Mimo prób trwaj w wierze!

„Uważajcie to za samą radość, bracia moi, gdy was spotykają rozmaite doświadczenia” (JAKUBA 1:2).

 1. Mimo jakich przeciwności lud Jehowy służy Mu z wiarą i „radością serca”?

SŁUDZY Jehowy świadczą o Nim z wiarą i „radością serca” (Powtórzonego Prawa 28:47; Izajasza 43:10). Czynią tak, choć spotykają ich liczne próby. W obliczu trudności czerpią pociechę ze słów: „Uważajcie to za samą radość, bracia moi, gdy was spotykają rozmaite doświadczenia, bo przecież wiecie, że wypróbowana jakość waszej wiary prowadzi do wytrwałości” (Jakuba 1:2, 3).

 2. Co wiadomo o pisarzu Listu Jakuba?

² Powyższą zachętę zapisał około 62 roku n.e. uczeń Jakub, przyrodni brat Jezusa Chrystusa (Marka 6:3). Jakub należał do starszych zboru jerozolimskiego. Wraz z Kefasem (Piotrem) i Janem byli ‛uważani za filary’ — mocne i stabilne podpory zboru (Galatów 2:9). Kiedy mniej więcej w roku 49 przedłożono „apostołom i starszym” kwestię obrzezania, Jakub zaproponował biblijne rozwiązanie, które zostało przyjęte przez owo ciało kierownicze z I wieku (Dzieje 15:6-29).

 3. Jakie problemy napotykali chrześcijanie w I wieku i kiedy odniesiemy największy pożytek z Listu Jakuba?

³ Będąc troskliwym pasterzem duchowym, Jakub ‛znał wygląd trzody’ (Przysłów 27:23). Wiedział, że ówcześni chrześcijanie znosili ciężkie próby. Niektórzy musieli zmienić sposób myślenia, gdyż faworyzowali bogatych. Dla innych wielbienie Boga stało się czczą formalnością. Jeszcze inni wyrządzali szkodę niepowściągliwym językiem. Świecki duch pociągał za sobą zgubne skutki, a wielu brakowało cierpliwości i wytrwałości w modlitwie. Pewni chrześcijanie wręcz zachorowali duchowo. List Jakuba porusza te sprawy i zawiera budujące rady, które mają obecnie taką samą praktyczną wartość jak w I wieku. Przeanalizowanie tego listu, jak gdyby został napisany do każdego z nas osobiście, przyniesie nam wiele korzyści.a

Gdy jesteśmy doświadczani

 4. Jak powinniśmy się zapatrywać na próby?

⁴ Jakub pokazuje, jak się zapatrywać na różne próby (Jakuba 1:1-4). Nie wspomina o swych powiązaniach rodzinnych z Synem Bożym, lecz pokornie nazywa siebie „niewolnikiem Boga i Pana Jezusa Chrystusa”. Pisze do „dwunastu plemion” Izraela duchowego, które zostały „rozproszone” — początkowo z powodu prześladowań (Dzieje 8:1; 11:19; Galatów 6:16; 1 Piotra 1:1). Jako chrześcijanie, my również bywamy prześladowani i ‛spotykają nas rozmaite doświadczenia’. Ale jeśli będziemy pamiętać, że przetrwanie prób wzmacnia wiarę, to gdy nadejdą, ‛uznamy je za samą radość’. Jeżeli w ich obliczu zachowamy niezłomną lojalność wobec Boga, przysporzy nam to trwałego szczęścia.

 5. Jakie próby mogą na nas spaść i co daje pomyślne ich przetrwanie?

⁵ Wiele naszych doświadczeń to kłopoty typowe dla wszystkich ludzi. Na przykład może się nam dawać we znaki słabe zdrowie. Obecnie Bóg nie dokonuje cudownych uzdrowień, ale wysłuchuje naszych próśb o mądrość i siły potrzebne do radzenia sobie z chorobą (Psalm 41:1-3). Prócz tego jesteśmy prześladowani jako Świadkowie Jehowy i cierpimy ze względu na prawość (2 Tymoteusza 3:12; 1 Piotra 3:14). Kiedy pomyślnie znosimy takie trudności, zostaje „wypróbowana jakość” naszej wiary. A gdy ona tryumfuje, „prowadzi do wytrwałości”. Dzięki wierze wzmocnionej przez doświadczenia łatwiej nam będzie przetrwać przyszłe próby.

 6. Jak ‛wytrwałość dopełnia swego dzieła’ i jakie praktyczne kroki należałoby poczynić, gdy przechodzimy próbę?

⁶ „A wytrwałość niech dopełni swego dzieła” — pisze Jakub. Jeżeli pozwolimy próbie dobiec końca, nie usiłując szybko położyć jej kresu niebiblijnymi środkami, wytrwałość dokona „dzieła” — sprawi, że staniemy się zupełnymi chrześcijanami, którym nie brak wiary. Gdyby podczas takiego wypróbowania wyszła na jaw jakaś słabość, to rzecz jasna powinniśmy prosić Jehowę o pomoc w jej przezwyciężeniu. A co wtedy, jeśli próbą jest pokusa do niemoralności? Poruszajmy ten problem w modlitwach i zgodnie z nimi działajmy. Być może przyjdzie nam zmienić miejsce pracy lub poczynić inne kroki, by zachować niezłomną lojalność wobec Boga (Rodzaju 39:7-9; 1 Koryntian 10:13).

Prośba o mądrość

 7. Co może nam pomóc uporać się z próbami?

⁷ Jakub wskazuje, co zrobić, gdy nie wiemy, jak się uporać z jakąś próbą (Jakuba 1:5-8). Jehowa nie zgani nas za to, że brakuje nam mądrości i że się o nią z wiarą modlimy. Pomoże nam właściwie spojrzeć na próbę i ją znieść. Niewykluczone, iż dzięki współwyznawcom lub w trakcie studium Biblii zwrócimy uwagę na odpowiednie wersety z tej Księgi. Opatrzność Boża może tak pokierować wydarzeniami, byśmy zrozumieli, co należy uczynić. Może też wywrzeć na nas wpływ duch Boży (Łukasza 11:13). Aby skorzystać z tych dobrodziejstw, musimy rzecz jasna lgnąć do Boga i Jego ludu (Przysłów 18:1).

 8. Dlaczego ten, kto wątpi, niczego nie otrzyma od Jehowy?

⁸ Jehowa udzieli nam mądrości potrzebnej do radzenia sobie z próbami, jeśli będziemy ‛prosić z wiarą, nic nie wątpiąc’. Kto wątpi, „jest podobny do fali morskiej pędzonej przez wiatr oraz miotanej tu i tam” w nieprzewidzianym kierunku. Gdybyśmy byli chwiejni pod względem duchowym, ‛nie powinniśmy sądzić, iż cokolwiek otrzymamy od Jehowy’. Nie bądźmy więc ‛niestali’ ani ‛niezdecydowani’ w modlitwach czy też w innych dziedzinach. Pokładajmy natomiast wiarę w Jehowie, Źródle mądrości (Przysłów 3:5, 6).

Bogaci i biedni mogą się wielce radować

 9. Dlaczego jako chwalcy Jehowy, mamy powody wielce się radować?

⁹ Nawet jeśli jednym z doświadczeń, które na nas spadają, jest ubóstwo, pamiętajmy, że zarówno bogaci, jak i biedni chrześcijanie mogą się wielce radować (Jakuba 1:9-11). Większość pomazańców, zanim zaczęła kroczyć śladami Jezusa, miała niewiele dóbr materialnych i była pogardzana przez świat (1 Koryntian 1:26). Ale mogli się oni wielce radować z „wywyższenia” do godności dziedziców Królestwa (Rzymian 8:16, 17). Natomiast zamożne, szanowane niegdyś osoby, które zostały naśladowcami Chrystusa, doznają „upokorzenia”, gdyż świat ma ich w pogardzie (Jana 7:47-52; 12:42, 43). Będąc jednak sługami Jehowy, wszyscy możemy się wielce radować, ponieważ świeckie bogactwo i wysoka pozycja są niczym w porównaniu z posiadanymi przez nas dobrami duchowymi. I jakże jesteśmy wdzięczni, że nie ma wśród nas miejsca na chełpienie się pozycją społeczną! (Przysłów 10:22; Dzieje 10:34, 35).

10. Jak chrześcijanin powinien się zapatrywać na dobra materialne?

¹⁰ Jakub pomaga nam pojąć, iż życie nie zależy od bogactwa i świeckich osiągnięć. Jak piękno kwiatu nie jest w stanie uchronić go od obumarcia, gdy zostanie wystawiony na „palący żar” słoneczny, tak majątek bogacza nie może przedłużyć mu życia (Psalm 49:6-9; Mateusza 6:27). Niekiedy ktoś taki umiera na swych „drogach życiowych” — na przykład załatwiając interesy. Najważniejsze jest zatem to, aby być ‛bogatym wobec Boga’ i w miarę swych najlepszych możliwości popierać sprawy Królestwa (Łukasza 12:13-21; Mateusza 6:33; 1 Tymoteusza 6:17-19).

Szczęśliwi, którzy znoszą doświadczenia

11. Czego mogą się spodziewać ci, którzy mimo prób trwają w wierze?

¹¹ Bez względu na to, czy jesteśmy bogaci czy biedni, zaznamy szczęścia tylko wtedy, gdy przetrwamy spadające na nas doświadczenia (Jakuba 1:12-15). Jeżeli je znosimy bez uszczerbku dla naszej wiary, możemy być poczytani za szczęśliwych, gdyż czynienie tego, co słuszne w oczach Boga, sprawia radość. Dzięki trwaniu w wierze aż do śmierci chrześcijanie zrodzeni z ducha otrzymują „koronę życia” — dar nieśmiertelności w niebie (Objawienie 2:10; 1 Koryntian 15:50). Jeśli mamy nadzieję ziemską i zachowujemy wiarę w Boga, możemy wyczekiwać życia wiecznego na rajskiej ziemi (Łukasza 23:43; Rzymian 6:23). Jakże dobry jest Jehowa dla wszystkich, którzy w Niego wierzą!

12. Dlaczego w obliczu kłopotów nie powinniśmy mówić: „Przez Boga jestem doświadczany”?

¹² Czy to możliwe, że Jehowa wystawia nas na próbę, zsyłając przeciwności? Bynajmniej. Nie powinniśmy mówić: „Przez Boga jestem doświadczany”. Jehowa nie usiłuje nas nakłonić do popełnienia grzechu, lecz jeśli trwamy w wierze, to z całą pewnością nam pomoże i udzieli sił potrzebnych do zniesienia tych doświadczeń (Filipian 4:13). Bóg jest święty, toteż nie aranżuje okoliczności, które by nadwątlały nasze siły do przeciwstawiania się niegodziwości. Jeżeli sami uwikłamy się w sytuację daleką od świętości i dopuścimy się grzechu, nie powinniśmy obwiniać za to Boga, On „bowiem nie może być doświadczany przez coś złego ani sam nikogo nie doświadcza”. Chociaż Jehowa niekiedy coś dopuszcza, by nas skarcić dla naszego dobra, jednak nikogo nie doświadcza w niecnych zamiarach (Hebrajczyków 12:7-11). Szatan nieraz kusi nas do złego, ale Bóg potrafi nas wyzwolić od tego niegodziwca (Mateusza 6:13).

13. Co może się stać, jeśli nie odrzucimy niewłaściwego pragnienia?

¹³ Musimy trwać w modlitwie, ponieważ w pewnych okolicznościach może zrodzić się niewłaściwe pożądanie, skłaniające do grzechu. Jakub pisze: „Każdy jest doświadczany, gdy go pociąga i nęci jego własne pragnienie”. Nie możemy obwiniać Boga za nasz występek, jeśli wcześniej pozwoliliśmy zakorzenić się w sercu grzesznemu pragnieniu. Gdy się go nie odrzuci, ‛staje się płodne’, a pielęgnowane w sercu, „rodzi grzech”. Kiedy ten „zostanie popełniony, wydaje śmierć”. Nie ulega wątpliwości, że musimy strzec serca i dawać odpór grzesznym skłonnościom (Przysłów 4:23). Kaina ostrzeżono, iż grzech bierze nad nim górę, ale on wcale mu się nie przeciwstawił (Rodzaju 4:4-8). Co więc począć, gdy pociąga nas niebiblijne postępowanie? Niewątpliwie powinniśmy być wdzięczni chrześcijańskim starszym, jeśli starają się nas skorygować, byśmy nie zgrzeszyli przeciw Bogu (Galatów 6:1).

Bóg — Źródło tego, co dobre

14. W jakim sensie dary Boże są „doskonałe”?

¹⁴ Pamiętajmy, że Jehowa nie jest Źródłem prób, lecz tego, co dobre (Jakuba 1:16-18). Jakub zwraca się do swych współwyznawców jako do ‛umiłowanych braci’ i wykazuje, iż Bóg jest Dawcą ‛każdego dobrego daru i doskonałego podarunku’. Duchowe i materialne dary Jehowy są ‛doskonałe’, czyli zupełne, i niczego im nie brak. Pochodzą „z góry”, z niebiańskiej siedziby Boga (1 Królów 8:39). Jehowa jest „Ojcem świateł niebiańskich” — słońca, księżyca i gwiazd. Udostępnia nam też duchowe światło i prawdę (Psalm 43:3; Jeremiasza 31:35; 2 Koryntian 4:6). W przeciwieństwie do słońca, którego pozorny ruch sprawia, że zmieniają się cienie, i które tylko w samo południe znajduje się w zenicie, Bóg zawsze w najobfitszej mierze daje to, co dobre. Jeżeli w pełni korzystamy z duchowych darów dostarczanych za pośrednictwem Jego Słowa oraz „niewolnika wiernego i roztropnego”, na pewno będziemy wyposażeni do stawienia czoła próbom (Mateusza 24:45).

15. Co należy do najwspanialszych darów Jehowy?

¹⁵ Co jest jednym z najwspanialszych darów Bożych? Zrodzenie z ducha świętego duchowych synów, mające związek z dobrą nowiną, czyli „słowem prawdy”. Narodzeni z ducha są „niejako pierwocinami” wybranymi spośród ludzi na niebiańskich „królów i kapłanów” (Objawienie 5:10; Efezjan 1:13, 14). Jakub być może miał na myśli pierwociny żniwa jęczmiennego składane 16 Nisan, kiedy to Jezus został wskrzeszony, oraz ofiarowanie dwóch bochenków chleba pszennego w dniu Pięćdziesiątnicy, gdy nastąpiło wylanie ducha świętego (Kapłańska 23:4-11, 15-17). W takim wypadku Jezus byłby pierwocinami, a jego współdziedzice „niejako pierwocinami”. A co z osobami mającymi nadzieję ziemską? Pamiętanie o niej pomoże nam mocno wierzyć w Dawcę „każdego dobrego daru”, który umożliwił życie wieczne pod rządami Królestwa.

Bądź ‛wykonawcą słowa’

16. Dlaczego powinniśmy być ‛prędcy do słuchania, a nieskorzy do mówienia oraz do srogiego gniewu’?

¹⁶ Bez względu na to, czy akurat przechodzimy próby wiary, czy nie, powinniśmy być „wykonawcami słowa” (Jakuba 1:19-25). Musimy być ‛prędcy do słuchania’ słowa Bożego i posłusznie się do niego stosować (Jana 8:47). Z drugiej strony bądźmy ‛nieskorzy do mówienia’, starannie ważąc słowa (Przysłów 15:28; 16:23). Jakub zapewne zachęca nas, byśmy nie mówili pochopnie, że spotykające nas próby pochodzą od Boga. Radzi też być ‛nieskorym do srogiego gniewu, bo srogi gniew człowieka nie prowadzi do prawości Bożej’. Jeżeli czyjaś uwaga nas rozzłości, nie śpieszmy się z odpowiedzią, by uniknąć zjadliwej riposty (Efezjan 4:26, 27). Gniew, będący niekiedy przyczyną naszych problemów oraz próbą dla innych, nie prowadzi do zachowania licującego z wiarą w prawego Boga. Poza tym jeśli będziemy ‛obfitować w rozeznanie’, staniemy się ‛nieskorzy do gniewu’ i nasi bracia oraz siostry będą do nas lgnąć (Przysłów 14:29).

17. Co osiągniemy dzięki usunięciu zła z serca i umysłu?

¹⁷ Rzecz jasna musimy być wolni od „wszelkiej plugawości” — od wszystkiego, co napełnia Boga odrazą i pobudza do gniewu. Prócz tego mamy ‛odrzucić tę rzecz zbyteczną, zło’. Każdy z nas powinien wyeliminować ze swego życia jakiekolwiek zanieczyszczenie ciała lub ducha (2 Koryntian 7:1; 1 Piotra 1:14-16; 1 Jana 1:9). Jeżeli usuniemy zło z serca i umysłu, łatwiej nam będzie ‛z łagodnością przyjmować zaszczepianie słowa’ prawdy (Dzieje 17:11, 12). Bez względu na to, jak długo jesteśmy chrześcijanami, wciąż powinniśmy przyswajać sobie kolejne prawdy biblijne. Dlaczego? Ponieważ dzięki duchowi Bożemu zaszczepione słowo wydaje owoc w postaci „nowej osobowości”, pozwalającej osiągnąć wybawienie (Efezjan 4:20-24).

18. Jaka jest różnica między tym, kto jedynie słucha słowa, a osobą, która także wprowadza je w czyn?

¹⁸ Jak możemy pokazać, że kierujemy się tym słowem? Gdy staniemy się posłusznymi „wykonawcami słowa, a nie tylko słuchaczami” (Łukasza 11:28). „Wykonawcy” dowodzą swej wiary uczynkami, między innymi gorliwym udziałem w chrześcijańskiej działalności kaznodziejskiej oraz regularnym uczestnictwem w zebraniach ludu Bożego (Rzymian 10:14, 15; Hebrajczyków 10:24, 25). Kto jedynie słucha słowa, „jest podobny do człowieka, który przygląda się w zwierciadle swemu naturalnemu obliczu”. Przypatruje się sobie, a po odejściu zapomina, co ewentualnie powinien zmienić w swym wyglądzie. Jako „wykonawcy słowa”, pilnie studiujemy i wprowadzamy w czyn „doskonałe prawo” Boga, zawierające wszelkie Jego wymagania wobec nas. Tym samym dostępujemy wolności, która jest całkowitym przeciwieństwem niewoli grzechu i śmierci, gdyż prowadzi do życia. A zatem ‛trwajmy w doskonałym prawie’, wciąż starannie je analizując i zachowując. Pomyśl tylko! Będąc ‛wykonawcami dzieła, a nie zapominającymi słuchaczami’, zaznajemy radości wynikającej z uznania Bożego (Psalm 19:7-11).

Wielbienie Boga w sposób formalny to za mało

19, 20. (a) Czego w myśl Listu Jakuba 1:26, 27 wymaga od nas czyste wielbienie? (b) Jakie są przykłady nieskalanego wielbienia?

¹⁹ Jeżeli mamy zaskarbić sobie łaskę Bożą, musimy pamiętać, że prawdziwe wielbienie nie jest czczą formalnością (Jakuba 1:26, 27). Choćby się nam wydawało, że ‛formalnie jesteśmy czcicielami’ Jehowy, mającymi Jego aprobatę, tak naprawdę liczy się to, jak On nas ocenia (1 Koryntian 4:4). Poważnym niedociągnięciem bywa ‛nieokiełznanie języka’. Gdybyśmy rzucali na drugich oszczerstwa, kłamali lub w jakiś inny sposób niewłaściwie się nim posługiwali, a mimo to uważali, iż nasze wielbienie podoba się Bogu, zwodzilibyśmy samych siebie (Kapłańska 19:16; Efezjan 4:25). Zapewne nie chcemy, by z jakiegoś powodu nasza „forma oddawania czci” była „daremna” i nie cieszyła się uznaniem Bożym.

²⁰ Chociaż Jakub nie porusza każdego aspektu czystego wielbienia, mówi jednak, że w jego zakres wchodzi ‛opiekowanie się sierotami i wdowami w ich ucisku’ (Galatów 2:10; 6:10; 1 Jana 3:18). Zbór chrześcijański poświęca szczególną uwagę troszczeniu się o wdowy (Dzieje 6:1-6; 1 Tymoteusza 5:8-10). Ponieważ Bóg jest Obrońcą wdów i dzieci bez ojca, współpracujmy z Nim, czyniąc, co w naszej mocy, by je wspierać pod względem duchowym i materialnym (Powtórzonego Prawa 10:17, 18). Czyste wielbienie oznacza też ‛zachowywanie siebie nie splamionym przez świat’, czyli przez nieprawe społeczeństwo ludzkie podlegające władzy Szatana (Jana 17:16; 1 Jana 5:19). Wystrzegajmy się świeckiego bezbożnego postępowania, abyśmy mogli wychwalać Jehowę i być użyteczni w służbie dla Niego (2 Tymoteusza 2:20-22).

21. Jakie jeszcze pytania dotyczące Listu Jakuba zechcemy rozważyć?

²¹ Omówione już rady Jakuba powinny nam pomóc znieść doświadczenia i trwać w wierze, jak również pogłębić nasze docenianie dla kochającego Dawcy dobrych darów. Słowa Jakuba pomagają też praktykować czyste wielbienie. Na co jeszcze zwraca on naszą uwagę? Jakie dalsze kroki możemy poczynić, by dowieść, iż naprawdę wierzymy w Jehowę?

[Przypis]

Jak byś odpowiedział?

◻ Co nam pomoże przetrwać doświadczenia?

◻ Dlaczego mimo prób chrześcijanie mogą się wielce radować?

◻ Jak możemy być wykonawcami słowa?

◻ Co wchodzi w zakres czystego wielbienia?

[Ilustracja na stronie 9]

Kiedy przechodzisz próbę, nie przestawaj wierzyć, iż Jehowa potrafi odpowiedzieć na twoje modlitwy

[Ilustracje na stronie 10]

„Wykonawcy słowa” głoszą o Królestwie Bożym na całym świecie