Efezjan bez wątpienia ogromnie pokrzepiła i pocieszyła odsłaniana im „święta tajemnica”, dotycząca Bożego zarządzania (sposobu, w jaki Bóg kieruje sprawami swego domu), przez które przywróci On jedność i pokój za pośrednictwem Jezusa Chrystusa (1:9, 10).

 9. Co Bóg uczynił, by Jego miłość spływała w obfitości, i o co modli się Paweł?

⁹ Boże zamierzenie co do jedności za pośrednictwem Chrystusa (1:1 do 2:22). Apostoł Paweł przesyła pozdrowienia. Niech będzie błogosławiony Bóg za swą chwalebną niezasłużoną życzliwość. Ma to związek z tym, że wybrał ich, aby byli w jedności z Jezusem Chrystusem, przez którego dostępują uwolnienia na podstawie okupu dzięki jego krwi. Ponadto za sprawą Boga miłość spływa na nich obficie, jako że On daje im poznać świętą tajemnicę swej woli. Powziął bowiem zamierzenie dotyczące zarządzania, „aby znowu zebrać wszystko razem w Chrystusie”, w jedności z którym zostali też ustanowieni dziedzicami (1:10).

19. Jaką nadzieję do dziś umacnia i jak nas pokrzepia List do Efezjan?

¹⁹ W związku ze „świętą tajemnicą” Paweł wspomniał też o „zarządzaniu (...) aby znowu zebrać wszystko razem w Chrystusie — to, co w niebiosach [ludzi wybranych do Królestwa niebiańskiego], i to, co na ziemi [mających żyć na ziemi pod panowaniem Królestwa]”. W ten sposób na pierwszy plan wysuwa się doniosłe zamierzenie Boga, który pragnie przywrócić pokój i jedność.