Odsłonięcie świętej tajemnicy
„Bezsprzecznie wielka jest święta tajemnica prawdziwej pobożności” (1 TYMOTEUSZA 3:16).
1. Jaką tajemnicę opisano w 1 Tymoteusza 3:16?
CZY intrygują cię tajemnice? Czy lubisz dociekać zagadek? Lubi to większość z nas. Spróbujmy więc razem wniknąć w jedną z najwznioślejszych tajemnic, ukrytą od tysięcy lat w Słowie Bożym. Ta święta tajemnica wywiera doniosły wpływ na nasze życie — teraźniejsze i przyszłe. Jest to „święta tajemnica prawdziwej pobożności”, opisana w Liście 1 do Tymoteusza 3:16. Jakże wdzięczni powinniśmy być Jehowie, który „wyjawia tajemnice”, że łaskawie zapoznaje nas z nią i ją wyjaśnia! (Daniela 2:28, 29).
2. (a) Kiedy Jehowa Bóg po raz pierwszy wspomniał o świętej tajemnicy i co wówczas obiecał? (b) Jakie pytania wymagają odpowiedzi?
2 Po raz pierwszy Jehowa wspomniał o świętej tajemnicy, gdy Wąż zwiódł Ewę, a Adam przyłączył się do tego buntu. Bóg obiecał wtedy, że „nasienie”, czyli potomstwo, zmiażdży Wężowi głowę (Rodzaju 3:15). Kto jest tym Nasieniem? Jak miał pokonać Węża? Czy dowiedzie prawdomówności Boga oraz słuszności Jego zamierzenia wobec ziemi?
3. Jakich wskazówek co do tożsamości i działalności Nasienia dostarczyły Boskie proroctwa?
3 Z czasem proroctwa Boże dostarczyły wskazówek co do tożsamości oraz przyszłej działalności Nasienia. Miał to być potomek Abrahama, miał odziedziczyć królestwo Dawida oraz być nazwany Księciem Pokoju. ‛Dostatkowi jego książęcego panowania i pokojowi miało nie być końca’ (Izajasza 9:6, 7 [9:5, 6, Bw]; Rodzaju 22:15-18; Psalm 89:35-37 [89:36-38, Bw]). Ale jak podaje List do Rzymian 16:25, ta święta tajemnica była „utrzymywana przez długie czasy w milczeniu”.
Wyjawienie tajemnicy
4. Jak w 29 roku zaczęła się odsłaniać święta tajemnica?
4 W końcu, po czterech tysiącach lat, padło na nią rzęsiste światło! Jak się to stało? W roku 29 Jan ochrzcił w Jordanie Jezusa z Nazaretu, a głos Boży oznajmił z nieba: „Ten jest moim Synem umiłowanym, który ma moje uznanie” (Mateusza 3:17). Nareszcie pojawiło się nasienie obietnicy! Święta tajemnica zaczęła się odsłaniać we wszystkich wspaniałych szczegółach, między innymi w kwestii prawdziwej pobożności.
5. Czym jest „prawdziwa pobożność” i jak oddziałuje na tych, którzy zgodnie z nią postępują?
5 A co rozumieć przez „prawdziwą pobożność”? W Chrześcijańskich Pismach Greckich określenie to występuje około 20 razy, z czego więcej niż połowę spotykamy w dwóch listach Pawła do Tymoteusza. Publikacja pt. Insight on the Scriptures (Wnikliwe badanie Pism) definiuje „prawdziwą pobożność” jako „głęboki szacunek, cześć i służbę dla Boga, połączone z lojalnością wobec Jego zwierzchnictwa nad wszechświatem”. Szacunek ów wypływa z serca, które przybliża się ku Bogu, przejęte Jego majestatem, wiekuistością i mnogością Jego wspaniałych dzieł stwórczych oraz pełne wdzięczności za duchowe i materialne dary, jakimi obsypuje On doceniających je ludzi. Każdy, kto postępuje prawdziwie pobożnie, może powiedzieć jak psalmista w Psalmie 104:1: „Błogosław Jehowę, moja duszo. Jehowo, Boże mój, Ty okazałeś się nader wielkim. Okryłeś się dostojeństwem i przepychem”.
6. (a) Pod jakim względem czciciele Jehowy różnią się od ludzi zajmujących ławy w kościołach chrześcijaństwa? (b) Co powiedział Paweł w Rzymian 11:33, 34 i jakie w związku z tym powstają pytania?
6 Nasza pobożność, nasze oddanie dla Boga, musi się jakoś uzewnętrznić, toteż znajduje ujście w naszych uczynkach. Pod tym względem czciciele prawdziwego Boga, Jehowy, ogromnie się różnią od ludzi zasiadających w ławach pustoszejących kościołów chrześcijaństwa. Dla sporej liczby mieszkańców ziemi religia — jeśli w ogóle ją jeszcze uznają — to czcza formalność, płaszczyk, który nakładają dla upozorowania świętości, prowadząc zarazem życie ukształtowane na modłę otaczającego ich zepsutego świata. Nie wiedzą nawet, kim właściwie jest Bóg. Z pewnością więc powinni się zastanowić nad słowami Pawła zapisanymi w Dziejach Apostolskich 17:23, a wypowiedzianymi do Ateńczyków, którzy czcili „Boga Nieznanego”: „Do czego więc nie znając odnosicie się z pobożnością, to wam obwieszczam”. Jak wynika z Listu do Rzymian 11:33, 34, Paweł wzruszony wspaniałością tego Boga wykrzyknął: „O głębokości Bożego bogactwa, Jego mądrości i wiedzy! Jakże niepojęte są Jego wyroki i jak nieodgadnione Jego drogi! Bo ‛któż doszedł do poznania umysłu Jehowy lub kto został jego doradcą?’” Jak zatem dojść do poznania dróg Bożych? Przez zgłębienie „świętej tajemnicy prawdziwej pobożności”. Ale od czego zacząć?
7. Dlaczego można powiedzieć, że „święta tajemnica prawdziwej pobożności” jest naprawdę wielka?
7 Od rozdziału 3 w Liście 1 do Tymoteusza. Paweł najpierw nakreśla tu wymagania stawiane odpowiedzialnym sługom w domu Bożym, który w wersecie 15 przedstawia jako „zbór Boga żywego, filar i podporę prawdy”. Potem dodaje w wersecie 16: „Bezsprzecznie wielka jest święta tajemnica prawdziwej pobożności”. Istotnie musi być wielka, skoro w celu odsłonięcia jej Jehowa posłał na ziemię swego jednorodzonego Syna; to on pokazał, na czym polega prawdziwa pobożność i jak kluczową, jak zasadniczą rolę odgrywa w czystym wielbieniu. Życie Jezusa na ziemi rozświetla świętą tajemnicę prawdziwej pobożności. Każdy, kto miłuje Jehowę, musi swe życie i wiarę budować na Chrystusie, który ustanowił wzór pobożności, wzór oddania dla Boga. Jak więc Jezus rozjaśnił ową świętą tajemnicę?
Sześć płaszczyzn
8. (a) Jakie sześć płaszczyzn świętej tajemnicy opisano w 1 Tymoteusza 3:16? (b) Kim jest ten, który się objawił?
8 Paweł w natchnieniu od Boga odpowiada na to pytanie. W Liście 1 do Tymoteusza 3:16 opisuje sześć płaszczyzn owej świętej tajemnicy, mówiąc: „[1] Ujawniony w ciele, [2] uznany za sprawiedliwego w duchu, [3] ukazał się aniołom, [4] ogłoszono go wśród narodów, [5] uwierzono w niego na świecie, [6] zabrany został w chwale”. Któż to został ujawniony? Oczywiście obiecane Nasienie, Jezus, który przyszedł spełniać wolę Bożą. Stanowi on centralną postać świętej tajemnicy, czyniąc ją przez to naprawdę „wielką”.
9. Skąd wiadomo, że w 1 Tymoteusza 3:16 nie powinno być: „Bóg objawiony jest w ciele”?
9 Wyznawcy Trójcy usiłują zaciemnić zrozumienie świętej tajemnicy twierdzeniem, jakoby w Liście 1 do Tymoteusza 3:16 była mowa o samym Bogu. Opierają się przy tym na niektórych dawniejszych przekładach Biblii, gdzie czytamy: „Bóg objawiony jest w ciele” (Bg). Cóż jednak wynika z najbardziej wiarogodnych manuskryptów greckich? Konsekwentnie występuje w nich zaimek „ten”, a nie rzeczownik „Bóg”. Krytycy tekstu zgodni są obecnie co do tego, że pojawienie się słowa „Bóg” w tym wersecie jest rezultatem omyłki przepisywaczy. Dlatego nowsze przekłady, w tym również katolicka Biblia Tysiąclecia, oddają go prawidłowo: „Ten, który objawił się w ciele”. Z pewnością nie sam Bóg pojawił się „w ciele”. Chodzi natomiast o Jego umiłowanego Syna i pierwsze stworzenie, o którym apostoł Jan napisał: „Tak więc Słowo stał się ciałem i przebywał wśród nas, a my oglądaliśmy jego chwałę — chwałę przysługującą od ojca jednorodzonemu synowi; i był pełen życzliwości niezasłużonej oraz prawdy” (Jana 1:14).
„Ujawniony w ciele”
10. (a) Jak przy chrzcie Jezusa uwidocznił się pierwszy szczegół świętej tajemnicy? (b) Dlaczego Jezus stał się „ostatnim Adamem”?
10 Pierwszy szczegół, pierwsza płaszczyzna świętej tajemnicy Bożej uwidoczniła się przy chrzcie Jezusa, który został wtedy „ujawniony w ciele” jako namaszczony Syn Boży. Ponieważ Jehowa Bóg przeniósł życie swego Syna z nieba do łona Marii, Jezus urodził się w ciele jako człowiek doskonały. Jak wskazuje List 1 do Koryntian 15:45-47, stał się drugim, inaczej mówiąc „ostatnim” Adamem, doskonałą duszą ludzką, ściśle odpowiadającą pierwszemu Adamowi. Czemu miało to posłużyć? W Liście 1 do Tymoteusza 2:5, 6 napisano w związku z „ostatnim Adamem”: „Człowiek Chrystus Jezus, który wydał siebie na okup odpowiedni za wszystkich”. Dzięki podstawie prawnej, którą jest doskonała ofiara człowiecza, Jezus występuje w roli pośrednika nowego przymierza, zawartego ze 144 000 stworzeń ludzkich, współdziedziczących z nim Królestwo (Objawienie 14:1-3).
11. Na kogo rozciągają się dobrodziejstwa ofiary okupu Jezusa?
11 Czy ze śmierci ofiarnej Jezusa miał odnieść pożytek jeszcze ktoś inny? Oczywiście! W Liście 1 Jana 2:2 czytamy, że Jezus Chrystus jest „ofiarą przebłagania za nasze grzechy [to znaczy grzechy namaszczonych chrześcijan, takich jak Jan], chociaż nie tylko za nasze, lecz także całego świata”. Tak więc dobrodziejstwa złożonej przezeń ofiary okupu sięgają daleko poza grono 144 000 namaszczonych chrześcijan i obejmują cały świat ludzki. Na podstawie wiary w ten okup ma otrzymać życie wieczne wielka rzesza, widoczna już teraz, oraz miliardy tych, którzy zmartwychwstaną na rajskiej ziemi. Zgodnie z proroctwem z Księgi Objawienia 7:9, 10 ta wielka rzesza wyprała swe szaty i wybieliła je przez okazanie wiary w przelaną krew Baranka, Jezusa Chrystusa. Zostali poczytani za sprawiedliwych, gdyż zawarli przyjaźń z Bogiem. Z radością zgłębiają świętą tajemnicę w jej różnych płaszczyznach i idąc za wzorem Jezusa, okazują prawdziwą pobożność!
Inne płaszczyzny
12. Jak Jezus został „uznany za sprawiedliwego w duchu”?
12 A co powiedzieć o następnej sprawie poruszonej w Liście 1 do Tymoteusza 3:16? Jezus został „uznany za sprawiedliwego w duchu”. W jaki sposób? Przez to, że swego Syna, który niezłomnie trwał w prawości, Jehowa wskrzesił do życia duchowego. Bóg tym samym niejako oświadczył, że Jezus jest do gruntu sprawiedliwy i zasługuje na powierzenie mu kolejnych zaszczytnych zadań. W Liście do Rzymian 1:4 napisano o nim, że „pod działaniem ducha świętości został z mocą ogłoszony Synem Bożym wskutek powstania z martwych”. Potwierdza to apostoł Piotr w swym pierwszym liście, rozdziale 3, wersecie 18: „Chrystus za grzechy umarł raz po wszystkie czasy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was przywieść do Boga, w ciele będąc wydany na śmierć, lecz ożywiony w duchu”. Czy przykład prawdziwej pobożności, widoczny w osobie Jezusa, wiedzie i ciebie do Boga?
13. Jakim aniołom ukazał się Jezus po zmartwychwstaniu i jakie orędzie im głosił?
13 W dalszych słowach Listu 1 do Tymoteusza 3:16 apostoł Paweł przechodzi do trzeciego szczegółu świętej tajemnicy i pisze, że Jezus „ukazał się aniołom”. O jakich aniołów może tu chodzić? W Liście 1 Piotra 3:19, 20 czytamy o Jezusie już „ożywionym w duchu”: „W tym też stanie poszedł i głosił duchom uwięzionym, kiedyś nieposłusznym, gdy cierpliwość Boża wyczekiwała za dni Noego”. Według 6 wersetu Listu Judy byli to „aniołowie, którzy nie zachowali pierwotnego stanowiska, lecz opuścili swą właściwą siedzibę” w niebiosach. Przybrali ciała materialne, aby się wdać w niedozwolone stosunki płciowe z kobietami. Kiedy potop zmusił ich do powrotu w dziedzinę duchową, zostali wtrąceni do Tartaru, to znaczy stanu zupełnego poniżenia (2 Piotra 2:4). Tam zmartwychwstały Jezus im głosił. Czy było to orędzie o wybawieniu? Przeciwnie! Potępił ich niegodziwość, która jest skrajnym przeciwieństwem prawdziwej pobożności. Kto z ludu Bożego igrałby dziś z niemoralnością cielesną, niech baczy na przestrogę, jaką jest wydany na nich wyrok!
14. W jaki sposób zaczęto ‛ogłaszać Jezusa wśród narodów’?
14 Czwartą cechą wspomnianą w 1 Tymoteusza 3:16 jest to, że Jezus został ‛ogłoszony wśród narodów’. Jak się spełniły te słowa? Na krótko przed pojmaniem go Jezus powiedział apostołom: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto wierzy we mnie, ten będzie także wykonywał dzieła, które ja czynię; i będzie dokonywał dzieł większych niż te, gdyż ja odchodzę do Ojca” (Jana 14:12). Niedługo potem, w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku, zlał na swych uczniów ducha świętego i wśród Żydów zaczęto rozgłaszać wstrząsającą nowinę: „Tego Jezusa wskrzesił Bóg”. Następnie również Samarytanie przyjęli Słowo Boże i zaczęli otrzymywać ducha świętego (Dzieje Apostolskie 2:32; 8:14-17). Jeszcze później, w roku 36, Piotr wystąpił przed Korneliuszem i poganami zebranymi w jego domu. Odtąd dobrą nowinę o Jezusie zaczęto ‛ogłaszać wśród narodów’, to znaczy nie-Żydów, i niektórzy z nich również zostali namaszczeni duchem świętym.
15. Co dowodzi, że pierwsi chrześcijanie dobrze zrozumieli, na czym polega święta tajemnica prawdziwej pobożności?
15 Jak donoszą Dzieje Apostolskie 12:24, „słowo Jehowy dalej rosło i się rozprzestrzeniało”. W tej samej księdze biblijnej, rozdziale 17, wersecie 6 czytamy, że przeciwnicy w północnej Grecji podnieśli protest, co zresztą robią i teraz, wołając: „Ci ludzie, którzy wywracają zamieszkaną ziemię, pojawili się i tutaj”. Po niecałych 30 latach Paweł mógł napisać z Rzymu, iż dobra nowina jest „głoszona całemu stworzeniu pod niebem” (Kolosan 1:23). Ówcześni chrześcijanie dobrze zrozumieli, na czym polega święta tajemnica prawdziwej pobożności. Jakże gorliwie wprowadzali ją w czyn! My również poznawajmy ją i wcielajmy w życie w tym szczytowym okresie głoszenia o Królestwie!
16. Jaki był piąty szczegół świętej tajemnicy i dzięki jakiej działalności stał się widoczny?
16 W wyniku działalności kaznodziejskiej w pierwszym stuleciu wyraźnie uwidocznił się piąty szczegół świętej tajemnicy z Listu 1 Tymoteusza 3:16: „Uwierzono w niego na świecie”. Przyczyniła się do tego prawdziwa pobożność gorliwych misjonarzy wzorujących się na Chrystusie, takich jak Paweł i Tymoteusz. Zanieśli oni dobrą nowinę do Azji Mniejszej i do Europy — gdzie być może dotarli aż do Hiszpanii; do wschodniej Afryki zawitała ona za pośrednictwem ochrzczonego Etiopczyka, podczas gdy Piotr usługiwał w Babilonie.
17. Dlaczego w całym dzisiejszym świecie ludzie okazują wiarę w Jezusa?
17 A co się dzieje obecnie? Od roku 1919 namaszczony ostatek daje wzór pod względem prawdziwej pobożności. Pomazańcy rzetelnie budują na fundamencie wiary założonym przez Jezusa. Zwłaszcza od roku 1935 rozpoczęli zgromadzanie wielkiej rzeszy tych, którzy radują się teraz perspektywą przejścia przez „wielki ucisk” i dostąpienia życia wiecznego w ziemskim raju (Objawienie 7:9, 14). W ten sposób wszędzie w dzisiejszym świecie ludzie dają wiarę dobrej nowinie, której treść skupia się na Jezusie. Społeczność przeszło 3 700 000 Świadków Jehowy głosi i krzewi się po całej ziemi, kierując się prawdziwą pobożnością!
18. Jak Jezus „zabrany został w chwale”?
18 Pozostała jeszcze jedna płaszczyzna świętej tajemnicy — szósta: Jezus „zabrany został w chwale”. Po ‛ożywieniu w duchu’ przez 40 dni ukazywał się w ciałach materialnych uczniom i ‛rozmawiał o Królestwie Bożym’. Potem wstąpił do nieba (Dzieje Apostolskie 1:3, 6-9). W ten sposób otrzymał odpowiedź na modlitwę zapisaną w Ewangelii według Jana 17:1-5: „Ojcze (...) przyspórz chwały swemu Synowi, aby i Syn przysporzył chwały Tobie. (...) Przysporzyłem ci chwały na ziemi (...) Teraz więc Ty, Ojcze, wsław mnie przy sobie tą chwałą, którą miałem przy Tobie, zanim powstał świat”.
19. Co musiało towarzyszyć powrotowi Jezusa do nieba?
19 Jakże wielka radość musiała towarzyszyć powrotowi Jezusa do nieba! Dużo wcześniej, gdy Jehowa zakładał ziemię, „wszyscy synowie Boży zaczęli wołać pełni uznania” (Hioba 38:7). Tym bardziej więc owe hufce anielskie musiały z żywiołową radością witać na nowo w swym gronie tego lojalnego Bojownika na rzecz zwierzchnictwa Jehowy!
20. Dlaczego Jezus odziedziczył tak zaszczytne imię i między innymi czego dokonał będąc na ziemi?
20 W Liście do Hebrajczyków 1:3, 4 Paweł pisze o zwycięskim Jezusie: „Po dokonaniu oczyszczenia za nasze grzechy zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach. Tak stał się znaczniejszym od aniołów, w tej mierze, w jakiej odziedziczył zaszczytniejsze od nich imię”. Otrzymał je, ponieważ odniósł tryumf nad niesprawiedliwością. Ten Syn Boży istotnie rozniecił na ziemi płomień prawdziwej pobożności. Ustanowił też przykład dla innych, którzy będą się ubiegać o życie wieczne. Z chwilą wywyższenia Jezusa do prawicy Bożej w niebie święta tajemnica prawdziwej pobożności została ujawniona we wszystkich szczegółach.
Co byś powiedział?
◻ Co to jest „prawdziwa pobożność”?
◻ Jak Jezus został „ujawniony w ciele”, a następnie „uznany za sprawiedliwego w duchu”?
◻ Jakim aniołom ukazał się Jezus i jakie orędzie im głosił?
◻ Jak Chrystus został ‛ogłoszony wśród narodów’ i jak „uwierzono w niego na świecie”?
◻ Kiedy Jezus „zabrany został w chwale” i czego przedtem dokonał, jeśli chodzi o prawdziwą pobożność?