Czy kroczysz drogą cnoty?

„Jakakolwiek jest cnota i jakakolwiek jest rzecz chwalebna — to stale rozważajcie” (FILIPIAN 4:8).

 1. Czym jest występek i dlaczego wielbienie Jehowy nie jest nim skalane?

WYSTĘPEK to czyn karygodny, naruszający normy moralne. Świat, w którym żyjemy, jest pełen występku (Efezjan 2:1-3). Jednakże Jehowa Bóg nie pozwoli, by Jego czyste wielbienie zostało skalane. Za pośrednictwem chrześcijańskich publikacji, na zebraniach oraz na zgromadzeniach obwodowych i okręgowych otrzymujemy aktualne przestrogi przed nieprawym postępowaniem. Mądre rady biblijne pomagają nam ‛lgnąć do tego, co dobre’ w oczach Boga (Rzymian 12:9). Toteż Świadkowie Jehowy jako organizacja usilnie starają się być czyści i postępować cnotliwie. Ale co można powiedzieć o każdym z nas z osobna? Czy faktycznie kroczysz drogą cnoty?

 2. Co to jest cnota i dlaczego cnotliwe postępowanie wymaga wysiłku?

² Cnota to doskonałość pod względem moralnym, dobroć, prawość czynów i myśli. Przymiot ten nie ma nic wspólnego z biernością, lecz wiąże się z pozytywnym działaniem. Oznacza nie tylko unikanie grzechu, ale też dążenie do tego, co dobre (1 Tymoteusza 6:11). Apostoł Piotr zachęcał współchrześcijan: „Uzupełnijcie waszą wiarę cnotą”. W jaki sposób? „Dokładając (...) [ze względu na drogocenne obietnice Boże] wszelkich gorliwych starań” (2 Piotra 1:5). Nasza grzeszna natura sprawia, że cnotliwe postępowanie naprawdę wymaga usilnych starań. Niemniej tak właśnie czynili w przeszłości bogobojni ludzie, i to nawet w obliczu ogromnych przeszkód.

Kroczył drogą cnoty

 3. Jakich niegodziwych czynów dopuszczał się król Achaz?

³ Pismo Święte wspomina o wielu osobach, które kroczyły drogą cnoty. Przypomnijmy chociażby Ezechiasza. Jego ojciec, król judzki Achaz, najwyraźniej czcił Molocha. „W chwili objęcia władzy Achaz miał dwadzieścia lat, a szesnaście lat rządził w Jerozolimie. Nie czynił on tego, co jest słuszne w oczach Boga jego, Jahwe, tak jak jego praojciec, Dawid — lecz kroczył drogą królów izraelskich. A nawet syna swego przeprowadził przez ogień — na modłę ohydnych grzechów pogan, których Jahwe wypędził przed Izraelitami. Składał ofiary krwawe i kadzielne na wyżynach i pagórkach, i pod każdym drzewem zielonym” (2 Królewska 16:2-4, BT). Zdaniem niektórych ‛przeprowadzanie przez ogień’ oznaczało pewien obrzęd oczyszczania, a nie składanie ofiar z ludzi. Jednakże w książce Molech​—A God of Human Sacrifice in the Old Testament (Moloch — Bóg ludzkich ofiar w świetle Starego Testamentu) John Day napisał: „Źródła klasyczne i punickie [kartagińskie], jak również dowody archeologiczne poświadczają, iż w świecie kananejskim składano w ofierze ludzi (...) toteż nie ma podstaw, by starotestamentowe wzmianki [o takich ofiarach] podawać w wątpliwość”. Ponadto w Księdze 2 Kronik 28:3 (NW) wyraźnie powiedziano, że Achaz „palił swoich synów w ogniu” (porównaj 5 Mojżeszową 12:31; Psalm 106:37, 38). Cóż za niegodziwość!

 4. Jak w występnym otoczeniu postępował Ezechiasz?

⁴ Jak Ezechiasz radził sobie w tak nikczemnym otoczeniu? Ciekawych informacji dostarcza Psalm 119, gdyż zdaniem niektórych ułożył go Ezechiasz, i to wtedy, kiedy jeszcze był księciem (Psalm 119:46, 99, 100). Na taką okoliczność mogą wskazywać słowa: „Nawet książęta zasiedli; zmówili się przeciwko mnie. A sługa twój zajmuje się twymi przepisami. Dusza moja nie mogła zasnąć ze smutku” (Psalm 119:23, 28, NW). Wyznawcy religii fałszywej otaczający Ezechiasza na dworze królewskim być może tak z niego szydzili, że spędzało mu to sen z powiek. Niemniej kroczył drogą cnoty, z czasem został królem i „czynił (...) to, co słuszne w oczach Jehowy (...) Pokładał ufność w Jehowie, Bogu Izraela” (2 Królów 18:1-5, NW).

Nie porzucili drogi cnoty

 5. W obliczu jakich prób stanął Daniel i jego trzej towarzysze?

⁵ Wzorem cnoty byli też Daniel i jego trzej hebrajscy towarzysze: Ananiasz, Miszael i Azariasz. Uprowadzono ich z kraju rodzinnego do niewoli w Babilonie, gdzie otrzymali babilońskie imiona: Baltazar, Szadrach, Meszach i Abed-Nego. Zaproponowano im „przysmaki królewskie”, między innymi pokarmy zabronione przez Prawo Boże. Ponadto przez trzy lata wdrażano ich w „pismo i język Chaldejczyków”. Szkolenie to nie ograniczało się jedynie do nauki nowego języka, gdyż określenie „Chaldejczycy” najprawdopodobniej odnosiło się w tym wypadku do klasy ludzi wykształconych. Tak więc ci młodzi Hebrajczycy byli wystawieni na wpływ wypaczonych nauk babilońskich (Daniela 1:1-7, NW).

 6. Dlaczego można powiedzieć, że Daniel kroczył drogą cnoty?

⁶ Mimo ogromnej presji otoczenia Daniel i jego trzej towarzysze obrali drogę cnoty, a nie występku. W Księdze Daniela 1:21 powiedziano: „Daniel (...) pozostał aż do pierwszego roku króla Cyrusa” (NW). Tak więc Daniel „pozostał” odznaczającym się cnotą sługą Jehowy — i to przez z górą 80 lat, w ciągu których powstało i upadło kilku potężnych królów. Dochował wierności Bogu mimo intryg i spisków skorumpowanych urzędników oraz zepsucia moralnego cechującego religię babilońską. Nie przestał kroczyć drogą cnoty.

 7. Czego można się nauczyć z postępowania Daniela i jego trzech towarzyszy?

⁷ Od bogobojnego Daniela i jego towarzyszy możemy się wiele nauczyć. Podążali drogą cnoty i nie dali się wchłonąć kulturze babilońskiej. Chociaż otrzymali babilońskie imiona, nigdy nie przestali się utożsamiać ze sługami Jehowy. Ba, po upływie jakichś 70 lat król babiloński zwrócił się do Daniela, używając jego hebrajskiego imienia (Daniela 5:13). W ciągu swego długiego życia Daniel odmawiał pójścia na kompromis nawet w małych sprawach. Będąc młodzieńcem, „postanowił w swym sercu, że nie skala się przysmakami króla” (Daniela 1:8, NW). Zajęcie takiej bezkompromisowej postawy niewątpliwie dodało Danielowi i jego trzem towarzyszom sił do przetrwania późniejszych prób, podczas których stanęli oko w oko ze śmiercią (Daniela, rozdziały 3 i 6).

Kroczenie drogą cnoty w dobie obecnej

 8. Jak młodzi chrześcijanie mogą się przeciwstawiać próbom wchłonięcia ich przez szatański świat?

⁸ Podobnie jak Daniel i jego trzej towarzysze, tak i dzisiejsi słudzy Jehowy nie chcą się upodabniać do nikczemnego świata podległego Szatanowi (1 Jana 5:19). Jeżeli jesteś młodym chrześcijaninem, to niewykluczone, że rówieśnicy usilnie cię nakłaniają do przyswojenia sobie ich rażących gustów w zakresie ubioru, fryzury oraz muzyki. Zamiast jednak hołdować kaprysom mody, bądź stanowczy i nie daj „się kształtować na wzór tego systemu rzeczy” (Rzymian 12:2). ‛Wyrzeknij się bezbożności i światowych pragnień oraz żyj w trzeźwości umysłu i prawości, i zbożnym oddaniu’ (Tytusa 2:11, 12). Najważniejsze jest uznanie Jehowy, a nie rówieśników (Przypowieści 12:2).

 9. Z jakimi naciskami chrześcijanie mogą się spotkać w świecie interesów i jak powinni postępować?

⁹ Również na dorosłych chrześcijan wywierana jest presja i oni także muszą odznaczać się cnotą. Chrześcijan prowadzących interesy może brać pokusa dokonania nieuczciwych operacji finansowych albo zlekceważenia przepisów państwowych bądź podatkowych. Bez względu jednak na poczynania konkurentów lub współpracowników „we wszystkim pragniemy postępować uczciwie” (Hebrajczyków 13:18). Pismo Święte wymaga od nas uczciwości i rzetelności w kontaktach z pracodawcami, pracownikami, klientami i władzami świeckimi (5 Mojżeszowa 25:13-16; Mateusza 5:37; Rzymian 13:1; 1 Tymoteusza 5:18; Tytusa 2:9, 10). Starajmy się też prowadzić swe interesy w sposób uporządkowany. Sporządzanie dokładnych zapisków oraz zawieranie umów na piśmie nieraz pozwala uniknąć nieporozumień.

Miej się na baczności!

10. Dlaczego trzeba ‛mieć się na baczności’ w kwestii doboru muzyki?

¹⁰ Psalm 119:9 kieruje uwagę na kolejny aspekt odznaczania się cnotą w oczach Bożych. Psalmista śpiewał: „Jak młodzieniec oczyści swą ścieżkę? Mając się na baczności stosownie do twego słowa” (NW). Bardzo skuteczną bronią Szatana jest między innymi muzyka, która potrafi przemawiać do uczuć. Niestety, niektórzy chrześcijanie nie mają się na baczności pod tym względem i słuchają takich rażących jej odmian, jak rap i heavy metal. Jedni twierdzą, że taka muzyka im nie szkodzi albo że nie zwracają uwagi na słowa. Inni mówią, iż po prostu lubią mocne uderzenie lub głośne brzmienie gitar. Niemniej dla chrześcijan powinno być ważne nie to, czy coś jest przyjemne, ale czy jest „miłe Panu” (Efezjan 5:10). Utwory heavymetalowe i rapowe na ogół propagują takie występki, jak wulgarna mowa, rozpusta, a nawet satanizm — na co z całą pewnością nie ma miejsca wśród ludu Bożego (Efezjan 5:3).a Każdy z nas — młody czy stary — postąpi mądrze, jeśli zastanowi się nad pytaniem: Czy muzyka, której słucham, świadczy o kroczeniu drogą cnoty czy występku?

11. Jak chrześcijanin może mieć się na baczności w odniesieniu do programów telewizyjnych oraz filmów przedstawianych w kinach i na wideokasetach?

¹¹ Także wiele programów telewizyjnych oraz filmów wyświetlanych w kinach czy dostępnych na kasetach wideo propaguje występek. Zdaniem pewnego znanego psychiatry w większości dzisiejszych filmów dominuje ‛hedonizm, seks, przemoc, chciwość i samolubstwo’. Chcąc więc mieć się na baczności, trzeba być wybrednym w doborze tego, co się ogląda. Psalmista modlił się: „Odwróć oczy moje, niech nie patrzą na marność” (Psalm 119:37). Zasadę tę zastosował młody chrześcijanin imieniem Joseph. Kiedy w pewnym filmie pojawiły się sceny erotyczne i akty przemocy, wyszedł z kina. Czy poczuł się zakłopotany, że to zrobił? „Bynajmniej” — wyjaśnił. „Przede wszystkim myślałem o Jehowie i o tym, by Mu się podobać”.

Rola studium i rozmyślania

12. Dlaczego do podążania drogą cnoty potrzebne jest studium osobiste i rozmyślanie?

¹² Nie wystarczy unikać złych rzeczy. W zakres podążania drogą cnoty wchodzi też studiowanie i rozmyślanie o dobrych rzeczach opisanych w Słowie Bożym, aby zawarte w nim prawe zasady móc stosować w życiu. „O, jakże miłuję zakon twój” — wykrzyknął psalmista. „Przez cały dzień rozmyślam o nim” (Psalm 119:97). Czy w swym tygodniowym rozkładzie zajęć uwzględniasz osobiste studium Biblii oraz chrześcijańskich publikacji? To prawda, iż nie zawsze łatwo jest wygospodarować czas na wnikliwe rozważanie Słowa Bożego i rozmyślanie połączone z modlitwą. Często jednak można go wykupić, rezygnując z innych zajęć (Efezjan 5:15, 16). Całkiem możliwe, że dobrą porą na modlitwę, studium i rozmyślanie byłyby dla ciebie wczesne godziny ranne (porównaj Psalm 119:147).

13, 14. (a) Dlaczego rozmyślanie ma nieocenioną wartość? (b) Rozmyślanie nad jakimi wersetami pomoże nam brzydzić się niemoralnością?

¹³ Rozmyślanie ma nieocenioną wartość, gdyż pozwala utrwalić zdobytą wiedzę. Co ważniejsze, pomaga postępować zgodnie ze zbożnymi miernikami. Oto przykład: Uświadomienie sobie, że Bóg zakazuje rozpusty, to jedna sprawa, ale ‛żywienie wstrętu do tego, co niegodziwe, i lgnięcie do tego, co dobre’ to już całkiem coś innego (Rzymian 12:9). Odczucia, jakie budzi w Jehowie niemoralność, możemy podzielać dzięki rozmyślaniu nad kluczowymi wypowiedziami biblijnymi, na przykład nad zachętą z Listu do Kolosan 3:5: „Zadajcie śmierć członkom waszego ciała, które są na ziemi, jeśli chodzi o rozpustę, nieczystość, żądzę seksualną, szkodliwe pragnienie oraz zachłanność, która jest bałwochwalstwem”. Postaw sobie pytania: Jakiego rodzaju żądzę seksualną muszę uśmiercić? Jakich rzeczy mogących rozbudzić nieczyste pragnienia powinienem unikać? Czy nie musiałbym dokonać jakichś zmian w sposobie odnoszenia się do osób płci odmiennej? (Porównaj 1 Tymoteusza 5:1, 2).

¹⁴ Paweł zachęca chrześcijan, by się powstrzymywali od rozpusty i przejawiali panowanie nad sobą, tak aby „nikt nie posuwał się do szkodzenia i nie wkraczał w prawa swego brata” (1 Tesaloniczan 4:3-7). Zadawaj sobie pytania: Dlaczego dopuszczenie się rozpusty jest szkodliwe? Jaką krzywdę bym wyrządził sobie lub komuś innemu, popełniając taki grzech? Jak by się to na mnie odbiło pod względem duchowym, emocjonalnym i fizycznym? Co się stało z członkami zboru, którzy naruszyli prawo Boże i nie okazali skruchy? Jak wygląda ich sytuacja? Jeżeli weźmiemy sobie do serca wypowiedzi biblijne na temat takiego postępowania, jeszcze mocniej znienawidzimy to, co jest złe w oczach Bożych (2 Mojżeszowa 20:14; 1 Koryntian 5:11-13; 6:9, 10; Galatów 5:19-21; Objawienie 21:8). Paweł oświadczył, że rozpustnik „lekceważy nie człowieka, lecz Boga” (1 Tesaloniczan 4:8). Któryż prawdziwy chrześcijanin chciałby zlekceważyć swego niebiańskiego Ojca?

Cnota a towarzystwo

15. Jaką rolę w podążaniu drogą cnoty odgrywa dobór towarzystwa?

¹⁵ Innym czynnikiem pomagającym odznaczać się cnotą jest dobre towarzystwo. Psalmista śpiewał: „Jestem przyjacielem wszystkich, którzy się ciebie [Jehowy] boją i przestrzegają ustaw twoich” (Psalm 119:63). Potrzebujemy budującego towarzystwa, które nam zapewniają zebrania chrześcijańskie (Hebrajczyków 10:24, 25). Gdybyśmy się odosabniali, moglibyśmy zacząć myśleć wyłącznie o sobie i łatwo mógłby nami owładnąć występek (Przypowieści 18:1). Natomiast przebywanie w serdecznym chrześcijańskim gronie może nas umocnić w postanowieniu, by odznaczać się cnotą. Rzecz jasna musimy też wystrzegać się złego towarzystwa. Jesteśmy życzliwi wobec sąsiadów, współpracowników czy kolegów szkolnych. Ale jeśli naprawdę mamy postępować mądrze, nie będziemy utrzymywać zbyt bliskich stosunków z tymi, którzy nie podążają drogą chrześcijańskiej cnoty (porównaj Kolosan 4:5).

16. Jak stosowanie się do słów z Listu 1 do Koryntian 15:33 pomaga dziś kroczyć drogą cnoty?

¹⁶ Paweł napisał: „Złe towarzystwo psuje pożyteczne zwyczaje”. W ten sposób ostrzegł wierzących, iż przebywanie w towarzystwie rzekomych chrześcijan odrzucających biblijną naukę o zmartwychwstaniu mogliby przypłacić utratą wiary. Zasada kryjąca się za tą przestrogą Pawła odnosi się do naszych kontaktów zarówno z osobami spoza zboru, jak i z jego członkami (1 Koryntian 15:12, 33). Oczywiście nie chcemy unikać duchowych braci i sióstr tylko dlatego, że nie podzielają naszego poglądu w jakiejś czysto osobistej sprawie (Mateusza 7:4, 5; Rzymian 14:1-12). Niemniej jeśli członek zboru dopuszcza się niezbyt szlachetnych postępków, jest rozgoryczony lub przejawia ducha narzekania, należy zachować ostrożność (2 Tymoteusza 2:20-22). Warto utrzymywać zażyłe stosunki z tymi, z którymi możemy ‛wymieniać zachęty’ (Rzymian 1:11, 12). Pomoże nam to kroczyć drogą cnoty i pozostawać na „ścieżce życia” (Psalm 16:11, BT).

Stale podążaj drogą cnoty

17. Jakie nieszczęście opisane w 25 rozdziale Księgi 4 Mojżeszowej dosięgło Izraelitów i jaką lekcję stanowi to dla nas?

¹⁷ Tysiące Izraelitów tuż przed objęciem w posiadanie Ziemi Obiecanej obrało drogę występku i ściągnęło na siebie nieszczęście (4 Mojżeszowa, rozdział 25). Obecnie lud Jehowy stoi u progu nowego, sprawiedliwego świata. Zaszczytem znalezienia się w nim zostaną obdarzeni ci, którzy stale odrzucają występki popełniane w tym świecie. Jako ludzie niedoskonali, mamy złe skłonności, ale Bóg może nam pomóc poddać się prawemu kierownictwu Jego świętego ducha (Galatów 5:16; 1 Tesaloniczan 4:3, 4). Weźmy sobie zatem do serca zachętę Jozuego skierowaną do Izraela: „Bójcie się Jehowy i służcie mu w nienaganności i w prawdzie” (Jozuego 24:14, NW). Pełna czci bojaźń przed wywołaniem niezadowolenia Jehowy pomoże nam kroczyć drogą cnoty.

18. Na co powinni być zdecydowani wszyscy chrześcijanie w związku z występkiem i cnotą?

¹⁸ Jeżeli szczerze pragniesz podobać się Bogu, bądź zdecydowany usłuchać zachęty Pawła: „Cokolwiek jest prawdziwe, cokolwiek zasługuje na poważne zainteresowanie, cokolwiek jest prawe, cokolwiek jest nieskalanie czyste, cokolwiek jest miłe, o czym tylko mówi się dobrze, jakakolwiek jest cnota i jakakolwiek jest rzecz chwalebna — to stale rozważajcie”. Co osiągniesz dzięki takiemu postępowaniu? Paweł dodał: ‛Wprowadzajcie to w czyn, a Bóg pokoju będzie z wami’ (Filipian 4:8, 9). Tak więc z pomocą Jehowy zdołasz odrzucić występek i kroczyć drogą cnoty.

[Przypis]

Pytania do powtórki

◻ Co jest potrzebne, by kroczyć drogą cnoty?

◻ W jakich sytuacjach Ezechiasz oraz Daniel i trzej Hebrajczycy postępowali cnotliwie?

◻ Jak wzorem Daniela możemy dać odpór machinacjom Szatana?

◻ Dlaczego chrześcijanie muszą mieć się na baczności w kwestii rozrywki?

◻ Jaką rolę w kroczeniu drogą cnoty odgrywają: studium, rozmyślanie i towarzystwo?

[Ilustracja na stronie 15]

Młody Ezechiasz kroczył drogą cnoty, chociaż żył w otoczeniu czcicieli Molocha

[Ilustracje na stronie 17]

Chrześcijanie muszą mieć się na baczności w kwestii rozrywki