Lojalnie służmy Jehowie
„Z lojalnym [Jehowo] postąpisz lojalnie” (2 SAMUELA 22:26, NW).
1. Jak Jehowa odnosi się do tych, którzy są wobec Niego lojalni?
SŁUDZY Jehowy nie są w stanie odwdzięczyć Mu się za wszystko, co dla nich czyni (Psalm 116:12). Jakże wspaniałe są Jego dary duchowe i materialne oraz tkliwe miłosierdzie! Dawid, król starożytnego Izraela, wiedział, że Bóg postępuje lojalnie z tymi, którzy są lojalni wobec Niego. Wyraził to w swojej pieśni ułożonej ‛w dniu, w którym Jahwe wybawił go z rąk wszystkich jego wrogów i z rąk [króla] Saula’ (2 Samuela 22:1, Biblia poznańska).
2. Jakie sprawy porusza pieśń Dawida zapisana w 22 rozdziale Księgi 2 Samuela?
2 Na początku swego utworu (mającego odpowiednik w Psalmie 18) Dawid wysławia Jehowę jako „wybawiciela”, który wysłuchał jego modlitwy (2 Samuela 22:2-7). Z niebiańskiej świątyni Bóg poczynił kroki, by uwolnić swego lojalnego sługę od potężnych wrogów (wersety 8-19). W ten sposób Dawid dostąpił nagrody za prawe postępowanie i za trzymanie się dróg Jehowy (wersety 20-27). Następnie wylicza czyny dokonane dzięki sile udzielonej mu przez Boga (wersety 28-43). Na koniec wspomina o wyswobodzeniu od rodzimych krytyków oraz od cudzoziemskich nieprzyjaciół i dziękuje Jehowie jako Temu, ‛który wielkie wybawienie zgotował królowi swojemu, łaskę wyświadcza swojemu pomazańcowi’ (wersety 44-51). Jehowa potrafi wyzwolić również nas, jeśli będziemy postępowali w sposób prawy i ufali, że doda nam sił.
Co to znaczy być lojalnym
3. Co to znaczy być lojalnym, biblijnie rzecz ujmując?
3 Pieśń Dawida o wybawieniu zawiera takie oto pokrzepiające zapewnienie: „Z lojalnym [Jehowo] postąpisz lojalnie” (2 Samuela 22:26, NW). Występujący tu hebrajski przymiotnik cha·sidʹ odnosi się do „kogoś lojalnego” lub „okazującego serdeczną życzliwość” (Psalm 18:25, NW, przypis [18:26, Bw]). Rzeczownik cheʹsed zawiera myśl o życzliwości, która odznacza się serdecznym przywiązaniem do kogoś, zmierzając do osiągnięcia celu związanego z daną osobą. Jehowa przejawia ten rodzaj życzliwości wobec swych sług, a oni czynią to w stosunku do Niego. Ta sprawiedliwa, święta lojalność jest oddawana wyrażeniem „serdeczna życzliwość” lub „lojalna miłość” (Rodzaju [1 Mojżeszowa] 20:13, NW; 21:23, NW). W Pismach Greckich słowo „lojalność” kryje w sobie pojęcie świętości i czci, mieszczące się w rzeczowniku ho·si·oʹtes oraz przymiotniku hoʹsi·os. W zakres takiej lojalności wchodzi wierność i oddanie, a także poświęcenie i pilne wywiązywanie się ze wszystkich powinności wobec Boga. Lojalna postawa w stosunku do Jehowy oznacza przylgnięcie do Niego połączone z oddaniem tak silnym, że działa jak mocne spoiwo.
4. W jaki sposób Jehowa okazuje lojalność?
4 Jehowa okazuje lojalność w różnoraki sposób. Na przykład powodowany lojalną miłością do swego ludu oraz lojalnością wobec sprawiedliwości i prawości wszczyna postępowanie sądowe przeciw niegodziwcom (Objawienie 15:3, 4; 16:5). Lojalność względem przymierza zawartego z Abrahamem pobudziła Go do okazywania wielkoduszności Izraelitom (2 Królewska 13:23). Osoby zachowujące lojalność wobec Boga mogą liczyć na Jego pomoc do końca swego lojalnego życia oraz mieć pewność, że będzie o nich pamiętał (Psalm 37:27, 28; 97:10). Jezusowi, jako głównemu „lojalnemu” wobec Boga, dodawała sił świadomość, iż jego dusza nie pozostanie w Szeolu (Psalm 16:10, NW; Dzieje 2:25, 27).
5. Czego Jehowa wymaga od swych sług z uwagi na to, że sam jest lojalny, i nad jakim pytaniem warto się zastanowić?
5 Ponieważ Jehowa Bóg jest lojalny, więc od swych sług także wymaga lojalności (Efezjan 4:24). Przymiotem tym muszą się na przykład odznaczać mężczyźni ubiegający się o zamianowanie na starszych zboru (Tytusa 1:8, NW). Co powinno pobudzać lud Jehowy do pełnienia lojalnej służby dla Niego?
Wdzięczność za to, czego się dowiedzieliśmy
6. Jak powinniśmy się zapatrywać na poznane prawdy biblijne i o czym mamy w związku z tym pamiętać?
6 Do lojalnego służenia Jehowie winna nas skłaniać wdzięczność za to, czego się dowiedzieliśmy z Pisma Świętego. Apostoł Paweł usilnie zachęcał Tymoteusza: „Trwaj w tym, czegoś się nauczył i czego pewny jesteś, wiedząc, od kogoś się tego nauczył. I ponieważ od dzieciństwa znasz Pisma święte, które cię mogą obdarzyć mądrością ku zbawieniu przez wiarę w Jezusa Chrystusa” (2 Tymoteusza 3:14, 15). Pamiętaj, że taką wiedzę udostępnia Bóg za pośrednictwem „niewolnika wiernego i rozumnego” (Mateusza 24:45-47, NW).
7. Jak starsi powinni się odnosić do pokarmu duchowego, którego Bóg dostarcza za pośrednictwem wiernego niewolnika?
7 Pożywny pokarm duchowy, którego Bóg dostarcza przez wiernego niewolnika, powinni cenić zwłaszcza zamianowani starsi. Wiele lat temu u kilku z nich zabrakło takiego doceniania. Jak ktoś zauważył, „krytycznie odnosili się do artykułów Strażnicy, nie chcąc jej uznać za (...) Boski kanał prawdy, zawsze usiłowali narzucić innym swój sposób myślenia”. Jednakże lojalni starsi nigdy nie będą próbowali wpływać na drugich, aby odrzucili coś z pokarmu duchowego, w który zaopatruje nas Bóg za pośrednictwem wiernego niewolnika.
8. Co zrobić, gdy nie do końca rozumiemy jakąś kwestię biblijną przedstawianą przez niewolnika wiernego i rozumnego?
8 Wszyscy Świadkowie oddani Bogu muszą być lojalni wobec Jehowy i Jego organizacji. Nigdy nie powinniśmy nawet brać pod uwagę myśli o odwróceniu się od cudownego światła pochodzącego od Boga i zejściu na drogę odstępstwa, która teraz prowadzi do śmierci duchowej, a skończy się zagładą (Jeremiasza 17:13). Ale co zrobić, gdy trudno nam uznać lub w pełni zrozumieć jakąś kwestię biblijną przedstawioną przez wiernego niewolnika? Przyznajmy wówczas z pokorą, gdzie poznaliśmy prawdę, i prośmy w modlitwach o mądrość, byśmy umieli stawić czoło tej próbie, dopóki nie dobiegnie końca z chwilą opublikowania wyjaśnień w danej sprawie (Jakuba 1:5-8).
Docenianie chrześcijańskiej społeczności braci
9. Jak w 1 Jana 1:3-6 wskazano, że chrześcijanie muszą przejawiać ducha wspólnoty?
9 Dalszym bodźcem do lojalnego służenia Jehowie jest głębokie docenianie ducha wspólnoty, panującego w naszej chrześcijańskiej społeczności braterskiej. Istotnie, bez tego ducha nie da się zadzierzgnąć silnej więzi duchowej z Bogiem i Chrystusem. Apostoł Jan powiedział do namaszczonych chrześcijan: „Co widzieliśmy i słyszeliśmy, to i wam zwiastujemy, abyście i wy społeczność z nami mieli. A społeczność nasza jest społecznością z Ojcem i z Synem jego, Jezusem Chrystusem. (...) Jeśli mówimy, że z nim społeczność mamy, a chodzimy w ciemności, kłamiemy i nie trzymamy się prawdy” (1 Jana 1:3-6). Zasada ta odnosi się do wszystkich chrześcijan, bez względu na to, czy mają nadzieję niebiańską, czy ziemską.
10. Jak Paweł traktował Ewodię i Syntychę, mimo iż najwyraźniej trudno im było rozwiązać jakieś osobiste nieporozumienie?
10 Pielęgnowanie ducha wspólnoty wymaga jednak wysiłku. Na przykład chrześcijankom Ewodii i Syntysze najwidoczniej trudno było zażegnać jakieś osobiste nieporozumienie. Dlatego Paweł je upomniał, „aby były jednomyślne w Panu”. Następnie dodał: „Proszę także i ciebie, wierny mój towarzyszu, zajmij się nimi, wszak one dla ewangelii razem ze mną walczyły wespół z Klemensem i z innymi współpracownikami moimi, których imiona są w księdze żywota” (Filipian 4:2, 3). Te bogobojne kobiety walczyły „dla ewangelii” razem z Pawłem i innymi osobami, toteż był on pewien, że znalazły się wśród tych, „których imiona są w księdze żywota”.
11. O czym należy pamiętać, jeśli lojalny chrześcijanin ma jakiś problem natury duchowej?
11 Chrześcijanie nie noszą żadnych insygniów ukazujących, czym mieli zaszczyt się zajmować w organizacji Jehowy oraz jak lojalnie Mu służą. Gdyby jednak któryś z nich borykał się z jakimś problemem natury duchowej, to zlekceważenie lat spędzonych przez niego w lojalnej służbie dla Jehowy świadczyłoby o rażącym braku życzliwości. Wspomnianym „wiernym towarzyszem” był prawdopodobnie lojalny brat, który chętnie śpieszył z pomocą drugim. Czy jako starszy jesteś „wiernym towarzyszem”, gotowym pomagać innym w sposób nacechowany współczuciem? Oby każdy z nas za przykładem Boga brał pod uwagę dobro wyświadczone przez współwyznawców i życzliwie pomagał im dźwigać ich brzemiona (Galacjan 6:2; Hebrajczyków 6:10).
Nie ma innej drogi
12. Jakie stanowisko zajął Piotr, gdy wypowiedzi Jezusa sprawiły, że ‛wielu zawróciło’?
12 Do lojalnego służenia Jehowie w szeregach Jego organizacji pobudzi nas pamiętanie o tym, że nie ma innej drogi do osiągnięcia życia wiecznego. Kiedy po pewnej wypowiedzi Jezusa ‛wielu uczniów zawróciło’, zapytał on apostołów: „Czy i wy chcecie odejść?” Wtedy Piotr odrzekł: „Panie! Do kogo pójdziemy? Ty masz słowa żywota wiecznego. A myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Chrystusem, Synem Boga żywego” (Jana 6:66-69).
13, 14. (a) Dlaczego w I wieku n.e. judaizm nie cieszył się łaską Bożą? (b) Co o widzialnej organizacji Bożej powiedział pewien długoletni Świadek Jehowy?
13 „Słów żywota wiecznego” nie zawierał w I wieku n.e. judaizm. Jego zasadniczym grzechem było odrzucenie Jezusa jako Mesjasza. Ponadto w żadnej ze swych odmian nie opierał się wyłącznie na Pismach Hebrajskich. Saduceusze zaprzeczali istnieniu aniołów i nie wierzyli w zmartwychwstanie. W kwestiach tych co prawda nie zgadzali się z nimi faryzeusze, ale ci z kolei występnie unieważniali Słowo Boże swymi niebiblijnymi tradycjami (Mateusza 15:1-11; Dzieje 23:6-9). Zniewoliły one Żydów i utrudniły wielu ludziom przyjęcie Jezusa Chrystusa (Kolosan 2:8). Wskutek gorliwości dla ‛ojczystych tradycji’ Saul (Paweł) w niewiedzy zaciekle prześladował naśladowców Chrystusa (Galacjan 1:13, 14, 23, Bp).
14 Judaizm stracił uznanie Boże, ale Jehowa pobłogosławił organizację złożoną z naśladowców Jego Syna — ‛lud gorliwy w dobrych uczynkach’ (Tytusa 2:14). Organizacja ta dalej istnieje, a pewien Świadek służący przez długie lata Jehowie powiedział o niej: „Jedno było dla mnie najważniejsze: trzymanie się ściśle widzialnej organizacji Jehowy. Wczesne moje doświadczenia nauczyły mnie, jak nierozsądnie jest polegać na ludzkim rozumowaniu. Skoro raz sobie to postanowiłem, byłem zdecydowany pozostać przy wiernej organizacji. Jak inaczej można zyskać uznanie i błogosławieństwo Jehowy?” Nie ma innej drogi do zjednania sobie przychylności Bożej i dostąpienia życia wiecznego.
15. Dlaczego należy współpracować z widzialną organizacją Jehowy oraz z tymi, którzy dźwigają w niej odpowiedzialność?
15 Nasze serca powinny nas skłaniać do współdziałania z organizacją Jehowy, ponieważ wiemy, że tylko ona jest kierowana Jego duchem i jedynie ona oznajmia Jego imię i zamierzenie. Rzecz jasna, osoby dźwigające w niej odpowiedzialność są niedoskonałe (Rzymian 5:12). Jednakże gdy Aaron i Miriam zaczęli krytykować Mojżesza i zapomnieli, że to nie im, ale jemu Bóg powierzył odpowiedzialne zadanie, ‛zapłonął przeciwko nim gniew Pana’ (4 Mojżeszowa 12:7-9). Obecnie lojalni chrześcijanie czynią zadość wymaganiu Jehowy i współpracują z ‛tymi, którzy pośród nich przewodzą’ (Hebrajczyków 13:7, 17, NW). O naszej lojalności świadczy też regularna obecność na zebraniach chrześcijańskich oraz dawanie komentarzy ‛pobudzających drugich do miłości i dobrych uczynków’ (Hebrajczyków 10:24, 25).
Budowanie drugich
16. Jakie pragnienie powinno nas też pobudzać do lojalnego służenia Jehowie?
16 Do lojalnego służenia Jehowie powinno nas także skłaniać pragnienie budowania drugich. Paweł napisał: „Wiedza (...) nadyma pychą, miłość natomiast buduje” (1 Koryntian 8:1, Bp). Ponieważ pewien rodzaj wiedzy wbija ludzi w pychę, więc Pawłowi musiało chodzić o to, że analogicznie miłość buduje tych, którzy ją przejawiają. Profesorowie Weiss i English nadmienili w swej książce: „Człowiek zdolny do kochania jest też zazwyczaj kochany. Umiejętność okazywania dobrej woli i względów w każdej dziedzinie życia (...) wywiera wyraźnie budujący wpływ zarówno na osobę przejawiającą takie uczucia, jak i na ich odbiorcę, a tym samym sprawia zadowolenie obojgu”. Okazując miłość, budujemy siebie i drugich, o czym świadczą słowa Jezusa: „Więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu” (Dzieje 20:35, BT).
17. Jak miłość buduje i od czego nas uchroni?
17 W 1 Koryntian 8:1 Paweł użył greckiego słowa a·gaʹpe, oznaczającego miłość opartą na zasadach. Miłość ta buduje, ponieważ jest wielkoduszna i życzliwa, wszystko znosi i przetrzymuje oraz nigdy nie zawodzi. Ruguje szkodliwe uczucia, na przykład dumę i zazdrość (1 Koryntian 13:4-8). Taka miłość powstrzyma nas od uskarżania się na braci, którzy podobnie jak my są niedoskonali. Dzięki niej nie będziemy przypominać „bezbożnych”, którzy w I wieku n.e. „wkradli się” między prawdziwych chrześcijan. Ludzie ci ‛lekceważyli zwierzchność oraz ubliżali chwalebnym’, najwidoczniej oczerniając takie osoby, jak namaszczeni duchem nadzorcy chrześcijańscy, którym przyznano pewną miarę chwały (Judy 3, 4, 8, NW). Pobudzani lojalnością wobec Jehowy, nigdy nie ulegajmy pokusie dopuszczenia się czegoś podobnego.
Dawaj odpór Diabłu!
18. Co Szatan chciałby zrobić z ludem Jehowy, ale dlaczego mu się to nie uda?
18 W postanowieniu lojalnego służenia Jehowie powinna nas umacniać świadomość, że Szatan chce zburzyć jedność, która nas wyróżnia jako lud Boży. Szatan chętnie by usunął z drogi cały lud Boży, toteż jego ziemscy sługusi niekiedy pozbawiają życia wyznawców religii prawdziwej. Jednakże Bóg nie pozwoli Szatanowi zgładzić ich wszystkich. Jezus umarł, aby „unicestwić tego, który ma środki do zadawania śmierci, to jest Diabła” (Hebrajczyków 2:14, NW). Sferę władzy Szatana ograniczono zwłaszcza od chwili, gdy wyrzucono go z nieba po objęciu przez Chrystusa królowania w roku 1914. A w czasie wyznaczonym przez Jehowę Szatan wraz ze swą organizacją zostanie unicestwiony przez Jezusa.
19. (a) Jakiej przestrogi przed wysiłkami Szatana udzielono wiele lat temu w niniejszym czasopiśmie? (b) Na co powinniśmy zważać w stosunkach ze współwyznawcami, żeby uniknąć sideł Szatana?
19 Na łamach niniejszego czasopisma udzielono kiedyś przestrogi: „Gdyby Szatan, diabeł, zdołał wywołać zamęt wśród sług Bożych, popchnąć ich do waśni oraz walk między sobą lub do okazywania i rozwijania samolubnego usposobienia, które zniweczyłoby miłość braterską, to tym samym udałoby mu się ich pochłonąć” (Strażnica z 1 maja 1921 roku [wydanie angielskie], strona 134). Nie pozwólmy, aby Diabeł zburzył naszą jedność, na przykład przez skłonienie nas do obmawiania lub zwalczania drugich (3 Mojżeszowa 19:16). Oby Szatan nigdy nie zdołał nas podstępnie pobudzić do tego, żebyśmy sami krzywdzili lojalnych sług Jehowy bądź utrudniali im życie (porównaj 2 Koryntian 2:10, 11). Przeciwnie, zastosujmy się do słów Piotra: „Bądźcie trzeźwi, czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, chodzi wokoło jak lew ryczący, szukając kogo by pochłonąć. Przeciwstawcie mu się, mocni w wierze” (1 Piotra 5:8, 9). Dzięki zdecydowanemu przeciwstawianiu się Szatanowi uda się nam zachować naszą błogosławioną jedność, właściwą ludowi Jehowy (Psalm 133:1-3).
Modlitwa i żarliwe poleganie na Bogu
20, 21. Jaki związek z lojalną służbą dla Jehowy ma modlitwa oraz żarliwe poleganie na Nim?
20 Pomocą w kontynuowaniu lojalnej służby dla Jehowy jest także modlitwa i żarliwe poleganie na Bogu. Kiedy widzimy, że odpowiada na nasze modlitwy, jeszcze bardziej się do Niego przybliżamy. Do żarliwego polegania na Jehowie Bogu gorąco zachęcał Paweł, gdy napisał: „Chcę (...), aby się mężczyźni modlili na każdym miejscu, wznosząc czyste ręce, bez gniewu i bez swarów” (1 Tymoteusza 2:8). Jakże ważne jest na przykład, żeby starsi żarliwie polegali na Bogu, pamiętając o modlitwie! Kiedy spotykają się w celu omówienia spraw zborowych, taki przejaw lojalności wobec Jehowy pomoże zapobiec przeciąganiu dyskusji w nieskończoność oraz ewentualnym wybuchom gniewu.
21 Żarliwe poleganie na Jehowie Bogu, połączone z modlitwą, pomaga nam należycie się wywiązywać z przywilejów w służbie dla Niego. Pewien mężczyzna, który przez dziesiątki lat lojalnie służył Jehowie, oznajmił: „Jeżeli chętnie podejmujemy się wszelkich zadań przydzielanych nam w ogólnoświatowej organizacji Bożej i niewzruszenie trwamy na posterunku, to nasze usilne starania zjednują nam Bożą przychylność. Nawet gdyby otrzymane zadanie wydawało się podrzędne, często się okazuje, iż bez sumiennego wywiązania się z niego nie dałoby się zrealizować innych ważnych prac. A zatem jeśli jesteśmy pokorni oraz bezpośrednio zainteresowani przysparzaniem chwały imieniu Jehowy, a nie swojemu własnemu, wówczas możemy mieć pewność, że zawsze będziemy ‛niezachwiani, niewzruszeni, bardzo zajęci dziełem Jehowy’” (1 Koryntian 15:58, NW).
22. Jak obfitość błogosławieństw Jehowy powinna wpływać na naszą lojalność?
22 Niezależnie od tego, czym się zajmujemy w służbie dla Jehowy, jest oczywiste, iż nie potrafimy Mu się odwdzięczyć za to, co dla nas czyni. Jakże bezpiecznie się czujemy w organizacji Bożej, w której otaczają nas Jego przyjaciele! (Jakuba 2:23). Dzięki błogosławieństwu Jehowy cieszymy się jednością wypływającą z miłości braterskiej, tak głębokiej, że nawet Szatan nie jest w stanie jej wykorzenić. Lgnijmy zatem do naszego lojalnego Ojca niebiańskiego i współpracujmy ze sobą jako Jego słudzy. Już teraz i po wieczne czasy lojalnie służmy Jehowie.
Jak byś odpowiedział?
◻ Co to znaczy być lojalnym?
◻ Jakie czynniki powinny pobudzać nas do lojalnego służenia Jehowie?
◻ Dlaczego musimy dawać odpór Diabłu?
◻ Jak modlitwa może nam pomagać w lojalnym służeniu Jehowie?
[Ilustracja na stronie 23]
Lojalni słudzy Jehowy nie pozwalają, aby przyrównany do lwa Przeciwnik, Diabeł, rozbił ich jedność