Pomagaj innym przyjąć orędzie Królestwa

„Agryppa zaś rzekł do Pawła: ‚Wkrótce przekonałbyś mnie, bym został chrześcijaninem’” (DZIEJE 26:28).

 1, 2. Jak doszło do tego, że apostoł Paweł musiał stanąć przed namiestnikiem Festusem i królem Herodem Agryppą II?

W ROKU 58 n.e. rzymski namiestnik Porcjusz Festus podejmował w Cezarei króla Heroda Agryppę II i jego siostrę Berenike. Zaproszeni goście „przyszli z całą okazałością i weszli do sali audiencyjnej wraz z dowódcami wojskowymi oraz wybitnymi mężami miasta”. Na rozkaz namiestnika przyprowadzono do nich apostoła Pawła. Jak doszło do tego, że ten naśladowca Jezusa Chrystusa stanął przed fotelem sędziowskim rzymskiego namiestnika? (Dzieje 25:13-23).

² Odpowiedź na to pytanie znajdziemy w słowach Festusa skierowanych do zgromadzonych. Oświadczył on: „Królu Agryppo i wszyscy mężowie, którzy tu z nami jesteście: Widzicie człowieka, w sprawie którego zarówno tutaj, jak i w Jerozolimie zwróciło się do mnie całe mnóstwo Żydów, wołając, że nie powinien dalej żyć. Lecz ja spostrzegłem, że nie popełnił nic, za co zasługiwałby na śmierć. Gdy więc ten człowiek odwołał się do Najdostojniejszego, postanowiłem go odesłać. Ale w jego sprawie nie mogę nic pewnego napisać do mego Pana. Przeto przywiodłem go przed was, a zwłaszcza przed ciebie, Królu Agryppo, żeby po przeprowadzeniu przesłuchania sądowego mieć co napisać. Bo wydaje mi się nierozsądne wysłać więźnia, a nie wskazać na podnoszone przeciwko niemu zarzuty” (Dzieje 25:24-27).

 3. Dlaczego przywódcy religijni wysunęli oskarżenia przeciw Pawłowi?

³ Z wypowiedzi Festusa wynika, że Pawłowi zarzucano działalność wywrotową — przestępstwo karane śmiercią (Dzieje 25:11). Paweł był jednak niewinny. Za oskarżeniami stali powodowani zazdrością przywódcy religijni z Jerozolimy. Sprzeciwiali się prowadzonemu przez niego dziełu głoszenia o Królestwie i wprost nie mogli znieść tego, że pomagał ludziom zostać naśladowcami Jezusa Chrystusa. Pawła odstawiono pod eskortą z Jerozolimy do miasta portowego Cezarea. Tam odwołał się on do Cezara i miał być odesłany do Rzymu.

 4. Jakie zaskakujące słowa padają z ust króla Agryppy?

⁴ Wyobraź sobie Pawła stojącego w pałacu namiestnika przed ludźmi, wśród których znajduje się władca ważnej części imperium rzymskiego. Król Agryppa zwraca się teraz do apostoła: „Wolno ci mówić”. Paweł zaczyna więc przemawiać, a jego słowa wywołują nieoczekiwany efekt. Poruszają króla na tyle, że oświadcza: „Wkrótce przekonałbyś mnie, bym został chrześcijaninem” (Dzieje 26:1-28).

 5. Dlaczego mowa Pawła zrobiła na Agryppie tak wielkie wrażenie?

⁵ Pomyśl tylko! Pod wpływem znakomitej mowy obrończej Pawła król poczuł na sobie przenikającą moc Słowa Bożego (Hebrajczyków 4:12). Co sprawiło, że przemówienie apostoła okazało się tak skuteczne? I jak jego przykład mógłby nam pomóc w dziele czynienia uczniów? W mowie obrończej Pawła wyraźnie daje się zauważyć dwie rzeczy: 1) Mówił przekonująco. 2) Umiejętnie posługiwał się wiedzą ze Słowa Bożego, tak jak zdolny rzemieślnik robi dobry użytek z narzędzi.

Posługuj się sztuką przekonywania

 6, 7. (a) Na czym w sensie biblijnym polega „przekonywanie”? (b) Dlaczego przekonywanie pomaga ludziom przyjąć nauki biblijne?

⁶ W opisach służby Pawła zawartych w Dziejach Apostolskich często pojawiają się greckie słowa odnoszące się do sztuki przekonywania. Jak możemy się nią posługiwać w naszej chrześcijańskiej działalności?

⁷ Grecki odpowiednik słowa „przekonać” znaczy „pozyskać” lub „doprowadzić do zmiany zdania, odwołując się do rozsądku lub względów moralnych” — podaje opracowany przez Williama Vine’a Expository Dictionary of New Testament Words (Słownik objaśniający wyrazy Nowego Testamentu). Do ciekawego wniosku prowadzi też przyjrzenie się podstawowemu znaczeniu tego wyrazu. Ma on związek z zaufaniem. Kiedy więc przekonujemy kogoś, żeby przyjął nauki biblijne, w gruncie rzeczy pozyskujemy jego zaufanie, niezbędne do uwierzenia w ich prawdziwość. Oczywiście aby taki człowiek zaczął darzyć Biblię zaufaniem i zgodnie z nią postępować, nie wystarczy mu powiedzieć, co ta Księga zawiera. Bez względu na to, czy masz do czynienia z dzieckiem, sąsiadem, współpracownikiem, krewnym, czy kolegą szkolnym, rozmówca powinien być przeświadczony o wiarogodności twoich wypowiedzi (2 Tymoteusza 3:14, 15).

 8. Na czym polega przekonywanie rozmówcy do prawd biblijnych?

⁸ Jak mógłbyś przekonać rozmówcę, że to, co głosisz na podstawie Słowa Bożego, jest prawdą? Apostoł Paweł, pragnąc skłonić słuchaczy do zmiany sposobu myślenia, nie tylko gorąco zachęcał ich, żeby uwierzyli, ale też przytaczał rzetelne i logiczne argumenty.a Tak więc zamiast po prostu twierdzić, że coś jest prawdą, musisz to poprzeć wystarczającymi dowodami. Jak to zrobić? Najpierw upewnij się, czy to, co chcesz powiedzieć, nie jest jedynie odzwierciedleniem twoich osobistych poglądów, ale rzeczywiście pochodzi ze Słowa Bożego. Takie przekonujące wypowiedzi możesz też poprzeć dowodami z innych źródeł (Przysłów 16:23). Na przykład gdybyś chciał wykazać, że w raju na ziemi posłuszna ludzkość będzie mogła zaznawać szczęścia, mógłbyś przytoczyć jakiś fragment biblijny, chociażby Ewangelię według Łukasza 23:43 lub Księgę Izajasza 65:21-25. A jakie podać dodatkowe argumenty? Można się odwołać do czegoś znanego rozmówcy. Przypomnij mu, ile radości daje obserwowanie pięknego zachodu słońca czy upajanie się zapachem kwiatów, rozkoszowanie się smakiem owoców albo podpatrywanie ptaków karmiących młode. Postaraj się mu uzmysłowić, że takie proste przykłady nic nie kosztujących przyjemności dowodzą, iż Stwórca pragnie, byśmy cieszyli się życiem na ziemi (Kaznodziei 3:11, 12).

 9. Jak podczas głoszenia kierować się rozsądkiem?

⁹ Przekonując kogoś do jakiejś nauki biblijnej, unikaj przesadnego entuzjazmu — rozmówca mógłby to odebrać jako przejaw fanatyzmu i zamknąć przed tobą umysł i serce. W podręczniku Szkoła teokratyczna znajdujemy następujące ostrzeżenie: „Bezceremonialne wyłożenie komuś prawdy i wykazanie, że cenione przez niego wierzenia są fałszywe, najczęściej nie spotyka się z przychylnym przyjęciem, nawet jeśli jest poparte długą listą wersetów biblijnych. Na przykład zdemaskowanie pogańskiego pochodzenia jakichś popularnych świąt wcale nie musiałoby zmienić poglądu rozmówcy na ich temat. Na ogół w takich sytuacjach lepsze rezultaty przynosi kierowanie się rozsądkiem”. Dlaczego warto nad tym pracować? We wspomnianym podręczniku czytamy: „Rozsądna argumentacja pomaga wciągnąć słuchacza do dyskusji, zachęca go, by później powrócił do niej myślami i był gotów do dalszych rozmów. Bardzo ułatwia trafienie mu do przekonania” (Kolosan 4:6).

Trafianie do serca

10. Jak Paweł rozpoczął swoją mowę obrończą przed Agryppą?

¹⁰ Przeanalizujmy teraz mowę obrończą Pawła zanotowaną w 26 rozdziale Dziejów Apostolskich. Zwróć uwagę, jak zaczął swoje przemówienie. Chociaż Agryppę i jego siostrę Berenike łączył skandaliczny związek, Paweł znalazł coś, za co mógł pochwalić władcę. Powiedział: „Uważam się za szczęśliwego, królu Agryppo, że właśnie przed tobą mam się dziś bronić w związku ze wszystkim, o co mnie oskarżają Żydzi, zwłaszcza że jesteś znawcą wszystkich zwyczajów i sporów wśród Żydów. Proszę cię przeto, byś mnie cierpliwie wysłuchał” (Dzieje 26:2, 3).

11. Jak apostoł okazał Agryppie szacunek i co przez to osiągnął?

¹¹ Czy zauważyłeś, że z szacunku dla wysokiego stanowiska Agryppy Paweł użył w odniesieniu do niego tytułu „król”? Okazał mu też należny respekt, rozważnie dobierając słowa (1 Piotra 2:17). Apostoł uznał go za znawcę skomplikowanych zwyczajów i praw, jakimi się kierują jego żydowscy poddani, oraz wyraził radość, że może bronić się w obecności tak dobrze poinformowanego dostojnika. Jako chrześcijanin Paweł wcale nie patrzył z wyższością na Agryppę, który nie był jego współwyznawcą (Filipian 2:3). Wprost przeciwnie, zwrócił się do niego z prośbą o cierpliwe wysłuchanie. W ten sposób wytworzył atmosferę, w której Agryppa oraz inni słuchacze byli bardziej skłonni przyjąć to, co zamierzał im przedstawić. Znajdując taką wspólną płaszczyznę, położył fundament, na którym mógł oprzeć dalszą argumentację.

12. Jak podczas głoszenia o Królestwie możemy trafiać słuchaczom do serca?

¹² Gdy przedstawiamy orędzie Królestwa, starajmy się, podobnie jak Paweł, podczas całej rozmowy trafiać słuchaczom do serca. W tym celu okazujmy im szczery szacunek, osobiście interesujmy się ich sytuacją i wnikajmy w ich sposób myślenia (1 Koryntian 9:20-23).

Umiejętnie posługuj się Słowem Bożym

13. Jak mógłbyś wzorem Pawła pobudzać słuchaczy do działania?

¹³ Apostołowi Pawłowi zależało, by głoszona przez niego dobra nowina pobudzała słuchaczy do działania (1 Tesaloniczan 1:5-7). Dlatego odwoływał się do ich symbolicznego serca, będącego siedliskiem uczuć. W mowie obrończej, którą wygłosił przed Agryppą, wyraźnie widać, że ‛poprawnie władał słowem prawdy’, powołując się na Mojżesza i proroków (2 Tymoteusza 2:15).

14. Opisz, jak Paweł przed obliczem Agryppy posłużył się sztuką przekonywania.

¹⁴ Paweł wiedział, że Agryppa uważa siebie za Żyda. Odwołując się do jego wiedzy o judaizmie, wyjaśnił, że nie głosi „nic oprócz tego, co — jak oznajmili Prorocy oraz Mojżesz — miało nastąpić” w związku ze śmiercią i wskrzeszeniem Mesjasza (Dzieje 26:22, 23). Apostoł zapytał władcę wprost: „Czy ty, królu Agryppo, wierzysz Prorokom?” Teraz dostojnik stanął przed dylematem. Jeżeli zaprzeczy, ucierpi na tym jego reputacja osoby utożsamiającej się z religią Żydów. Ale jeśli odpowie twierdząco, publicznie przyzna rację Pawłowi, ryzykując w ten sposób, że zostanie uznany za chrześcijanina. Apostoł roztropnie sam udziela odpowiedzi na postawione pytanie. Oświadcza: „Wiem, że wierzysz”. Jak na to reaguje król? Wyznaje: „Wkrótce przekonałbyś mnie, bym został chrześcijaninem” (Dzieje 26:27, 28). Chociaż Agryppa nie przyłączył się do chrześcijan, prawdy głoszone przez Pawła z pewnością w jakimś stopniu poruszyły jego serce (Hebrajczyków 4:12).

15. Dzięki czemu Paweł zdołał założyć zbór w Tesalonice?

¹⁵ Czy zauważyłeś, że Paweł nie tylko głosił dobrą nowinę, ale też starał się umiejętnie przekonywać? Ponieważ ‛poprawnie władał Słowem Bożym’, niektórzy jego słuchacze zaczynali wierzyć. Tak było w Tesalonice, gdzie przemawiał do Żydów i bogobojnych pogan przychodzących do synagogi. W Dziejach Apostolskich 17:2-4 czytamy: „Paweł więc zgodnie ze swym zwyczajem wszedł do nich i przez trzy sabaty prowadził z nimi rozważania na podstawie Pism, wyjaśniając i udowadniając cytatami, że było konieczne, aby Chrystus cierpiał i powstał z martwych (...). W rezultacie niektórzy z nich uwierzyli”. Apostoł mówił w sposób przekonujący. Prowadził rozważania, wyjaśniał i dowodził na podstawie Pism, że Jezus był obiecanym przed wiekami Mesjaszem. Jakie przyniosło to rezultaty? Powstał nowy zbór.

16. Jak możesz czerpać więcej radości z głoszenia o Królestwie?

¹⁶ A czy ty nie mógłbyś jeszcze lepiej przyswoić sobie sztuki przekonującego objaśniania Słowa Bożego? Jeśli zrobisz pod tym względem postępy, to głosząc i nauczając o Królestwie Bożym, zaznasz więcej satysfakcji i radości. Właśnie takich uczuć doświadczają głosiciele dobrej nowiny, którzy zastosowali się do rady, by w służbie kaznodziejskiej częściej posługiwać się Biblią.

17. Na podstawie osobistych przeżyć lub spostrzeżeń podanych w akapicie wyjaśnij, jakie korzyści płyną z posługiwania się Biblią w służbie polowej.

¹⁷ Pewien nadzorca podróżujący Świadków Jehowy napisał: „Sporo sióstr i braci głosi teraz od domu do domu z Biblią w ręku. Dzięki temu mogą odczytywać z niej wersety większej liczbie napotkanych ludzi. Zwyczaj ten pomaga zarówno domownikom, jak i głosicielom kojarzyć służbę kaznodziejską przede wszystkim z Biblią, a nie z rozpowszechnianiem czasopism i książek”. Oczywiście to, czy podczas głoszenia będziemy trzymać Pismo Święte w widocznym miejscu, zależy od rozmaitych czynników, na przykład od lokalnych zwyczajów. Chcielibyśmy jednak mieć opinię ludzi, którzy umiejętnie posługują się Słowem Bożym, przekonując ludzi do przyjęcia orędzia Królestwa.

Podzielaj Boży pogląd na służbę kaznodziejską

18, 19. (a) Jak Bóg zapatruje się na naszą służbę kaznodziejską i dlaczego powinniśmy podzielać Jego pogląd w tej sprawie? (b) Co pomoże nam skutecznie dokonywać odwiedzin ponownych? (Zobacz ramkę na stronie 16 „Jak dokonywać skutecznych odwiedzin ponownych”).

¹⁸ W dotarciu do serc słuchaczy pomaga też patrzenie na służbę z Bożego punktu widzenia i okazywanie cierpliwości. Bóg pragnie, by ludzie wszelkiego pokroju „doszli do dokładnego poznania prawdy” (1 Tymoteusza 2:3, 4). Czyż nie jest to i naszym pragnieniem? Ponadto Jehowa jest cierpliwy, dzięki czemu mnóstwo ludzi ma sposobność okazać skruchę (2 Piotra 3:9). Jeżeli zatem spotkamy kogoś gotowego posłuchać dobrej nowiny o Królestwie, zapewne będziemy musieli odwiedzać go wielokrotnie, by podtrzymać jego zainteresowanie. Potrzeba czasu i cierpliwości, by dostrzec wzrost ziaren prawdy (1 Koryntian 3:6). W ramce pod tytułem „Jak dokonywać skutecznych odwiedzin ponownych” podano wskazówki pomocne w rozbudzaniu zainteresowania. Pamiętaj, że sytuacja i problemy ludzi ciągle się zmieniają. By zastać niektórych domowników, może trzeba będzie do nich zachodzić raz po raz, ale warto się zdobyć na taki wysiłek. Pragniemy dać bliźnim możliwość wysłuchania Bożego orędzia zbawienia. Módl się więc do Jehowy o mądrość, która pozwoli ci rozwijać umiejętność przekonywania, byś umiał pomagać bliźnim przyjąć wieść o Królestwie.

¹⁹ A co jeszcze jako chrześcijańscy pracownicy możemy zrobić dla osób pragnących lepiej poznać prawdę biblijną? Odpowiedzi na to pytanie udzielono w następnym artykule.

[Przypis]

Czy sobie przypominasz?

• Dzięki czemu mowa obrończa Pawła przed królem Agryppą okazała się skuteczna?

• Co zrobić, by przekazywane przez nas orędzie trafiało ludziom do serca?

• Co pomoże nam skutecznie posługiwać się Słowem Bożym, by docierać do serc słuchaczy?

• Jak możemy pokazać, że na służbę kaznodziejską zapatrujemy się podobnie jak Bóg?

[Ramka i ilustracje na stronie 16]

Jak dokonywać skutecznych odwiedzin ponownych

• Okazuj ludziom szczere, osobiste zainteresowanie.

• Wybierz do omówienia ciekawy temat biblijny.

• Przygotowuj grunt pod każdą następną wizytę.

• Po wizycie myśl o rozmówcy.

• By podtrzymać zainteresowanie, dokonuj odwiedzin szybko — na przykład dzień lub dwa dni później.

• Zmierzaj do założenia domowego studium biblijnego.

• W modlitwach proś Jehowę, by okazane zainteresowanie dalej rosło.

[Ilustracja na stronie 15]

Przemawiając przed namiestnikiem Festusem i królem Agryppą, Paweł posługiwał się sztuką przekonywania