Chrześcijański pogląd na władzę

„Nie ma władzy, jak tylko za sprawą Boga” (RZYMIAN 13:1, NW).

 1. Dlaczego możemy powiedzieć, że Jehowa jest Najwyższym Władcą?

SPRAWOWANIE władzy ma związek z tworzeniem. Największą Osobistością, która powołała do istnienia wszystko, co żywe i nieożywione, jest Jehowa Bóg. On też jest bezsprzecznie Najwyższym Władcą. Prawdziwi chrześcijanie podzielają pogląd istot niebiańskich, które wołają: „Godzien jesteś, Jehowo, Boże nasz, przyjąć chwałę i szacunek, i moc, ponieważ tyś stworzył wszystko i z twojej woli wszystko zaistniało i zostało stworzone” (Objawienie 4:11, NW).

 2. W jaki sposób dawniejsi władcy ludzcy przyznawali niejako, iż nie mają naturalnego prawa do rządzenia bliźnimi, i co Jezus oznajmił Poncjuszowi Piłatowi?

² W dawniejszych czasach wielu władców ludzkich podawało się za bogów lub ich przedstawicieli, by uzasadnić zajmowanie przez siebie tak wysokiej pozycji.a Tym samym milcząco przyznawali, iż żaden człowiek nie ma przyrodzonego prawa do rządzenia bliźnimi (Jeremiasza 10:23). Jedynym prawowitym źródłem władzy jest Jehowa Bóg. Dlatego Chrystus oznajmił Poncjuszowi Piłatowi, rzymskiemu namiestnikowi Judei: „Nie miałbyś żadnej władzy nade mną, gdyby ci to nie było dane z góry” (Jana 19:11).

„Nie ma władzy, jak tylko za sprawą Boga”

 3. Co Paweł napisał na temat „władz zwierzchnich” i jakie pytania nasuwają się w związku z wypowiedziami Jezusa i Pawła?

³ Do chrześcijan żyjących pod panowaniem cesarstwa rzymskiego apostoł Paweł napisał: „Niech każda dusza będzie podporządkowana władzom zwierzchnim, bo nie ma władzy, jak tylko za sprawą Boga; istniejące władze zajmują swe względne pozycje za sprawą Boga” (Rzymian 13:1, NW). Co Jezus miał na myśli, gdy mówił, że Piłat otrzymał władzę „z góry”, i jak należy rozumieć słowa Pawła, iż ówcześni władcy zajmowali swe pozycje za sprawą Boga? Czy to znaczy, że Jehowa osobiście ustanawia każdego z przywódców politycznych obecnego świata?

 4. Jak Jezus i Paweł nazwali Szatana i jakiemu jego twierdzeniu Jezus nie zaprzeczył?

⁴ Jakże mogłoby to być prawdą, skoro według słów Jezusa „władcą tego świata” jest Szatan, a Paweł nazwał go nawet „bogiem tego systemu rzeczy”? (Jana 12:31; 16:11, BT; 2 Koryntian 4:4, NW). Ponadto w trakcie kuszenia Szatan zaoferował Jezusowi „władzę” nad „wszystkimi królestwami świata”, twierdząc przy tym, iż została mu ona przekazana. Jezus odrzucił tę propozycję, ale nie zaprzeczył, iż Szatan mógł powierzyć komuś taką władzę (Łukasza 4:5-8).

 5. (a) Jak należy rozumieć słowa Jezusa i Pawła dotyczące władzy ludzkiej? (b) W jakim sensie władze zwierzchnie „zajmują swe względne pozycje za sprawą Boga”?

⁵ Jehowa przekazał Szatanowi panowanie nad światem w ten sposób, iż pozostawił go przy życiu, gdy ten okazał nieposłuszeństwo, skusił Adama i Ewę oraz skłonił ich do buntu przeciwko zwierzchniej władzy Boga (1 Mojżeszowa 3:1-6; porównaj 2 Mojżeszową 9:15, 16). Słowa Jezusa i Pawła muszą zatem znaczyć, że po odrzuceniu w Edenie przez pierwszą parę ludzką teokracji, czyli rządów Boga, Jehowa dopuścił do tego, by oddaleni od Niego ludzie tworzyli systemy władzy, dzięki którym mogli istnieć jako zorganizowane społeczeństwo. Niekiedy w celu urzeczywistnienia swych zamierzeń, Jehowa obalał pewnych władców lub rządy (Daniela 2:19-21). Innym zaś pozwalał dalej pełnić ich funkcje. O władcach tolerowanych przez Jehowę można więc powiedzieć, że „zajmują swe względne pozycje za sprawą Boga”.

Pierwsi chrześcijanie a władze rzymskie

 6. Jak pierwsi chrześcijanie zapatrywali się na władze rzymskie i dlaczego?

⁶ Pierwsi chrześcijanie nie przyłączyli się do sekt żydowskich, które spiskowały przeciwko Rzymianom, okupującym terytorium Izraela, i toczyły z nimi walkę. Ponieważ władze rzymskie z ich skodyfikowanym systemem prawnym utrzymywały porządek na lądzie i morzu, budowały wiele pożytecznych akweduktów, dróg i mostów oraz zazwyczaj działały w interesie ogółu, więc chrześcijanie uważali je za ‛sługę Bożego dla ich dobra’ (Rzymian 13:3, 4, NW). Dzięki prawu i porządkowi istniały warunki umożliwiające chrześcijanom wypełnianie nakazu Jezusa, by wszędzie rozgłaszać dobrą nowinę (Mateusza 28:19, 20). Z czystym sumieniem mogli płacić podatki nakładane przez Rzymian, nawet jeśli część tych pieniędzy była przeznaczana na cele, których Bóg nie pochwala (Rzymian 13:5-7).

 7, 8. (a) O czym można się przekonać w trakcie uważnej lektury Listu do Rzymian 13:1-7 i na co wskazuje kontekst? (b) Kiedy władze rzymskie nie działały jako „sługa Boży” i jaką postawę zajmowali wówczas pierwsi chrześcijanie?

⁷ Uważna lektura pierwszych siedmiu wersetów 13 rozdziału Listu do Rzymian (NW) przekonuje, iż polityczne „władze zwierzchnie” są „sługą Bożym” mającym udzielać pochwały tym, którzy postępują właściwie, oraz karać tych, którzy czynią zło. Kontekst wskazuje, że to nie owe władze, lecz Bóg określa, co jest dobre, a co złe. Jeżeli zatem cesarz rzymski bądź jakiś inny świecki władca żądał rzeczy zakazanej przez Boga lub odwrotnie — zabraniał tego, czego Bóg wymaga, to nie działał już jako sługa Boży. Jezus oświadczył: „Oddawajcie (...) co jest cesarskiego, cesarzowi, a co Bożego, Bogu” (Mateusza 22:21). Jeżeli państwo rzymskie domagało się czegoś, co należy do Boga, na przykład aktu uwielbienia albo czyjegoś życia, prawdziwi chrześcijanie szli za radą apostołów: „Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi” (Dzieje 5:29).

⁸ Pierwsi chrześcijanie nie chcieli oddawać czci cesarzowi ani bożkom, zrezygnować ze swych zebrań chrześcijańskich ani zaprzestać głoszenia dobrej nowiny, toteż spadały na nich prześladowania. Panuje pogląd, iż apostoł Paweł został stracony z rozkazu cesarza Nerona. Inni imperatorzy, a zwłaszcza Domicjan, Marek Aureliusz, Septymiusz Sewer, Decjusz i Dioklecjan, także prześladowali ówczesnych chrześcijan. Oczywiście gdy ci władcy oraz podlegli im urzędnicy występowali przeciwko chrześcijanom, nie pełnili wówczas funkcji „sługi Bożego”.

 9. (a) Co pozostaje prawdą, jeśli chodzi o polityczne władze zwierzchnie, i od kogo pochodzi moc i władza bestii wyobrażającej system polityczny? (b) Co zatem można powiedzieć na temat podporządkowania się chrześcijan władzom zwierzchnim?

⁹ Wszystko to dobrze ilustruje prawdę, że chociaż polityczne władze zwierzchnie tworzą pod pewnymi względami „porządek Boży”, służący utrzymaniu ładu w społeczeństwie ludzkim, są jednak częścią świeckiego systemu rzeczy, którego bogiem jest Szatan (1 Jana 5:19). Należą do ogólnoświatowej organizacji politycznej, symbolicznie przedstawionej w Księdze Objawienia 13:1, 2 pod postacią „bestii” (NW). Otrzymuje ona moc i władzę od „wielkiego smoka”, Szatana Diabła (Objawienie 12:9, NW). Wynika stąd logiczny wniosek, iż chrześcijanie nie są podporządkowani takim władzom bezwzględnie, lecz warunkowo (porównaj Daniela 3:16-18).

Stosowny szacunek dla władzy

10, 11. (a) Jak Paweł pokazał, iż powinniśmy odnosić się z szacunkiem do osób sprawujących władzę? (b) Jak i dlaczego możemy się modlić „za królów i za wszystkich przełożonych”?

¹⁰ Nie znaczy to jednak, iż chrześcijanie powinni przyjąć zuchwałą, buntowniczą postawę wobec władców świeckich. To prawda, że swym życiem prywatnym, a niekiedy nawet publicznym, wielu z tych ludzi raczej nie zasłużyło na szacunek. Niemniej przykład apostołów oraz udzielane przez nich rady dowodzą, że do osób sprawujących władzę należy się odnosić z respektem. Kiedy Paweł stanął przed królem Herodem Agryppą II, który żył w związku kazirodczym, przemawiał do niego z należytym szacunkiem (Dzieje 26:2, 3, 25).

¹¹ Paweł oznajmił nawet, iż możemy wspominać o władzach świeckich w naszych modlitwach, zwłaszcza wtedy, gdy zwracamy się do nich z prośbą o podjęcie decyzji, która będzie miała wpływ na nasze życie i działalność chrześcijańską. Napisał: „Przede wszystkim więc napominam, aby zanosić błagania, modlitwy, prośby, dziękczynienia za wszystkich ludzi, za królów i za wszystkich przełożonych, abyśmy ciche i spokojne życie wiedli we wszelkiej pobożności i uczciwości. Jest to rzecz dobra i miła przed Bogiem, Zbawicielem naszym, który chce, aby wszyscy ludzie [„ludzie wszelkiego pokroju”, NW] byli zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tymoteusza 2:1-4). Nacechowana szacunkiem postawa wobec tych władców może sprawić, iż pozwolą nam z większą swobodą prowadzić działalność, dzięki której mogą zostać zbawieni „ludzie wszelkiego pokroju”.

12, 13. (a) Jakiej zrównoważonej rady dotyczącej władzy udzielił Piotr? (b) Jak możemy przeciwdziałać „ignoranckiej mowie ludzi nierozsądnych”, którzy szerzą uprzedzenia do Świadków Jehowy?

¹² Apostoł Piotr pisał: „Bądźcie poddani każdej ludzkiej zwierzchności ze względu na Pana: czy to królowi jako mającemu władzę, czy to namiestnikom jako przez niego posłanym celem karania złoczyńców, udzielania zaś pochwały tym, którzy dobrze czynią. Taka bowiem jest wola Boża, abyście przez dobre uczynki zmusili do milczenia niewiedzę ludzi głupich [„nałożyli kaganiec ignoranckiej mowie ludzi nierozsądnych”, NW]. Jak ludzie wolni postępujcie, nie jak ci, dla których wolność jest usprawiedliwieniem zła, ale jak niewolnicy Boga. Wszystkich szanujcie, braci miłujcie, Boga się bójcie, czcijcie króla!” (1 Piotra 2:13-17, BT). Jakże zrównoważona rada! Mamy zupełnie poddać się Bogu jako Jego niewolnicy oraz okazywać szacunek i warunkowe podporządkowanie władzom świeckim, powołanym do karania złoczyńców.

¹³ Daje się zauważyć, że wielu władców ma zupełnie opaczne poglądy na temat Świadków Jehowy. Przyczyna często tkwi w tym, iż zostali wprowadzeni w błąd przez złośliwych wrogów ludu Bożego. Niewykluczone też, że wszelkie wiadomości o nas czerpią ze środków masowego przekazu, które nie zawsze są bezstronne. Niekiedy da się rozproszyć te uprzedzenia pełną szacunku postawą oraz — jeśli to możliwe — przez udostępnienie prawidłowych informacji na temat działalności i wierzeń Świadków Jehowy. Taki zwięzły opis, przydatny dla zajętych przedstawicieli władzy, zawiera broszura Świadkowie Jehowy w dwudziestym wieku. Jeżeli pragnęliby dowiedzieć się czegoś więcej, można im dostarczyć książkę Jehovah’s Witnesses​—⁠Proclaimers of God’s Kingdom (Świadkowie Jehowy — głosiciele Królestwa Bożego), wspaniałe narzędzie, które zasługuje na to, by trafić na półki lokalnych i narodowych bibliotek publicznych.

Władza w domu chrześcijańskim

14, 15. (a) Na czym opiera się władza w domu chrześcijańskim? (b) Jaką postawę wobec mężów powinny zachowywać chrześcijańskie żony i dlaczego?

¹⁴ Skoro Bóg oczekuje od chrześcijan okazywania należnego szacunku władzom świeckim, to jest oczywiste, iż powinni oni uznawać także strukturę władzy ustanowioną przez Niego w domu chrześcijańskim. Apostoł Paweł w zwięzły sposób przedstawił zasadę zwierzchnictwa, obowiązującą lud Jehowy. Napisał: „Chcę, abyście wiedzieli, że głową każdego męża jest Chrystus, a głową żony mąż, a głową Chrystusa Bóg” (1 Koryntian 11:3). Jest to podstawowa zasada teokracji, czyli rządów Boga. Ale jak ją rozumieć?

¹⁵ Poszanowanie dla teokracji zaczyna się w domu. Chrześcijańska żona, która nie ma należnego szacunku dla władzy męża — bez względu na to, czy jest jej współwyznawcą — nie postępuje w sposób teokratyczny. Paweł radził chrześcijanom: „Bądźcie sobie wzajemnie poddani w bojaźni Chrystusowej. Żony niechaj będą poddane swym mężom jak Panu, bo mąż jest głową żony, jak i Chrystus — Głową Kościoła: On — Zbawca Ciała. Lecz jak Kościół poddany jest Chrystusowi, tak i żony mężom — we wszystkim” (Efezjan 5:21-24, BT). Jak mężczyźni będący chrześcijanami muszą się podporządkowywać zwierzchnictwu Chrystusa, tak też chrześcijańskie niewiasty powinny zdawać sobie sprawę, iż okażą mądrość, respektując władzę męża, przyznaną mu przez Boga. Osiągną dzięki temu głębokie, wewnętrzne zadowolenie i co ważniejsze, zjednają sobie błogosławieństwo Jehowy.

16, 17. (a) Jak dzieci wychowywane w domach chrześcijańskich mogą się odróżniać od wielu młodych we współczesnym świecie i co im do tego dodaje bodźca? (b) Jaki piękny przykład Jezus dał dzisiejszej młodzieży i do czego jest ona zachęcana?

¹⁶ Dzieci zachowujące teokratyczną postawę z radością okazują należny szacunek rodzicom. W proroctwie zapowiedziano, że młodzi ludzie żyjący w dniach ostatnich będą „nieposłuszni rodzicom” (2 Tymoteusza 3:1, 2, BT). Ale chrześcijańskim dzieciom Słowo Boże nakazuje: „Bądźcie posłuszne rodzicom we wszystkim; albowiem Pan ma w tym upodobanie” (Kolosan 3:20). Takie poszanowanie dla władzy rodzicielskiej podoba się Jehowie i zapewnia Jego błogosławieństwo.

¹⁷ Potwierdziło się to na Jezusie. Łukasz w swej relacji podaje: „I poszedł z nimi [ze swymi rodzicami], i przyszedł do Nazaretu, i był im uległy. (...) Jezusowi zaś przybywało mądrości i wzrostu oraz łaski u Boga i u ludzi” (Łukasza 2:51, 52). Forma użytego tu czasownika greckiego wskazuje, że mając 12 lat, Jezus w dalszym ciągu ‛był uległy’ rodzicom. Nie przestał być im podporządkowany, gdy stał się nastolatkiem. Jeżeli wy, młodzi, pragniecie robić postępy duchowe oraz zaskarbiać sobie łaskę Jehowy i bogobojnych ludzi, okazujcie szacunek dla władzy — zarówno w domu, jak i poza nim.

Władza w obrębie zboru

18. Kto jest Głową zboru chrześcijańskiego i komu powierzył on władzę?

¹⁸ O potrzebie istnienia porządku w zborze chrześcijańskim apostoł Paweł napisał: „Bóg nie jest Bogiem nieporządku, ale pokoju. (...) Wszystko niech się odbywa godnie i w porządku” (1 Koryntian 14:33, 40). Aby wszystko mogło się dziać w sposób uporządkowany, Chrystus, Głowa zboru chrześcijańskiego, powierzył władzę wiernym mężczyznom. Czytamy: „Ustanowił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, a innych pasterzami i nauczycielami, aby przygotować świętych do dzieła posługiwania (...) abyśmy, będąc szczerymi w miłości, wzrastali pod każdym względem w niego, który jest Głową, w Chrystusa” (Efezjan 4:11, 12, 15).

19. (a) Kogo Chrystus ustanowił nad całym swym ziemskim mieniem i kogo obdarzył szczególną władzą? (b) Jakie przekazywanie władzy następuje w zborze chrześcijańskim i czego to od nas wymaga?

¹⁹ W obecnym czasie końca Chrystus ustanowił nad „całym swoim mieniem”, czyli nad sprawami Królestwa na ziemi, zbiorowego „niewolnika wiernego i roztropnego” (Mateusza 24:45-47, NW). Podobnie jak w I wieku niewolnika tego reprezentuje Ciało Kierownicze, złożone z namaszczonych duchem mężczyzn, którym Chrystus przyznał prawo podejmowania decyzji i mianowania innych nadzorców (Dzieje 6:2, 3; 15:2). Z kolei Ciało Kierownicze przekazuje część władzy komitetom oddziałów, nadzorcom okręgów i obwodów oraz starszym w każdym z przeszło 73 000 zborów Świadków Jehowy na całej ziemi. Wszyscy ci oddani chrześcijanie zasługują na nasze wsparcie i szacunek (1 Tymoteusza 5:17).

20. Jaki przykład ukazuje, że Jehowie nie podobają się osoby, które nie szanują współchrześcijan sprawujących władzę?

²⁰ Do ciekawych wniosków prowadzi porównanie respektu, który należy się od nas osobom sprawującym władzę w zborze chrześcijańskim, z podporządkowaniem władzom świeckim. Kiedy jakiś człowiek narusza prawo ustanowione przez ludzi, ale aprobowane przez Boga, wówczas kara wymierzana przez „rządzących” stanowi poniekąd wyraz gniewu Bożego „na dopuszczającym się zła” (Rzymian 13:3, 4, NW). Jeżeli zatem Jehowa jest zagniewany na osobę, która łamie prawa ludzkie i nie ma należytego poszanowania dla władz świeckich, o ileż bardziej musi być niezadowolony, gdy oddany Mu chrześcijanin lekceważy zasady biblijne i okazuje brak szacunku dla współwyznawców obdarzonych władzą!

21. Do jakiej rady biblijnej z radością się zastosujemy i co zostanie omówione w następnym artykule?

²¹ Zamiast więc przybierać buntowniczą, niezależną postawę i ściągać tym na siebie niezadowolenie Boga, damy posłuch radzie Pawła skierowanej do chrześcijan w Filippi: „Przeto, umiłowani moi, jak zawsze, nie tylko w mojej obecności, ale jeszcze bardziej teraz pod moją nieobecność byliście posłuszni; z bojaźnią i ze drżeniem zbawienie swoje sprawujcie. Albowiem Bóg to według upodobania sprawia w was i chcenie i wykonanie. Czyńcie wszystko bez szemrania i powątpiewania, abyście się stali nienagannymi i szczerymi dziećmi Bożymi bez skazy pośród rodu złego i przewrotnego, w którym świecicie jak światła na świecie” (Filipian 2:12-15). W przeciwieństwie do złego i przewrotnego pokolenia, które wpędziło siebie w kryzys władzy, lud Jehowy chętnie się jej podporządkowuje. Dzięki temu zaznaje obfitych błogosławieństw, co ukazano w następnym artykule.

[Przypis]

Dla przypomnienia

◻ Kto jest Najwyższym Władcą i dlaczego ma do tego pełne prawo?

◻ Jak to rozumieć, iż władze zwierzchnie „zajmują swe względne pozycje za sprawą Boga”?

◻ Kiedy władze zwierzchnie przestają być „sługą Bożym”?

◻ Jaka struktura władzy istnieje w chrześcijańskich rodzinach?

◻ Jakie przekazywanie władzy następuje w zborze chrześcijańskim?

[Ilustracje na stronie 18]

Jezus oznajmił: „Oddawajcie (...) co jest cesarskiego, cesarzowi”