„Ciągle badajcie, jacy jesteście”

„Stale sprawdzajcie, czy trwacie w wierze, ciągle badajcie, jacy jesteście” (2 KORYNTIAN 13:5).

 1, 2. (a) Jak mogą na nas wpływać wątpliwości co do naszych wierzeń? (b) Dlaczego niektórzy chrześcijanie w zborze korynckim mogli być zdezorientowani?

WĘDROWIEC dochodzi do rozwidlenia dróg. Ponieważ nie jest pewien, która z nich doprowadzi go do celu, pyta o to napotkanych ludzi, ale słyszy od nich sprzeczne informacje. Zdezorientowany, nie wie, jak dalej iść. Podobnie mogłyby na nas wpłynąć wątpliwości dotyczące naszych wierzeń. Taka niepewność może utrudnić podejmowanie decyzji i podążanie właściwą drogą.

² W I wieku n.e. w zborze korynckim wynikła sytuacja, która mogła tak samo wpłynąć na niektórych tamtejszych chrześcijan. „Prześwietni apostołowie” podważali autorytet apostoła Pawła, mówiąc: „Jego listy są ważkie i pełne siły, ale osobista obecność jest słaba, a mowa zasługuje na wzgardę” (2 Koryntian 10:7-12; 11:5, 6). Takie poglądy mogły zdezorientować część członków zboru w Koryncie.

 3, 4. Dlaczego powinniśmy brać pod uwagę zachętę udzieloną przez Pawła Koryntianom?

³ Paweł założył zbór w Koryncie podczas swej wizyty w tym mieście w roku 50 n.e. „Pozostał tam rok i sześć miesięcy, nauczając wśród nich słowa Bożego”. W rezultacie ‛wielu Koryntian, którzy słuchali, uwierzyło i dało się ochrzcić’ (Dzieje 18:5-11). Paweł był żywo zainteresowany duchową pomyślnością swych korynckich współwyznawców. Ponadto otrzymał od nich list, w którym prosili go o rady w pewnych sprawach (1 Koryntian 7:1). Udzielił im więc cennych wskazówek.

⁴ Apostoł napisał: „Stale sprawdzajcie, czy trwacie w wierze, ciągle badajcie, jacy jesteście” (2 Koryntian 13:5). Usłuchanie tej rady miało uchronić braci w Koryncie przed rozterkami co do tego, którą drogą podążać. Nam także może pomóc. Jak zatem sprawdzać, czy trwamy w wierze? I co się wiąże z ‛badaniem, jacy jesteśmy’?

„Stale sprawdzajcie, czy trwacie w wierze”

 5, 6. Za pomocą jakiego miernika możemy badać, czy trwamy w wierze, i dlaczego jest to doskonały wzorzec?

⁵ Kiedy przeprowadza się sprawdzian lub test, zazwyczaj kogoś lub coś porównuje się z jakimś wzorcem. W tym wypadku mamy sprawdzać nie tyle wiarę — ogół wyznawanych przez nas poglądów — ile samych siebie. Możemy przy tym korzystać z doskonałego wzorca. W swym utworze psalmista Dawid oznajmił: „Prawo Jehowy jest doskonałe, przywraca duszę. Przypomnienie od Jehowy jest godne zaufania, niedoświadczonego czyni mądrym. Rozkazy Jehowy są prostolinijne, radują serce; przykazanie Jehowy jest czyste, rozświetla oczy” (Psalm 19:7, 8). Biblia zawiera doskonałe prawa i prostolinijne nakazy Jehowy, Jego godne zaufania przypomnienia oraz czyste przykazania. Stanowią one idealny miernik do przeprowadzenia rzetelnego sprawdzianu.

⁶ Apostoł Paweł tak napisał o natchnionym przez Boga orędziu: „Słowo Boże jest żywe i oddziałuje z mocą, i jest ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, i przenika aż do rozdzielenia duszy i ducha, a także stawów i ich szpiku, i jest zdolne rozeznać myśli i zamiary serca” (Hebrajczyków 4:12). Słowo Boże rzeczywiście jest w stanie przebadać nasze serce, czyli nasze wnętrze. Jak możemy użyć tego ostrego i potężnego orędzia? Wyraźną wskazówkę znajdujemy w pieśni psalmisty: ‛Szczęśliwy jest człowiek, który ma upodobanie w prawie Jehowy i jego prawo czyta półgłosem dniem i nocą’ (Psalm 1:1, 2). „Prawo Jehowy” zostało utrwalone na kartach Słowa Bożego, Biblii. Lektura tej Księgi powinna nam sprawiać przyjemność. Koniecznie trzeba poświęcać czas na to, by czytać ją „półgłosem”, czyli rozmyślać nad jej treścią. Czyniąc tak, porównujmy siebie z nakreślonym w niej wzorcem.

 7. Jaki jest najlepszy sposób sprawdzania, czy trwamy w wierze?

⁷ A zatem najlepszy sposób sprawdzania, czy trwamy w wierze, polega na czytaniu Biblii połączonym z modlitwą i rozmyślaniem oraz na analizowaniu, czy postępujemy zgodnie z tym, czego się uczymy. Zrozumienie Słowa Bożego ułatwiają nam liczne pomoce.

 8. Jak publikacje „niewolnika wiernego i roztropnego” pomagają nam sprawdzać, czy trwamy w wierze?

⁸ Jehowa udziela nam pouczeń i wskazówek za pośrednictwem publikacji biblijnych wydawanych przez „niewolnika wiernego i roztropnego” (Mateusza 24:45). Na przykład możemy korzystać z ramki „Tematy do rozmyślań” znajdującej się na końcu większości rozdziałów książki Zbliż się do Jehowy.a Jakaż to wspaniała pomoc do osobistych refleksji! Sprawdzanie, czy trwamy w wierze, ułatwiają również liczne tematy poruszane w Strażnicy i Przebudźcie się! Pewna chrześcijanka tak się wyraziła o publikowanych od niedawna w Strażnicy artykułach omawiających Księgę Przysłów: „Są bardzo praktyczne. Pomagają mi analizować, czy moja mowa, zachowanie i nastawienie naprawdę odpowiadają prawym miernikom Jehowy”.

 9, 10. W jaki jeszcze sposób Jehowa pomaga nam sprawdzać, czy trwamy w wierze?

⁹ Mnóstwo wskazówek i zachęt otrzymujemy też na zebraniach zborowych i większych zgromadzeniach. Takie spotkania należą do duchowych dobrodziejstw udostępnianych przez Boga tym, o których proroczo pisał Izajasz: „Stanie się pod koniec dni, że góra domu Jehowy będzie utwierdzona ponad szczytem gór i wyniesiona ponad wzgórza; i popłyną ku niej wszystkie narody. I wiele ludów pójdzie i powie: ‚Przyjdźcie i wstąpmy na górę Jehowy, (...) a on będzie nas pouczał o swoich drogach i będziemy chodzić jego ścieżkami’” (Izajasza 2:2, 3). Korzystanie z pouczeń dotyczących dróg Jehowy z pewnością jest błogosławieństwem.

¹⁰ Ponadto nie należy zapominać o radach, których udzielają nam osoby mające odpowiednie kwalifikacje duchowe, między innymi chrześcijańscy starsi. W Biblii znajdujemy następującą zachętę: „Bracia, jeśli nawet jakiś człowiek uczyni fałszywy krok, zanim to sobie uświadomi — wy, którzy macie kwalifikacje duchowe, próbujcie skorygować takiego w duchu łagodności, bacząc każdy na samego siebie, żebyś czasem i ty nie był kuszony” (Galatów 6:1). Jakże wdzięczni jesteśmy za tę pomoc, służącą naszemu skorygowaniu!

11. Czego wymaga sprawdzanie, czy trwamy w wierze?

¹¹ Nasze publikacje i zebrania oraz chrześcijanie zamianowani do usługiwania w zborze to wspaniałe dary od Jehowy. Ale chcąc sprawdzać, czy trwamy w wierze, musimy sami skrupulatnie analizować swoje postępowanie. Kiedy zatem czytamy naszą literaturę lub słuchamy rad biblijnych, powinniśmy zadawać sobie pytania: „Czy to nie pasuje do mnie? Czy ja tak robię? Czy trzymam się wszystkich wierzeń chrześcijańskich?” Na nasz stan duchowy wpływa również to, jaki mamy stosunek do tych informacji. Biblia wyjaśnia: „Człowiek fizyczny nie przyjmuje spraw ducha Bożego, bo są dla niego głupstwem (...). Natomiast człowiek duchowy osądza doprawdy wszystko” (1 Koryntian 2:14, 15). Czy nie powinniśmy zachowywać pozytywnego, duchowego spojrzenia na to, co czytamy w naszych książkach, czasopismach i innych publikacjach, a także na to, co słyszymy na zebraniach i od starszych zboru?

„Ciągle badajcie, jacy jesteście”

12. Co się wiąże z ‛badaniem, jacy jesteśmy’?

¹² ‛Badanie, jacy jesteśmy’, wymaga dokonania samooceny. Zapewne znamy prawdę zawartą w Piśmie Świętym, ale w jakim stopniu kierujemy się nią w życiu? Badając samych siebie, powinniśmy też sprawdzać, czy jesteśmy dojrzali i czy rzeczywiście cenimy zaopatrzenie duchowe.

13. Co w myśl Hebrajczyków 5:14 dowodzi naszej chrześcijańskiej dojrzałości?

¹³ Jakich oznak chrześcijańskiej dojrzałości powinniśmy w sobie szukać? Apostoł Paweł napisał: „Pokarm stały należy się ludziom dojrzałym, tym, którzy dzięki używaniu mają władze poznawcze wyćwiczone, aby odróżniać to, co właściwe, od tego, co niewłaściwe” (Hebrajczyków 5:14). Dojrzałości dowodzimy przez ćwiczenie swych władz poznawczych. Sportowiec, który chce osiągać świetne wyniki, musi ciągle ćwiczyć, by wytrenować określone partie mięśni. My również musimy szkolić swe władze poznawcze przez ciągłe stosowanie się do zasad biblijnych.

14, 15. Dlaczego powinniśmy usilnie starać się poznawać głębsze prawdy ze Słowa Bożego?

¹⁴ Zanim jednak będziemy mogli ćwiczyć swe władze poznawcze, najpierw musimy zdobyć wiedzę. W tym celu niezbędne jest prowadzenie skrupulatnego studium osobistego. Kiedy robimy to regularnie — zajmując się zwłaszcza głębszymi zagadnieniami ze Słowa Bożego — doskonalimy swe władze poznawcze. W minionych latach na łamach Strażnicy poruszono wiele takich tematów. Jak reagujemy, gdy napotykamy artykuły omawiające głębsze prawdy? Czy odkładamy je tylko dlatego, że zawierają „pewne sprawy trudne do zrozumienia”? (2 Piotra 3:16). Powinniśmy raczej dołożyć dodatkowych starań, by je pojąć (Efezjan 3:18).

¹⁵ A co wtedy, jeśli niełatwo nam się zmobilizować do studium osobistego? Koniecznie starajmy się rozwinąć w sobie zamiłowanie do niego (1 Piotra 2:2).b Jeżeli chcemy osiągnąć dojrzałość, musimy się odżywiać pokarmem stałym, głębszymi prawdami ze Słowa Bożego. W przeciwnym razie nasze władze poznawcze będą ograniczone. Aby jednak dowieść dojrzałości, nie wystarczy rozwijać władze poznawcze. Z wiedzy nabywanej podczas pilnego studium osobistego musimy robić na co dzień praktyczny użytek.

16, 17. Jak uczeń Jakub zachęca nas, byśmy byli „wykonawcami słowa”?

¹⁶ O tym, jacy jesteśmy, świadczy również docenianie prawdy, które możemy wyrazić uczynkami wynikającymi z wiary. Uczeń Jakub zilustrował to dobitnym przykładem: „Stańcie się wykonawcami słowa, a nie tylko słuchaczami, zwodzącymi samych siebie fałszywym rozumowaniem. Bo jeśli ktoś jest słuchaczem słowa, a nie wykonawcą, to jest podobny do człowieka, który przygląda się w zwierciadle swemu naturalnemu obliczu. Gdyż przygląda się sobie i odchodzi, i natychmiast zapomina, jakim jest człowiekiem. Kto zaś wgląda w doskonałe prawo związane z wolnością i w nim trwa, ten będzie szczęśliwy, że to czyni, ponieważ nie stał się zapominającym słuchaczem, lecz wykonawcą dzieła” (Jakuba 1:22-25).

¹⁷ Jakub mówi niejako: „Spoglądaj w zwierciadło Słowa Bożego i oceniaj samego siebie. Czyń to nieustannie i badaj siebie w świetle jego treści. Nie zapominaj szybko tego, co ujrzałeś. Dokonuj niezbędnych zmian”. Usłuchanie tej rady bywa niekiedy trudne.

18. Dlaczego zastosowanie się do rady Jakuba nie jest łatwe?

¹⁸ Weźmy na przykład obowiązek głoszenia o Królestwie. Paweł napisał: „Sercem wierzy się ku prawości, lecz ustami składa się publiczne wyznanie ku wybawieniu” (Rzymian 10:10). Składanie ustami publicznego wyznania ku wybawieniu wiąże się z dokonaniem w życiu pewnych zmian. Sam udział w działalności kaznodziejskiej na ogół nie przychodzi nam łatwo. Jeszcze więcej zmian i wyrzeczeń wymaga gorliwe uczestniczenie w tej pracy i stawianie jej na należnym miejscu (Mateusza 6:33). Gdy jednak stajemy się wykonawcami tego zleconego przez Boga zadania, zaznajemy szczęścia, ponieważ przynosimy chwałę Jehowie. Czy zatem jesteśmy gorliwymi głosicielami Królestwa?

19. Co się zalicza do uczynków podyktowanych wiarą?

¹⁹ Do jakich jeszcze uczynków powinna nas pobudzać wiara? Paweł nawołuje: „Wprowadzajcie w czyn to, czego się nauczyliście, a także co przyjęliście i słyszeliście, i widzieliście w związku ze mną, a Bóg pokoju będzie z wami” (Filipian 4:9). O tym, jacy jesteśmy, świadczy to, czy wprowadzamy w czyn wszystko, czego się uczymy, co przyjmujemy, słyszymy i widzimy — wszystko, co ma związek z oddaniem się Bogu i naśladowaniem Chrystusa. Za pośrednictwem proroka Izajasza Jehowa zaprasza nas: „To jest ta droga. Chodźcie nią” (Izajasza 30:21).

20. Jakie osoby są ogromnym błogosławieństwem dla zboru?

²⁰ Kobiety i mężczyźni, którzy pilnie badają Słowo Boże, gorliwie głoszą dobrą nowinę, zachowują niezłomną postawę oraz lojalnie wspierają dzieło Królestwa, są ogromnym błogosławieństwem dla zboru i przyczyniają się do jego umocnienia. Są potrzebni zwłaszcza dlatego, że jest wśród nas tylu nowych, o których się trzeba zatroszczyć. Jeśli bierzemy sobie do serca radę Pawła, by ‛stale sprawdzać, czy trwamy w wierze, ciągle badać, jacy jesteśmy’, każdy z nas może mieć dobry wpływ na drugich.

Znajduj upodobanie w spełnianiu woli Bożej

21, 22. Jak możemy znajdować upodobanie w wykonywaniu woli Bożej?

²¹ Dawid, król starożytnego Izraela, śpiewał: „Znalazłem upodobanie w wykonywaniu twej woli, Boże mój, a twoje prawo jest w moim wnętrzu” (Psalm 40:8). Dawid najwyraźniej znajdował przyjemność w spełnianiu woli Bożej. Dlaczego? Ponieważ prawo Jehowy miał w swoim sercu. Nie targały nim wątpliwości co do tego, którą drogą iść przez życie.

²² Jeśli prawo Boże ‛jest w naszym wnętrzu’, my też nie mamy takich rozterek. Znajdujemy upodobanie w wykonywaniu woli Bożej. Wytężajmy więc siły, z całego serca pełniąc służbę dla Jehowy (Łukasza 13:24).

[Przypisy]

Czy sobie przypominasz?

• Jak możemy sprawdzać, czy trwamy w wierze?

• Co obejmuje badanie tego, jacy jesteśmy?

• Co świadczy o chrześcijańskiej dojrzałości?

• Jak nasze uczynki wiary pomagają nam ocenić, jacy jesteśmy?

[Ilustracja na stronie 23]

Jak możesz najlepiej sprawdzić, czy trwasz w wierze?

[Ilustracja na stronie 24]

Chcąc dowieść chrześcijańskiej dojrzałości, musimy rozwijać i ćwiczyć władze poznawcze

[Ilustracje na stronie 25]

‛Stając się wykonawcami słowa, a nie zapominającymi słuchaczami’, pokazujemy, jacy naprawdę jesteśmy