Jezus uwypuklił ten fakt, mówiąc: „Jeżeli ktoś nie narodzi się ponownie, nie może ujrzeć królestwa Bożego” (Jana 3:3). Słowa te wskazują, że ponowne narodzenie jest czymś koniecznym. Załóżmy, że ktoś mówi: „Jeżeli nie pojawią się chmury, nie może spaść deszcz”. Rozumiemy, że chmury są nieodzowne, aby zaczęło padać. Podobnie Jezus zwrócił uwagę, że ponowne narodzenie jest absolutnie niezbędne, żeby ktoś ‛ujrzał królestwo Boże’.

Wczytanie się w słowa Jezusa pozwala zrozumieć, że decyzja o ponownym narodzeniu nie należy do człowieka. Skąd taki wniosek? Grecki zwrot przetłumaczony na ‛narodzić się ponownie’ można też oddać jako ‛narodzić się z góry’a. Zgodnie z tym alternatywnym tłumaczeniem ponowne narodzenie pochodzi „z góry”, czyli z nieba, „od Ojca” (Jana 19:11; Jakuba 1:17). I rzeczywiście, to Bóg sprawia, że ktoś dostępuje ponownego narodzenia (1 Jana 3:9).

Zwróćmy jednak uwagę, co sam Jezus powiedział na ten temat. Rzekł: „Jeżeli ktoś nie narodzi się ponownie, nie może ujrzeć królestwa Bożego” (Jana 3:3). Zatem ponowne narodzenie jest konieczne, żeby wejść do Królestwa Bożego — a nie żeby dostąpić zbawienia. Ktoś mógłby jednak zaoponować: „Ale czy wejście do Królestwa i otrzymanie zbawienia to nie jedno i to samo?”. Otóż nie. Aby zrozumieć różnicę między tymi pojęciami, zastanówmy się najpierw, czym jest Królestwo Boże.

Biblia uczy, że „królestwo Boże” to inaczej „rząd Boży”; Królem jest w nim Jezus Chrystus, „syn człowieczy”, któremu towarzyszy grono współwładców (Daniela 7:1, 13, 14; Mateusza 26:63, 64). Z opisu wizji, którą ujrzał apostoł Jan, dowiadujemy się, że owymi współwładcami, mającymi „królować nad ziemią”, są osoby wybrane „z każdego plemienia i języka, i ludu, i narodu” (Objawienie 5:9, 10; 20:6). Słowo Boże wyjawia też, że tworzą one „małą trzódkę”, złożoną ze 144 000 „kupionych z ziemi” (Łukasza 12:32; Objawienie 14:1, 3).

Gdzie Królestwo Boże ma swą siedzibę? Bywa nazywane także „królestwem niebios”, a zatem panuje z nieba (Łukasza 8:10; Mateusza 13:11). Podsumujmy: Królestwo Boże to rząd niebiański, w którego skład wchodzi Jezus Chrystus i grono jego współwładców wybranych spośród ludzi.

Co w takim razie Jezus miał na myśli, gdy mówił o wejściu do Królestwa Bożego i ponownym narodzeniu? Wskazał, że to ci, którzy będą panować z nim w niebie, muszą się ponownie narodzić. Tak więc, mówiąc najprościej, celem „nowego zrodzenia” jest zebranie określonej grupy, która ma tworzyć niebiański rząd.