Skorygowany pogląd na „zwierzchności wyższe”

 4, 5. (a) Jak Badacze Pisma Świętego rozumieli List do Rzymian 13:1? (b) Jaki biblijny pogląd na „zwierzchności wyższe” dostrzeżono po pewnym czasie?

⁴ Jasną strugę światła dostrzeżono w roku 1962 w związku ze słowami Listu do Rzymian 13:1: „Każda dusza niech będzie zwierzchnościom wyższym [„władzom zwierzchnim”, NW] poddana” (Biblia gdańska). Pierwsi Badacze Pisma Świętego rozumieli, iż wspomniane tam „zwierzchności wyższe” to władze świeckie. Na podstawie tego wersetu uważali, że jeśli w czasie wojny chrześcijanin zostanie powołany do wojska, to jest zobowiązany włożyć mundur, wziąć karabin na ramię i pójść na front do okopów. A ponieważ nie może zabijać bliźnich, więc w ostateczności — jak sądzili — będzie zmuszony strzelać w powietrze.a

⁵ Strażnica (w języku angielskim) z 15 listopada oraz 1 grudnia 1962 roku (wydania polskie: numer 17 i 18 z roku 1963) rzuciła jasne światło na to zagadnienie, omawiając słowa Jezusa z Ewangelii według Mateusza 22:21: „Spłacajcie (...) to, co Cezara, Cezarowi, a co Boże, Bogu”. Powiązano je z wypowiedzią apostołów zanotowaną w Dziejach Apostolskich 5:29: „Musimy być bardziej posłuszni Bogu jako władcy niż ludziom”. Obowiązek posłuszeństwa wobec cezara — czyli „zwierzchności wyższych” — nie dotyczy więc takich sytuacji, kiedy żąda on od chrześcijan złamania prawa Bożego. Zrozumiano, iż podporządkowanie cezarowi nie jest bezwzględne, lecz warunkowe. Chrześcijanie spłacają mu jedynie to, co nie pozostaje w sprzeczności z wymaganiami Boga. Jakże się uradowali z tak jasnego przedstawienia tych spraw!