Dalej chodźmy z Bogiem

„Stale postępujcie według ducha, a nie spełnicie żadnego pragnienia ciała” (GALATÓW 5:16).

 1. (a) W jakich warunkach i jak długo Henoch chodził z Bogiem? (b) Jak długo Noe chodził z Bogiem i jakie odpowiedzialne zadania wykonywał?

W BIBLII powiedziano, że Henoch „chodził z prawdziwym Bogiem”. Robił to wytrwale aż do śmierci w wieku 365 lat, mimo iż otaczający go ludzie postępowali bezbożnie i posługiwali się szokującą mową (Rodzaju 5:23, 24; Judy 14, 15). Również Noe „chodził z prawdziwym Bogiem”. Czynił tak, a zarazem wychowywał dzieci, zmagał się ze światem podlegającym wpływowi zbuntowanych aniołów i ich agresywnego potomstwa oraz dbał o wszystkie szczegóły związane z budową ogromnej arki, która przerastała rozmiarami wszelkie statki doby starożytnej. Po potopie Noe dalej chodził z Bogiem, mimo iż w Babel zrodził się kolejny bunt przeciw Jehowie. Aż do samej śmierci, która dosięgła go w wieku 950 lat, Noe naprawdę chodził z Bogiem (Rodzaju 6:9; 9:29).

 2. Co to znaczy ‛chodzić z Bogiem’?

² Kiedy Biblia mówi, że ci mężowie wiary ‛chodzili’ z Bogiem, posługuje się przenośnią. Określenie to kryje w sobie myśl, iż postępowanie Henocha i Noego dowodziło silnej wiary w Boga. Działali zgodnie z nakazami Jehowy, a swe życie zharmonizowali z tym, czego się o Nim dowiedzieli z historii Jego kontaktów z ludzkością (porównaj 2 Kronik 7:17). Nie tylko zgadzali się w umyśle ze słowami i czynami Boga, ale spełniali wszystkie — a nie jedynie niektóre — Jego wymagania w takiej mierze, w jakiej pozwalała im na to niedoskonałość. Na przykład Noe uczynił dokładnie to, co mu nakazał Bóg (Rodzaju 6:22). Nie wykraczał poza otrzymane od Niego wskazówki ani nie pozostawał za nimi w tyle. Dzięki temu, że chodził z Bogiem, cieszył się zażyłą więzią z Jehową, swobodnie przystępował do Niego w modlitwie i cenił Jego kierownictwo. Czy i ty to robisz?

Niezmienny styl życia

 3. Co jest bardzo ważne dla wszystkich oddanych, ochrzczonych sług Bożych?

³ Wzruszający jest widok ludzi zaczynających chodzić z Bogiem. Kiedy podejmują konkretne działania zgodne z wolą Jehowy, dają dowód wiary, bez której nie można Mu się podobać (Hebrajczyków 11:6). Jakże się cieszymy, że w ciągu ostatnich pięciu lat przeciętnie ponad 330 000 osób co roku oddawało swe życie na służbę dla Jehowy i zgłaszało się do chrztu! Ale zarówno oni, jak i my wszyscy musimy dalej chodzić z Bogiem (Mateusza 24:13; Objawienie 2:10).

 4. Dlaczego większość Izraelitów, którzy wyszli z Egiptu, nie weszła do Ziemi Obiecanej, choć w jakimś stopniu przejawiała wiarę?

⁴ W czasach Mojżesza obchodzenie Paschy w Egipcie oraz pokropienie krwią węgarów i nadproża domu wymagało od rodziny izraelskiej wiary (Wyjścia 12:1-28). Jednakże później wielu Izraelitów zachwiało się w niej, gdy nad Morzem Czerwonym zobaczyło tuż za sobą armię faraona (Wyjścia 14:9-12). Z Psalmu 106:12 wynika, że kiedy bezpiecznie przeszli po suchym dnie morskim i ujrzeli, jak wzburzone wody pochłonęły wojsko egipskie, znowu ‛wierzyli słowu Jehowy’. Niemniej wkrótce potem na pustyni zaczęli narzekać na brak wody, jedzenia oraz na przewodnictwo. Przygnębiające sprawozdanie 10 spośród 12 zwiadowców, którzy wrócili z Ziemi Obiecanej, przejęło ich lękiem. Pod jego wpływem, jak czytamy w Psalmie 106:24, ‛nie wierzyli słowu Boga’. Chcieli wrócić do Egiptu (Liczb 14:1-4). Okazywali wiarę tylko na widok nadprzyrodzonych przejawów mocy Bożej. Nie chodzili ustawicznie z Bogiem, toteż nie weszli do Ziemi Obiecanej (Psalm 95:10, 11).

 5. Jak słowa z Listu 2 do Koryntian 13:5 i Księgi Przysłów 3:5, 6 wiążą się z chodzeniem z Bogiem?

⁵ Biblia zachęca nas: „Stale sprawdzajcie, czy trwacie w wierze, ciągle badajcie, jacy jesteście” (2 Koryntian 13:5). Kto ‛trwa w wierze’, ten trzyma się całokształtu wierzeń chrześcijańskich. Jest to nieodzowne, jeśli mamy pomyślnie chodzić z Bogiem przez wszystkie dni naszego życia. W tym celu trzeba też przejawiać silną wiarę i w pełni ufać Jehowie (Przysłów 3:5, 6). Ci, którzy tak nie czynią, mogą wpaść w liczne sidła i pułapki. Jakie?

Wystrzegaj się sidła pewności siebie

 6. Co każdy chrześcijanin wie o rozpuście i cudzołóstwie i jak się zapatruje na te grzechy?

⁶ Każdy, kto studiował Biblię, oddał swe życie Jehowie i zgłosił się do chrztu, wie, iż Słowo Boże potępia rozpustę i cudzołóstwo (1 Tesaloniczan 4:1-3; Hebrajczyków 13:4). Uważa ten pogląd za słuszny i stara się zgodnie z nim żyć. Mimo to niemoralność w dalszym ciągu stanowi jedno z najskuteczniejszych sideł Szatana. Dlaczego?

 7. Jak na równinach moabskich Izraelici wdali się w postępowanie, o którym wiedzieli, że jest złe?

⁷ Osoba wdająca się w niemoralne postępowanie początkowo być może wcale tego nie planowała. Niewykluczone, że tak właśnie było w wypadku Izraelitów obozujących na równinach moabskich. Izraelskim mężczyznom, znużonym życiem na pustyni, Moabitki i Midianitki, które ich zwabiły, mogły się zrazu wydać przyjazne i gościnne. Co się jednak stało, gdy przyjmowali zaproszenia i spotykali się z ludźmi nie służącymi Jehowie, lecz Baalowi — z ludźmi pozwalającymi swym córkom (nawet z wybitnych rodzin) współżyć z mężczyznami, którym nie były poślubione? Izraelitom zaczęło się podobać takie towarzystwo; dali się skusić do popełniania czegoś, o czym wiedzieli, że jest złe, i przypłacili to życiem (Liczb 22:1; 25:1-15; 31:16; Objawienie 2:14).

 8. Co obecnie może popchnąć chrześcijanina do uwikłania się w niemoralność?

⁸ A jak dzisiaj można by wpaść w podobne sidło? Ktoś może zdawać sobie sprawę, jak poważnym grzechem jest niemoralność, ale jeśli nie docenia niebezpieczeństwa tkwiącego w pewności siebie, to niewykluczone, że zabrnie w sytuację, w której pokusa do niegodziwości przyćmi rozsądek (Przysłów 7:6-9, 21, 22; 14:16).

 9. Jakie przestrogi biblijne mogą nas ustrzec przed niemoralnością?

⁹ Słowo Boże zdecydowanie nas ostrzega przed zwodniczą myślą, iż jesteśmy na tyle mocni, że złe towarzystwo nas nie zdeprawuje. Dotyczy to również oglądania programów telewizyjnych ukazujących życie zepsutych ludzi oraz czytania czasopism rozbudzających niemoralne pragnienia (1 Koryntian 10:11, 12; 15:33). Nawet przebywanie ze współwyznawcami w niestosownych okolicznościach może przyczynić poważnych kłopotów. Mężczyźni i kobiety odczuwają do siebie silny pociąg. Dlatego kierując się serdeczną troską, organizacja Jehowy ostrzega, by nie przebywać sam na sam w ustronnym miejscu z osobą płci odmiennej nie będącą naszym partnerem małżeńskim ani krewnym. Jeżeli chcemy dalej chodzić z Bogiem, musimy wystrzegać się sidła pewności siebie oraz brać sobie do serca podawane przez Niego przestrogi (Psalm 85:8).

Nie pozwól, by owładnął tobą strach przed człowiekiem

10. Pod jakim względem „drżenie przed człowiekiem” stanowi sidło?

¹⁰ Na inne niebezpieczeństwo wskazano w Księdze Przysłów 29:25, gdzie czytamy: „Drżenie przed człowiekiem zastawia sidło”. Myśliwskie sidła często mają postać pętli zaciskającej się na szyi zwierzęcia lub sznurów, w które zaplątuje się ono nogami (Hioba 18:8-11). Podobnie drżenie przed człowiekiem potrafi stłumić swobodę mowy oraz zdolność do postępowania uznawanego przez Boga. Chęć podobania się drugim to coś zupełnie normalnego, a uparte lekceważenie opinii otoczenia jest niechrześcijańskie. Trzeba jednak zachować równowagę. Jeśli z obawy przed ewentualnymi reakcjami ludzi ktoś dopuszcza się czegoś zabronionego przez Boga lub nie wypełnia nakazów zawartych w Słowie Bożym, to niewątpliwie dał się usidlić.

11. (a) Jak można nie dopuścić, by owładnął nami lęk przed ludźmi? (b) Jak Jehowa wsparł swych sług borykających się ze strachem przed człowiekiem?

¹¹ Skuteczną ochronę przed owym sidłem zapewniają nie wrodzone zdolności, lecz ‛ufanie Jehowie’ (Przysłów 29:25b). Dzięki zaufaniu do Boga nawet ktoś z natury nieśmiały może okazać się odważny i niezłomny. Dopóki ten szatański system rzeczy wywiera na nas presję, musimy się strzec usidlającego strachu przed człowiekiem. Prorok Eliasz nieustraszenie pełnił służbę, ale gdy Jezebel zagroziła mu śmiercią, zląkł się i uciekł (1 Królów 19:2-18). Apostoł Piotr pod naciskiem przestraszył się i wyparł Jezusa Chrystusa, a wiele lat później pozwolił, by lęk popchnął go do zachowania sprzecznego z wiarą (Marka 14:66-71; Galatów 2:11, 12). Jednakże zarówno Eliasz, jak i Piotr skorzystali z pomocy duchowej i dzięki zaufaniu do Jehowy dalej Mu służyli w sposób cieszący się Jego uznaniem.

12. Jak w naszych czasach pewne osoby otrzymały pomoc i nie pozwoliły, by strach powstrzymał je przed zabieganiem o uznanie Boże?

¹² Także wielu dzisiejszych sług Jehowy nauczyło się pokonywać usidlający strach. Pewna kilkunastoletnia głosicielka z Gujany przyznała: „W szkole rówieśnicy wywierają na mnie silną presję”. Niemniej dodała: „Równie silna jest moja wiara w Jehowę”. Kiedy nauczyciel wyśmiewał wobec całej klasy jej wierzenia, cicho pomodliła się do Jehowy. Później na osobności taktownie dała mu świadectwo. W Beninie młody mężczyzna poznający wymagania Jehowy postanowił w trakcie pobytu w rodzinnej miejscowości usunąć bożka, którego wykonał dla niego ojciec. Wiedział, że wizerunek jest martwy, i wcale się go nie bał, zdawał sobie jednak sprawę, iż poirytowani mieszkańcy wioski mogliby go za to zabić. Pomodlił się do Jehowy i nocą pozbył się bożka w buszu (porównaj Sędziów 6:27-31). Kiedy pewna kobieta z Dominikany zaczęła służyć Jehowie, mąż zażądał, by wybrała między nim a Jehową. Zagroził jej rozwodem. Czy ze strachu wyrzekła się swej wiary? Odparła: „Wstydziłabym się niewierności, ale nie służenia Jehowie Bogu!” Dalej chodziła z Bogiem, a z czasem mąż przyłączył się do niej w spełnianiu woli Jehowy. Dzięki bezgranicznemu zaufaniu do naszego niebiańskiego Ojca my również nie pozwolimy, by strach przed człowiekiem powstrzymał nas od czynienia tego, o czym wiemy, że podoba się Jehowie.

Nie bagatelizuj rad

13. Przed jakim sidłem przestrzega List 1 do Tymoteusza 6:9?

¹³ Niektóre sidła używane przez myśliwych służą chwytaniu wszelkich zwierząt przechodzących przez określone miejsce, inne natomiast wabią ofiary zwodniczą przynętą. Dla wielu ludzi taką przynętą jest bogactwo (Mateusza 13:22). W Liście 1 do Tymoteusza 6:8, 9 Biblia zachęca nas, byśmy zadowalali się wyżywieniem, odzieżą i schronieniem. Następnie ostrzega: „Ci, którzy są zdecydowani być bogaci, wpadają w pokusę i sidło oraz wiele nierozumnych i szkodliwych pragnień, pogrążających ludzi w zagładę i ruinę”.

14. (a) Co mogłoby komuś utrudniać wzięcie sobie do serca rady, by się zadowalać wyżywieniem, odzieżą i schronieniem? (b) Jak przykładanie niewłaściwej miary do bogactwa mogłoby skłonić do bagatelizowania przestrogi z Listu 1 do Tymoteusza 6:9? (c) Jak „pragnienie oczu” mogłoby zaślepić niektórych na zagrażające im sidło?

¹⁴ Mimo to sporo ludzi daje się usidlić, gdyż nie odnosi tych rad do siebie. Dlaczego? Może to duma skłania ich do obrania stylu życia wymagającego czegoś więcej niż „wyżywienia i odzieży oraz schronienia”, którymi w myśl zachęty biblijnej powinniśmy się zadowalać? A może bagatelizują powyższą przestrogę, bo określają bogactwo według tego, co mają ludzie bardzo zamożni? W Biblii już samo dążenie do wzbogacenia się przeciwstawiono poprzestawaniu na wyżywieniu, odzieży i schronieniu (porównaj Hebrajczyków 13:5). Czyż to nie „pragnienie oczu”, czyli pragnienie posiadania rzeczy, które one widzą — nawet kosztem spraw duchowych — skłania takie osoby do stawiania prawdziwego wielbienia na drugim miejscu? (1 Jana 2:15-17; Aggeusza 1:2-8). O ileż szczęśliwsi są ci, którzy naprawdę biorą sobie do serca rady biblijne i chodzą z Bogiem, przyznając służbie dla Jehowy naczelne miejsce w życiu!

Radzenie sobie z troskami życiowymi

15. Jakie sytuacje przysparzają wielu sługom Jehowy zrozumiałych trosk i przed jakim sidłem trzeba wówczas mieć się na baczności?

¹⁵ Innym problemem, częstszym niż dążenie do bogactwa, jest nadmierna troska o zdobycie podstawowych środków do życia. Wielu sług Jehowy ma bardzo mało pod względem materialnym. Godzinami ciężko pracują, by zapewnić rodzinom konieczne ubranie, dach nad głową i chociaż trochę jedzenia na dany dzień. Inni borykają się z kłopotami spowodowanymi chorobą lub podeszłym wiekiem, a dotykającymi ich samych bądź członków rodziny. Jakże łatwo byłoby pozwolić, by takie okoliczności wyrugowały z życia sprawy duchowe! (Mateusza 13:22).

16. Jak Jehowa pomaga nam radzić sobie z przeciwnościami życiowymi?

¹⁶ W swej miłości Jehowa zapowiada ulgę, jaką przyniosą rządy mesjańskiego Królestwa (Psalm 72:1-4, 16; Izajasza 25:7, 8). A już teraz pomaga nam radzić sobie z przeciwnościami życiowymi, wskazując, czemu dawać pierwszeństwo (Mateusza 4:4; 6:25-34). Za pośrednictwem doniesień o tym, jak wspierał swych sług w dawnych czasach, rozprasza nasze obawy (Jeremiasza 37:21; Jakuba 5:11). Dodaje nam sił zapewnieniem, że bez względu na napotykane przez nas przeciwności On stale miłuje swych lojalnych sług (Rzymian 8:35-39). Do pokładających w Nim ufność Jehowa kieruje słowa: „Nie pozostawię cię ani nie opuszczę” (Hebrajczyków 13:5).

17. Podaj przykłady osób, które w obliczu poważnych trudności nie przestały chodzić z Bogiem.

¹⁷ Wzmocnieni tą świadomością, prawdziwi chrześcijanie dalej chodzą z Bogiem, nie zbaczając na drogi świata. Ubodzy w wielu krajach często wyznają świecki pogląd, że jeśli ktoś dla wyżywienia rodziny odbiera coś komuś zamożniejszemu, to nie dopuszcza się kradzieży. Ale osoby chodzące dzięki wierze odrzucają takie myślenie. Nade wszystko cenią uznanie Boga i spodziewają się, że nagrodzi ich uczciwe postępowanie (Przysłów 30:8, 9; 1 Koryntian 10:13; Hebrajczyków 13:18). Pewna wdowa z Indii przekonała się, iż w rozwiązywaniu problemów pomaga pracowitość i zaradność. Nie narzekała na swój los, lecz wiedziała, że jeśli na pierwszym miejscu w życiu postawi Królestwo Jehowy i Jego prawość, On pobłogosławi jej staraniom o zdobycie tego, co niezbędne dla niej i syna (Mateusza 6:33, 34). Wiele tysięcy osób na całym świecie daje dowody, że bez względu na napotykane przeciwności uznaje Jehowę za swą ucieczkę i twierdzę (Psalm 91:2). Czy można tak powiedzieć o tobie?

18. Co jest kluczem do unikania sideł szatańskiego świata?

¹⁸ Dopóki żyjemy w obecnym systemie rzeczy, musimy unikać różnych sideł (1 Jana 5:19). Biblia ujawnia je i pokazuje, jak się ich strzec. Ludzie naprawdę miłujący Jehowę i przejawiający zdrowy lęk przed wywołaniem Jego niezadowolenia skutecznie sobie radzą z takimi pułapkami. Jeżeli nadal będą ‛postępować według ducha’, nie zboczą na drogi świata (Galatów 5:16-25). Przed wszystkimi, których życie rzeczywiście koncentruje się na więzi z Jehową, otwiera się wspaniała perspektywa chodzenia z Bogiem i pozostawania z Nim w zażyłych stosunkach już na zawsze (Psalm 25:14).

Jak byś odpowiedział?

◻ Jak pewność siebie może stać się sidłem?

◻ Dzięki czemu nie pozwolimy, by owładnął nami lęk przed człowiekiem?

◻ Co mogłoby nam przeszkodzić w usłuchaniu przestrogi przed dążeniem do bogactwa?

◻ Dzięki czemu zdołamy uniknąć usidlenia przez troski życiowe?

[Ilustracja na stronach 16, 17]

Wielu chodzi z Bogiem przez całe życie