Rozdział 114

Pamiątkowa wieczerza

PO UMYCIU nóg apostołom Jezus przytacza Psalm 41:10 (Bw), mówiąc: „Ten, kto spożywa chleb mój, podniósł na mnie piętę swoją”. Następnie poruszony do głębi oświadcza: „Jeden z was mnie zdradzi”.

Zasmuceni apostołowie mówią jeden przez drugiego: „Chyba nie ja?” Nawet Judasz Iskariot powtarza to z nimi. Jan, spoczywający przy stole najbliżej Jezusa, opiera głowę na jego piersi i pyta: „Panie! Kto to jest?”

Jezus odpowiada: „Jeden z dwunastu, ten, który macza ze mną w jednej misie. Syn Człowieczy wprawdzie odchodzi, jak o nim napisano, ale biada owemu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Lepiej by było, gdyby się nie narodził ów człowiek”. Zaraz potem Szatan znów opanowuje Judasza, wykorzystując dostęp do jego serca, które stało się niegodziwe. Jeszcze tej samej nocy Jezus trafnie nazwie Judasza „synem zagłady”.

Następnie Jezus mówi: „Czyń zaraz, co masz czynić”. Żaden z pozostałych apostołów nie rozumie, o co mu chodzi. Ponieważ Judasz jest skarbnikiem, niektórzy sądzą, że Jezus poleca: „Nakup, czego nam trzeba na święto”, albo że go posyła, by dał coś ubogim.

Judasz wychodzi, a wtedy Jezus w obecności wiernych apostołów ustanawia całkiem nową, pamiątkową uroczystość. Bierze chleb i po wypowiedzeniu dziękczynnej modlitwy łamie go i daje im, mówiąc: „Bierzcie, jedzcie”. Wyjaśnia: „To oznacza moje ciało, które ma być wydane za was. Czyńcie tak na moją pamiątkę”.

Kiedy wszyscy już spożyli chleb, Jezus bierze kielich z winem, najwidoczniej czwarty z używanych podczas obchodów Paschy. Również nad nim wypowiada modlitwę dziękczynną, po czym podaje go uczniom, prosi, by z niego pili, i oświadcza: „Ten kielich oznacza nowe przymierze na mocy mojej krwi, która ma być przelana za was”.

A zatem jest to wieczerza upamiętniająca jego śmierć. Należy ją powtarzać rokrocznie w dniu 14 Nisan na jego pamiątkę, jak mówi Jezus. Ma przypominać jej uczestnikom, co on sam i jego Ojciec niebiański uczynili, by uwolnić rodzaj ludzki od ciążącego na nim wyroku śmierci. Żydom przyłączającym się do naśladowców Jezusa ma zastąpić święto Paschy.

Nowe przymierze, uprawomocnione przelaną krwią Jezusa, zajmuje miejsce starego przymierza Prawa. Jezus Chrystus pośredniczy w nim między dwiema stronami: Jehową Bogiem i 144 000 chrześcijan zrodzonych z ducha. Umożliwia ono nie tylko dostąpienie przebaczenia grzechów, ale też utworzenie niebiańskiego narodu królów-kapłanów. Mateusza 26:21-29; Marka 14:18-25, Bw; Łukasza 22:19-23; Jana 13:18-30, Bw; 17:12; 1 Koryntian 5:7.

▪ Jakie proroctwo biblijne przytacza Jezus w związku z jednym apostołem i do czego je odnosi?

▪ Co zasmuca apostołów i o co się dopytują?

▪ Jakie polecenie Jezus daje Judaszowi i jak pojmują jego słowa pozostali apostołowie?

▪ Jaką uroczystość ustanawia Jezus po odejściu Judasza i jaki jest jej cel?

▪ Jakie strony uczestniczą w nowym przymierzu i co ono umożliwia?