Ufaj, iż Jehowa spełni swe zamierzenie

„Sprawiedliwi posiądą ziemię i zamieszkają w niej na wieki” (PSALM 37:29).

 1. Jakie jest zamierzenie Jehowy wobec ludzi i ziemi?

STWARZAJĄC naszych prarodziców, Adama i Ewę, Jehowa obdarzył ich doskonałością i otworzył przed nimi widoki na życie wieczne na ziemi — pod warunkiem, że będą przestrzegać Jego praw (1 Mojżeszowa 1:26, 27; 2:17). Co więcej, umieścił ich w rajskim otoczeniu (1 Mojżeszowa 2:8, 9). Jehowa rzekł do nich: „Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną” (Rodzaju [1 Mojżeszowa] 1:28, BT). Ich potomstwo zasiedliłoby więc z czasem całą ziemię, która stałaby się rajem zamieszkanym przez doskonałych, szczęśliwych ludzi. Jakże wspaniały początek miała rodzina ludzka! „Spojrzał Bóg na wszystko, co uczynił, a było to bardzo dobre” (1 Mojżeszowa 1:31).

 2. Jakie pytania nasuwa obecna sytuacja ludzkości?

² Tymczasem sytuacja panująca od tysięcy lat w rodzinie człowieczej całkowicie odstaje od pierwotnego zamierzenia Bożego. Ludziom daleko do doskonałości i szczęścia. Na świecie zapanowały bardzo uciążliwe warunki, które obecnie zgodnie z proroctwami drastycznie się pogarszają (2 Tymoteusza 3:1-5, 13). Skąd więc możemy czerpać ufność, że niebawem Bóg urzeczywistni swój zamysł wobec rodzaju ludzkiego? Czy długo jeszcze utrzyma się ta krytyczna sytuacja?

Dlaczego sprawy przybrały zły obrót

 3. Dlaczego Jehowa natychmiast nie stłumił buntu ludzi?

³ Osoby dokładnie znające natchnione Słowo Boże wiedzą, dlaczego Jehowa toleruje na ziemi tak złe warunki oraz jak się z nimi upora. Sprawozdanie biblijne informuje bowiem, że nasi prarodzice nadużyli wspaniałego daru, który Bóg udostępnił ludziom — swobody wyboru (porównaj 1 Piotra 2:16). Obrali niewłaściwą drogę — drogę niezależności od Stwórcy (1 Mojżeszowa, rozdziały 2 i 3). W związku z ich buntem wyłoniły się niezwykle doniosłe pytania: Czy Władca wszechświata ma prawo do panowania nad ludźmi? Czy Jego zwierzchnictwo jest dla nich najlepsze? Czy człowiek potrafi pomyślnie się rządzić bez kierownictwa Bożego? Odpowiedzi można było uzyskać w niezawodny sposób — wystarczyło pozwolić, by przez całe stulecia istniały rządy ludzkie. Rezultaty miały ukazać ponad wszelką wątpliwość, czy człowiek potrafi sobie należycie radzić bez oglądania się na swego Stwórcę.

 4, 5. (a) Jakie skutki przyniosło wyłamanie się człowieka spod władzy Boga? (b) Czego ponad wszelką wątpliwość dowiódł miniony okres?

⁴ Kiedy Adam z Ewą odwrócili się od Boga, przestał ich utrzymywać w stanie doskonałości. Pozbawieni Jego wsparcia, stopniowo ulegali degeneracji. Ponieważ stali się niedoskonali, zaczęli się starzeć i z czasem umarli. Na mocy prawa dziedziczności przekazali te negatywne cechy wszystkim potomkom, z nami włącznie (Rzymian 5:12). Ale jakie są skutki tysięcy lat sprawowania władzy przez rządy ludzkie? Wprost katastrofalne, co zresztą dokładnie pasuje do słów z Księgi Kaznodziei 8:10: „Człowiek panuje nad człowiekiem ku jego szkodzie”.

⁵ W miarę upływu czasu stawało się coraz bardziej widoczne, iż ludzie nie są w stanie pomyślnie kierować swymi sprawami z pominięciem Stwórcy. Natchniony pisarz biblijny Jeremiasz oświadczył: „Dobrze wiem, Jehowo, że nie do ziemskiego człowieka należy jego droga. Do człowieka, który idzie, nie należy nawet pokierowanie swoim krokiem” (Jeremiasza 10:23, NW; 5 Mojżeszowa 32:4, 5; Kaznodziei 7:29).

Niezmienne zamierzenie Boże

 6, 7. (a) Czy w ciągu tysięcy lat dziejów ludzkości Jehowa zmienił swe zamierzenie? (b) Co wchodzi w zakres zamierzenia Jehowy?

⁶ Czy po upływie tysięcy lat dziejów człowieka, lat pełnych niegodziwości i cierpień, Bóg zmienił swe zamierzenie? W Jego Słowie czytamy: „Tak mówi Jahwe — Stworzyciel nieba, On — Bóg, Stwórca ziemi, On, który ją uczynił, utwierdził w posadach, a nie po to ją stworzył, aby była pusta, lecz ukształtował ją, by na niej mieszkano” (Izajasza 45:18, Biblia poznańska). Bóg uczynił więc naszą planetę w tym celu, żeby mieszkali na niej ludzie, i Jego zamysł się nie zmienił.

⁷ Jehowa stworzył ziemię, by stała się nie tylko domem, ale także rajem, zamieszkanym przez doskonałych, szczęśliwych ludzi. Właśnie dlatego Biblia zapowiedziała pojawienie się nowego społeczeństwa ludzkiego — „nowej ziemi”, na której „ma zamieszkać sprawiedliwość” (2 Piotra 3:13, NW). A w Księdze Objawienia 21:4 Bóg oświadczył, iż w ustanowionym przez siebie nowym świecie „otrze z (...) oczu [ludzi] wszelką łzę, i śmierci już nie będzie ani żałoby, ani krzyku, ani bólu już nie będzie” (NW). Właśnie z tego powodu nadchodzący nowy świat Jezus nazwał „rajem” (Łukasza 23:43).

 8. Dlaczego możemy być pewni, że Jehowa urzeczywistni swój zamysł?

⁸ Jehowa jest wszechpotężnym i wszechmądrym Stwórcą całego uniwersum, toteż nikt nie zdoła udaremnić Jego zamierzenia. „Poprzysiągł Jahwe Zastępów, mówiąc: — Zaprawdę! Jak obmyśliłem, tak się też i stanie, i co postanowiłem, to się wypełni” (Izajasza 14:24, Bp). Skoro więc Bóg oznajmił, iż naszą planetę przeobrazi w raj zamieszkany przez doskonałych ludzi, bez wątpienia tego dokona. Jezus powiedział: „Szczęśliwi łagodnie usposobieni, gdyż tacy odziedziczą ziemię” (Mateusza 5:5, NW; porównaj Psalm 37:29). Możemy ufnie oczekiwać spełnienia się tej obietnicy. Co więcej, możemy jej bez reszty zawierzyć.

Oni zaufali Jehowie

 9. W jaki sposób Abraham dowiódł swego zaufania do Jehowy?

⁹ W ciągu dziejów wielu bogobojnych ludzi faktycznie wierzyło bez reszty w zamierzenie Boga względem ziemi, byli bowiem przekonani, iż On je urzeczywistni. Chociaż ich wiedza była może ograniczona, ufali Bogu i podporządkowali życie spełnianiu Jego woli. Jedną z takich osób był Abraham, który żył jakieś 2000 lat przed przyjściem Jezusa na ziemię, a więc na długo przed rozpoczęciem spisywania Biblii. Ufał, iż Jehowa spełni dane przez siebie obietnice. Informacje dotyczące Stwórcy najprawdopodobniej otrzymał od swego wiernego przodka Sema, którego z kolei pouczał Noe. Kiedy więc Bóg polecił Abrahamowi opuścić bogate Ur Chaldejskie i przenieść się do nieznanego i niebezpiecznego Kanaanu, patriarcha wiedział, iż może polegać na Jehowie, toteż ruszył w drogę (Hebrajczyków 11:8). Później Jehowa mu oznajmił: „Uczynię (...) z ciebie wielki naród” (Rodzaju [1 Mojżeszowa] 12:2, BT).

10, 11. Dlaczego Abraham nie wahał się ofiarować swego jednorodzonego syna Izaaka?

¹⁰ Co się wydarzyło, kiedy Abrahamowi urodził się Izaak? Jehowa zapowiedział, że jego potomkowie wywodzący się od Izaaka staną się potężnym narodem (1 Mojżeszowa 21:12). Gdy więc Jehowa kazał Abrahamowi złożyć syna w ofierze, aby w ten sposób wypróbować jego wiarę, polecenie to mogło się wydawać całkowicie sprzeczne z wcześniejszą obietnicą (1 Mojżeszowa 22:2). Niemniej ów wierny sługa miał bezgraniczne zaufanie do Jehowy i zabrał się do spełnienia owego nakazu. Kiedy już uniósł nóż, by zabić Izaaka, w ostatniej chwili Bóg posłał anioła, który powstrzymał Abrahama (1 Mojżeszowa 22:9-14).

¹¹ Dlaczego Abraham okazywał takie posłuszeństwo? Odpowiedź znajdujemy w Liście do Hebrajczyków 11:17-19: „Przez wiarę Abraham przyniósł na ofiarę Izaaka, gdy był wystawiony na próbę, i ofiarował jednorodzonego, on, który otrzymał obietnicę, do którego powiedziano: Od Izaaka nazwane będzie potomstwo twoje. Sądził, że Bóg ma moc wskrzeszać nawet umarłych; toteż jakby z umarłych, mówiąc obrazowo, otrzymał go z powrotem”. Podobną myśl zawiera List do Rzymian 4:20, 21, gdzie czytamy: „[Abraham] nie zwątpił z niedowiarstwa w obietnicę Bożą, (...) mając zupełną pewność, że cokolwiek (...) [Bóg] obiecał, ma moc i uczynić”.

12. Jak Abraham został nagrodzony za swą wiarę?

¹² Za swą wiarę Abraham został nagrodzony nie tylko tym, że nie utracił Izaaka i że przez niego stał się przodkiem „wielkiego narodu”, ale jeszcze pod innym względem. Bóg oznajmił Abrahamowi: „Za pośrednictwem twojego nasienia na pewno zjednają sobie błogosławieństwo wszystkie narody ziemi, ponieważ usłuchałeś mego głosu” (Rodzaju 22:18, NW). Jak się to miało urzeczywistnić? Otóż w linii potomków Abrahama pojawił się Władca niebiańskiego Królestwa Bożego, które zniszczy teraźniejszy niegodziwy system podległy Szatanowi (Daniela 2:44; Rzymian 16:20; Objawienie 19:11-21). Potem na oczyszczonym globie podlegającym panowaniu Królestwa będzie zaprowadzony ogólnoziemski raj, a ludzie ze „wszystkich narodów”, którzy spełniają wolę Bożą, dostąpią doskonałego zdrowia i życia wiecznego (1 Jana 2:15-17). I chociaż Abraham niewiele wiedział na temat tego Królestwa, zaufał Bogu i wyczekiwał jego ustanowienia (Hebrajczyków 11:10).

13, 14. Dlaczego Job ufał Bogu?

¹³ Kilkaset lat później, między XVII a XVI wiekiem p.n.e., na terenie dzisiejszego Półwyspu Arabskiego żył Job. Również wtedy jeszcze nie przystąpiono do spisywania Biblii. Job okazał się „nienaganny i prawy, bogobojny i stroniący od złego” (Joba 1:1). Kiedy Szatan dotknął go odrażającą, bolesną chorobą, ów wierny mąż przez cały ten ciężki okres „nie wypowiedział ani jednego grzesznego słowa” (Joba 2:10, The New English Bible). Job ufał Bogu. I chociaż nie rozumiał, dlaczego tak bardzo cierpi, bez reszty zawierzył Stwórcy i Jego obietnicom.

¹⁴ Job zdawał sobie sprawę, że jeśli nawet umrze, to pewnego dnia Bóg przywróci mu życie, wskrzeszając go z martwych. Swoją nadzieję wyraził w słowach, które skierował do Jehowy Boga: „Obyś mnie schował w Szeolu [grobie], (...) wyznaczył mi granicę czasu i sobie o mnie przypomniał! Jeżeli umiera krzepki mężczyzna, czy może znowu żyć? (...) Zawołasz, a ja ci odpowiem” (Hioba [Joba] 14:13-15, NW). Chociaż ogromnie cierpiał, dowiódł wiary w zwierzchnictwo Jehowy, oznajmiając: „Dopóki jest dech we mnie, nie wyprę się swojej prawości!” (Hioba 27:5, NW).

15. Jak Dawid wyraził swą ufność w zamierzenie Jehowy?

¹⁵ Jakieś sześć stuleci po Jobie i mniej więcej 1000 lat przed pojawieniem się na ziemi Jezusa swą ufność w nadejście nowego świata wyraził Dawid. W jednym z psalmów napisał: „Ci (...) którzy pokładają nadzieję w Panu [Jehowie, NW], odziedziczą ziemię. Jeszcze trochę, a nie będzie bezbożnego (...) Lecz pokorni odziedziczą ziemię i rozkoszować się będą obfitym pokojem. Sprawiedliwi posiądą ziemię i zamieszkają w niej na wieki”. Żywiąc niezachwianą nadzieję, Dawid gorąco zachęcał: „Zaufaj Panu [Jehowie, NW] (...) Rozkoszuj się Panem [Jehową, NW], a da ci, czego życzy sobie serce twoje!” (Psalm 37:3, 4, 9-11, 29).

16. Jaką nadzieję żywił „wielki obłok świadków”?

¹⁶ W ciągu wieków taka sama nadzieja na życie wieczne na ziemi przyświecała sporej grupie wiernych mężczyzn i kobiet. Tworzyli oni „wielki obłok świadków”, którzy istotnie zawierzyli bez reszty obietnicom Jehowy. Za swą wiarę wielu tych starożytnych świadków na rzecz Jehowy przechodziło tortury, a nawet poniosło śmierć, „aby dostąpić lepszego zmartwychwstania”. Jak to rozumieć? W nowym świecie Bóg nagrodzi ich lepszym zmartwychwstaniem, otwierając przed nimi widoki na życie bez końca (Jana 5:28, 29; Hebrajczyków 11:35; 12:1).

Chrześcijańscy świadkowie ufają Bogu

17. Jak dalece pierwsi chrześcijanie ufali Jehowie?

¹⁷ Więcej szczegółów na temat Królestwa i jego panowania nad ziemią Jehowa wyjawił w I wieku nowo założonemu zborowi chrześcijańskiemu. Na przykład pod natchnieniem ducha Bożego apostoł Jan napisał, że w Królestwie niebios znajdzie się u boku Jezusa Chrystusa 144 000 osób. Chodziło tu o wiernych sług Bożych, ‛wykupionych spomiędzy ludzi’ (Objawienie 7:4; 14:1-4). Zapowiedziano, iż będą oni sprawować władzę nad ziemią, ‛królując’ z Chrystusem w niebie (Objawienie 20:4-6, NW). Pierwsi chrześcijanie tak mocno ufali, iż Jehowa zrealizuje swe zamierzenie co do niebiańskiego Królestwa i jego ziemskiej dziedziny, że gotowi byli umrzeć za swą wiarę. Wielu z nich faktycznie okupiło ją życiem.

18. Pod jakim względem Świadkowie Jehowy naśladują swych poprzedników z dawnych czasów?

¹⁸ Obecnie prawie pięciomilionowa rzesza Świadków Jehowy bierze wzór ze swych poprzedników z zamierzchłej przeszłości i okazuje równie głębokie zaufanie do Boga. Nowożytni Świadkowie także wierzą bez reszty Jego obietnicom. Oddali się Jemu, a do wzmacniania swej wiary mogą korzystać z kompletnej Biblii (2 Tymoteusza 3:14-17). Idą za przykładem naśladowców Jezusa żyjących w I wieku, którzy oświadczyli, że ‛jako władcy będą słuchać bardziej Boga niż ludzi’ (Dzieje 5:29, NW). W dobie dzisiejszej wielu tych chrześcijańskich Świadków doznało brutalnych prześladowań. Niektórzy za swe przekonania zostali zabici, a inni zmarli wskutek choroby, wypadku czy starości. Niemniej wzorem wiernych świadków z dawnych czasów ufali Bogu, wiedząc, iż po ustanowieniu nowego świata wskrzesi ich z martwych (Jana 5:28, 29; Dzieje 24:15; Objawienie 20:12, 13).

19, 20. Czego się dowiadujemy z proroctw biblijnych dotyczących naszych czasów?

¹⁹ Świadkowie Jehowy w pełni zdają sobie sprawę, że proroctwa biblijne już dawno temu zapowiedziały zgromadzanie ich ze wszystkich narodów do jednej ogólnoświatowej społeczności braterskiej (Izajasza 2:2-4; Objawienie 7:4, 9-17). Na całym świecie prowadzą zleconą przez Jehowę działalność kaznodziejską w celu zebrania dalszych szczerych osób, aby i one skorzystały z łaski i ochrony Bożej (Przypowieści 18:10; Mateusza 24:14; Rzymian 10:13). Wszyscy bezgranicznie ufają Jehowie, są bowiem przekonani, iż wkrótce zaprowadzi On cudowny nowy świat (porównaj 1 Koryntian 15:58; Hebrajczyków 6:10).

²⁰ Jak wynika z proroctw biblijnych, dni ostatnie tego szatańskiego świata trwają już — licząc od kluczowego roku 1914 — prawie 80 lat. Teraźniejszy system dobiega końca (Rzymian 16:20; 2 Koryntian 4:4; 2 Tymoteusza 3:1-5). Świadkowie Jehowy nabierają zatem otuchy, wiedząc, iż niebawem Królestwo Boże przejmie władzę nad całym naszym globem. Bóg usunie obecny niegodziwy system i ustanowi sprawiedliwy nowy świat, przez co raz na zawsze położy kres fatalnym warunkom, które od tylu wieków panują na ziemi (Przypowieści 2:21, 22).

21. Dlaczego mimo obecnych trudności możemy się radować?

²¹ Odtąd aż po wsze czasy Bóg będzie się o nas troszczył, zlewając błogosławieństwa, które sowicie wynagrodzą wszelkie krzywdy, jakich niegdyś doznaliśmy. W nowym świecie doświadczymy tylu dobrodziejstw, że nasze dawniejsze problemy zatrą się w pamięci. Ileż otuchy dodaje świadomość, iż Jehowa ‛otworzy wówczas swoją rękę i zaspokoi pragnienie wszystkiego, co żyje’ (Psalm 145:16, NW; Izajasza 65:17, 18).

22. Dlaczego powinniśmy ufać Jehowie?

²² W nowym świecie na oczach wiernych ludzi spełni się zapowiedź z Listu do Rzymian 8:21: „Samo stworzenie będzie wyzwolone z niewoli skażenia ku chwalebnej wolności dzieci Bożych”. Ponadto osoby te ujrzą, jak urzeczywistnią się słowa modlitwy, której Jezus nauczył swych naśladowców: „Niech przyjdzie królestwo Twoje, niech się dzieje wola Twoja, jak w niebie, tak i na ziemi” (Mateusza 6:10, Romaniuk). Pokładaj zatem bezgraniczną ufność w Jehowie, gdyż Jego niezawodna obietnica brzmi: „Sprawiedliwi posiądą ziemię i zamieszkają w niej na wieki” (Psalm 37:29).

Jak byś odpowiedział?

◻ Jakie jest zamierzenie Jehowy wobec ludzi i ziemi?

◻ Dlaczego Bóg dopuszcza na ziemi złe warunki?

◻ Jak wierni ludzie z dawnych czasów dowiedli swego zaufania do Jehowy?

◻ Dlaczego dzisiejsi słudzy Jehowy pokładają w Nim ufność?

[Ilustracja na stronie 16]

Bóg stworzył ludzi, by żyli wiecznie i szczęśliwie na rajskiej ziemi

[Ilustracja na stronie 18]

Abraham ufał, że Jehowa potrafi wskrzesić zmarłych