„Jehowa będzie na was patrzył z uśmiechem radości”

DNIA 10 września 2011 roku odbyło się zakończenie nauki przez 131 klasę Biblijnej Szkoły Strażnicy — Gilead. Programu wysłuchały 9063 osoby. Wśród zaproszonych gości byli między innymi krewni i przyjaciele absolwentów. Z rana zarówno mówcy, jak i studenci czuli wielką tremę. Napięcie zaczęło opadać dopiero po wszystkich przemówieniach, pokazach i wywiadach.

Całej uroczystości przewodniczył Stephen Lett z Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy, który też wygłosił pierwsze przemówienie. Zwrócił w nim uwagę na wersety biblijne nawiązujące do symbolicznego ciała Jehowy i omówił, jak Bóg używa swych oczu, uszu, rąk i ramion.

Najpierw przeanalizował słowa z Księgi 2 Kronik 16:9: „Oczy Jehowy przebiegają całą ziemię, by ukazał on swą siłę dla dobra tych, których serce jest wobec niego niepodzielne”. Brat Lett zachęcił absolwentów, żeby mieli serca całkowicie oddane Jehowie i żeby wzorem Boga szukali w ludziach dobra. Potem przeszedł do Listu 1 Piotra 3:12, gdzie napisano, że ‛uszy Jehowy są zwrócone ku błaganiu prawych’. Powiedział studentom, by utrzymywali stały kontakt z Bogiem, ponieważ On gorąco pragnie słuchać ich modlitw.

Mówca przeczytał też obietnicę Jehowy z Księgi Izajasza 41:13: „Ja, Jehowa, twój Bóg, ujmuję twoją prawicę — Ten, który do ciebie mówi: ‚Nie lękaj się. Ja ci pomogę’”. Z właściwą sobie serdecznością brat Lett spytał: „Czyż ta wypowiedź nas nie porusza? Jehowa wyciąga do nas rękę!”. Poradził słuchaczom, by nigdy nie odrzucali wsparcia Jehowy — by pozwalali sobie pomóc. Mogą również Go naśladować, wyciągając pomocną dłoń do innych.

Na koniec Stephen Lett przytoczył Księgę Izajasza 40:11. Zaprosił obecnych, by wyobrazili sobie wzruszającą scenę opisaną w tym fragmencie. „Jehowa bierze nas w ramiona i przytula do piersi” — powiedział. Co mają robić studenci, jeśli chcą, by Jehowa ‛nosił ich na piersi’? Powinni być delikatni i łagodni jak jagnięta.

‛Mamy ten skarb w naczyniach glinianych’

Przemówienie pod takim tytułem wygłosił David Splane z Ciała Kierowniczego (2 Koryntian 4:7). Co jest tym skarbem? Wiedza? A może mądrość? Nie. „Skarbem, o którym pisał apostoł Paweł, jest ‚usługiwanie’ polegające na ‛ujawnianiu prawdy’” — wyjaśnił mówca (2 Koryntian 4:1, 2, 5). Przypomniał absolwentom, że celem pięciomiesięcznego szkolenia było przygotowanie ich do szczególnego rodzaju usługiwania — usługiwania, które powinni sobie bardzo cenić.

„Naczynia gliniane” to nasze ciała. Brat Splane porównał naczynia gliniane z naczyniami ze złota. Te pierwsze przeznaczone są do codziennego użytku, natomiast z drugich korzysta się tylko sporadycznie. Gdybyśmy włożyli skarb do złotego naczynia, mogłoby ono odwracać uwagę od samego skarbu. „Pamiętajcie, by nie skupiać uwagi na sobie” — zaapelował mówca. „Jako misjonarze powinniście kierować ludzi do Jehowy. Jesteście skromnymi naczyniami z gliny”.

David Splane dodał, że w czasach biblijnych niektóre gliniane naczynia były szczególnie odporne na ogień lub miały twardą glazurę, chroniącą przed obtłuczeniem. W pierwszych miesiącach swej służby misjonarze niejako pokryją się twardą glazurą. Staną się odporniejsi na krytykę i mniej skłonni do obrażania się. „Odkryjecie, że jesteście twardsi, niż myśleliście” — zapewnił mówca. Jehowa nie powierzył skarbu służby aniołom, lecz właśnie „naczyniom glinianym”. „To znaczy, że wam ufa” — podsumował brat Splane.

‛Czy zdołasz biec w wyścigu z końmi?’

„Jak długo i jak szybko potrafisz biec?” — spytał Samuel Herd, inny członek Ciała Kierowniczego. Dlaczego zadał studentom to pytanie? W ten sposób nawiązał do przeżyć proroka Jeremiasza. Ten bogobojny człowiek z powodu napotkanych trudności popadł w zniechęcenie. Tymczasem czekały go jeszcze większe próby. Jehowa zapytał: „Skoro biegłeś z pieszymi i oni cię zmęczyli, to jakże zdołasz biec w wyścigu z końmi?” (Jeremiasza 12:5).

Odnosząc te słowa do uczestników szkolenia, brat Herd powiedział: „Z powodu tych wszystkich egzaminów może się wam wydawać, że biegliście z końmi. Ale tak naprawdę ścigaliście się z pieszymi. Z końmi pobiegniecie dopiero na przydzielonych wam terenach. Tam staniecie oko w oko z wyzwaniami, jakich nie możecie sobie dziś nawet wyobrazić. Jak sobie poradzicie? Dzięki nauce w Gilead jesteście przygotowani, żeby biec w wyścigu z końmi i nie paść z wyczerpania”. Mówca zalecił absolwentom, by wciąż duchowo się rozwijali i pielęgnowali dobry zwyczaj regularnego modlenia się oraz czytania Biblii.

Uprzedził, że w przyszłości niektórzy z nich mogą poczuć się zmęczeni obojętnością na terenie albo zniechęcą się z innej przyczyny. Mogą też zachorować albo stracić wiarę w siebie. Ale powinni pamiętać, że mają do dyspozycji źródło siły, dzięki któremu zniosą każdą trudność i się nie wypalą. „Bez względu na to, czy biegniecie z pieszymi, czy z końmi, ufajcie, że Jehowa swym potężnym ramieniem może pchnąć was aż poza linię mety” — pokrzepił studentów Samuel Herd. „Będziecie wtedy skutecznymi misjonarzami, przynoszącymi chwałę Jehowie”.

Inne punkty programu

„Nie poprzestań na kilku”. John Ekrann, członek amerykańskiego Komitetu Oddziału, omówił biblijną relację o proroku Elizeuszu i wdowie, której wierzyciel chciał zabrać synów i uczynić z nich niewolników (2 Królów 4:1-7). Wdowie tej został już tylko dzbanek oliwy. Elizeusz polecił jej pójść do sąsiadów i pożyczyć naczynia. Zaznaczył przy tym: „Nie poprzestań na kilku”. Jehowa w cudowny sposób napełnił oliwą wszystkie naczynia, które zebrała. Gdy sprzedała tę oliwę, mogła spłacić długi i przez jakiś czas utrzymywać rodzinę.

Czego mogą się z tego nauczyć misjonarze? Kiedy wdowa gromadziła dodatkowe naczynia, zapewne nie była wybredna. „Brała każde, które nadawało się do przechowywania oliwy; przypuszczalnie im było większe, tym lepsze” — powiedział brat Ekrann. Następnie poradził studentom, by przyjmowali każde zadanie, mniejsze czy większe, i podkreślił: „Nie bądźcie wybredni”. Przypomniał, że w wypadku wdowy dużo zależało od tego, jak posłusznie zastosowała się do wskazówek Elizeusza. Również w naszym wypadku błogosławieństwa są proporcjonalne do okazywanej przez nas gorliwości i wiary. „Nie oszczędzajcie się” — wezwał mówca.

„Oni są dla nas chlebem”. Myśl tę — zaczerpniętą z Księgi Liczb 14:9 — rozwinął William Samuelson, nadzorca Działu Szkoleń Teokratycznych. Wspomniał o dobrym przykładzie, jaki dali Jozue i Kaleb. Użyte w tym wersecie słowo „chleb” wskazuje, że Izraelici mogli łatwo pokonać mieszkańców Kanaanu i dzięki odniesionemu zwycięstwu stać się silniejsi. Jaka wypływa z tego lekcja dla studentów? Mówca wyjaśnił: „Trudności napotkane w waszej przyszłej służbie traktujcie jak coś, co was duchowo wzmocni”.

„Czy okręt ich wiary będzie solidnie zakotwiczony w czasie burz?” Sam Roberson, jeden z wykładowców, omówił słowa apostoła Pawła, który ostrzegł, że ‛wiara niektórych może ulec rozbiciu niczym okręt’ (1 Tymoteusza 1:19). W związku z tym mówca zachęcił absolwentów, by pomagali innym budować wiarę mocno zakotwiczoną w Jehowie Bogu. „Wasza praca przypomina pracę kowala” — zauważył. Dlaczego? Kowal zespaja ogniwa łańcucha, który później bezpiecznie utrzymuje statek na kotwicy. Podobnie misjonarze pomagają zainteresowanym wypracowywać w sobie przymioty duchowe, które są niezbędne do uzyskania wybawienia.

Brat Roberson przyrównał do ogniw łańcucha cechy wymienione w Liście 2 Piotra 1:5-8. Powiedział, że misjonarze muszą dbać o to, by osoby zainteresowane dostrzegły, jak cechy te przejawia sam Jehowa. Dzięki temu łatwiej im będzie rozwinąć mocną, wręcz nierozerwalną więź z Bogiem. Przetrwają wtedy każdą zawieruchę, która wystawi na próbę ich wiarę.

Ciekawe przeżycia i wywiady

Kolejny wykładowca, Michael Burnett, poprosił studentów, by opowiedzieli i odtworzyli w scenkach kilka przeżyć ze służby kaznodziejskiej, do której wyruszali w czasie szkolenia. Zebrani z przyjemnością wysłuchali doświadczeń z głoszenia w centrum handlowym, na lotnisku, od drzwi do drzwi, a nawet przez telefon, gdy ktoś omyłkowo zadzwonił.

Następnie Michael Hansen z amerykańskiej rodziny Betel przeprowadził wywiady z trzema braćmi, którzy wiele lat spędzili w służbie misjonarskiej. Jego rozmówcami byli: Stephen McDowell (Panama), Mark Noumair (Kenia) i William Yasovsky (Paragwaj). Swymi wypowiedziami uwypuklili temat „Znajduj upodobanie w wykonywaniu woli Jehowy” (Psalm 40:8). Mark Noumair wspominał, jakich szczególnych radości zaznawali z żoną na terenie zagranicznym. Zawarli mnóstwo nowych przyjaźni. Mogli też obserwować, jak miejscowi Świadkowie stosują się do wskazówek i dokonują w życiu wielkich zmian, a Jehowa błogosławi ich wysiłkom. Brat Noumair zapewnił studentów, że największe radości są jeszcze przed nimi.

Pod koniec programu jeden z absolwentów odczytał list z wyrazami wdzięczności od całej 131 klasy. Na pożegnanie brat Lett zachęcił przyszłych misjonarzy, by działali mądrze, bo wtedy ‛Jehowa będzie na nich patrzył z uśmiechem radości’ — ‛będzie się weselił’, obserwując, jak wiernie służą na przydzielonych im terenach (Izajasza 65:19).

[Ramka i mapa na stronie 31]

NIEKTÓRE DANE STATYSTYCZNE

10 liczba reprezentowanych krajów

34,7 średnia wieku

19 średnia lat po chrzcie

13,5 średnia lat w służbie pełnoczasowej

[Mapa]

[Patrz publikacja]

Absolwentów skierowano do krajów ukazanych poniżej.

PRZYDZIELONE KRAJE

BENIN

BRAZYLIA

BUŁGARIA

BURUNDI

GHANA

HONGKONG

INDONEZJA

KAMERUN

KANADA

KENIA

LIBERIA

LITWA

MALEZJA

MOZAMBIK

NEPAL

NIEMCY

PANAMA

PARAGWAJ

REPUBLIKA ŚRODKOWOAFRYKAŃSKA

RPA

SIERRA LEONE

SŁOWACJA

STANY ZJEDNOCZONE

WENEZUELA

[Ilustracja na stronie 30]

Studenci odtwarzają sytuację ze służby kaznodziejskiej

[Ilustracja na stronie 31]

Absolwenci 131 klasy Biblijnej Szkoły Strażnicy — Gilead

Rzędy ponumerowano od przodu do tyłu, a nazwiska osób w każdym rzędzie podano od strony lewej do prawej.

1) C. Lesch, N. Lesch, P. Shakarjian, T. Shakarjian, R. Budden, K. Budden, T. Nash, L. Nash;

2) E. Tremblay, C. Tremblay, D. Garvey, G. Garvey, R. Gaunt, P. Gaunt, J. Lau, J. Lau;

3) S. Davis, S. Davis, J. Sargeant, J. Sargeant, C. Fonseca, S. Fonseca, E. Thenard, A. Thenard;

4) A. Petratyotin, R. Petratyotin, N. Reyes, N. Reyes, B. Eisiminger, S. Eisiminger, J. Hacker, C. Hacker;

5) E. Hartman, T. Hartman, W. Goolia, K. Goolia, J. Thomas, E. Thomas, N. Okazaki, M. Okazaki;

6) C. Mills, A. Mills, L. Benning, T. Benning, S. Sobiecki, T. Sobiecki, L. Gagnon, E. Gagnon;

7) B. Hansen, M. Hansen, A. Fahie, M. Fahie, J. Dalgaard, J. Dalgaard, M. Andersson, R. Andersson.