Żona okazująca miłość i szacunek
„Żona powinna mieć głęboki szacunek dla męża” (EFEZJAN 5:33).
1. Jakie pytania się nasuwają w związku z aktualną sytuacją w małżeństwach?
W DZISIEJSZYCH czasach, w dobie niezależności i „wyzwolenia”, tradycyjny pogląd na małżeństwo zachwiał się w posadach. Miliony rodzin muszą się obywać bez jednego z rodziców. Powszechnym zwyczajem stało się pożycie bez ślubu i bez dobrodziejstw płynących z zalegalizowania wspólnego związku. Czy jednak kobieta i matka czuje się wtedy bezpieczniej? Czy dzieci mają zapewnione stabilne warunki? Czy taka degradacja wartości wpłynęła korzystnie na wzajemny szacunek w gronie rodzinnym? Co w przeciwieństwie do tego zaleca Słowo Boże?
2. Dlaczego Adamowi nie było dobrze, gdy był sam?
2 Kiedy Bóg oznajmił, że zamierza stworzyć kobietę, rzekł: „Nie jest dobrze człowiekowi pozostawać samemu”. Wypowiedź ta z pewnością trafnie wyrażała uczucia Adama, który miał już możność obserwować rodziny zwierząt wychowujące młode. Wprawdzie był doskonały i przebywał w rajskich warunkach, ale brakowało mu towarzystwa osoby z tego samego rodzaju. Został obdarzony inteligencją i zdolnością mowy, ale nie miał nikogo, z kim mógłby się tym dzielić. Niebawem jednak jego sytuacja miała ulec zmianie, gdyż Bóg zapowiedział: „Uczynię mu pomocnicę jako jego uzupełnienie” (Rodzaju 2:18-20).
3. (a) Dzięki czemu Ewa należała do tego samego „rodzaju” co Adam? (b) Co to znaczy, że mężczyzna ma ‛przylgnąć’ do żony?
3 Jehowa ukształtował Ewę z żebra Adama. Należała więc ona do tego samego „rodzaju”. Nie była stworzeniem niższego rzędu, lecz ‛kością z jego kości i ciałem z jego ciała’. Toteż w natchnionym sprawozdaniu czytamy: „Dlatego mężczyzna zostawi ojca i matkę, a przylgnie do żony, i staną się jednym ciałem” (Rodzaju 2:23, 24). Wyraz hebrajski przetłumaczony na ‛przylgnąć’ znaczy dosłownie: „zespolić się, przywrzeć, zwłaszcza mocno, jak przez przyklejenie” (Gesenius, Hebrew and Chaldee Lexicon to the Old Testament Scriptures). Rzeczywiście przedstawia to oboje małżonków jako nieodłącznych współtowarzyszy. Zdaniem innego uczonego „chodzi tu o coś więcej niż zespolenie płciowe męża i żony, mianowicie o całokształt łączących ich stosunków”. Zatem małżeństwo to nie chwilowa zachcianka, lecz trwały związek. A gdy obie strony wzajemnie się szanują i cenią, to mimo przejściowych napięć będzie je łączyć nierozerwalna więź (Mateusza 19:3-9).
4. Jak to rozumieć, że kobieta miała być pomocnicą i uzupełnieniem mężczyzny?
4 Bóg orzekł, że kobieta ma być pomocnicą i uzupełnieniem mężczyzny. Ponieważ stworzył ich oboje na swój obraz, miał prawo oczekiwać, że w obcowaniu ze sobą będą odzwierciedlać Jego przymioty — sprawiedliwość, miłość, mądrość i moc. Z tego też względu Ewa nie miała współzawodniczyć z mężem, tylko go ‛uzupełniać’. Rodzina nie miała przypominać statku, na którym rywalizuje ze sobą dwóch kapitanów, zwierzchnikiem bowiem był Adam (1 Koryntian 11:3; Efezjan 5:22-24; 1 Tymoteusza 2:12, 13).
5. Jak traktowało kobiety wielu mężczyzn i czy spotyka się to z uznaniem Bożym?
5 Tymczasem pierwsza para zbuntowała się i zgrzeszyła przeciw miłościwemu zwierzchnictwu Bożemu. Zmusiło to zarówno ją, jak i wszystkie późniejsze małżeństwa do kształtowania życia rodzinnego w całkiem innych warunkach. Wiedząc o tym, jakie będą następstwa oddziaływania grzechu na ludzkość, Jehowa powiedział do Ewy: „Twe gorące pragnienie będzie się kierować ku mężowi, a on będzie nad tobą panował” (Rodzaju 3:16). Przez całe stulecia wielu mężczyzn despotycznie rządziło kobietami. Wszelkimi sposobami poniżano je wszędzie i upokarzano i dzieje się tak do dziś. Jednakże poprzedni artykuł wykazał, że tam, gdzie stosuje się zasady biblijne, nie ma miejsca na męski despotyzm. Uwydatnia to zarazem, jak ważne jest okazywanie głębokiego szacunku.
Głęboki szacunek prawdziwym wyzwaniem
6, 7. (a) Jak można pozyskać dla prawdy niewierzących mężów? (b) Jak żona mogłaby nie dopisywać w okazywaniu niewierzącemu mężowi „głębokiego szacunku”?
6 Apostoł Piotr szczegółowo omówił, jaki przykład dał nam swym postępowaniem Chrystus, po czym wyjaśnił, że pozostawił on dla nas ‛wzór, abyśmy szli dokładnie jego śladami’. Następnie Piotr napisał: „Podobnie i wy, żony, bądźcie podporządkowane swoim mężom, aby — jeśli którzy nie są posłuszni słowu — zostali pozyskani bez słowa przez postępowanie żon, stawszy się naocznymi świadkami waszego moralnie czystego prowadzenia się, połączonego z głębokim szacunkiem” (1 Piotra 2:21 do 3:2). Jak chrześcijanki mogą okazywać taki „głęboki szacunek”?
7 Wiele naszych duchowych sióstr ma niewierzących mężów, którzy czasem są przeciwni. Czy w takiej sytuacji rada Piotra staje się nieważna lub bezużyteczna? Nie, żona powinna się podporządkować i okazywać szacunek nawet wtedy, gdy jej partner ‛nie jest posłuszny słowu’. Czy chrześcijanka przestrzega tej zasady, jeśli go obmawia na Sali Królestwa, opowiadając z detalami coraz to innej siostrze, jak w różnych okolicznościach źle ją traktował? Jak by oceniono jej zachowanie, gdyby tak mówiła o kimś ze zboru? Byłoby to plotkarstwo, a może nawet rzucanie oszczerstw. Zatem żona nie okazuje głębokiego szacunku, gdy przedstawia niewierzącego męża w złym świetle (1 Tymoteusza 3:11; 5:13). Z drugiej strony trzeba przyznać, że niektóre chrześcijanki borykają się z poważnymi trudnościami. Jakie rozwiązanie podsuwa im Biblia? Mogą prosić o pomoc i radę starszych zboru (Hebrajczyków 13:17).
8. Co może sobie myśleć przeciwny mąż?
8 Jak starsi mogliby się taktownie zająć przeciwnym mężem? Przede wszystkim niech spróbują spojrzeć na całą sprawę z jego punktu widzenia. Wroga postawa, jaką uzewnętrznia słowem lub czynem, może wynikać z trzystopniowej reakcji łańcuchowej, w której niewiedza przeradza się w obawę, a ta prowadzi do gwałtownego wybuchu. Dlaczego tak się dzieje? Niekiedy mąż wie o Świadkach Jehowy tylko tyle, ile usłyszał od kierujących się uprzedzeniem kolegów z pracy. Zanim żona zaczęła studiować Biblię, mogła być całkowicie pochłonięta nim i dziećmi. I choćby teraz lepiej się wywiązywała z obowiązków domowych, mąż rozumuje mniej więcej tak: „Trzy razy w tygodniu zostawia mnie samego i idzie na zebrania. Nie wiem, co się tam dzieje, ale w tej ich sali jest paru przystojnych mężczyzn i...” Tym sposobem z niewiedzy rodzi się zazdrość i obawa, a potem następuje reakcja obronna. Jak starsi mogą pomóc, gdy się zorientują, że właśnie to jest przyczyną trudności? (Przysłów 14:30; 27:4).
9. Jak można się taktownie zająć niewierzącym mężem i z jakim skutkiem?
9 Byłoby dobrze, gdyby któryś z nich zapoznał się z mężem na gruncie prywatnym (1 Koryntian 9:19-23). Człowiek ten może być na przykład elektrykiem, stolarzem lub malarzem. Może zechciałby usłużyć swymi umiejętnościami przy wykonaniu czegoś w Sali Królestwa. Dzięki temu obejrzałby ją od wewnątrz, nie czując się zobowiązanym do obecności na zebraniu. Jeżeli pozna braci bliżej, to niewykluczone, że zacznie się przychylniej odnosić do żony i do prawdy. Duch współpracy i miłość widoczne w zborze mogą nawet sprawić, że zdecyduje się odprowadzać ją na zebrania. A ponieważ jedno pociąga za sobą drugie, może się też zdarzyć, że pewnego razu wejdzie do środka, by trochę posłuchać. Całkiem prawdopodobne, że wkrótce potem poprosi o studium biblijne. Wszystko to jest do osiągnięcia i nieraz już się udało. Okazywanie taktu i miłości oraz „głęboki szacunek” ze strony żony przyczyniły się do tego, że tysiące niewierzących kiedyś mężów jest teraz naszymi braćmi (Efezjan 5:33).
Troska o dom
10, 11. Jakie rozmaite zalety zaradnej żony opisał król Lemuel? (Omów kolejno).
10 Matka króla Lemuela udzieliła mu cennych wskazówek co do zalet, jakie powinna wykazywać wzorowa małżonka (Przysłów 31:1). Warto uważnie przeczytać w Księdze Przysłów 31:10-31, jak przedstawiła ciężko pracującą żonę i matkę. Wyraźnie widać, że miała doświadczenie w stosowaniu sprawiedliwych zasad Bożych i okazywaniu głębokiego szacunku.
11 Lemuel pisze, że „żona zaradna” jest rzetelna, lojalna i godna zaufania (wersety 10-12). Trudzi się, by nakarmić męża i dzieci oraz należycie o nich zadbać (wersety 13-19, 21, 24). Życzliwie i miłosiernie wspiera tych, którzy naprawdę są w potrzebie (werset 20). Nienagannym postępowaniem i okazywaniem szacunku umacnia dobre imię swego małżonka (werset 23). Nie jest bezmyślną plotkarką ani nikogo złośliwie nie krytykuje. Przeciwnie, jej słowa działają kojąco i budują (werset 26). Nie leni się, toteż w domu ma czysto i porządnie (werset 27). (Prawdę powiedziawszy, dom Świadków Jehowy powinien należeć do najschludniejszych w okolicy). Mąż z dziećmi są jej wdzięczni i chwalą ją. Cenią ją także osoby postronne (wersety 28, 29, 31). Jej uroda nie polega na powabnym wyglądzie, lecz jest to piękno niewiasty bogobojnej, której osobowość promieniuje oddaniem dla Boga (werset 30).
Cichy i łagodny duch
12. Co ma „wielką wartość w oczach Bożych” i jak to uwydatniono w pewnym hiszpańskim przysłowiu?
12 Ostatnią z tych spraw poruszył później Piotr, kiedy radził chrześcijankom nie zwracać nadmiernej uwagi na powierzchowność. Zachęcał, aby ich ozdobą był „ukryty człowiek serca w niezniszczalnym stroju cichego i łagodnego ducha, co ma wielką wartość w oczach Bożych” (1 Piotra 3:3, 4). Zwróć uwagę, że ‛cichy i łagodny duch ma wielką wartość w oczach Bożych’. Zatem chrześcijańska żona i matka, która go przejawia, nie tylko podoba się mężowi, ale — co ważniejsze — zaskarbia sobie uznanie u Boga, tak jak wierne niewiasty w czasach starożytnych. Do tego wewnętrznego piękna nawiązuje hiszpańskie przysłowie: „Piękna kobieta cieszy oczy, dobra kobieta cieszy serce. Pierwsza jest klejnotem, druga skarbem”.
13. Dzięki czemu żona może się okazać pokrzepieniem dla dzieci?
13 Chrześcijańska żona może być pokrzepieniem dla wszystkich domowników (por. Mateusza 11:28-30). Dzieci, widząc jej szacunek dla męża, będą się odnosiły z szacunkiem do rodziców i osób spoza rodziny. W rezultacie będą grzeczne i uprzejme. Jak to miło, gdy pomagają w domu z własnej inicjatywy i nie trzeba ich do tego zaganiać! Ich bezinteresowność przyczynia się do rodzinnego szczęścia, a sowitą nagrodą jest pochwała w postaci uśmiechu matki.
14. Jaka trudność może powstać w związku ze stosowaniem karności?
14 A jak postąpić, gdy zachodzi potrzeba skarcenia? Dzieci, podobnie jak rodzice, popełniają błędy. Czasem są nieposłuszne. Jak zareaguje na to chrześcijanka, gdy męża nie ma w domu? Czy uszanuje ich godność? Czy nie będzie próbowała wymóc posłuszeństwa krzykiem lub głośnym prawieniem morałów? A czy dziecko nauczy się czegoś z podniesionego głosu? Czy nie lepiej skutkuje łagodna perswazja? (Efezjan 4:31, 32).
15. Co w sprawie posłuszeństwa dzieci stwierdzili naukowcy?
15 Na temat okazywania przez dziecko posłuszeństwa czytamy w czasopiśmie Psychology Today: „Jak wynika z najnowszych badań, im głośniej mu się czegoś zakazuje, tym większe prawdopodobieństwo, że wykręci się na pięcie i zrobi dokładnie na odwrót”. Z drugiej strony uczeni stwierdzili, że gdy rodzice odzywają się łagodnie, dzieci są skłonne słuchać bez większych oporów. Bardzo ważne jest oczywiście, by je przekonywać, zamiast denerwować ustawicznym rozkazywaniem (Efezjan 6:4; 1 Piotra 4:8).
Szacunek we współżyciu cielesnym
16. Jak żona może mieć wzgląd na potrzeby emocjonalne męża i jaki pożytek to przyniesie?
16 Jak mąż ma okazywać względy żonie z uwagi na jej słabszą naturę, tak też żona powinna się liczyć z emocjonalnymi i seksualnymi potrzebami męża. Biblia zaleca, by oboje cieszyli się sobą i wzajemnie się uszczęśliwiali. W związku z tym każde musi być wyczulone na potrzeby i nastroje partnera. Obustronne znajdowanie w sobie zadowolenia uchroni ich oczy przed błądzeniem, które mogłoby doprowadzić do zbłądzenia ciała (Przysłów 5:15-20).
17. Jak mąż i żona powinni się zapatrywać na spełnianie powinności małżeńskich?
17 Gdy małżonkowie wzajemnie się szanują, z pewnością żadne nie będzie wykorzystywać potrzeb seksualnych drugiego jako broni przeciw niemu. Mają spełniać wobec siebie należną powinność, a ewentualne wstrzymanie się na pewien czas od współżycia może nastąpić tylko za obopólną zgodą (1 Koryntian 7:1-5). Powiedzmy, że mąż chwilowo przebywa poza domem, bo pomaga przy budowie miejscowego biura oddziału Towarzystwa Strażnica lub przy realizacji innych przedsięwzięć teokratycznych. Powinien wtedy mieć pewność, że żona naprawdę szczerze zgodziła się na jego wyjazd. Taka rozłąka może też przynieść błogosławieństwa pod względem duchowym, gdy po powrocie głowa rodziny podzieli się budującymi doświadczeniami.
Doniosła rola sióstr
18. Dlaczego na żonie starszego spoczywa większa odpowiedzialność?
18 Na chrześcijance, której mąż jest starszym, spoczywa większa odpowiedzialność. Przede wszystkim on sam musi spełniać wyższe wymagania. Odpowiada przed Jehową za duchowy stan zboru (Hebrajczyków 13:17). Ale jej przykład jako żony starszego — i być może już niemłodej niewiasty — też ma doniosłe znaczenie (por. 1 Tymoteusza 5:9, 10; Tytusa 2:3-5). A jakże pięknym wzorem jest większość tych sióstr pod względem wspierania mężów! Często się zdarza, że mąż musi załatwiać poza domem różne sprawy zborowe. Choć u żony może to wzbudzać ciekawość, będąc bogobojna umie ją powściągnąć i nie jest wścibska (1 Piotra 4:15).
19. Czego może wymagać od starszego ‛przewodzenie domownikom’?
19 Niekiedy starszy musi udzielić żonie rad, gdy przejawia ona niebudujące nastawienie lub nie daje dobrego przykładu innym siostrom. ‛Należyte przewodzenie domownikom’ wymaga zwracania uwagi nie tylko na dzieci, lecz również na nią. Stosowanie tej zasady biblijnej może wystawiać na próbę pokorę niektórych żon (1 Tymoteusza 3:4, 5, 11; Hebrajczyków 12:11).
20. Podaj budujące przykłady zamężnych i niezamężnych sióstr ze starożytności i z czasów nowożytnych. (Zobacz „Życiorysy” w skorowidzach przedmiotowych do Strażnicy).
20 Nad nacechowaną szacunkiem rolą żon w zborze mogą się też zastanowić siostry w stanie wolnym. Jest tyle pięknych przykładów wiernych i dzielnych niewiast zarówno z czasów biblijnych, jak też w dzisiejszych zborach! Dorkas, prawdopodobnie niezamężna, zaskarbiła sobie bardzo pochlebną opinię „dobrymi uczynkami” (Dzieje Apostolskie 9:36-42). Pryska i Feba też gorliwie występowały w obronie prawdy (Rzymian 16:1-4). Tak samo obecnie wiele naszych sióstr, zamężnych lub samotnych, jest wzorowymi misjonarkami, pionierkami czy głosicielkami. Utrzymują przy tym czystość i ład w swoich domach i należycie dbają o swe rodziny. A ze względu na swą liczebność i warunki często wykonują większą część dzieła głoszenia (Psalm 68:11 [68:12, Bw]).
21. Dlaczego wierne siostry są zachętą dla swych chrześcijańskich braci?
21 Wierne chrześcijanki odgrywają doniosłą, budującą rolę. Ich gorliwość i przykładne postępowanie jest zachętą dla braci i całego zboru. Naprawdę stanowią uzupełnienie i są pomocnicami (por. Rodzaju 2:18). Zasługują na szczerą miłość i głęboki szacunek! A dla chrześcijańskich par małżeńskich nadzwyczaj stosowna jest rada apostoła Pawła: „Niech też każdy z was tak miłuje żonę, jak siebie samego; z drugiej strony żona powinna mieć głęboki szacunek dla męża” (Efezjan 5:33).
Czy sobie przypominasz:
□ Jakie role Bóg wyznaczył na początku doskonałemu mężczyźnie i doskonałej kobiecie?
□ Jak można pozyskać niewierzącego męża, by poznał prawdę?
□ Jakie cenne zalety wykazuje zaradna żona?
□ Jak zamężna chrześcijanka przejawia „cichego i łagodnego ducha”?
□ Jaką równowagę małżonkowie muszą utrzymywać we współżyciu cielesnym?
[Ilustracja na stronie 16]
Rodzina nie może przypominać statku, na którym rywalizuje ze sobą dwóch kapitanów
[Ilustracja na stronie 18]
Niewierzący mąż może być zazdrosny, a nawet żywić obawy, gdy żona chodzi na zebrania lub bierze udział w innych gałęziach działalności chrześcijańskiej. Jak mu pomóc?