nie był wydany Żydom. Oto jednak królestwo moje nie jest stąd” (Jana 18:36).
6. Jaki był rezultat tego przesłuchania?
6 Po rozpatrzeniu dowodów Piłat oświadczył, że nie ma „żadnej podstawy do oskarżeń” wniesionych przeciw Jezusowi. Niemniej jednak uległ żądaniom motłochu i kazał przybić Jezusa do pala (Łuk. 23:13-15; Jana 19:12-16).
UCZNIOWIE IDĄ ZA PRZYKŁADEM MISTRZA
7. Jak pierwsi chrześcijanie dawali dowody, że unikając ducha tego świata, miłują ludzi?
7 Doniesienia o pierwszych chrześcijanach zarówno w Biblii, jak też w innych dziełach historycznych dowodzą, że uczniowie Jezusa dobrze rozumieli, co to oznacza „nie należeć do świata”. Wystrzegali się ducha tego świata. Ponieważ stronili od brutalnych i niemoralnych rozrywek w rzymskich cyrkach i teatrach, wyszydzano ich jako wrogów rodzaju ludzkiego. Ale zamiast nienawidzić bliźnich, ofiarnie pomagali drugim, żeby mogli skorzystać z łaskawego postanowienia Bożego co do zbawienia.
8. (a) Z czym się spotykali ci pierwsi uczniowie dlatego, że „nie należeli do świata”? (b) Jak się jednak zapatrywali na władców politycznych oraz na płacenie podatków i dlaczego?
8 Tak jak ich Mistrz, byli przedmiotem zaciekłych prześladowań, często ze strony wprowadzonych w błąd urzędników państwowych (Jana 15:18-20). Jednakże około roku 56 n.e. apostoł Paweł w liście do współchrześcijan w Rzymie dokładniej sprecyzował radę Jezusa. Zalecał im ‛podporządkowanie się władzom zwierzchnim, bo nie ma władzy, jak tylko za sprawą Boga’. To nie znaczy, że Jehowa ustanawia świeckie rządy; On tylko zezwala im sprawować władzę. Paweł wyjaśnił, że „zajmują swoje miejsce za sprawą Boga”, ponieważ Bóg przewidział i przepowiedział, w jakiej kolejności miały dojść do władzy. „Władze zwierzchnie” stanowią zatem teraźniejsze „postanowienie Boże”, dopóki Królestwo Boże, którego władza jest w rękach Jezusa Chrystusa, nie stanie się jedynym rządem nad ziemią. Paweł radził więc chrześcijanom, żeby okazywali urzędnikom świeckim należny szacunek i płacili nakładane przez nich podatki (Rzym. 13:1-7; Tyt. 3:1, 2).
9. (a) Czego nie wolno przeoczać w związku z podporządkowaniem się „władzom zwierzchnim”? (b) Jak historia dowodzi, że pierwsi chrześcijanie dokładnie szli za przykładem Jezusa?
9 Paweł nie nakazał jednak absolutnego podporządkowywania się im bez oglądania się na Boga, Słowo Boże oraz chrześcijańskie sumienie. Wiedzieli, że Jezus oddawał cześć tylko Jehowie, że nie zgodził się na to, aby lud obwołał go królem, oraz że Piotrowi kazał schować miecz. Sumiennie szli za przykładem swego Mistrza. W książce Heckela i Sigmana On the Road to Civilization—A World History (Na drodze do cywilizacji — historia powszechna, 1937, strony 237, 238) czytamy: „Chrześcijanie odmawiali pełnienia pewnych obowiązków, którym podlegali obywatele rzymscy. (...) [Uznawali] wstąpienie do służby wojskowej za naruszenie zasad swej wiary. Odmawiali piastowania urzędów politycznych. Nie chcieli oddawać czci boskiej cesarzowi”.
10. (a) Dlaczego chrześcijanie w Jeruzalem obrali w roku 66 n.e. taki a nie inny sposób postępowania? (b) Pod jakim względem dali dobry przykład?
10 Uczniowie Jezusa zachowywali ścisłą neutralność w ówczesnych konfliktach politycznych i militarnych. W roku 66 n.e. Żydzi w rzymskiej prowincji Judei zbuntowali się przeciw Cezarowi. Wojska rzymskie szybko otoczyły Jeruzalem. Co zrobili chrześcijanie mieszkający w tym mieście? Pamiętali o radzie Jezusa, aby byli neutralni, i umknęli spomiędzy wojujących armii. Gdy wojska rzymskie chwilowo się wycofały, chrześcijanie skorzystali ze sposobności i uciekli przez Jordan w górzyste okolice Pelli (Łuk. 21:20-24). Swoją neutralnością dali dobry przykład późniejszym chrześcijanom.
NEUTRALNI CHRZEŚCIJANIE W CZASIE KOŃCA
11. (a) W jakiej działalności pilnie uczestniczą Świadkowie Jehowy i dlaczego? (b) W jakiej dziedzinie są neutralni?
11 Czy fakty historyczne potwierdzają, że w obecnym „czasie końca” od roku 1914 n.e. jakieś ugrupowanie idzie za przykładem tych pierwszych chrześcijan i nie zbacza z drogi neutralności chrześcijańskiej? Tak, czynią to Świadkowie Jehowy. Pilnie głoszą na całym świecie, że Królestwo Boże jest jedynym środkiem umożliwiającym wszystkim miłośnikom sprawiedliwości na całej ziemi osiągnięcie pokoju, dobrobytu i trwałego szczęścia (Mat. 24:14). Ale w konfliktach między narodami zachowują ścisłą neutralność.
12. (a) Jak neutralność Świadków kontrastuje z praktykami kleru? (b) Na czym polega neutralność Świadków Jehowy w sprawach politycznych?
12 W jaskrawym przeciwieństwie do tego kler chrześcijaństwa bardzo się angażuje w sprawy polityczne tego świata. W niektórych krajach aktywnie popiera lub zwalcza kandydatów na różne stanowiska. Niektórzy duchowni sami piastują urzędy polityczne. Inni wywierają ogromny nacisk na polityków, żeby przeforsować programy popierane przez duchowieństwo. Gdzie indziej „konserwatywni” duchowni są wiernymi sojusznikami ludzi stojących u władzy, podczas gdy duchowni i kaznodzieje „postępowi” popierają ruchy partyzanckie dążące do obalenia tej władzy. Świadkowie Jehowy natomiast nie mieszają się do polityki bez względu na to, w jakim kraju żyją. Nikomu nie przeszkadzają zapisać się do partii, ubiegać się o urząd lub głosować w wyborach. Ale ponieważ Jezus powiedział, żeby jego uczniowie „nie należeli do świata”, więc Świadkowie Jehowy nie uczestniczą w żadnej działalności politycznej.
13. O czym świadczą fakty, jeśli chodzi o stanowisko Świadków Jehowy wobec wojen?
13 Jak to przepowiedział Jezus, w „czasie końca” narody już nieraz prowadziły wojny, a nawet w poszczególnych krajach różne ugrupowania chwytają za broń jedne przeciwko drugim (Mat. 24:3, 6, 7). Jaką postawę zajmują wobec tych wydarzeń Świadkowie Jehowy? Ich neutralność w takich konfliktach jest dobrze znana na całym świecie. W Strażnicy z 1 listopada 1939 (wyd. ang.) wyrażono następujący pogląd, zgodny ze stanowiskiem zajętym przez Jezusa Chrystusa i później reprezentowanym przez jego pierwszych uczniów: „Wszyscy, którzy są po stronie Pana, będą w stosunku do wojujących narodów neutralni oraz opowiedzą się solidarnie i bez reszty po stronie wielkiego Teokraty [Jehowy] i Jego Króla [Jezusa Chrystusa]”. Fakty dowodzą, że Świadkowie Jehowy we wszystkich krajach i w każdych okolicznościach trzymali się tej zasady. Nie pozwolili, żeby siejąca niezgodę polityka tego świata i jego wojny zniszczyły ich międzynarodowe braterstwo jako czcicieli Jehowy (Izaj. 2:3, 4; por. 2 Koryntian 10:3, 4).
14. (a) Czego jeszcze odmawiają Świadkowie Jehowy z racji swego neutralnego stanowiska? (b) Jak to uzasadniają?
14 Z faktów historycznych wynika, że Świadkowie Jehowy nie tylko odmawiają noszenia mundurów wojskowych i chwytania za broń, ale że w ciągu ostatnich z górą 50 lat nie zgadzali się na pełnienie służby bez broni ani na podjęcie pracy w ramach służby zastępczej. Dlaczego? Ponieważ po przestudiowaniu wymagań Bożych powzięli decyzję zgodną ze swym sumieniem. Nikt im nie mówi, co mają zrobić. Nie przeszkadzają też innym, żeby postąpili według swej woli. Kiedy jednak żąda się od Świadków Jehowy uzasadnienia ich stanowiska, oświadczają, że jako ludzie oddani Bogu są obowiązani używać swych ciał w Jego służbie i nie mogą oddawać ich do dyspozycji ziemskim panom, którzy działają wbrew zamierzeniu Bożemu (Rzym. 6:12-14; 12:1, 2; Mich. 4:3).
15. (a) Co Świadkowie Jehowy przeżyli za trzymanie się z dala od świata? (b) Jak nawet w więzieniu trzymali się zasad chrześcijańskich?
15 W rezultacie jest tak, jak przepowiedział Jezus: „Ponieważ jednak nie należycie do świata, (...) więc świat was nienawidzi” (Jana 15:19). Wielu Świadków Jehowy uwięziono za odmowę pogwałcenia neutralności chrześcijańskiej. Niektórych traktowano bardzo brutalnie, a nawet zamęczono. Inni zachowywali neutralność podczas wieloletniego uwięzienia. W książce Anny Pawełczyńskiej Wartości a przemoc — Zarys socjologicznej problematyki Oświęcimia (str. 83) czytamy: „Wiadomo było, że żaden z ‛Bibelforscherów’ [w obozie koncentracyjnym] nie wykona rozkazu sprzecznego ze swą wiarą religijną i przekonaniem, żadnego czynu wymierzonego przeciw drugiemu człowiekowi (nawet jeśli ten człowiek jest mordercą — SS-manem), wykona natomiast jak najlepiej każdą, najbardziej przykrą pracę, jeśli jest dla niego moralnie obojętna”.
16. (a) Dokąd maszerują wszystkie narody i czego w związku z tym starannie unikają Świadkowie Jehowy? (b) Dlaczego więc trzymanie się z dala od świata jest sprawą tak poważną?
16 Świadkowie Jehowy wiedzą, że wszystkie narody maszerują na „wojnę wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” w Armagedonie. Jako zjednoczony lud, słudzy Jehowy stanęli po stronie Jego mesjańskiego Królestwa. Dlatego pilnie zważają na to, żeby nie dać się wmanewrować na pozycje przeciwne temu Królestwu (Obj. 16:14, 16; 19:11-21). Zdają sobie sprawę z doniosłego znaczenia wypowiedzi Jezusa, że jego prawdziwi naśladowcy, „nie należą do świata”. Wiedzą, że ten stary świat wkrótce przeminie i że tylko ci, którzy naprawdę spełniają wolę Boga, pozostaną na zawsze (1 Jana 2:15-17).
PYTANIA DO POWTÓRKI
● Jak Jezus pokazał, co to znaczy „nie należeć do świata”?
● Skąd wiadomo, jakie było nastawienie pierwszych chrześcijan do (1) ducha świata? (2) władców świeckich i płacenia podatków? (3) służby wojskowej?
● Jak Świadkowie Jehowy w czasach nowożytnych dają dowody swej chrześcijańskiej neutralności?