Przymioty, o które musimy zabiegać
„Dąż natomiast do prawości, zbożnego oddania, wiary, miłości, wytrwałości, łagodności usposobienia” (1 TYM. 6:11).
1. Dążeniu do jakich celów ludzie poświęcają życie?
DO CZEGO dążą ludzie w tym świecie? Jak wynika z Biblii, wielu zmierza do jałowych celów. Niektórzy ‛zabiegają o rzeczy bez wartości’, sądząc, że dobra materialne dają szczęście (Prz. 28:19). Inni ‛uganiają się za rozpasaniem’, czyniąc treścią swego życia przyjemności i rozrywki (Ps. 119:150). Chociaż dążenia te niekiedy kosztują ich sporo wysiłku, ludzie tacy w gruncie rzeczy ‛gonią za wiatrem’ (Kazn. 1:14).
2. (a) Możliwość ubiegania się o jaką nagrodę Bóg udostępnił niektórym chrześcijanom? (b) Jakie widoki Jehowa otwiera dziś przed większością chrześcijan?
2 Tymczasem apostoł Paweł wskazał chrześcijanom pewien wartościowy cel, gdy napisał: „Pędzę do celu po nagrodę Bożego powołania w górę za sprawą Chrystusa Jezusa” (Filip. 3:14). Jak wynika z Biblii, całe grono 144 000 namaszczonych chrześcijan, a wśród nich Paweł, otrzyma nagrodę w postaci życia w niebie. W trakcie Tysiącletniego Panowania Jezusa Chrystusa będą razem z nim sprawować władzę nad ziemią. Bóg zachęca ich więc do osiągnięcia wspaniałego celu! Ale obecnie ogromna większość prawdziwych chrześcijan ma przed sobą odmienną perspektywę, odmienny cel. Jehowa życzliwie oferuje im to, co zaprzepaścili Adam z Ewą — widoki na życie wieczne w doskonałym zdrowiu na rajskiej ziemi (Obj. 7:4, 9; 21:1-4).
3. Jak możemy pokazać, że cenimy niezasłużoną życzliwość Boga?
3 Jesteśmy grzesznymi, niedoskonałymi ludźmi, chociaż więc staramy się czynić dobro, nie zdołamy tym zasłużyć sobie na życie wieczne (Izaj. 64:6). Możemy je osiągnąć tylko dzięki pokładaniu wiary w miłościwe postanowienie co do wybawienia, które Bóg udostępnił za pośrednictwem Jezusa Chrystusa. Jak dowieść, że cenimy niezasłużoną życzliwość Boga? Między innymi przez posłuszne stosowanie się do nakazu: „Dąż natomiast do prawości, zbożnego oddania, wiary, miłości, wytrwałości, łagodności usposobienia” (1 Tym. 6:11). Rozważenie tych przymiotów pomoże każdemu z nas zabiegać o nie „w jeszcze pełniejszej mierze” (1 Tes. 4:1).
‛Dąż do prawości’
4. Skąd wiadomo, że zabieganie o prawość jest ważne, i od czego trzeba zacząć?
4 Przymioty, o które należy się ubiegać, apostoł Paweł wyliczył w obu listach do Tymoteusza i za każdym razem najpierw wspomniał o „prawości” (1 Tym. 6:11; 2 Tym. 2:22). Do zabiegania o nią zachęcają również inne fragmenty Biblii (Prz. 15:9; 21:21; Izaj. 51:1). Trzeba zacząć od ‛poznawania jedynego prawdziwego Boga oraz tego, którego on posłał, Jezusa Chrystusa’ (Jana 17:3). Dążenie do prawości skłoni daną osobę do działania — do okazania skruchy za dawne grzechy i ‛nawrócenia się’ w celu spełniania woli Bożej (Dzieje 3:19).
5. Jak można zyskać i utrzymać miano prawego w oczach Boga?
5 Miliony osób szczerze zabiegających o prawość oddało swe życie Jehowie i usymbolizowało to chrztem w wodzie. Jeżeli już dałeś się ochrzcić, czy rozmyślasz o tym, iż swoim życiem powinieneś dowodzić — i zapewne dowodzisz — że ustawicznie dążysz do prawości? Czynisz to między innymi wtedy, gdy w obliczu ważnych decyzji życiowych starasz się ustalić na podstawie Biblii, ‛co jest właściwe, a co niewłaściwe’ (odczytaj Hebrajczyków 5:14). Czy na przykład jako pełnoletni chrześcijanin w stanie wolnym trwasz w postanowieniu, by nie nawiązywać romantycznej więzi z kimś, kto nie jest ochrzczonym członkiem zboru? Będziesz tak robił, jeśli dążysz do prawości (1 Kor. 7:39).
6. Na czym polega rzeczywiste dążenie do prawości?
6 Co innego jednak być człowiekiem prawym, a co innego „nazbyt prawym” (Kazn. 7:16). Jezus ostrzegł przed udawaną prawością, obliczoną na wywołanie wrażenia, że się jest lepszym od drugich (Mat. 6:1). Rzeczywiste dążenie do prawości ma związek z sercem — polega na korygowaniu niewłaściwych myśli, postaw, pobudek i pragnień. Jeśli stale nad tym pracujemy, to zapewne nie dopuścimy się poważnych grzechów (odczytaj Przysłów 4:23; por. Jak. 1:14, 15). Ponadto Jehowa będzie nam błogosławił i pomagał w zabieganiu o inne ważne przymioty.
‛Dąż do zbożnego oddania’
7. Czym jest „zbożne oddanie”?
7 Oddanie obejmuje zapał, lojalność oraz całkowite poświęcenie się komuś lub czemuś. Według pewnego słownika biblijnego grecki wyraz przetłumaczony na „zbożne oddanie” oznacza „właściwe i staranne pielęgnowanie bojaźni Bożej”. Takiego oddania często brakowało Izraelitom, o czym świadczyły przejawy nieposłuszeństwa widoczne chociażby zaraz po tym, jak Bóg wyzwolił ich z Egiptu.
8. (a) Jakie pytanie zrodziło się po grzechu Adama? (b) Jak udzielono odpowiedzi na kwestię stanowiącą „świętą tajemnicę”?
8 Przez tysiące lat od chwili, gdy doskonały człowiek Adam zgrzeszył, aktualne było pytanie, czy ludzie w ogóle są w stanie przejawiać zbożne oddanie w sposób doskonały. W ciągu stuleci nie udało się to żadnemu grzesznikowi. Ale w ustalonym przez siebie czasie Jehowa udzielił odpowiedzi, ujawniając „świętą tajemnicę”. Życie swego jednorodzonego niebiańskiego Syna przeniósł do łona Marii, by urodził się on jako doskonały człowiek. Jezus całym swoim ziemskim życiem, łącznie z upokarzającą śmiercią, pokazał, co to znaczy być gorliwie oddanym i bez reszty lojalnym wobec prawdziwego Boga. W modlitwach dawał wyraz nacechowanego czcią szacunku dla swego kochającego niebiańskiego Ojca (Mat. 11:25; Jana 12:27, 28). Jehowa natchnął więc Pawła, by w kontekście „zbożnego oddania” opisał przykładne życie Jezusa (odczytaj 1 Tymoteusza 3:16).
9. Jak możemy zabiegać o zbożne oddanie?
9 Z powodu naszej grzeszności nie potrafimy przejawiać doskonałego zbożnego oddania. Możemy jednak do niego dążyć. W tym celu musimy jak najściślej wzorować się na Chrystusie (1 Piotra 2:21). Dzięki temu nie upodobnimy się do obłudników „zachowujących formę zbożnego oddania, ale sprzeniewierzających się jego mocy” (2 Tym. 3:5). Nie znaczy to bynajmniej, że prawdziwe zbożne oddanie nie ma nic wspólnego z naszym wyglądem zewnętrznym. Gdy na przykład wybieramy suknię ślubną lub chcemy kupić jakiś inny ubiór, swym wyglądem zawsze powinniśmy potwierdzać, że ‛boimy się Boga’ (1 Tym. 2:9, 10). Jeśli zatem pragniemy zabiegać o zbożne oddanie, to prawe mierniki Boże musimy uwzględniać w życiu codziennym.
‛Dąż do wiary’
10. Co musimy robić, by zachować silną wiarę?
10 Odczytaj Rzymian 10:17. Aby rozwinąć i zachować silną wiarę, chrześcijanin musi rozmyślać nad cennymi prawdami ze Słowa Bożego. „Niewolnik wierny i roztropny” dostarcza w tym celu wielu wspaniałych publikacji. W lepszym poznaniu i naśladowaniu Chrystusa mogą pomóc trzy wyjątkowe książki: Największy ze wszystkich ludzi, Ucz się od Wielkiego Nauczyciela oraz „Bądź moim naśladowcą” (Mat. 24:45-47). Klasa niewolnika organizuje też zebrania i większe zgromadzenia, a program wielu z nich wskazuje na „słowo o Chrystusie”. Czy dostrzegasz, pod jakimi względami mógłbyś odnosić z nich jeszcze większy pożytek, ‛zwracając niezwykłą uwagę’ na takie dary od Boga? (Hebr. 2:1).
11. Jaką rolę w zabieganiu o wiarę odgrywa modlitwa i posłuszeństwo?
11 W umacnianiu wiary pomaga też modlitwa. Uczniowie Jezusa poprosili go kiedyś: „Dodaj nam wiary”. My również możemy pokornie błagać o to Boga (Łuk. 17:5). Powinniśmy modlić się o pomoc świętego ducha Bożego, ponieważ wiara to jeden z elementów „owocu ducha” (Gal. 5:22). Prócz tego wiarę wzmacnia przestrzeganie przykazań Bożych. Moglibyśmy na przykład postarać się zwiększyć udział w dziele głoszenia. Dzięki temu niewątpliwie zaznamy więcej radości. Nasza wiara pogłębia się również wtedy, gdy rozmyślamy o błogosławieństwach wynikających z ‛szukania najpierw królestwa oraz prawości Bożej’ (Mat. 6:33).
‛Dąż do miłości’
12, 13. (a) Czego dotyczy nowe przykazanie dane przez Jezusa? (b) W jaki istotny sposób możemy dążyć do chrześcijańskiej miłości?
12 Odczytaj 1 Tymoteusza 5:1, 2. Paweł udzielił praktycznej rady dotyczącej tego, jak chrześcijanie mogą okazywać sobie miłość. W zakres zbożnego oddania powinno wchodzić stosowanie się do nowego przykazania Jezusa, żeby ‛wzajemnie się miłować’, tak jak on nas umiłował (Jana 13:34). Apostoł Jan wyjaśnił: „Jeśli ktoś ma środki tego świata służące do podtrzymywania życia i widzi swego brata w potrzebie, a jednak zamyka przed nim drzwi swego tkliwego współczucia, to jakże pozostaje w nim miłość do Boga?” (1 Jana 3:17). Czy dostrzegasz okazje do wyrażenia miłości w praktyczny sposób?
13 Do miłości dążymy także wtedy, gdy nie żywimy urazy do naszych braci, lecz jesteśmy gotowi im przebaczać (odczytaj 1 Jana 4:20). Pragniemy trzymać się następującej natchnionej rady: „Dalej znoście jedni drugich i wspaniałomyślnie przebaczajcie sobie nawzajem, jeśli ktoś ma powód do uskarżania się na drugiego. Jak Jehowa wspaniałomyślnie wam przebaczył, tak czyńcie i wy” (Kol. 3:13). Czy jest w zborze ktoś, wobec kogo mógłbyś zastosować tę radę? Czy zechcesz mu wybaczyć?
‛Dąż do wytrwałości’
14. Czego możemy się nauczyć od braci ze zboru w Filadelfii?
14 Co innego zdążać do celu krótkoterminowego, a zupełnie co innego zdążać do celu, który trudno osiągnąć lub który jest bardziej odległy, niż sądziliśmy. Zmierzanie do celu w postaci życia wiecznego niewątpliwie wymaga wytrwałości. Pan Jezus oznajmił zborowi w Filadelfii: „Ponieważ zachowałeś słowo o mej wytrwałości, więc i ja cię zachowam od godziny próby” (Obj. 3:10). Jezus rzeczywiście uczył, że trzeba okazywać wytrwałość — przymiot, dzięki któremu w obliczu przeciwności i pokus nie dajemy za wygraną. Bracia ze zboru w Filadelfii zapewne przejawiali niezwykłą wytrwałość podczas wielu prób wiary. Dlatego Jezus obiecał, że w trakcie zbliżającej się większej próby udzieli im dalszego wsparcia (Łuk. 16:10).
15. Czego Jezus uczył na temat wytrwałości?
15 Jezus wiedział, że jego naśladowcy zaznają nienawiści ze strony świata oraz niewierzących krewnych, toteż co najmniej przy dwóch okazjach tak dodał im otuchy: „Kto wytrwa do końca, ten zostanie wybawiony” (Mat. 10:22; 24:13). Wskazał też, skąd mogą czerpać siłę potrzebną do wytrwania. W jednym z przykładów porównał do gleby skalistej tych, którzy „przyjmują słowo [Boże] z radością”, ale w czasie prób wiary odpadają. Natomiast swych wiernych naśladowców przyrównał do wybornej gleby, ponieważ „zatrzymują” słowo Boże i „z wytrwałością przynoszą plon” (Łuk. 8:13, 15).
16. Jaki dar będący wyrazem miłości pomaga zachowywać wytrwałość milionom ludzi?
16 Czy zauważyłeś, w czym tkwi tajemnica wytrwałości? Musimy ‛zatrzymać’ słowo Boże, starać się, żeby żyło w naszych sercach i umysłach. Zadanie to ułatwia Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata. Przekład ten dobrze się czyta, jest dokładny oraz dostępny w coraz większej liczbie języków. Jeśli codziennie będziemy rozmyślać nad fragmentem Biblii, zdobędziemy siły niezbędne do tego, by „z wytrwałością” przynosić plon (Ps. 1:1, 2).
‛Dąż do łagodności usposobienia’ i do pokoju
17. (a) Dlaczego „łagodność usposobienia” jest tak ważna? (b) Jak Jezus dowodził, że jest łagodnie usposobiony?
17 Nikt nie lubi być oskarżany o coś, czego nie powiedział albo nie zrobił. Słysząc pod swoim adresem niesłuszną krytykę, ludzie zwykle wpadają w gniew i wszystkiemu zaprzeczają. O ileż lepiej okazać wtedy „łagodność usposobienia”! (Odczytaj Przysłów 15:1). Zdobycie się na nią w takiej sytuacji wymaga ogromnej siły. Doskonały przykład pod tym względem dał Jezus Chrystus. „Gdy go obrzucano obelgami, nie odwzajemniał się obelgami. Gdy cierpiał, nie groził, ale poruczał siebie temu, który sądzi w sposób nacechowany prawością” (1 Piotra 2:23). Nie dorównamy Jezusowi w przejawianiu łagodności, ale czy nie możemy pracować nad okazywaniem jej w pełniejszej mierze?
18. (a) Co dobrego przynosi łagodność? (b) Do ubiegania się o jaki jeszcze przymiot zachęca Biblia?
18 Naśladując Jezusa, starajmy się być „zawsze gotowi do obrony” naszych wierzeń, a przy tym ‛czyńmy to w łagodnym usposobieniu i z głębokim respektem’ (1 Piotra 3:15). Gdy jesteśmy łagodni, łatwiej zapobiec przerodzeniu się różnicy zdań w ostrą sprzeczkę, i to zarówno w kontaktach z ludźmi napotkanymi w służbie, jak i ze współwyznawcami (2 Tym. 2:24, 25). Łagodność sprzyja pokojowi. Może właśnie dlatego Paweł w swym drugim liście do Tymoteusza wymienił „pokój” wśród przymiotów, do których warto dążyć (2 Tym. 2:22; por. 1 Tym. 6:11). Tak więc „pokój” to kolejna cecha, o którą Biblia radzi się ubiegać (Ps. 34:14; Hebr. 12:14).
19. O co jesteś teraz zdecydowany zabiegać i dlaczego?
19 Omówiliśmy pokrótce siedem chrześcijańskich przymiotów, do których winniśmy dążyć: prawość, zbożne oddanie, wiarę, miłość, wytrwałość, łagodność usposobienia i pokój. Jakimż dobrodziejstwem są dla zboru bracia i siostry, którzy starają się przejawiać te cenne przymioty w coraz większej mierze! Przynosi to zaszczyt Jehowie i pozwala Mu kształtować nas ku Jego chwale.
Myśli do rozważenia
• Co obejmuje dążenie do prawości i zbożnego oddania?
• Co pomoże nam zabiegać o wiarę i wytrwałość?
• Jak miłość powinna wpływać na nasze wzajemne kontakty?
• Dlaczego musimy dążyć do łagodności i pokoju?
[Ilustracja na stronie 12]
Jezus ostrzegł przed udawaną prawością, mającą robić wrażenie na innych
[Ilustracja na stronie 13]
W zabieganiu o wiarę pomaga rozmyślanie o prawdach ze Słowa Bożego
[Ilustracja na stronie 15]
Możemy dążyć do miłości i łagodności usposobienia