Biblia — dokładna pod każdym względem

CHOCIAŻ Biblia nie jest podręcznikiem naukowym, to kiedy wypowiada się na temat otaczającego nas świata przyrody, jest dokładna. Oto przykłady z dziedziny meteorologii i genetyki.

METEOROLOGIA — POWSTAWANIE DESZCZU

W Biblii czytamy: „[Bóg] krople wody podnosi i mgłę na deszcz skrapla. Wylewają go chmury” (Hioba 36:27, 28, Biblia Tysiąclecia, wydanie V).

Tak w Biblii opisano trzy główne etapy obiegu wody w przyrodzie. Bóg, Twórca ciepła słonecznego, 1) ‛podnosi krople wody’ w procesie parowania. Potem 2) w wyniku kondensacji para wodna tworzy chmury, które 3) oddają wodę w postaci deszczu lub innego opadu. Nawet obecnie meteorolodzy nie rozumieją w pełni wszystkich szczegółów tego procesu. Co ciekawe, w Biblii zapytano: „Któż potrafi zrozumieć warstwy chmur?” (Hioba 36:29). Proces powstawania deszczu na pewno rozumie nasz Stwórca, który dopilnował, żeby w Biblii został utrwalony jego dokładny i prawdziwy opis. Stało się to na długo przed tym, zanim ludziom udało się wyjaśnić naukowe podstawy tego zjawiska.

GENETYKA — ROZWÓJ LUDZKIEGO ZARODKA

Jeden z pisarzy biblijnych, król Dawid, powiedział do Boga: „Oczy twoje widziały nawet mój zarodek, a w twej księdze były zapisane wszystkie jego cząstki” (Psalm 139:16). Poetyckim językiem Dawid mówi, że zarodek rozwija się zgodnie ze wskazówkami zapisanymi we wcześniej istniejącej „księdze”, czyli projekcie. To zadziwiające, ale słowa te napisano jakieś 3000 lat temu!

Podstawowe zasady genetyki nie były znane aż do połowy XIX wieku, kiedy odkrył je austriacki przyrodnik Gregor Mendel. A dopiero w kwietniu 2003 roku zakończono sekwencjonowanie ludzkiego genomu, który zawiera wszystkie informacje genetyczne potrzebne do rozwinięcia się ciała człowieka. Naukowcy przyrównują kod genetyczny do słownika wypełnionego słowami zbudowanymi z liter alfabetu. Wyrazy te tworzą instrukcje. Na ich podstawie organy zarodka — na przykład mózg, serce, płuca czy kończyny — rozwijają się w odpowiednim porządku i czasie. Całkiem słusznie badacze określają genom jako „księgę życia”. Ale skąd król Dawid posiadał tak dokładną wiedzę? Pokornie przyznał: „Mówił przeze mnie duch Jehowy i Jego słowo było na moim języku” (2 Samuela 23:2)a.

PRZEPOWIEDZENIE, kiedy i jak królestwa lub miasta będą zyskiwać albo tracić na znaczeniu, jest bardzo trudne, o ile w ogóle możliwe. Jednak w Biblii ze szczegółami zapowiedziano zniszczenie potężnych miast i upadek rządów. Weźmy pod uwagę dwa przykłady.

ZDOBYCIE I ZNISZCZENIE BABILONU

Babilon był w starożytności stolicą mocarstwa, które przez wieki wywierało wpływ na kraje zachodniej Azji. W pewnym okresie był największym miastem na świecie. Ale Bóg natchnął Izajasza, jednego z pisarzy biblijnych, żeby z dwustuletnim wyprzedzeniem przepowiedział, że Babilon zostanie zdobyty przez Cyrusa i już nigdy nie będzie zamieszkany (Izajasza 13:17-20; 44:27, 28; 45:1, 2). Czy naprawdę do tego doszło?

W październiku 539 roku p.n.e. w ciągu jednej nocy Cyrus Wielki zdobył Babilon. Kanały, które kiedyś nawadniały okoliczny żyzny teren, zaniedbane wyschły. Na początku III wieku n.e. miejsce to było już opustoszałe — i tak jest do dziś. Dokładnie tak, jak przepowiedziano w Biblii, Babilon stał się „bezludnym pustkowiem” (Jeremiasza 50:13).

Skąd pisarz biblijny tak dobrze znał szczegóły przyszłych wydarzeń? Biblia wyjaśnia, że była to „wypowiedź [Boga] przeciw Babilonowi — to, co Izajasz, syn Amoca, ujrzał w wizji” (Izajasza 13:1).

NINIWA — „BEZWODNA OKOLICA PRZYPOMINAJĄCA PUSTYNIĘ”

Stolica mocarstwa asyryjskiego, Niniwa, była uważana za cud architektury. Miasto szczyciło się szerokimi ulicami, publicznymi ogrodami, świątyniami i ogromnymi pałacami. Ale prorok Sofoniasz zapowiedział, że to wspaniałe miasto stanie się „bezludnym pustkowiem, bezwodną okolicą przypominającą pustynię” (Sofoniasza 2:13-15).

Niniwa została zupełnie zniszczona przez połączone siły Babilończyków i Medów w VII wieku p.n.e. Według pewnego źródła miasto zostało później „zapomniane na 2500 lat”. Przez jakiś czas ludzie wątpili, czy Niniwa kiedykolwiek istniała! Dopiero w połowie XIX wieku archeolodzy odkryli jej ruiny. Obecnie miejsce to niszczeje coraz bardziej i jest dewastowane przez wandali. W związku z tym pewna organizacja zajmująca się ochroną dziedzictwa kulturowego (Global Heritage Fund) ostrzega: „Pozostałości po starożytnej Niniwie mogą zniknąć na zawsze”.

Jak to możliwe, że Sofoniasz wiedział, co się stanie w przyszłości? Przyznał, że zapisane przez niego proroctwo było „słowem Jehowy” (Sofoniasza 1:1).

BIBLIA zawiera satysfakcjonujące odpowiedzi na ważne pytania życiowe. Oto kilka przykładów.

DLACZEGO NA ŚWIECIE JEST TAK WIELE ZŁA I CIERPIEŃ?

Wyjaśnienia na temat zła i cierpień pojawiają się w Piśmie Świętym wielokrotnie.

1. „Człowiek panuje nad człowiekiem ku jego szkodzie” (Kaznodziei 8:9).

   

   Nieudolne i skorumpowane ludzkie rządy są przyczyną mnóstwa cierpień.

2. „Wszystkich ich dosięga czas i nieprzewidziane zdarzenie” (Kaznodziei 9:11).

   

   Nieprzewidziane zdarzenia — na przykład poważna choroba, wypadek czy klęska żywiołowa — mogą zaskoczyć każdego, w dowolnym miejscu i czasie.

3. „Przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech — śmierć” (Rzymian 5:12).

   Na początku, kiedy zostali stworzeni pierwsi ludzie, niedoskonałość i śmierć nie istniały. „Grzech wszedł na świat”, kiedy rozmyślnie nie posłuchali oni Stwórcy.

Biblia nie tylko podaje przyczynę cierpień. Obiecuje też ludziom, że Bóg usunie zło i „otrze z ich oczu wszelką łzę, i śmierci już nie będzie ani żałości, ani krzyku, ani bólu już nie będzie” (Objawienie 21:3, 4).

CO SIĘ Z NAMI DZIEJE PO ŚMIERCI?

Biblia wyjaśnia, że śmierć to stan zupełnej nieświadomości i nieaktywności. W Kaznodziei 9:5 czytamy: „Bo żyjący są świadomi tego, że umrą, lecz umarli nie są świadomi niczego”. Kiedy człowiek umiera, „giną jego myśli” (Psalm 146:4). Nasz mózg i zmysły przestają działać, dlatego człowiek nie może już czuć, myśleć ani nic robić.

Jednak Biblia nie poprzestaje na opisaniu stanu umarłych. Zapowiada, że z głębokiego snu śmierci można się obudzić dzięki zmartwychwstaniu (Ozeasza 13:14; Jana 11:11-14).

JAKI JEST SENS ŻYCIA?

Sprawozdanie biblijne podaje, że pierwszego mężczyznę i kobietę stworzył Bóg Jehowa (Rodzaju 1:27). Dlatego Adama nazwano „synem Bożym” (Łukasza 3:38). Ludzie zostali stworzeni w konkretnym celu — mieli nawiązać przyjaźń ze swoim Ojcem oraz prowadzić sensowne i szczęśliwe życie wieczne na ziemi. Dlatego mają potrzeby duchowe, czyli naturalne pragnienie uczenia się o Bogu. W związku z tym w Biblii stwierdzono: „Szczęśliwi, którzy są świadomi swej potrzeby duchowej” (Mateusza 5:3).

Co więcej, w Biblii czytamy: „Szczęśliwi ci, którzy słuchają słowa Bożego i je zachowują!” (Łukasza 11:28). Księga ta nie tylko pomaga nam poznać Boga — uczy też, jak prowadzić satysfakcjonujące życie, i daje nadzieję na przyszłość.

PO PRZEANALIZOWANIU dowodów miliony ludzi na całym świecie doszło do wniosku, że Biblia to coś więcej niż tylko starożytny utwór literacki. Są przekonani, że to natchnione Słowo Boga, Jego wiadomość dla ludzkości — również dla ciebie. Na jej kartach zaproszono nas, żebyśmy Go poznali i się z Nim zaprzyjaźnili: „Zbliżcie się do Boga, a on zbliży się do was” (Jakuba 4:8).

Uważna analiza Biblii otwiera przed nami fascynującą możliwość. Jaką? Czytanie książki daje pewien wgląd w sposób myślenia tego, kto ją napisał. I nie inaczej jest z Biblią — czytając ją, poznajemy myśli i uczucia jej Autora — Boga. Pomyśl, co to właściwie oznacza. Masz szansę się dowiedzieć, co o różnych sprawach sądzi Stwórca! Ponadto Biblia wyjawia:

• imię oraz cudowne zalety Boga,

• Jego zamierzenie względem ludzi,

• co zrobić, żeby nawiązać z Nim przyjaźń.

Czy chciałbyś dowiedzieć się więcej? Świadkowie Jehowy chętnie ci pomogą, bezpłatnie studiując z tobą Biblię. Dzięki temu będziesz mógł zbliżyć się do Autora Biblii — Boga Jehowy.