19, 20. Jak Jezus zilustrował pilność dzieła głoszenia?

¹⁹ Po trzecie, Jezus traktował służbę jako zadanie niecierpiące zwłoki. Przypomnijmy sobie jego rozmowę z Samarytanką przy studni koło Sychar. Apostołowie najwidoczniej nie rozumieli wtedy, że głoszenie dobrej nowiny jest tak pilne. Jezus zwrócił się więc do nich: „Czy nie mówicie, że są jeszcze cztery miesiące do nadejścia żniw? Oto mówię wam: Podnieście oczy i popatrzcie na pola, że są białe ku zżęciu” (Jana 4:35).

²⁰ Przykład podany przez Jezusa nawiązywał do pory roku. Najpewniej był miesiąc Kislew (listopad/​grudzień). Do zbiorów jęczmienia — które następowały mniej więcej w okresie Paschy przypadającej na 14 Nisan — brakowało cztery miesiące. Rolnicy zatem nie musieli się śpieszyć. Mieli jeszcze dużo czasu. A co z ‛żęciem’ ludzi? Mnóstwo z nich pragnęło słuchać, uczyć się, zostać naśladowcami Chrystusa i zyskać cudowną nadzieję udostępnianą przez Jehowę. Jezus to dostrzegał — niejako widział symboliczne pola, a na nich jasne, dojrzałe zboża falujące łagodnie na wietrze, najwyraźniej gotowe do zżęcia.c Nadeszła pora duchowych żniw i nie można było zwlekać! Dlatego gdy mieszkańcy jednego miasta próbowali zatrzymać Jezusa u siebie, ten odrzekł: „Również innym miastom muszę oznajmiać dobrą nowinę o królestwie Bożym, gdyż po to zostałem posłany” (Łukasza 4:43).