Największy dar Boży — dlaczego tak cenny?

Niektóre prezenty są dla nas cenne, ponieważ otrzymaliśmy je od osoby na wysokim stanowisku albo od kogoś, kogo darzymy szacunkiem. Inne, nawet niezbyt kosztowne, cenimy dlatego, że dał nam je członek rodziny albo bliski przyjaciel. Właśnie tak było w wypadku prezentu, który Russell wręczył Jordanowi, o czym wspomniano w poprzednim artykule. Jak odnosi się to do okupu?

Po pierwsze, Biblia mówi, że „Bóg posłał na świat swego jednorodzonego Syna, abyśmy przez niego uzyskali życie” (1 Jana 4:9). Już sam ten fakt czyni okup wyjątkowym darem. Nikt nie posiada większej władzy niż Bóg. Pewien hebrajski psalmista napisał o Nim: „Ty, który masz na imię Jehowa, ty sam jesteś Najwyższym nad całą ziemią” (Psalm 83:18). Nie ma znamienitszej osobistości, od której moglibyśmy otrzymać dar.

Po drugie, Bóg jest „naszym Ojcem” (Izajasza 63:16). W jakim sensie? Dał nam życie. Ponadto lojalnie się o nas troszczy, podobnie jak opiekuńczy ojciec troszczy się o dzieci. Nazywając swoich starożytnych sług Efraimem, Bóg zapytał: „Czy Efraim nie jest dla Mnie umiłowanym synem, najdroższym moim dzieckiem? (...) Noszę go w sercu i wzruszam się do głębi. Na pewno ulituję się nad nim” (Jeremiasza 31:20, Edycja Świętego Pawła). Wobec swoich dzisiejszych sług Bóg żywi takie same uczucia. Jest nie tylko wszechmocnym Stwórcą, ale też naszym lojalnym Ojcem i Przyjacielem. Czy z tego względu każdy dar od Niego nie nabiera szczególnej wartości?

Niektóre podarunki są cenne, ponieważ zostały dane nie z poczucia obowiązku, lecz ze szczerej miłości. Niesamolubny ofiarodawca nie oczekuje za swoją życzliwość żadnego rewanżu.

Bóg oddał za nas Syna, ponieważ nas kocha. Biblia mówi: „Przez to w naszym wypadku ujawniła się miłość Boża, że Bóg posłał na świat swego jednorodzonego Syna”. W jakim celu? „Abyśmy przez niego uzyskali życie” (1 Jana 4:9). Czy Bóg miał obowiązek tak postąpić? Skądże! „Okup zapłacony przez Chrystusa Jezusa” jest wyrazem „niezasłużonej życzliwości” Bożej (Rzymian 3:24).

Dlaczego można powiedzieć, że ten dar jest przejawem „niezasłużonej życzliwości”? Biblia wyjaśnia: „Bóg zaleca swoją miłość do nas przez to, że gdy jeszcze byliśmy grzesznikami, Chrystus za nas umarł” (Rzymian 5:8). Do tego, by pomóc bezradnym, grzesznym ludziom, pobudziła Boga niesamolubna miłość. Nie zasłużyliśmy na nią ani nie jesteśmy w stanie Mu się odwdzięczyć. Okup jest największym w dziejach wyrazem miłości!

Niektóre prezenty cenimy dlatego, że ofiarodawca zdobył się na wielkie wyrzeczenie. Jeżeli ktoś poświęca coś bardzo mu drogiego i nam to daje, taki dar jest dla nas szczególnie cenny.

Bóg „dał swego jednorodzonego Syna” (Jana 3:16). Nie mógł poświęcić nikogo Mu droższego. Kiedy przez niezliczone wieki stwarzał wszechświat, współpracował z Jezusem, którego „szczególnie miłował” (Przysłów 8:30). Jezus jest Jego „umiłowanym Synem” i „obrazem niewidzialnego Boga” (Kolosan 1:13-15). Między dwiema inteligentnymi istotami nigdy nie istniała bliższa więź.

Mimo to Jehowa „nawet własnego Syna nie oszczędził” (Rzymian 8:32). Ofiarował nam to, co miał najlepszego. Żaden inny dar nie kosztował Go więcej.

Niektóre dary są cenne, ponieważ zaspokajają konkretną potrzebę, może nawet naglącą. Pomyśl na przykład, jak bardzo byłbyś wdzięczny komuś, kto zapłacił za pilnie potrzebną ci terapię, na którą cię nie stać! Czy nie uznałbyś tego za bezcenny dar?

„Jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni” (1 Koryntian 15:22). Będąc potomkami Adama, wszyscy „umieramy” — sami nie możemy wyswobodzić się od chorób i śmierci ani pojednać się z Bogiem i uwolnić od winy. Jako zwykli ludzie nie jesteśmy też w stanie „ożywić” siebie ani nikogo innego. Biblia wyjaśnia: „Człowiek sam nie zdoła się wybawić ani dać Bogu okupu za siebie. Zbyt wysoka jest bowiem stawka za jego życie i zawsze będzie [miał] zbyt mało” (Psalm 49:8, 9, Biblia poznańska). Rozpaczliwie potrzebujemy pomocy, bo nie stać nas na zapłacenie okupu. Pozostawieni sami sobie, bylibyśmy bezradni.

Kierując się ogromną miłością, Jehowa z własnej woli zapłacił za życiodajną „terapię”, której tak potrzebujemy. Dzięki ofierze Jezusa „wszyscy zostaną ożywieni”. Jak to możliwe? „Krew Jezusa, jego Syna, oczyszcza nas z wszelkiego grzechu”. Wiara w przelaną krew Jezusa toruje drogę do przebaczenia grzechów oraz do życia wiecznego (1 Jana 1:7; 5:13). A w jaki sposób z okupu skorzystają nasi bliscy, którzy zmarli? „Skoro bowiem śmierć jest przez człowieka, to i zmartwychwstanie umarłych jest przez człowieka [Jezusa]” (1 Koryntian 15:21)a.

Żaden dar nie pochodzi od znamienitszej osobistości ani nie wypływa z większej miłości niż ofiara Jezusa. Nikt nigdy nie poświęcił więcej niż Jehowa Bóg i nie zaspokoił pilniejszej potrzeby niż uwolnienie nas od grzechu i śmierci. Bez wątpienia żaden dar nie może się równać z okupem.