‛Dalej chodźcie w jedności z Chrystusem’
„Dlatego, przyjąwszy Chrystusa Jezusa, Pana, dalej chodźcie w jedności z nim” (KOLOSAN 2:6).
1, 2. (a) Jak Biblia opisuje życie Henocha, który wiernie służył Jehowie? (b) Jak w myśl Listu do Kolosan 2:6, 7 Jehowa pomaga nam ze sobą chodzić?
CZY widziałeś kiedyś małego chłopca spacerującego ze swym ojcem? Malec z podziwem na buzi naśladuje każdy ruch taty, który cały czas mu pomaga i spogląda na niego z miłością i uznaniem. Całkiem słusznie Jehowa właśnie tak opisuje kogoś, kto całe życie wiernie Mu służy. Na przykład Słowo Boże mówi, że wierny Henoch „chodził z prawdziwym Bogiem” (Rodzaju 5:24; 6:9).
2 Jak troskliwy ojciec pomaga synowi chodzić ze sobą, tak Jehowa wspiera nas w najlepszy możliwy sposób. Posłał na ziemię swego jednorodzonego Syna. Przez całe ziemskie życie doskonale wzorował się on na swym niebiańskim Ojcu (Jana 14:9, 10; Hebrajczyków 1:3). Chcąc chodzić z Bogiem, trzeba więc chodzić z Jezusem. Apostoł Paweł napisał: „Dlatego, przyjąwszy Chrystusa Jezusa, Pana, dalej chodźcie w jedności z nim, będąc wkorzenieni i zbudowani w nim, i ustaleni w wierze — tak jak was uczono — przepełnieni wiarą z dziękczynieniem” (Kolosan 2:6, 7).
3. Dlaczego zgodnie ze słowami z Listu do Kolosan 2:6, 7 można powiedzieć, że chodzenie w jedności z Chrystusem nie ogranicza się jedynie do chrztu?
3 Ponieważ szczerzy badacze Biblii chcą chodzić w jedności z Chrystusem i starają się kroczyć jego doskonałymi śladami, więc dają się ochrzcić (Łukasza 3:21; Hebrajczyków 10:7-9). W samym tylko 1997 roku na całym świecie zdobyło się na ten ważny krok ponad 375 000 osób — czyli ponad 1000 dziennie. Jakiż to zachwycający wzrost! Jednakże ze słów Pawła zanotowanych w Liście do Kolosan 2:6, 7 wynika, iż chodzenie w jedności z Chrystusem nie ogranicza się jedynie do chrztu. Grecki czasownik oddany przez „dalej chodźcie” wskazuje na ciągłe działanie. Paweł zaznaczył też, że kto chce chodzić z Chrystusem, musi zabiegać o cztery rzeczy: być wkorzeniony i zbudowany w nim, ustalony w wierze oraz przepełniony wdzięcznością. Rozważmy poszczególne wyrażenia i zobaczmy, jak pomagają dalej chodzić w jedności z Chrystusem.
Czy jesteś ‛wkorzeniony w Chrystusie’?
4. Co to znaczy być ‛wkorzenionym w Chrystusie’?
4 Najpierw Paweł pisze, iż mamy być ‛wkorzenieni w Chrystusie’ (porównaj Mateusza 13:20, 21). Jak to osiągnąć? Choć korzenie rośliny są ukryte, mają istotne znaczenie — umocowują ją i zaopatrują w substancje odżywcze. Podobnie przykład i nauki Chrystusa przede wszystkim oddziałują niewidocznie, zakorzeniając się w naszych umysłach i sercach. Tam nas wzmacniają i pokrzepiają. Jeśli pozwolimy, by wpływały na nasz sposób myślenia, postępowania i na podejmowane decyzje, to pobudzą nas do oddania życia Jehowie (1 Piotra 2:21).
5. Jak można ‛rozwinąć gorące pragnienie’ pokarmu duchowego?
5 Jezus miłował wiedzę otrzymaną od Boga. Przyrównał ją nawet do pokarmu (Mateusza 4:4). W Kazaniu na Górze zawarł 21 cytatów z ośmiu różnych ksiąg Pism Hebrajskich. Chcąc brać z niego wzór, powinniśmy zastosować się do zachęty apostoła Piotra i ‛jak nowo narodzone dzieciątka rozwinąć gorące pragnienie’ pokarmu duchowego (1 Piotra 2:2). Głodny noworodek wyraźnie sygnalizuje, jak bardzo chce mleka. Jeśli obecnie nie odczuwamy takiego pragnienia strawy duchowej, to w myśl słów Piotra powinniśmy je w sobie ‛rozwinąć’. W jaki sposób? Pomocna bywa zasada z Psalmu 34:8: „Skosztujcie i zobaczcie, że Jehowa jest dobry”. Gdy będziemy regularnie ‛kosztować’ Słowa Jehowy, Biblii — jak choćby przez codzienne czytanie określonego urywka — przekonamy się, iż pokrzepia ono duchowo i jest dobre. Z czasem będziemy coraz mocniej go pragnąć.
6. Dlaczego koniecznie trzeba rozmyślać nad tym, co czytamy?
6 Kiedy jednak przyjmujemy pokarm, musimy go dobrze przyswoić. Trzeba więc rozmyślać nad tym, co się czyta (Psalm 77:11, 12). Na przykład gdy rozważamy książkę Największy ze wszystkich ludzi, odniesiemy większy pożytek z poszczególnych rozdziałów, jeśli się zatrzymamy i zadamy sobie pytanie: Jaką cechę osobowości Chrystusa ukazuje to sprawozdanie i jak mogę ją naśladować w swym życiu? Dzięki takim przemyśleniom zdołamy wprowadzić w czyn nabywaną wiedzę. Gdyby potem przyszło nam zadecydować w jakiejś sprawie, moglibyśmy się zastanowić, co w danej sytuacji uczyniłby Jezus. Jeśli uwzględniamy to przy podejmowaniu decyzji, dajemy dowód, że naprawdę jesteśmy wkorzenieni w Chrystusie.
7. Jak powinniśmy się zapatrywać na stały pokarm duchowy?
7 Ponadto Paweł zachęca, byśmy przyjmowali „pokarm stały”, czyli głębsze prawdy ze Słowa Bożego (Hebrajczyków 5:14). W związku z tym najpierw warto postawić sobie za cel przeczytanie całej Biblii. Potem można by zacząć rozważać konkretne tematy, jak choćby ofiara okupu złożona przez Chrystusa, różne przymierza zawarte przez Jehowę z Jego ludem czy też prorocze orędzia podane w Biblii. Istnieje mnóstwo materiału, który ułatwi nam przyjęcie i przyswojenie sobie takiego stałego pokarmu duchowego. W jakim celu należy nabywać tej wiedzy? Bynajmniej nie po to, by się nią chełpić, lecz aby umacniać miłość do Jehowy i coraz bardziej się do Niego przybliżać (1 Koryntian 8:1; Jakuba 4:8). Jeśli będziemy skwapliwie zdobywać tę wiedzę, odnosić ją do siebie i wykorzystywać do pomagania innym, to rzeczywiście staniemy się naśladowcami Chrystusa. Dzięki temu odpowiednio się w niego wkorzenimy.
Czy jesteś ‛zbudowany w Chrystusie’?
8. Co to znaczy być ‛zbudowanym w Chrystusie’?
8 Wymieniając kolejny aspekt chodzenia w jedności z Chrystusem, Paweł szybko przechodzi od obrazu rośliny do obrazu budowli. Stawianie budynku kojarzy się nie tylko z położeniem fundamentu, lecz także z ciężką pracą przy wznoszeniu widocznej części naziemnej. My również musimy wytężać siły, by rozwijać cechy i zwyczaje wzorowane na Chrystusie. Taki wysiłek nie uchodzi uwagi drugich, gdyż Paweł napisał do Tymoteusza: ‛Niech twój postęp będzie jawny dla wszystkich’ (1 Tymoteusza 4:15; Mateusza 5:16). Jakie chrześcijańskie uczynki mogą nas budować?
9. (a) Jakie praktyczne cele moglibyśmy sobie wytknąć, by w służbie kaznodziejskiej wzorować się na Chrystusie? (b) Skąd wiadomo, że Jehowa pragnie, byśmy pełnili służbę z radością?
9 Jezus zlecił nam głoszenie i nauczanie dobrej nowiny (Mateusza 24:14; 28:19, 20). Ustanowił doskonały przykład, odważnie i skutecznie dając świadectwo. Rzecz jasna nigdy nie będziemy tego robić tak dobrze jak on. Jednakże apostoł Piotr stawia nam cel: „W swych sercach uświęcajcie Chrystusa jako Pana, zawsze gotowi do obrony wobec każdego, kto od was żąda uzasadnienia nadziei, którą macie w sobie, lecz czyńcie to w łagodnym usposobieniu i z głębokim respektem” (1 Piotra 3:15). Jeżeli uważasz, że nie jesteś ‛zawsze gotowy do obrony’, nie popadaj w rozpacz. Wytknij sobie rozsądne cele, które pomogą ci bardziej zbliżyć się do tego wzorca. Dzięki wcześniejszemu przygotowaniu zapewne uda ci się urozmaicić wstępy bądź włączyć do nich jeden lub dwa wersety z Biblii. Mógłbyś też postanowić, że będziesz rozpowszechniać więcej literatury, częściej dokonywać odwiedzin ponownych albo że zapoczątkujesz z kimś domowe studium biblijne. Nie należy się skupiać jedynie na ilości — godzin, czasopism czy studiów — ale na jakości. Wytknięcie sobie rozsądnych celów i dążenie do nich może nam pomóc czerpać radość z działalności kaznodziejskiej. Właśnie tego oczekuje Jehowa — pragnie, byśmy służyli Mu „z weselem” (Psalm 100:2; porównaj 2 Koryntian 9:7).
10. Jakie jeszcze chrześcijańskie uczynki powinniśmy spełniać i w czym nam one pomagają?
10 Do uczynków, które budują nas w Chrystusie, należy też to, czego dokonujemy w zborze. Przede wszystkim musimy okazywać sobie nawzajem miłość, stanowi to bowiem znak wyróżniający prawdziwych chrześcijan (Jana 13:34, 35). Wielu zainteresowanych przywiązało się do swych nauczycieli, którzy studiują z nimi Biblię — i jest to zupełnie naturalne. Ale czy nie warto by zgodnie z radą Pawła ‛rozszerzyć się’ i poznać innych członków zboru? (2 Koryntian 6:13). Miłości i doceniania z naszej strony potrzebują także starsi. Jeżeli będziemy z nimi współpracować, zwracać się do nich o rady biblijne i je przyjmować, to ich ciężką pracę uczynimy znacznie lżejszą (Hebrajczyków 13:17). Zarazem przyczyni się to do naszego zbudowania w Chrystusie.
11. Jaki realistyczny pogląd na chrzest powinniśmy sobie wyrobić?
11 Chrzest to niezwykle radosne wydarzenie! Nie należy jednak oczekiwać, że każdy moment w późniejszym życiu będzie równie ekscytujący. Budowanie się w Chrystusie w znacznej mierze obejmuje ‛chodzenie według tego samego ustalonego porządku’ (Filipian 3:16). Nie oznacza to nudnej, nużącej egzystencji. Rzecz w tym, aby kroczyć prosto naprzód — innymi słowy, by nabrać dobrych zwyczajów duchowych i dzień po dniu, rok po roku się ich trzymać. Pamiętaj: „Kto wytrwa do końca, ten zostanie wybawiony” (Mateusza 24:13).
Czy jesteś ‛ustalony w wierze’?
12. Co to znaczy być ‛ustalonym w wierze’?
12 Trzecie sformułowanie, którym Paweł opisał chodzenie w jedności z Chrystusem, to zachęta, abyśmy byli „ustaleni w wierze”. W pewnym przekładzie fragment ten przetłumaczono na „utwierdzeni co do wiary”, ponieważ greckie słowo użyte przez Pawła może znaczyć „potwierdzić, zagwarantować oraz uczynić coś prawnie nieodwołalnym”. W miarę nabywania wiedzy otrzymujemy dalsze dowody poświadczające, iż nasza wiara w Jehowę Boga ma pewne fundamenty i solidne oparcie prawne. Dzięki temu jesteśmy w niej mocniej ustaleni. A szatańskiemu światu coraz trudniej jest zachwiać nas w przekonaniach. Przywodzi to na myśl napomnienie Pawła, by ‛przeć do dojrzałości’ (Hebrajczyków 6:1). Dojrzałość i stałość wiary idą ze sobą w parze.
13, 14. (a) Co w I wieku zagrażało stałości wiary chrześcijan w Kolosach? (b) Co mogło martwić apostoła Pawła?
13 W I wieku stałość wiary chrześcijan z Kolosów była zagrożona. Paweł ostrzegł: „Strzeżcie się: może się znaleźć ktoś, kto was uprowadzi jako swój łup przez filozofię i puste zwodzenie według tradycji ludzkiej, według rzeczy elementarnych świata, a nie według Chrystusa” (Kolosan 2:8). Paweł nie chciał, by Kolosanie, którzy zostali poddanymi w ‛królestwie umiłowanego Syna Bożego’, dali się uprowadzić, odwieść od swego błogosławionego stanu duchowego (Kolosan 1:13). Jak mogli zostać zwiedzeni? Paweł wskazał na „filozofię” — słowo to występuje w Biblii tylko w tym miejscu. Czy chodziło mu o greckich filozofów, takich jak Platon czy Sokrates? Chociaż stanowili oni zagrożenie dla prawdziwych chrześcijan, to w tamtym okresie termin „filozofia” miał szerokie znaczenie. Powszechnie określano nim wiele grup oraz szkół — nawet religijnych. Na przykład w I wieku niektórzy Żydzi, między innymi Józef Flawiusz i Filon, używali tego słowa w odniesieniu do własnej religii — chcąc być może podnieść jej rangę.
14 Pawła mogła niepokoić między innymi filozofia o charakterze religijnym. W dalszej części tego samego rozdziału Listu do Kolosan zwrócił się do tych, którzy nauczali: „Nie ruszaj ani nie kosztuj, ani nie dotykaj”, i w ten sposób nawiązywali do przepisów Prawa Mojżeszowego, zniesionego przez śmierć Chrystusa (Rzymian 10:4). Oprócz pogańskich filozofii usposobieniu duchowemu zboru zagrażały jeszcze inne wpływy (Kolosan 2:20-22). Paweł ostrzegł przed filozofią wchodzącą w skład „elementów świata”. Takie fałszywe nauki pochodziły od ludzi.
15. Jak możemy nie dopuścić, by niebiblijny sposób myślenia, z którym często się stykamy, zachwiał naszymi przekonaniami?
15 Krzewienie ludzkich poglądów i przemyśleń nie mających mocnego oparcia w Słowie Bożym może stanowić zagrożenie dla stałości wiary chrześcijan. W dobie obecnej winniśmy się wystrzegać takich niebezpieczeństw. Apostoł Jan usilnie zachęcał: „Umiłowani, nie każdej natchnionej wypowiedzi wierzcie, lecz sprawdzajcie natchnione wypowiedzi, czy pochodzą od Boga” (1 Jana 4:1). Jeśli więc kolega w szkole próbuje cię przekonać, że przestrzeganie w życiu mierników biblijnych jest staroświeckie, albo sąsiad nakłania cię do przyswojenia sobie materialistycznej postawy lub współpracownik wywiera subtelny nacisk, byś pogwałcił głos sumienia wyszkolonego na Biblii, bądź nawet współwyznawca dzieli się swymi krytycznymi, negatywnymi uwagami o innych członkach zboru, nie przyjmuj łatwowiernie tego, co mówią. Odsuwaj rzeczy pozostające w sprzeczności ze Słowem Bożym. Dzięki takiemu postępowaniu będziemy ustaleni w wierze, chodząc w jedności z Chrystusem.
„Przepełnieni wiarą z dziękczynieniem”
16. Jaki jest czwarty aspekt chodzenia w jedności z Chrystusem i jakie pytanie możemy sobie zadać?
16 Wspominając o czwartym aspekcie chodzenia w jedności z Chrystusem, Paweł zaleca, byśmy byli „przepełnieni wiarą z dziękczynieniem” (Kolosan 2:7). Słowo „przepełnieni” kojarzy się z wezbraną rzeką. Nasuwa to myśl, że wyrażanie wdzięczności ma być dla chrześcijan czymś stałym, czymś, co weszło im w nawyk. Każdy z nas słusznie powinien zadać sobie pytanie: „Czy jestem wdzięczny?”
17. (a) Dlaczego można powiedzieć, że każdy z nas ma wiele powodów do okazywania wdzięczności nawet w trudnych czasach? (b) Za jakie dary od Jehowy jesteś Mu szczególnie wdzięczny?
17 Rzeczywiście mamy mnóstwo powodów, aby codziennie być przepełnieni wdzięcznością wobec Jehowy. Nawet w najgorszych czasach istnieją proste rzeczy przynoszące chwilowe wytchnienie. Może to być empatia, którą okazuje przyjaciel, albo kojący dotyk bliskiej osoby, krzepiący siły nocny odpoczynek czy też smaczny posiłek pozwalający zaspokoić głód. Śpiew ptaków, śmiech dziecka, niebo połyskujące błękitem, orzeźwiający powiew — wszystko to i jeszcze dużo więcej może być naszym udziałem w ciągu jednego dnia. Jakże łatwo uznać takie dary za coś oczywistego. Czyż nie zasługują na to, by za nie dziękować? Wszystkie pochodzą od Jehowy, Źródła „każdego dobrego daru i każdego doskonałego podarunku” (Jakuba 1:17). Bóg obdarzył nas też znacznie cenniejszymi darami — na przykład życiem (Psalm 36:9). Ponadto daje nam możliwość dostąpienia życia wiecznego. W tym celu zdobył się na najwyższą ofiarę — posłał swego jednorodzonego Syna, tego, którego „szczególnie miłował” (Przysłów 8:30; Jana 3:16).
18. Jak możemy okazywać wdzięczność Jehowie?
18 Jakże prawdziwe są zatem słowa psalmisty: „Dobrze jest dzięki składać Jehowie” (Psalm 92:1). Również Paweł przypomniał chrześcijanom w Tesalonice: „W związku ze wszystkim składajcie podziękowania” (1 Tesaloniczan 5:18; Efezjan 5:20; Kolosan 3:15). Każdy z nas mógłby sobie postanowić, że będzie częściej okazywać wdzięczność. W swych modlitwach nie powinniśmy jedynie prosić Boga o zaspokojenie naszych potrzeb, choć jest to całkiem na miejscu. Ale wyobraź sobie przyjaciela, który zwraca się do ciebie wyłącznie wtedy, gdy czegoś potrzebuje. Dlaczego więc nie mielibyśmy też modlić się do Jehowy tylko po to, by Mu dziękować i Go wysławiać? Jakąż przyjemność sprawiają Mu takie modlitwy, gdy spogląda na ten niewdzięczny świat! Poza tym mogą nam one pomóc skupić się na pozytywnych stronach życia i przypomnieć, iż naprawdę zaznajemy licznych błogosławieństw.
19. Jak sformułowania użyte przez Pawła w Liście do Kolosan 2:6, 7 wskazują, że każdy z nas może dalej ulepszać chodzenie z Chrystusem?
19 Czyż to nie zadziwiające, jak wiele mądrych wskazówek zawiera jeden werset ze Słowa Bożego? Rada Pawła co do chodzenia z Chrystusem zasługuje na to, aby każdy z nas wziął ją sobie do serca. Postanówmy więc, że będziemy ‛wkorzenieni i zbudowani w Chrystusie, ustaleni w wierze oraz przepełnieni wiarą z dziękczynieniem’. Owa zachęta jest istotna zwłaszcza dla nowo ochrzczonych. Odnosi się jednak do nas wszystkich. Jak korzeń palowy wnika coraz głębiej, a wznoszony budynek stopniowo pnie się w górę, tak nasze chodzenie z Chrystusem nigdy się nie kończy. Mamy mnóstwo sposobności do wzrastania. Jehowa udzieli nam wsparcia i błogosławieństwa, gdyż pragnie, byśmy bez końca chodzili z Nim i z Jego umiłowanym Synem.
Jak byś odpowiedział?
◻ Co obejmuje chodzenie w jedności z Chrystusem?
◻ Co to znaczy być ‛wkorzenionym w Chrystusie’?
◻ Jak możemy być ‛zbudowani w Chrystusie’?
◻ Dlaczego to takie ważne, aby być ‛ustalonym w wierze’?
◻ Jakie mamy powody, żeby być ‛przepełnieni dziękczynieniem’?
[Ilustracja na stronie 10]
Korzenie drzewa bywają niewidoczne, ale zaopatrują je w pokarm i zapewniają mocne oparcie