ANNASZ

(z hebr.: „okazujący łaskę”).

Arcykapłan zamianowany ok. 6—7 r. n.e. przez Kwiryniusza, rzymskiego namiestnika Syrii, i usługujący do ok. 15 r. (Łk 2:2). Był więc arcykapłanem, gdy 12-letni Jezus zadziwił w świątyni nauczycieli rabinicznych (Łk 2:42-49). Annasz został zdjęty z urzędu przez prokuratora Waleriusza Gratusa, podobno za przekroczenie uprawnień określonych przez Rzymian. Chociaż przestał nosić oficjalny tytuł, nie ulega wątpliwości, że jako były arcykapłan i główny rzecznik hierarchii żydowskiej w dalszym ciągu miał wielką władzę i wpływy. Funkcję arcykapłana pełniło pięciu jego synów oraz zięć Kajfasz. Ze względu na tak wysoką pozycję słusznie jest zaliczany w Piśmie Świętym do naczelnych kapłanów (Mt 26:3; Łk 3:2). Pojmanego Jezusa najpierw zaprowadzono na przesłuchanie do Annasza, a potem na rozprawę do Kajfasza (Jn 18:13). Imię Annasza otwiera listę najzacieklejszych wrogów apostołów Jezusa Chrystusa (Dz 4:6).

Bogata i wpływowa rodzina Annasza należała do plemienia Lewiego i czerpała spore zyski ze sprzedaży ofiar na terenie świątyni — co wystarczająco tłumaczy próby zabicia Jezusa, który dwukrotnie oczyścił świątynię, zamienioną przez takich ludzi w „jaskinię zbójców” (Mt 21:12, 13; Mk 11:15-17; Łk 19:45, 46; Jn 2:13-16). Jeżeli Annasz istotnie był saduceuszem, to nie wierzył w zmartwychwstanie i mógł nienawidzić Jezusa (oraz jego apostołów) także za nauczanie o zmartwychwstaniu, którego żywym dowodem było wskrzeszenie Łazarza (Dz 23:8; por. 5:17).