Jehowa jest hojny w przebaczaniu

„Niechaj bezbożny porzuci swą drogę i człowiek nieprawy swoje knowania. Niech się nawróci do Jahwe, (...) gdyż hojny jest w przebaczaniu” (IZAJASZA 55:7, BT).

 1. Z jakiego błogosławieństwa korzystają obecnie ci, którzy dostępują przebaczenia od Jehowy?

JEHOWA wybacza skruszonym grzesznikom i pozwala im zaznawać pokoju umysłu w raju duchowym. Jest to możliwe dzięki temu, że dają posłuch następującemu wezwaniu: „Szukajcie Jahwe, gdy się pozwala znaleźć, wzywajcie Go, dopóki jest blisko! Niechaj bezbożny porzuci swą drogę i człowiek nieprawy swoje knowania. Niech się nawróci do Jahwe, a ten się nad nim zmiłuje, i do Boga naszego, gdyż hojny jest w przebaczaniu” (Izajasza 55:6, 7, BT).

 2. (a) Co oznacza wspomniane w Izajasza 55:6, 7 ‛szukanie Jehowy’ i ‛nawrócenie się do Niego’? (b) Dlaczego żydowscy wygnańcy przebywający w Babilonie musieli nawrócić się do Jehowy i co się stało z niektórymi z nich?

² Jeżeli człowiek nieprawy chce ‛szukać Jehowy’ i wzywać Go z nadzieją na wysłuchanie, musi porzucić drogę występku oraz wszelką myśl o krzywdzeniu drugich. Konieczność ‛nawrócenia się do Jehowy’ wskazuje na to, że winowajca opuścił Boga, choć kiedyś łączyła go z Nim zażyła więź. Tak właśnie było w wypadku mieszkańców Judy, którzy wskutek niewierności wobec Boga zostali w końcu uprowadzeni do Babilonu. Żydowscy wygnańcy musieli nawrócić się do Jehowy przez okazanie skruchy za wykroczenia, których następstwem była niewola babilońska oraz przepowiedziane z góry, 70-letnie spustoszenie ich ojczyzny. W 537 roku p.n.e. bogobojny ostatek żydowski, uwolniony z Babilonu dekretem państwowym, ponownie osiedlił się w Judzie (Ezdrasza 1:1-8; Daniela 9:1-4). Odrodzenie to dało tak wspaniałe rezultaty, że krainę tę przyrównano do rajskiego Edenu (Ezechiela 36:33-36).

 3. Jakie przeżycia ostatka Izraela duchowego przypominają to, co spotkało bogobojnych wygnańców, którzy powrócili do ziemi judzkiej?

³ Przeżycia pobożnych Żydów, którzy wrócili do Judy z wygnania w Babilonie, przypominają dzieje Izraelitów duchowych (Galacjan 6:16). Tuż po pierwszej wojnie światowej ostatek Izraela duchowego dokonał pewnych zmian w sposobie myślenia i postępowania. W roku 1919 zakończył się dla pomazańców okres częściowej utraty łaski Bożej oraz pobytu na wygnaniu w Babilonie Wielkim, ogólnoświatowym imperium religii fałszywej. Ponieważ okazali skruchę za grzechy, do których należał strach przed człowiekiem i bezczynność w służbie dla Jehowy, wyzwolił On ich z Babilonu Wielkiego, wprowadził do prawowitej posiadłości duchowej i znowu zaczął się nimi posługiwać do ogłaszania orędzia Królestwa. Odtąd wśród ludu Bożego rozkwitł raj duchowy, przysparzający czci Jego świętemu imieniu (Izajasza 55:8-13). A zatem zarówno starożytny pierwowzór, jak i jego nowożytny odpowiednik wyraźnie dowodzi, że Jehowa istotnie jest hojny w przebaczaniu okazującym skruchę, a po darowaniu wykroczeń zsyła im błogosławieństwa.

 4. Czego się obawiają niektórzy słudzy Jehowy?

⁴ Współcześni słudzy Jehowy mogą więc ufać w Jego gotowość do przebaczania. Mimo to niektórzy są przygnębieni z powodu dawnych błędów i niemal przytłoczeni poczuciem winy. Uważają, iż nie są godni przebywania w raju duchowym. Czasami obawiają się nawet, że popełnili niewybaczalny grzech i że Jehowa nigdy im nie odpuści. Czy to możliwe?

Niektóre niewybaczalne grzechy

 5. Dlaczego można powiedzieć, że niektóre grzechy są nie do wybaczenia?

⁵ Niektóre grzechy istotnie są nie do wybaczenia. Jezus Chrystus powiedział: „Każdy grzech i bluźnierstwo będzie ludziom odpuszczone, ale bluźnierstwo przeciw Duchowi nie będzie odpuszczone” (Mateusza 12:31). A zatem nie będzie wybaczone bluźnierstwo przeciwko świętemu duchowi Bożemu, czyli Jego czynnej mocy. Do takiego grzechu nawiązał apostoł Paweł, pisząc: „Jest bowiem niemożliwe — jeśli chodzi o tych, którzy raz na zawsze zostali oświeceni (...) lecz którzy odpadli — żeby ich znowu ożywić do skruchy, ponieważ sobie na nowo przybijają do pala Syna Bożego i wystawiają go na publiczną hańbę” (Hebrajczyków 6:4-6, NW).

 6. Co rozstrzyga o tym, czy jakiś grzech jest do wybaczenia, czy też nie?

⁶ Tylko Bóg wie, czy ktoś popełnił niewybaczalny grzech. Nieco światła na tę sprawę rzucają jednak słowa Pawła: „Jeśli otrzymawszy poznanie prawdy, rozmyślnie grzeszymy, nie ma już dla nas ofiary za grzechy, lecz tylko straszliwe oczekiwanie sądu” (Hebrajczyków 10:26, 27). Zrobić coś rozmyślnie, znaczy postąpić „celowo, nieprzypadkowo, umyślnie” (Słownik języka polskiego pod redakcją M. Szymczaka). Jeżeli ktoś poznawszy prawdę, rozmyślnie i uparcie obstaje przy uprawianiu grzechu, nie dostąpi przebaczenia. Ale czy grzech jest wybaczalny, czy nie, zależy nie tyle od samego występku, ile od stanu serca i od tego, w jakiej mierze winowajca działał umyślnie. Co jednak najprawdopodobniej można powiedzieć o chrześcijaninie, który jest do głębi przejęty swym występkiem? Jego ogromny niepokój przypuszczalnie świadczy o tym, że w gruncie rzeczy nie dopuścił się grzechu niewybaczalnego.

Ludzie, którzy popełnili niewybaczalne grzechy

 7. Dlaczego można powiedzieć, że niektórzy religijni przeciwnicy Jezusa popełnili grzech niewybaczalny?

⁷ Rozmyślnego, a zatem niewybaczalnego grzechu dopuścili się pewni żydowscy przywódcy religijni, występujący przeciw Jezusowi. Chociaż widzieli, jak święty duch Boży pobudza go do wyświadczania dobra i dokonywania cudów, duchowni ci przypisywali moc Jezusa Belzebubowi, czyli Szatanowi Diabłu. Grzeszyli, mając przed oczyma niezaprzeczalne dowody działania ducha Bożego. Popełnili więc niewybaczalny grzech, Jezus bowiem powiedział: „Temu, kto by mówił przeciwko Duchowi Świętemu, nie będzie odpuszczone ani w tym wieku ani w przyszłym” (Mateusza 12:22-32).

 8. Dlaczego grzech Judasza Iskariota był nie do wybaczenia?

⁸ Grzech nie do wybaczenia popełnił także Judasz Iskariot. Zdradzenie Jezusa było celowym, rozmyślnym punktem kulminacyjnym obłudnego i nieuczciwego postępowania. Na przykład kiedy Judasz zobaczył, jak Maria namaszcza Jezusa drogim olejkiem, zapytał: „Czemu nie sprzedano tej wonnej maści za trzysta denarów i nie rozdano ubogim?” Apostoł Jan dodał: „A to rzekł [Judasz] nie dlatego, iż się troszczył o ubogich, lecz ponieważ był złodziejem, i mając sakiewkę, sprzeniewierzał to, co wkładano”. Wkrótce potem Judasz zdradził Jezusa za 30 srebrników (Jana 12:1-6; Mateusza 26:6-16). To prawda, że poczuł wyrzuty sumienia i popełnił samobójstwo (Mateusza 27:1-5). Nie dostąpił jednak przebaczenia, ponieważ jego rozmyślne obstawanie przy samolubnym postępowaniu oraz akt zdrady świadczyły o dopuszczeniu się grzechu przeciwko duchowi świętemu. Całkiem stosownie Jezus nazwał Judasza „synem zatracenia” (Jana 17:12; Marka 3:29; 14:21).

Ich grzechy zostały przebaczone

 9. Dlaczego Bóg przebaczył Dawidowi grzechy wiążące się z osobą Batszeby?

⁹ Jaskrawym przeciwieństwem rozmyślnych grzechów są błędy osób, którym Bóg wybaczył. Zastanówmy się nad przykładem izraelskiego króla Dawida. Dopuścił się cudzołóstwa z Batszebą, żoną Uriasza, a później — za pośrednictwem Joaba — doprowadził do śmierci jej męża na polu bitwy (2 Samuela 11:1-27). Dlaczego Bóg okazał Dawidowi miłosierdzie? Głównie ze względu na przymierze dotyczące Królestwa, ale wziął też pod uwagę miłosierdzie okazywane przez samego Dawida oraz jego szczerą skruchę (1 Samuela 24:4-7; 2 Samuela 7:12; 12:13).

10. Dlaczego Bóg wybaczył Piotrowi, choć ten dopuścił się poważnego grzechu?

¹⁰ Rozważmy także sprawę apostoła Piotra. Popełnił on poważny grzech, gdy kilkakrotnie zaparł się Jezusa. Dlaczego Bóg mu przebaczył? Piotr, w przeciwieństwie do Judasza Iskariota, najzupełniej szczerze pełnił służbę dla Boga i Chrystusa. Dopuścił się grzechu wskutek słabości ciała, później jednak okazał szczerą skruchę i „gorzko zapłakał” (Mateusza 26:69-75).

11. Jak byś zdefiniował wyraz „skrucha” i co powinien zrobić człowiek zdjęty szczerą skruchą?

¹¹ Powyższe przykłady dowodzą, że Jehowa Bóg może wybaczyć nawet osobie winnej bardzo poważnego grzechu. Ale czego od niej w związku z tym wymaga? Jeżeli błądzący chrześcijanin chce dostąpić przebaczenia Bożego, koniecznie musi okazywać szczerą skruchę. Skrucha to „żal za wyrządzone zło, popełnione winy, błędy” (Słownik języka polskiego pod redakcją M. Szymczaka). Osoba przejęta szczerą skruchą okaże żal za wszelkie kłopoty, zgryzotę i hańbę, jakie jej grzech ściągnął na imię i organizację Jehowy. Skruszony winowajca będzie też wydawał stosowne owoce, spełniając uczynki odpowiadające skrusze (Mateusza 3:8; Dzieje 26:20). Na przykład jeśli kogoś oszukał, poczyni mieszczące się w granicach rozsądku kroki, by wynagrodzić mu poniesione straty (Łukasza 19:8). Taki zdjęty skruchą chrześcijanin ma biblijnie uzasadnione podstawy, by żywić ufność, że Jehowa jest hojny w przebaczaniu. Jakie są to podstawy?

Podstawy do żywienia ufności, że Bóg chętnie wybacza

12. Na jakiej podstawie, w myśl Psalmu 25:11, osoba skruszona może modlić się o wybaczenie?

¹² Skruszony winowajca może ufnie modlić się o wybaczenie, powołując się na imię Boże. Dawid błagał: „Przez wzgląd na Twoje imię, Jahwe, odpuść mój grzech, a jest on wielki” (Psalm 25:11, BT). Modlitwa taka, połączona ze skruchą za wszelką hańbę, jaką winowajca sprowadził na imię Boże, powinna też działać jako środek zabezpieczający przed dopuszczeniem się rażącego grzechu w przyszłości.

13. Jaką rolę w uzyskaniu przebaczenia Bożego odgrywa modlitwa?

¹³ Jehowa Bóg odpowiada na serdeczne modlitwy swych błądzących, lecz zdjętych skruchą sług. Na przykład Jehowa nie zamknął uszu na prośby Dawida, gdy ten zdał sobie sprawę z ogromu grzechów, jakich się dopuścił w związku z osobą Batszeby, i zanosił płynące z serca modlitwy. Słowa Dawida, zapisane w Psalmie 51, wyrażają w gruncie rzeczy uczucia wielu osób zanoszących usilne prośby do Boga. Błagał on: „Zmiłuj się nade mną, Boże, według łaski swojej, według wielkiej litości swojej zgładź występki moje! Obmyj mnie zupełnie z winy mojej i oczyść mnie z grzechu mego! Ofiarą Bogu miłą jest duch skruszony, sercem skruszonym i zgnębionym nie wzgardzisz, Boże” (Psalm 51:3, 4, 19).

14. W jaki sposób Pismo Święte upewnia nas, że Bóg wybacza ludziom okazującym wiarę w Jezusową ofiarę okupu?

¹⁴ Bóg przebacza okazującym wiarę w Jezusową ofiarę okupu. Paweł napisał: „W nim mamy odkupienie przez krew jego, odpuszczenie grzechów” (Efezjan 1:7). W podobnym duchu wypowiedział się apostoł Jan: „Dzieci moje, to wam piszę, abyście nie grzeszyli. A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy. On ci jest ubłaganiem za grzechy nasze, a nie tylko za nasze, lecz i za grzechy całego świata” (1 Jana 2:1, 2).

15. Co musi uczynić skruszony grzesznik, by dalej korzystać z miłosierdzia Bożego?

¹⁵ Miłosierdzie Jehowy daje skruszonemu winowajcy podstawę do żywienia przekonania, że może dostąpić przebaczenia. Nehemiasz rzekł: „Ty jesteś Bogiem odpuszczenia, miłosiernym i litościwym, cierpliwym i wielce łaskawym” (Nehemiasza 9:17; porównaj 2 Mojżeszową 34:6, 7). Rzecz jasna, chcąc dalej korzystać z miłosierdzia Boga, grzesznik musi ze wszystkich sił starać się przestrzegać Jego praw. Psalmista powiedział: „Niech zaznam Twojej litości, abym żył, bo Twoje Prawo jest moją rozkoszą. Liczne są Twe zmiłowania, o Jahwe, obdarz mnie życiem według Twych wyroków” (Psalm 119:77, 156, BT).

16. Dlaczego okoliczność, że Jehowa bierze pod uwagę nasz grzeszny stan, dodaje nam otuchy?

¹⁶ Jehowa bierze pod uwagę nasz grzeszny stan — dodaje to otuchy skruszonemu winowajcy i pozwala mu modlić się z przeświadczeniem, że Bóg mu przebaczy (Psalm 51:7; Rzymian 5:12). Pocieszające jest zapewnienie psalmisty Dawida: „Nie postępuje z nami [Jehowa Bóg] według grzechów naszych ani nie odpłaca nam według win naszych. Lecz jak wysoko jest niebo nad ziemią, tak wielka jest dobroć jego dla tych, którzy się go boją. Jak daleko jest wschód od zachodu, tak oddalił od nas występki nasze. Jak się lituje ojciec nad dziećmi, tak się lituje Pan nad tymi, którzy się go boją, bo On wie, jakim tworem jesteśmy, pamięta, żeśmy prochem” (Psalm 103:10-14). Istotnie, nasz Ojciec niebiański jest jeszcze bardziej miłosierny i współczujący niż ziemscy rodzice.

17. Jaki wpływ na dostąpienie przebaczenia mają poprzednie lata wiernej służby dla Boga?

¹⁷ Skruszony grzesznik może się modlić o wybaczenie, żywiąc ufne przekonanie, że Jehowa będzie pamiętał o jego dawniejszej wiernej służbie. Nehemiasz nie prosił o przebaczenie mu jakiegoś grzechu, niemniej powiedział: „Zachowaj to, mój Boże, w pamięci ku mojemu dobru!” (Nehemiasza 13:31). Zdjęty skruchą chrześcijanin może znaleźć pociechę w słowach: „Bóg nie jest niesprawiedliwy, aby miał zapomnieć o dziele waszym i o miłości, jaką okazaliście dla imienia jego” (Hebrajczyków 6:10).

Pomoc starszych

18. Co należy uczynić, jeśli grzech wpędził chrześcijanina w chorobę duchową?

¹⁸ A co począć, jeśli chrześcijanin czuje się niegodny pozostawania w raju duchowym lub nie potrafi się modlić, gdyż wskutek grzechu zachorował duchowo? „Niech przywoła starszych ze zboru i niech się modlą nad nim, nacierając go olejkiem w imię Jehowy” — napisał uczeń Jakub. „A modlitwa wiary poratuje niedomagającego i Jehowa go podźwignie. Nadto jeśli popełnił grzechy, zostaną mu przebaczone”. Starsi zboru faktycznie mogą z dobrym skutkiem modlić się zarówno ze skruszonym współwyznawcą, jak i za niego w nadziei, że zdołają mu dopomóc w odzyskaniu zdrowia duchowego (Jakuba 5:14-16, NW).

19. Co musi zrobić wykluczony, by mógł dostąpić przebaczenia i zostać przyłączony?

¹⁹ Nawet jeśli komitet sądowniczy wyklucza nie okazującego skruchy grzesznika, nie musi to oznaczać, że popełnił on niewybaczalny grzech. Jednakże aby mógł dostąpić przebaczenia i zostać przyłączony, musi pokornie przestrzegać praw Bożych, wydawać owoce odpowiadające skrusze i zwrócić się do starszych z prośbą o przyjęcie do społeczności. Kiedy w starożytnym Koryncie człowiek dopuszczający się rozpusty został wykluczony ze zboru, Paweł napisał: „Takiemu wystarczy ta kara, jak została nałożona przez większość, tak, że przeciwnie, wy raczej powinniście przebaczyć mu i dodać otuchy, aby go przypadkiem nadmiar smutku nie pochłonął. Dlatego proszę was, abyście postanowili okazać mu miłość” (2 Koryntian 2:6-8; 1 Koryntian 5:1-13).

Bóg dodaje sił

20, 21. Co mogłoby pomóc osobie dręczonej obawą, iż mogła popełnić niewybaczalny grzech?

²⁰ Jeżeli słabe zdrowie, stres czy inne czynniki budzą w kimś obawę, że popełnił niewybaczalny grzech, pomocny może się okazać należyty sen i wypoczynek. Przede wszystkim jednak trzeba pamiętać o słowach Piotra: „Wszelką troskę swoją złóżcie na niego, gdyż On ma o was staranie”. Nigdy nie daj się zniechęcić Szatanowi, Piotr bowiem dodał: „Bądźcie trzeźwi, czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, chodzi wokoło jak lew ryczący, szukając kogo by pochłonąć. Przeciwstawcie mu się, mocni w wierze, wiedząc, że te same cierpienia są udziałem braci waszych w świecie. A Bóg wszelkiej łaski, (...) po krótkotrwałych cierpieniach waszych, sam was do niej przysposobi, utwierdzi, umocni, na trwałym postawi gruncie” (1 Piotra 5:6-10).

²¹ A zatem jeśli żałujesz swego czynu, lecz obawiasz się, czy nie popełniłeś niewybaczalnego grzechu, pamiętaj, że Bóg postępuje w sposób mądry, sprawiedliwy i pełen miłości. Toteż módl się do Niego o wiarę. Posilaj się pokarmem duchowym, którego dostarcza przez „niewolnika wiernego i rozumnego” (Mateusza 24:45-47, NW). Spotykaj się ze współwyznawcami i regularnie wyruszaj do chrześcijańskiej służby kaznodziejskiej. To umocni twą wiarę i uwolni od wszelkich obaw, że Bóg nie przebaczył ci popełnionego grzechu.

22. Czym się zajmiemy w dalszych rozważaniach?

²² Świadomość, że Jehowa jest hojny w przebaczaniu, może dodawać otuchy mieszkańcom raju duchowego. Mimo to obecne życie nie oszczędza im prób. Być może są przygnębieni śmiercią kogoś z najbliższych albo ciężką chorobą serdecznego przyjaciela. Jak się przekonamy, w tych i innych okolicznościach Jehowa wspiera i prowadzi swój lud za pośrednictwem swego świętego ducha.

Jak odpowiesz?

◻ Jakie są dowody, że Jehowa „hojny jest w przebaczaniu”?

◻ Jaki grzech jest nie do wybaczenia?

◻ Pod jakim warunkiem można dostąpić wybaczenia grzechów?

◻ Dlaczego skruszeni winowajcy mogą ufać, że Bóg im przebaczy?

◻ Z jakiej pomocy mogą skorzystać skruszeni winowajcy?

[Ilustracja na stronie 10]

Czy wiesz, dlaczego Dawid i Piotr uzyskali przebaczenie, a Judasz Iskariot go nie dostąpił?

[Ilustracja na stronie 12]

Wsparcie ze strony starszych zboru może dużo pomóc chrześcijaninowi pod względem duchowym