Czy jesteś wykwalifikowany do usługiwania?

„Nasze odpowiednie wykwalifikowanie pochodzi od Boga” (2 KORYNTIAN 3:5).

 1. Dla jakich osób nie ma miejsca w zborze chrześcijańskim?

JEHOWA BÓG i Jezus Chrystus stale pracują. Jezus powiedział: „Ojciec mój działa aż do tej chwili i Ja działam” (Jana 5:17, BT). Bóg nie darzy uznaniem uchylających się od pracy, nie ma też upodobania w tych, którzy zabiegają o odpowiedzialne stanowiska tylko po to, żeby zdobyć władzę nad drugimi. W zborze chrześcijańskim nie ma miejsca dla leniwych ani dla osób z wybujałą ambicją (Mateusza 20:25-27; 2 Tesaloniczan 3:10).

 2. Dlaczego pilnie potrzeba mężczyzn mogących wziąć na siebie obowiązki zborowe?

² Świadkowie Jehowy są „bardzo zajęci dziełem Pańskim”, zwłaszcza teraz, gdy tyle ludzi zdąża ku „górze” czystego wielbienia (1 Koryntian 15:58; Izajasza 2:2-4). Pilnie potrzeba wykwalifikowanych duchowo mężczyzn, którzy podejmowaliby się obowiązków zborowych. Chrześcijanie tacy nie kierują się próżną ambicją i nie wywyższają siebie, lecz Jehowę (Przysłów 8:13). Wiedzą, że to Bóg uzdalnia do usługiwania w zborze, tak jak ‛udziela odpowiednich kwalifikacji sługom nowego przymierza’ (2 Koryntian 3:4-6).

 3. Głównie na czym polegają obowiązki nadzorców i sług pomocniczych?

³ W naszych czasach — jak za dni pierwszych chrześcijan — mężczyźni mający pełnić obowiązki starszych lub sług pomocniczych mianowani są duchem świętym za pośrednictwem organizacji Jehowy (Dzieje Apostolskie 20:28; Filipian 1:1; Tytusa 1:5). Starsi pasą trzodę Bożą pod względem duchowym, doglądają jej i zapewniają ochronę. Wspierają ich słudzy pomocniczy, których rola nie polega na bezpośrednim sprawowaniu duchowego nadzoru (1 Piotra 5:2; por. Dzieje Apostolskie 6:1-6). Tacy zamianowani bracia pragną usługiwać współwyznawcom, wzorując się na Synu Bożym, który przyszedł służyć (Marka 10:45). Jeżeli jesteś chrześcijaninem, czy masz takie nastawienie?

Wspólne wymagania

 4. Gdzie przede wszystkim wyszczególniono wymagania stawiane mężczyznom, którym można powierzyć odpowiedzialność za zbór?

⁴ Wymagania stawiane mężczyznom, na których spoczywa odpowiedzialność za zbór, apostoł Paweł wyłożył głównie w Liście 1 do Tymoteusza 3:1-10, 12, 13 oraz do Tytusa 1:5-9. Część z nich dotyczy zarówno starszych, jak i sług pomocniczych. Kiedy je rozpatrujemy, nie powinniśmy ich oceniać według mierników świeckich. Musimy pamiętać, że odnoszą się do warunków panujących w I wieku i dotyczą ludu Jehowy. Nie trzeba doskonałości, żeby im sprostać, bo wtedy nikt by się nie nadawał do usługiwania (1 Jana 1:8). Ale jeśli jesteś ochrzczony, to niezależnie od tego, czy pełnisz jakieś obowiązki w zborze, mógłbyś przeanalizować swoje kwalifikacje.

 5. Co znaczy określenie: „nieposzlakowany”?

⁵ Nieposzlakowany; mający dobre świadectwo od ludzi postronnych; bez zarzutu (1 Tymoteusza 3:2, 7, 8, 10; Tytusa 1:6, 7). W czasie zamianowania i potem starsi i słudzy pomocniczy muszą być nieposzlakowani, to znaczy wolni od zarzutów; nie mogą zasługiwać na upomnienie z racji uzasadnionych oskarżeń o niewłaściwe postępowanie lub nauczanie. Nie są brane pod uwagę zarzuty bezpodstawne, podnoszone przez „fałszywych braci” lub inne osoby. Zarzut podważający przydatność do usługiwania w zborze nie może być gołosłowny, lecz musi być zasadny w świetle mierników biblijnych (2 Koryntian 11:26; 1 Tymoteusza 5:19). Zamianowany chrześcijanin „powinien też mieć dobre świadectwo od ludzi postronnych, aby nie popadł w pohańbienie i sidło Diabła”. Jeżeli ktoś w przeszłości dopuścił się poważnego grzechu, może zostać zalecony dopiero wtedy, gdy nienagannym trybem życia zmaże swą winę i wyrobi sobie dobrą opinię.

 6. Co to znaczy, że chrześcijanin ma być mężem jednej żony?

⁶ Mąż jednej żony (1 Tymoteusza 3:2, 12; Tytusa 1:6). Nie oznacza to, jakoby starszymi lub sługami pomocniczymi mogli być wyłącznie mężczyźni żonaci. Jeżeli jednak któryś z nich zawarł związek małżeński, może mieć tylko jedną żyjącą żonę i musi być jej wierny (Hebrajczyków 13:4). W przeciwieństwie do wielu niechrześcijan z I wieku nie może być poligamistą.a

 7. (a) Czy o przydatności do pełnienia obowiązków nadzorcy decyduje wiek? (b) Co wchodzi w zakres należytego przewodzenia domownikom?

⁷ Należycie przewodzący swoim domownikom; mający dzieci podporządkowane (1 Tymoteusza 3:4, 5, 12; Tytusa 1:6). Niektórzy mogą być zdania, że nadzorca powinien mieć co najmniej 30 lat, ale Biblia nie wyznacza pod tym względem dolnej granicy. Niemniej w sprawach duchowych musi on postępować jak człowiek dojrzały. Starszy lub sługa pomocniczy ma być w takim wieku, by mógł mieć dzieci. Mężczyzna żonaty nie nadawałby się na starszego, gdyby poza domem postępował pobożnie, a w rodzinie — jak despota. Musi zaskarbiać sobie szacunek przewodząc jej według zasad biblijnych i mając na celu duchową pomyślność każdego domownika. Jeżeli dzieci nadzorcy są niepełnoletnie, powinny być dobrze wychowane i „wierzące”. Albo robią postępy z myślą o oddaniu się Jehowie, albo już są ochrzczonymi Świadkami. Kto nie potrafi wpoić wiary własnym dzieciom, ten najprawdopodobniej nie zaszczepi jej również innym ludziom.

 8. Czego musi się nauczyć chrześcijanin mający rodzinę, zanim będzie mógł zostać starszym?

⁸ Zanim taki mąż i ojciec zostanie starszym, zdolnym zapewnić duchowy nadzór członkom zboru, musi się najpierw nauczyć kierowania swoim domem. „Jeśli ktoś nie wie, jak przewodzić własnym domownikom, to jakże będzie roztaczał opiekę nad zborem Bożym?” (1 Tymoteusza 3:5). To prawda, że może się spotykać ze sprzeciwem niewierzącej żony (Mateusza 10:36; Łukasza 12:52). Może się też zdarzyć, że któreś z jego dzieci dopuści się poważnego grzechu, podczas gdy inne są zdrowe duchowo. Jeżeli jednak uczynił wszystko, czego można od niego oczekiwać, a zwłaszcza jeśli z powodzeniem kieruje życiem duchowym pozostałych członków rodziny, to choćby jeden z nich odrzucił jego przewodnictwo, nie musi to dyskwalifikować danego brata jako starszego lub sługę pomocniczego.

 9. Na co muszą zważać starsi i słudzy pomocniczy, jeśli chodzi o napoje alkoholowe?

⁹ Nie awanturujący się po pijanemu, nie nadużywający wina (1 Tymoteusza 3:3, 8; Tytusa 1:7). Starszym i sługom pomocniczym nie wolno przebierać miary w piciu. Nadużywanie alkoholu może prowadzić do utraty panowania nad uczuciami i tokiem myśli, a w ślad za tym do awantur lub bójek. Chrześcijanin nie może ‛nadużywać wina’, a tym bardziej uchodzić za pijaka (Przysłów 23:20, 21, 29-35). Byłoby wręcz tragiczne, gdyby wizytę pasterską popsuł brak umiaru! Jeżeli brat w ogóle pije alkohol, nie może tego czynić, gdy ma wziąć udział w zebraniu, pracy kaznodziejskiej lub w innych gałęziach świętej służby (Kapłańska 10:8-11; Ezechiela 44:21).

10. Dlaczego miłujący pieniądze oraz chciwi nieuczciwego zysku nie nadają się na starszych ani na sług pomocniczych?

¹⁰ Nie lubujący się w pieniądzach, nie chciwy nieuczciwego zysku (1 Tymoteusza 3:3, 8; Tytusa 1:7). Kto lubi pieniądze, jest w duchowym niebezpieczeństwie, „chciwcy” zaś w ogóle nie odziedziczą Królestwa Bożego. Mężczyźni o takim usposobieniu nie spełniają wymagań stawianych starszym i sługom pomocniczym (1 Koryntian 6:9, 10; 1 Tymoteusza 6:9, 10). Słowo greckie oddane tu przez „nieuczciwy” pochodzi od wyrazu, który znaczy przede wszystkim „hańbiący”, a grecki odpowiednik słowa „zysk” odnosi się do wszelkiego rodzaju dochodów lub korzyści (Filipian 1:21; 3:4-8). Człowiek, który zdradza swym usposobieniem, że traktowałby „trzodę” Bożą nieuczciwie, nie nadaje się do pełnienia obowiązków w zborze (Ezechiela 34:7-10; Dzieje Apostolskie 20:33-35; Judy 16). Okoliczność, że po zamianowaniu mogłyby mu być powierzone fundusze zborowe, w związku z czym mógłby odczuwać pokusę do podbierania pieniędzy, tym bardziej podkreśla potrzebę rozwagi przy dokonywaniu zaleceń (Jana 12:4-6).

11. Dlaczego do pełnienia obowiązków zborowych nie należy zalecać mężczyzny „nowo nawróconego”?

¹¹ Nie nowo nawrócony; wypróbowany co do przydatności (1 Tymoteusza 3:6, 10). Brat niedawno ochrzczony nie miał dość czasu na wykazanie, że będzie się wiernie wywiązywał z przydzielonych zadań. Może nie potrafi współczuć cierpiącym albo brak mu mądrości niezbędnej do pomagania współwyznawcom; może nawet patrzyć na drugich z góry. Zanim więc ktoś będzie zalecony na sługę pomocniczego, a tym bardziej na starszego, powinien zostać „wypróbowany co do przydatności” oraz dowieść, że kieruje się zdrowym rozsądkiem i można na nim polegać. Nie ma reguły, jak długo powinno trwać takie wypróbowanie, a szybkość wzrostu duchowego u poszczególnych osób jest różna. Starsi nie powinni jednak pochopnie zalecać nowo ochrzczonego brata, żeby ‛nie nadął się pychą i nie popadł pod osąd wydany na Diabła’. Niech najpierw okaże pokorę, jaką odznaczał się Chrystus (Filipian 2:5-8).

Kwalifikacje sług pomocniczych

12. Czy wymagania stawiane sługom pomocniczym dotyczą tylko tej grupy braci?

¹² Część wymagań dotyczy sług pomocniczych, ale muszą je spełniać również nadzorcy, w przeciwnym razie bowiem nie nadawaliby się do usługiwania. Czy jako chrześcijanin masz pod tym względem odpowiednie kwalifikacje?

13. Co to znaczy być poważnym?

¹³ Poważny (1 Tymoteusza 3:8). Mężczyzna zdatny do sprawowania funkcji sługi pomocniczego nie traktuje lekko swoich obowiązków. Powinien zachowywać się w sposób godny, zjednujący szacunek. Humor w pewnych okolicznościach może być najzupełniej stosowny, ale brat, który wciąż dowcipkuje, nie odpowiada powyższemu wymaganiu.

14. (a) Jak rozumieć wymóg, że nie wolno być dwulicowym? (b) Co jest potrzebne, aby mieć czyste sumienie?

¹⁴ Nie dwulicowy; mający czyste sumienie (1 Tymoteusza 3:8, 9). Słudzy pomocniczy (oraz starsi) muszą być prawdomówni i stronić od plotkarstwa i krętactwa. Nie mają być dwulicowi, nie mogą więc obłudnie do jednej osoby mówić tak, a do drugiej inaczej (Przysłów 3:32; Jakuba 3:17). Muszą też niezłomnie bronić objawionej prawdy, ‛strzegąc świętej tajemnicy wiary z czystym sumieniem’. Każdemu z nich sumienie powinno poświadczać przed Bogiem, że jest prawy i nie pozwala sobie na żadne skryte ani hańbiące uczynki (Rzymian 9:1; 2 Koryntian 1:12; 4:2; 7:1). Kto nie obstaje przy prawdzie i zbożnych zasadach, ten się nie nadaje do usługiwania trzodzie Bożej.

Kwalifikacje starszych

15. Jakie wymagania teraz przeanalizujemy i głównie czego one dotyczą?

¹⁵ Niektóre wymagania odnoszą się do starszych i są związane z ich pracą w charakterze pasterzy i nauczycieli. Czy je spełniasz, jeśli jesteś ochrzczony?

16. (a) Co jest konieczne, aby zachowywać umiar w nawykach? (b) Co pomoże starszemu zachować panowanie nad sobą?

¹⁶ Znający umiar w nawykach; panujący nad sobą (1 Tymoteusza 3:2; Tytusa 1:8). Starszy powinien być wstrzemięźliwy; nie może popaść w niewolę szkodliwych przyzwyczajeń. W obliczu prób otrzyma od Boga pomoc w zachowywaniu równowagi, jeśli będzie Go prosił słowami psalmisty: „Ulżyj utrapieniom serca mego i wyzwól mnie z mej udręki” (Psalm 25:17, Biblia poznańska). Powinien też modlić się o ducha Bożego i wydawać jego owoce, do których należy panowanie nad sobą (Łukasza 11:13; Galatów 5:22, 23). Trzymanie na wodzy myśli, mowy i uczynków pomaga mu unikać skrajności, gdy w zborze udziela rad w sprawach duchowych.

17. Co wchodzi w zakres posiadania trzeźwego umysłu?

¹⁷ Trzeźwego umysłu (1 Tymoteusza 3:2). Starszy musi być rzeczowy, wrażliwy i rozważny. Jego mowę i postępowanie powinny cechować konsekwencja i rozsądek. Swój pokorny, zrównoważony sposób myślenia oprze na mądrości Bożej i na zdrowych naukach Słowa Jehowy, które ma pilnie studiować (Rzymian 12:3; Tytusa 2:1).

18. Na czym polega wymaganie, że starszy ma być porządny?

¹⁸ Porządny (1 Tymoteusza 3:2). Występujące tu słowo greckie przetłumaczono w Liście 1 do Tymoteusza 2:9 na „należyty” bądź „przyzwoity” (Dąbrowski, Bw). Starszy musi więc prowadzić nie budzący zastrzeżeń, uregulowany tryb życia. Na przykład powinien być punktualny. Pierwsi chrześcijanie najwidoczniej nie przywiązywali większej wagi do prowadzenia zapisków, toteż dzisiejszy nadzorca nie musi być wybitnym księgowym czy sekretarzem. Takimi sprawami mogą się zajmować słudzy pomocniczy. Ponieważ jednak wyraz grecki oddany przez „porządny” odnosi się też do właściwego zachowania, mężczyzna z całą pewnością nie nadawałby się na starszego, gdyby był niezdyscyplinowany lub niechlujny (1 Tesaloniczan 5:14; 2 Tesaloniczan 3:6-12; Tytusa 1:10).

19. Do czego pobudza nadzorcę gościnność?

¹⁹ Gościnny (1 Tymoteusza 3:2; Tytusa 1:8). Starszy ‛przestrzega zwyczaju gościnności’ (Rzymian 12:13; Hebrajczyków 13:2). Grecki odpowiednik słowa „gościnny” oznacza dosłownie „lubiący obcych”. A zatem gościnny nadzorca serdecznie wita osoby nowo przybyłe na zebrania chrześcijańskie, jednakowo interesując się ubogimi i zamożnymi. Gościnnie przyjmuje braci, którzy podróżują w sprawach Królestwa, i wyprawia ich w drogę „w sposób godny Boga” (3 Jana 5-8). Starszy okazuje gościnność przede wszystkim swoim współwyznawcom, biorąc pod uwagę ich potrzeby i własne możliwości (Jakuba 2:14-17).

20. Pod jakimi względami starszy musi być wykwalifikowany do nauczania?

²⁰ Wykwalifikowany do nauczania (1 Tymoteusza 3:2). Zdolność do nauczania spraw duchowych nie rodzi się u nadzorcy z predyspozycji intelektualnych ani z mądrości świeckiej (1 Koryntian 2:1-5, 13). Posiadł ją, gdyż ‛co się tyczy umiejętności nauczania, trzyma się mocno wiernego słowa, aby potrafił zarówno zachęcać usilnie na podstawie zdrowej nauki, jak i upominać tych, którzy się sprzeciwiają’ (Tytusa 1:9; por. Dzieje Apostolskie 20:18-21, 26, 27). Musi umieć ‛z łagodnością pouczać usposobionych nieprzychylnie’ (2 Tymoteusza 2:23-26). Nawet jeśli nie jest najlepszym mówcą, powinien pilnie studiować Słowo Boże, żeby móc udzielać rad i pouczeń współwyznawcom, którzy przecież także je studiują (2 Koryntian 11:6). Musi być wykwalifikowany do wszczepiania „zdrowej nauki”, która zarówno całym rodzinom, jak i poszczególnym jednostkom pomaga żyć pobożnie (Tytusa 2:1-10).

21. (a) Dlaczego o starszym można powiedzieć, że nie jest gwałtowny? (b) Co to znaczy być rozważnym? (c) Jak to rozumieć, że starszy nie może być napastliwy?

²¹ Nie gwałtowny, lecz rozważny, nie napastliwy (1 Tymoteusza 3:3; Tytusa 1:7). Nadzorca jest usposobiony pokojowo, toteż nikogo nie bije fizycznie ani nie onieśmiela uwłaczającymi lub cierpkimi uwagami (por. 2 Koryntian 11:20). (Wcześniejsza wypowiedź, według której starszy nie może ‛awanturować się po pijanemu’, wskazuje, że powinien się wystrzegać nadużywania alkoholu, które często prowadzi do kłótni). Ponieważ jest „rozważny” (lub „ustępliwy”), a nie rygorystyczny czy nazbyt wymagający, nie robi kwestii ze spraw pomniejszych (1 Koryntian 9:12; Filipian 4:5, BT; 1 Piotra 2:18, BT). Starszy nie jest napastliwy ani kłótliwy, nie wdaje się więc w sprzeczki i jest „nieskory do gniewu” (Tytusa 3:2; Jakuba 1:19, 20, BT).

22. Co wynika z wymagania, że nadzorca nie może być samowolny?

²² Nie samowolny (Tytusa 1:7). Dosłownie znaczy to: „nie sam sobie się podobający” (Tytusa 1:7, Bg; por. 2 Piotra 2:10, Bg). Nadzorca nie może być dogmatyczny; powinien skromnie patrzeć na swoje umiejętności. Daleki od mniemania, że wszystko potrafi najlepiej, będzie pokornie razem z innymi wypełniał swoje obowiązki i cenił sobie możliwość słuchania wielu doradców (Liczb 11:26-29; Przysłów 11:14; Rzymian 12:3, 16).

23. (a) Jak rozumiesz określenie „miłujący dobroć”? (b) Co to znaczy być sprawiedliwym?

²³ Miłujący dobroć; sprawiedliwy (Tytusa 1:8). Chrześcijanin, który chce się nadawać na starszego, musi miłować dobroć i być sprawiedliwy. Kto kocha dobroć, ten ma upodobanie we wszystkim, co słuszne w oczach Jehowy, okazuje życzliwość i chętnie pomaga oraz jest wdzięczny za przejawy dobroci ze strony drugich (Łukasza 6:35; por. Dzieje Apostolskie 9:36, 39; 1 Tymoteusza 5:9, 10). Nadzorca ma być sprawiedliwy, to znaczy stosować się do praw i mierników Bożych. W zakres tego wchodzi bezstronność, a także koncentrowanie umysłu na tym, co jest cnotą, co sprawiedliwe i co czyste moralnie (Łukasza 1:6; Filipian 4:8, 9; Jakuba 2:1-9). Dobroć różni się od sprawiedliwości, gdyż sięga dalej niż jej wymagania, dlatego człowiek miłujący dobroć robi dla drugich więcej niż słusznie można od niego oczekiwać (Mateusza 20:4, 13-15; Rzymian 5:7).

24. Co jest konieczne, żeby być lojalnym?

²⁴ Lojalny (Tytusa 1:8). Mężczyzna posiadający kwalifikacje nadzorcy niezłomnie trwa w oddaniu dla Boga i ściśle przestrzega Jego prawa, bez względu na to, jak surowo byłaby wypróbowywana jego nienaganność. Czyni to, czego się po nim spodziewa Jehowa, między innymi jest wiernym głosicielem Królestwa (Mateusza 24:14; Łukasza 1:74, 75; Dzieje Apostolskie 5:29; 1 Tesaloniczan 2:10).

Sprostanie wymaganiom

25. Do kogo się odnoszą omówione tu wymagania i jak można im sprostać?

²⁵ Większość omówionych tu wymagań odnosi się do każdego Świadka Jehowy. Można im sprostać, jeśli na studium osobistym, modlitwach, pilnych wysiłkach i przebywaniu we właściwym towarzystwie spocznie błogosławieństwo Boże. Jednym wymaganiom chrześcijanin może odpowiadać w większym, innym zaś w mniejszym stopniu, ale starsi i słudzy pomocniczy muszą w rozsądnej mierze spełniać je wszystkie.

26. Dlaczego ochrzczeni mężczyźni są gotowi brać na siebie obowiązki zborowe?

²⁶ Wszyscy Świadkowie Jehowy pragną czynić w służbie dla Boga, co tylko leży w ich mocy. Chrześcijanie mający takiego ducha stawiają siebie do dyspozycji, gotowi podjąć się obowiązków zborowych. Czy jesteś oddanym Bogu, ochrzczonym mężczyzną? Jeżeli tak, to ubiegaj się ze wszystkich sił o kwalifikacje do usługiwania!

[Przypis]

Jak byś odpowiedział?

◻ Dlaczego obecnie zachodzi pilna potrzeba, żeby ochrzczeni mężczyźni brali na siebie obowiązki w zborze?

◻ Jakim wymaganiom muszą odpowiadać słudzy pomocniczy?

◻ Jakie wymagania stawia się starszym?

◻ Dlaczego nadzorca musi umieć należycie przewodzić rodzinie?

◻ Co pobudza ochrzczonych mężczyzn do chętnego brania na siebie obowiązków zborowych?

[Ilustracja na stronach 24, 25]

Starsi i słudzy pomocniczy powinni przewodzić swoim rodzinom zgodnie z zasadami biblijnymi