5. Jakiej rady udzielił współnadzorcom apostoł Piotr?

⁵ Apostoł Piotr, od którego Jezus oczekiwał, że będzie karmił jego owce, zwrócił się do drugich nadzorców ze słowami: „Paście powierzoną wam trzodę Bożą nie pod przymusem, lecz dobrowolnie, i nie z umiłowania nieuczciwego zysku, lecz z ochotą,

(1 Piotra 5:1-3). Przyjrzyjmy się zatem, jakim sposobem starsi zamianowani przez ducha świętego mogą należycie zastosować się do tej rady.

 6. W jakim usposobieniu starsi powinni służyć „trzodzie Bożej”?

⁶ Piotr zachęca współstarszych: „Paście powierzoną wam trzodę Bożą nie pod przymusem, lecz dobrowolnie”. Ci więc, którzy dostąpili przywileju usługiwania w charakterze duchowych pasterzy, nie powinni tego robić z ociąganiem, opiekując się owcami tylko z musu. Nie mogą czuć się zniewoleni, jak gdyby to była jakaś niewdzięczna praca albo jak gdyby ktoś wypychał ich do pasienia owiec. Starsi powinni raczej pełnić służbę w ochoczym nastroju (por. Ps. 110:3). Człowiek gotowy wyświadczać dobro bliźnim zazwyczaj czyni to całym sercem; wytęża swoje siły i dokłada wszelkich starań, by działać w ich interesie. Ofiarny starszy chętnie poświęca innym czas i energię. Wie, że owce niekiedy błądzą; dlatego pragnie im pomagać. W ten sposób odzwierciedla troskę, jaką takie jednostki otacza Bóg. Istotnie, zainteresowanie Jehowy błądzącymi po manowcach Izraelitami było tak wielkie, że mógł potem powiedzieć: „Mówiłem: ‛Oto jestem, jestem!’ do narodu, który nie wzywał mego imienia”! (Izaj. 65:1, BT).

 7, 8. (a) Na czym polega wykonywanie pracy pasterskiej nie z miłości do nieuczciwego zysku? (b) Co to znaczy służyć ochoczo?

⁷ Piotr zaznaczył, że pracę pasterską winno się wykonywać „nie z umiłowania nieuczciwego zysku, lecz z ochotą”. Zamianowani starsi nie chcą być ciężarem dla owiec. Stanowisko takie reprezentował też apostoł Paweł, który do chrześcijan w Tesalonice napisał: „Pamiętacie przecież, bracia, naszą pracę i trud. Pracowaliśmy dniem i nocą, aby nikomu z was nie być ciężarem. Tak to wśród was głosiliśmy Ewangelię Bożą”. Ponadto przypomniał im: „Nie wzbudzaliśmy wśród was niepokoju ani u nikogo nie jedliśmy za darmo chleba, ale pracowaliśmy w trudzie i zmęczeniu, we dnie i w nocy, aby dla nikogo z was nie być ciężarem” (1 Tes. 2:9; 2 Tes. 3:7, 8, BT).

⁸ W naszych czasach wierni pasterze trzody Bożej tak samo nie pożądają zachłannie tego, co posiadają owce, ani nie usiłują czerpać ich kosztem jakichkolwiek zysków (Łuk. 12:13-15; Dzieje 20:33-35). Apostoł Paweł wykazał, że mężczyźni kwalifikujący się na nadzorców nie mogą być ‛chciwi nieuczciwego zysku’ (Tyt. 1:7). Przeciwnie, mają służyć gorliwie i ochoczo, entuzjastycznie interesując się swoją pracą i dbając o dobro owiec powierzonych ich pieczy (Filip. 2:4). W ten sposób tacy pasterze dają dowody niesamolubnej troski o trzodę, wzorując się w tym na Bogu Jehowie i Jego Synu, Jezusie Chrystusie.