Jehowa — „Bóg, który daje pokój”
„Niech Bóg, który daje pokój, będzie z wami wszystkimi” (RZYM. 15:33).
1, 2. Jaką napiętą sytuację opisano w 32 i 33 rozdziale Księgi Rodzaju i jak się ona zakończyła?
RZECZ dzieje się niedaleko Penuelu, po wschodniej stronie Jordanu, w pobliżu doliny potoku Jabbok. Ezaw właśnie się dowiedział, że jego bliźniaczy brat, Jakub, wraca w rodzinne strony. Odkąd Ezaw sprzedał mu pierworodztwo, minęło już 20 lat. Mimo to Jakub obawia się, że brat wciąż żywi do niego urazę i nienawiść. Ezaw wyrusza mu na spotkanie z grupą 400 mężczyzn. Ponieważ Jakub przypuszcza, że ma on wrogie zamiary, posyła mu ze swej trzody jedno stado po drugim — w sumie ponad 550 zwierząt. Słudzy Jakuba prowadzący stada oznajmiają Ezawowi, że są to dary od jego brata.
2 W końcu bracia się spotykają. Jakub odważnie wychodzi Ezawowi naprzeciw i kłania się do ziemi — nie jeden raz, lecz siedmiokrotnie. Wcześniej, chcąc ułagodzić jego serce, zadbał o najważniejszą sprawę: pomodlił się do Jehowy o wybawienie. Czy Jehowa wysłuchał tej modlitwy? Ależ tak! W Biblii czytamy: „Ezaw pobiegł mu na spotkanie i zaczął go obejmować, i rzucił mu się na szyję, i go ucałował” (Rodz. 32:11-20; 33:1-4).
3. Czego uczymy się z historii Jakuba i Ezawa?
3 Z historii Jakuba i Ezawa uczymy się, że gdy w zborze chrześcijańskim powstają problemy zagrażające pokojowi, musimy podejmować szczere, praktyczne działania, aby zażegnać nieporozumienia. Jakub usilnie starał się zawrzeć pokój ze swym bratem — bynajmniej nie dlatego, że był mu winien przeprosiny z powodu jakiejś krzywdy. Przeciwnie, to Ezaw wzgardził pierworodztwem i sprzedał je Jakubowi za miskę soczewicy (Rodz. 25:31-34; Hebr. 12:16). Jednakże sposób postępowania Jakuba z Ezawem pokazuje, jak bardzo powinniśmy zabiegać o pokój z naszymi chrześcijańskimi braćmi. Pokazuje też, że prawdziwy Bóg błogosławi takim szczerym wysiłkom. Biblia zawiera jeszcze inne przykłady, które uczą nas krzewić pokój.
Najwspanialszy przykład dla nas
4. Co zrobił Bóg, aby wybawić ludzkość od grzechu i śmierci?
4 Najwspanialszym przykładem czynienia pokoju jest Jehowa — to przecież „Bóg, który daje pokój” (Rzym. 15:33). Zastanówmy się, jak wiele zrobił, abyśmy mogli nawiązać z Nim pokojowe stosunki. Ponieważ po Adamie i Ewie odziedziczyliśmy grzeszną naturę, zasługujemy na „zapłatę, którą płaci grzech” (Rzym. 6:23). Mimo to Jehowa w swej wielkiej miłości umożliwił nam wybawienie, posyłając z nieba ukochanego Syna, który się urodził jako doskonały człowiek. Syn chętnie podporządkował się woli Ojca. Zgodził się ponieść śmierć z ręki wrogów Bożych (Jana 10:17, 18). Potem został wskrzeszony przez Boga, a następnie przedstawił Mu wartość swej przelanej krwi — okupu uwalniającego skruszonych grzeszników od wiecznej śmierci (odczytaj Hebrajczyków 9:14, 24).
5, 6. Jak przelana krew Jezusa wpłynęła na stosunki Boga z grzeszną ludzkością?
5 Jak dostarczenie ofiary okupu wpłynęło na stosunki Boga z grzeszną ludzkością? W Księdze Izajasza 53:5 czytamy: „Spadła na niego kara mająca przynieść nam pokój i dzięki jego ranom zgotowano nam uzdrowienie”. Posłuszni ludzie, zamiast być uznawani za wrogów Boga, mogą utrzymywać z Nim pokojowe relacje. „Przez niego [Jezusa] dostępujemy uwolnienia na podstawie okupu dzięki jego krwi, owszem, przebaczenia naszych wykroczeń” (Efez. 1:7).
6 Chrystus jest kluczową postacią w realizacji zamierzenia Bożego. Dlatego Biblia oznajmia: „Bóg uznał za dobre, żeby w nim [w Chrystusie] zamieszkała cała pełnia”. Jehowa zamierzył, „żeby przez niego na nowo pojednać ze sobą wszystko inne (...) wprowadzając pokój przez [jego przelaną] krew”. W ten sposób Bóg otwiera drogę do nawiązania z Nim pokojowych stosunków „wszystkiemu innemu” — „temu, co w niebiosach”, oraz „temu, co na ziemi”. Jak rozumieć te wyrażenia? (Odczytaj Kolosan 1:19, 20).
7. Do kogo odnoszą się określenia „to, co w niebiosach” i „to, co na ziemi”?
7 Dzięki okupowi namaszczeni chrześcijanie, którzy ‛zostali uznani za prawych’ jako synowie Boga, ‛cieszą się pokojem z Bogiem’ (odczytaj Rzymian 5:1). Do nich odnosi się określenie „to, co w niebiosach”, ponieważ mają nadzieję żyć w niebie i „królować nad ziemią” oraz usługiwać w roli kapłanów Bożych (Obj. 5:10). Z kolei „tym, co na ziemi”, są okazujący skruchę ludzie, którzy właśnie na niej będą żyli wiecznie (Ps. 37:29).
8. Jak wpływa na ciebie rozmyślanie o tym, ile Jehowa zrobił, aby ludzie mogli nawiązać z Nim pokojowe stosunki?
8 Wyrażając szczerą wdzięczność wobec Jehowy, apostoł Paweł napisał do pomazańców mieszkających w Efezie: „Bóg, który jest bogaty w miłosierdzie, (...) ożywił nas wespół z Chrystusem, i to wtedy, gdy byliśmy martwi w wykroczeniach — zostaliście wybawieni dzięki niezasłużonej życzliwości” (Efez. 2:4, 5). Niezależnie od tego, czy spodziewamy się żyć w niebie, czy na ziemi, ze względu na miłosierdzie i niezasłużoną życzliwość Boga mamy wobec Niego wielki dług. Nasze serca przepełnia wdzięczność, gdy uświadamiamy sobie, jak wiele Jehowa zrobił, aby umożliwić ludziom nawiązanie z Nim pokojowych stosunków. Kiedy więc coś zagraża jedności zboru, rozmyślanie z docenianiem nad przykładem Boga powinno nas skłonić do zabiegania o pokój.
Bierzmy przykład z Abrahama i Izaaka
9, 10. Jak Abraham okazał się człowiekiem miłującym pokój, gdy doszło do kłótni między jego pasterzami a pasterzami Lota?
9 Biblia mówi o Abrahamie: „‚Uwierzył Jehowie i poczytano mu to za prawość’, i został nazwany ‚przyjacielem Jehowy’” (Jak. 2:23). Wiara tego patriarchy uwidoczniła się między innymi w umiłowaniu pokoju. Kiedy powiększyły się stada należące do niego i jego bratanka Lota, doszło do kłótni między ich pasterzami (Rodz. 12:5; 13:7). Oczywistym rozwiązaniem było rozdzielenie się i rozejście w różne strony. Jak w tej delikatnej sprawie postąpił Abraham? Zamiast odwołać się do swojego wieku i pozycji przed Bogiem i narzucić Lotowi własne zdanie, okazał się prawdziwym czynicielem pokoju.
10 Abraham rzekł do bratanka: „Proszę cię, niechaj nie trwa kłótnia między mną a tobą i między moimi pasterzami a twoimi pasterzami, bo my, mężczyźni, jesteśmy braćmi. Czyż cała ta ziemia nie stoi przed tobą otworem? Proszę cię, odłącz się ode mnie. Jeżeli pójdziesz w lewo, to ja pójdę w prawo; lecz jeśli pójdziesz w prawo, to ja pójdę w lewo”. Lot wybrał najżyźniejszy region, ale Abraham nie miał mu tego za złe (Rodz. 13:8-11). Kiedy później wrogowie uprowadzili Lota, bez wahania pośpieszył mu na ratunek (Rodz. 14:14-16).
11. Jak Abraham zabiegał o pokój z Filistynami?
11 Pomyślmy też, jak Abraham zabiegał o pokój z filistyńskimi sąsiadami w ziemi Kanaan. Filistyni „zagarnęli przemocą” studnię wykopaną w Beer-Szebie przez jego sług. Jak zachowa się człowiek, który w celu uratowania bratanka pokonał czterech królów? Zamiast odpowiedzieć przemocą i odzyskać studnię, Abraham postanowił przemilczeć sprawę. Po pewnym czasie filistyński król Abimelech przyszedł do niego zawrzeć przymierze pokoju. Abraham zgodził się przysiąc, że będzie dobrze obchodził się z królewskimi potomkami, i dopiero wtedy powiedział o utraconej studni. Abimelech, zaskoczony tą informacją, zwrócił zagarniętą własność. Później Abraham dalej spokojnie żył jako osiadły przybysz w tej ziemi (Rodz. 21:22-31, 34).
12, 13. (a) Jak Izaak naśladował swojego ojca? (b) W jaki sposób Jehowa pobłogosławił Izaakowi za to, że zabiegał on o pokój?
12 Syn Abrahama Izaak naśladował pokojowe usposobienie ojca. Było to widoczne w postępowaniu Izaaka z Filistynami. Z powodu klęski głodu przeniósł się on wraz z domownikami na północ od Beer-Lachaj-Roj, dotkniętego suszą regionu Negebu, do żyźniejszej ziemi filistyńskiej w okolicach Geraru. Jehowa pobłogosławił Izaakowi obfitymi zbiorami i licznymi stadami. Wówczas Filistyni zaczęli mu zazdrościć. Nie chcieli, aby Izaakowi wiodło się tak dobrze jak jego ojcu, więc pozatykali studnie wykopane tam przez sług Abrahama. W końcu filistyński król poprosił Izaaka: „Wyprowadź się z naszego sąsiedztwa”. Pokojowo usposobiony Izaak zgodził się tak uczynić (Rodz. 24:62; 26:1, 12-17).
13 Gdy przeniósł obóz dalej, jego pasterze wykopali studnię. Wówczas filistyńscy pasterze oświadczyli, że woda należy do nich. Izaak, podobnie jak jego ojciec, Abraham, nie chciał się wykłócać o studnię, dlatego polecił sługom wykopać następną. Również do niej Filistyni rościli sobie prawo. Aby zachować pokój, Izaak ze swym dużym obozem przeprowadził się w kolejne miejsce. Tam wykopał jeszcze jedną studnię, którą nazwał Rechobot. Z czasem przeniósł się w okolice Beer-Szeby, gdzie ziemia była bardziej urodzajna. Jehowa mu sprzyjał i powiedział: „Nie lękaj się, gdyż jestem z tobą i będę ci błogosławił, i pomnożę twoje potomstwo ze względu na Abrahama, mojego sługę” (Rodz. 26:17-25).
14. Jak Izaak okazał się prawdziwym czynicielem pokoju, gdy przybył do niego filistyński władca?
14 Izaak z pewnością byłby w stanie walczyć o dostęp do studni wykopanych przez jego sług. Skąd taki wniosek? Po jakimś czasie przyszedł do niego, do Beer-Szeby, filistyński król wraz z urzędnikami, by zawrzeć przymierze pokoju. Przybysze powiedzieli Izaakowi: „Wyraźnie zobaczyliśmy, że Jehowa jest z tobą”. Do tej pory dla zachowania pokoju Izaak wolał się kilkakrotnie przeprowadzić, niż walczyć. Tym razem także okazał się prawdziwym czynicielem pokoju. Sprawozdanie biblijne donosi: „Wyprawił im ucztę, a oni jedli i pili. Następnego poranka wstali wcześnie i złożyli sobie nawzajem przysięgi. Potem Izaak ich odprawił (...) w pokoju” (Rodz. 26:26-31).
Bierzmy przykład z umiłowanego syna Jakuba
15. Dlaczego bracia Józefa nie potrafili z nim rozmawiać pokojowo?
15 Jakub, syn Izaaka, wyrósł na „męża nienagannego” (Rodz. 25:27). Jak czytaliśmy na początku, pragnął zawrzeć pokój ze swym bratem Ezawem. Niewątpliwie odniósł korzyść z pójścia w ślady Izaaka. A co można powiedzieć o synach Jakuba? Miał on ich dwunastu, lecz jednego miłował szczególnie. Był to Józef — chłopiec posłuszny, okazujący szacunek ojcu i troszczący się o jego sprawy (Rodz. 37:2, 14). Ale starsi bracia pałali taką zazdrością, że nie potrafili z nim rozmawiać pokojowo. Posunęli się do okrucieństwa — sprzedali go w niewolę, a ojcu skłamali, że Józefa pożarł dziki zwierz (Rodz. 37:4, 28, 31-33).
16, 17. Jak Józef w kontaktach z braćmi pokazał, że miłuje pokój?
16 Józef cieszył się jednak przychylnością Jehowy. Z czasem został zarządcą Egiptu, pod względem władzy drugim po faraonie. Gdy z powodu klęski głodu do Egiptu przybyli bracia Józefa, nie poznali go w urzędowej szacie (Rodz. 42:5-7). Jakże łatwo mógłby wtedy odpłacić im za krzywdę wyrządzoną jemu oraz ojcu! Ale zamiast szukać zemsty, zabiegał o pokój. Gdy upewnił się, że bracia szczerze żałują swych niegodziwych uczynków, dał się im poznać i rzekł: „Nie martwcie się i nie złośćcie się na siebie, że mnie tu sprzedaliście; gdyż Bóg posłał mnie przed wami, by zachowywać przy życiu”. Następnie „zaczął całować wszystkich swych braci i płakać im na szyi” (Rodz. 45:1, 5, 15).
17 Po śmierci Jakuba bracia Józefa sądzili, że zechce on wywrzeć na nich pomstę. Gdy wyrazili swoje obawy, „zalał się łzami” i powiedział: „Nie lękajcie się”. Następnie dodał: „Ja sam będę zaopatrywał w żywność was i wasze dzieciątka”. Józef miłował pokój, dlatego „ich pocieszał i mówił do nich uspokajająco” (Rodz. 50:15-21).
„Napisano dla naszego pouczenia”
18, 19. (a) Jaki pożytek odniosłeś z analizy postępowania osób, które zabiegały o pokój? (b) Co rozważymy w następnym artykule?
18 Apostoł Paweł oznajmił: „Wszystko, co niegdyś napisano, napisano dla naszego pouczenia, abyśmy przez naszą wytrwałość i przez pociechę z Pism mieli nadzieję” (Rzym. 15:4). Jaki pożytek odnieśliśmy z analizy najwspanialszego przykładu Jehowy, a także historii Abrahama, Izaaka, Jakuba i Józefa?
19 Rozmyślanie z docenianiem nad wszystkim, co Jehowa przedsięwziął, aby umożliwić naprawienie stosunków między Nim a grzeszną ludzkością, niewątpliwie zachęca nas do zabiegania o pokój z bliźnimi. Przykłady Abrahama, Izaaka, Jakuba i Józefa ukazują, że rodzice mogą wywierać na dzieci dobry wpływ. Ponadto nauczyliśmy się, że Jehowa błogosławi wysiłkom ludzi krzewiących pokój. Nic dziwnego, że Paweł nazwał Go „Bogiem, który daje pokój”! (Odczytaj Rzymian 15:33; 16:20). W następnym artykule rozważymy, dlaczego Paweł tak podkreślał potrzebę zachowywania pokoju oraz jak my osobiście możemy do niego dążyć.
Czego się nauczyłeś?
• W jaki sposób Jakub zabiegał o pokój, gdy miał się spotkać z Ezawem?
• Jak wpływa na ciebie świadomość tego, co Jehowa uczynił, aby ludzie mogli nawiązać z Nim pokojowe stosunki?
• Czego się nauczyłeś z przykładów Abrahama, Izaaka, Jakuba i Józefa?
[Ilustracje na stronie 23]
Jaki najważniejszy krok uczynił Jakub, aby zawrzeć pokój z Ezawem?