„Bóg nas tak umiłował”

„Jeśli Bóg nas tak umiłował, to i my mamy obowiązek miłować się wzajemnie” (1 JANA 4:11).

 1. Dlaczego miliony ludzi na całej ziemi zgromadzą się 23 marca po zachodzie słońca w Salach Królestwa i innych miejscach zebrań?

W NIEDZIELĘ 23 marca 1997 roku z pewnością przeszło 13 milionów ludzi na całym świecie zgromadzi się po zachodzie słońca w Salach Królestwa i innych miejscach zebrań Świadków Jehowy. Dlaczego? Ponieważ ich serca zostały poruszone największym przejawem miłości Boga do rodzaju ludzkiego. Na ten wspaniały dowód miłości skierował uwagę Jezus Chrystus, mówiąc: „Bóg tak bardzo umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby nikt, kto w niego wierzy, nie został zgładzony, lecz miał życie wieczne” (Jana 3:16).

 2. Jakie pytania dotyczące naszej reakcji na miłość Bożą każdy z nas powinien sobie zadać?

² Kiedy zastanawiamy się nad miłością okazaną nam przez Boga, warto zadać sobie pytania: Czy naprawdę cenię to, co On uczynił? Czy poświadczam to sposobem korzystania z życia?

„Bóg jest miłością”

 3. (a) Dlaczego w okazaniu miłości przez Boga nie ma nic niezwykłego? (b) Jak w dziele stwórczym ujawnia się Boża moc i mądrość?

³ Okazanie miłości przez Boga nie jest samo w sobie czymś niezwykłym, gdyż „Bóg jest miłością” (1 Jana 4:8). Miłość to Jego główny przymiot. Kiedy przygotowując ziemię na mieszkanie dla ludzi, wypiętrzył góry i zgromadził wody w jeziorach, morzach i oceanach, dał fascynujący dowód swojej mocy (1 Mojżeszowa 1:9, 10). Kiedy zainicjował obieg wody i tlenu w przyrodzie, kiedy obmyślił niezliczone mikroorganizmy i rozmaite rośliny, które pierwiastkom chemicznym nadają postać przyswajalną przez człowieka, umożliwiając nam utrzymanie się przy życiu, kiedy wreszcie stworzył w nas zegar biologiczny, dostosowany do długości dni i miesięcy na planecie Ziemi — dał dowód ogromnej mądrości (Psalm 104:24; Jeremiasza 10:12). Ale w materialnym dziele stwórczym jeszcze bardziej uwidacznia się Boża miłość.

 4. Jakie dowody miłości Bożej, widoczne w materialnym dziele stwórczym, każdy z nas powinien dostrzegać i cenić?

⁴ O miłości Bożej upewnia nas podniebienie, gdy gryziemy soczysty, dojrzały owoc, stworzony najwyraźniej nie tylko w celu dostarczenia nam substancji odżywczych, ale także po to, by sprawić nam przyjemność. Niezbite jej dowody dostrzegają nasze oczy, gdy patrzymy na zachwycający zachód słońca, na niebo usiane gwiazdami w pogodną noc, na różnorodne kształty i jaskrawe kolory kwiatów, na igraszki małych zwierząt czy serdeczny uśmiech przyjaciela. Przekonuje nas o niej nos, gdy wdychamy rozkoszną woń wiosennych kwiatów. Przypominają nam o niej uszy, gdy słyszymy szum wodospadu, śpiew ptaków lub głos bliskich nam osób. Odczuwamy ją, gdy ktoś ukochany czule weźmie nas w ramiona. Niektóre zwierzęta posiadają zdolność widzenia, słyszenia bądź wyczuwania tego, czego nie mogą dostrzec, usłyszeć ani poczuć ludzie. Ale człowiek, stworzony na obraz Boga, potrafi zdać sobie sprawę z Jego miłości w sposób niedostępny dla żadnego zwierzęcia (1 Mojżeszowa 1:27).

 5. Jak Jehowa okazał ogromną miłość Adamowi i Ewie?

⁵ Kiedy Jehowa Bóg stworzył pierwszą parę ludzką, Adama i Ewę, otoczył ich dowodami swej miłości. Zasadził ogród, raj, w którym rosły wszelkiego rodzaju drzewa. Zadbał o to, by rzeka dostarczała potrzebnej mu wilgoci, oraz napełnił go zachwycającymi ptakami i innymi zwierzętami. Wszystko to dał Adamowi i Ewie na mieszkanie (1 Mojżeszowa 2:8-10, 19). Traktował ich jako swe dzieci należące do Jego wszechświatowej rodziny (Łukasza 3:38). Niebiański Ojciec dwojga pierwszych ludzi zlecił im też ciekawe zajęcie: biorąc za wzór Eden, mieli rozszerzyć raj na cały glob. Cała ziemia miała zostać zaludniona ich potomstwem (1 Mojżeszowa 1:28).

 6. (a) Co sądzisz o buntowniczym postępowaniu Adama i Ewy? (b) Co będzie wskazywać, że wyciągnęliśmy odpowiednie wnioski z wydarzeń w Edenie i że odnosimy z nich pożytek?

⁶ Wkrótce jednak Adam i Ewa stanęli przed próbą posłuszeństwa i lojalności. Najpierw jedno, a potem drugie okazało brak doceniania dla miłości, jaką Bóg ich obdarzył. Dopuścili się rzeczy potwornej. Nie mieli niczego na swe usprawiedliwienie! W konsekwencji utracili więź z Bogiem, zostali usunięci z Jego rodziny i wypędzeni z Edenu. Skutki ich grzechu odczuwamy po dziś dzień (1 Mojżeszowa 2:16, 17; 3:1-6, 16-19, 24; Rzymian 5:12). Ale czy wyciągnęliśmy dla siebie jakieś wnioski z tamtego wydarzenia? W jaki sposób my reagujemy na miłość Boga? Czy nasze codzienne decyzje świadczą o docenianiu Jego miłości? (1 Jana 5:3).

 7. Jak Jehowa dał dowód miłości do potomstwa Adama i Ewy pomimo ich postępku?

⁷ Chociaż nasi prarodzice okazali zupełny brak doceniania dla wszystkiego, co Bóg dla nich uczynił, nawet to nie stłumiło Jego miłości. Kierując się współczuciem wobec nie narodzonych jeszcze ludzi — między innymi wobec nas, żyjących w dobie obecnej — Bóg nie zgładził Adama i Ewy od razu, lecz pozwolił im urodzić i wychować dzieci (1 Mojżeszowa 5:1-5; Mateusza 5:44, 45). Gdyby tego nie uczynił, nie byłoby na świecie nikogo z nas. Objawiając stopniowo swoją wolę, Jehowa dał też podstawy do nadziei dla tych potomków Adama, którzy okażą wiarę (1 Mojżeszowa 3:15; 22:18; Izajasza 9:5, 6). Postanowił udostępnić środki, za pomocą których ludzie ze wszystkich narodów będą mogli odzyskać to, co utracił Adam, a więc osiągnąć życie wieczne i zostać uznani za członków wszechświatowej rodziny Bożej. Umożliwił to przez dostarczenie okupu.

Dlaczego potrzebny był okup?

 8. Dlaczego Bóg nie mógł po prostu zarządzić, że choć Adam i Ewa muszą umrzeć, to żaden z ich posłusznych potomków nie poniesie śmierci?

⁸ Czy naprawdę konieczne było zapłacenie okupu w postaci ludzkiego życia? Czy Bóg nie mógł po prostu zarządzić, że choć Adam i Ewa muszą za swój bunt ponieść śmierć, to wszyscy ich potomkowie posłuszni Bogu będą żyć wiecznie? Patrząc na sprawę powierzchownie, oczami człowieka, takie rozwiązanie mogłoby się wydawać właściwe. Jednakże Jehowa „miłuje sprawiedliwość i prawo” (Psalm 33:5). Ponieważ Adam i Ewa wydali na świat potomstwo, gdy już byli grzesznikami, więc żadne z ich dzieci nie urodziło się doskonałe (Psalm 51:7). Wszystkie odziedziczyły grzech, za który karą jest śmierć. Gdyby Jehowa to zlekceważył, jaki przykład dałby członkom swej wszechświatowej rodziny? Bóg nie mógł pominąć ustalonych przez siebie słusznych norm. On przestrzega wymogów sprawiedliwości. Nikt nie ma więc żadnych podstaw do krytykowania sposobu, w jaki Bóg postanowił rozstrzygnąć wyłonione wtedy kwestie sporne (Rzymian 3:21-23).

 9. Jaki okup był potrzebny zgodnie z zasadami sprawiedliwości Bożej?

⁹ Jak zatem można było stworzyć podstawę do wyzwolenia potomków Adama okazujących Jehowie miłość i posłuszeństwo? Gdyby doskonały człowiek poniósł śmierć ofiarną, wówczas zgodnie z zasadami sprawiedliwości wartość jego doskonałego życia mogłaby zakryć grzechy tych, którzy z wiarą uznaliby ten okup. Ponieważ wszyscy ludzie stali się grzesznikami wskutek grzechu jednego człowieka, Adama, więc przelana krew innego doskonałego człowieka stanowiłaby odpowiednią wartość, mogącą zrównoważyć szale sprawiedliwości (1 Tymoteusza 2:5, 6). Ale gdzie znaleźć taką osobę?

Jak wielka cena została zapłacona?

10. Dlaczego nikt z potomków Adama nie mógł dostarczyć potrzebnego okupu?

¹⁰ Żaden potomek grzesznego Adama nie mógł zapłacić ceny, za którą dałoby się odzyskać zaprzepaszczone przez niego widoki na życie. „Brata żadnym sposobem nie wykupi człowiek ani też nie da Bogu za niego okupu, bo okup za duszę jest zbyt drogi i nie wystarczy nigdy, by mógł żyć dalej na zawsze i nie oglądał grobu” (Psalm 49:8-10). Jednakże Jehowa nie pozostawił ludzkości w sytuacji bez wyjścia, lecz sam miłosiernie przedsięwziął odpowiednie kroki.

11. W jaki sposób Jehowa doprowadził do pojawienia się doskonałego człowieka, którego życie stanowiło odpowiedni okup?

¹¹ Jehowa nie posłał na ziemię anioła, by ten, żyjąc cały czas w postaci duchowej, przybrał materialne ciało, a potem je odrzucił i w ten sposób upozorował swą śmierć. Przeciwnie, za pomocą cudu, którego dokonać mógł jedynie Stwórca, Bóg przeniósł siłę życiową i wzorzec osobowości jednego ze swych niebiańskich synów do łona kobiety, Marii, córki Helego z plemienia Judy. Nad rozwojem dziecka w łonie matki czuwała czynna siła Boga, czyli Jego święty duch, aż się narodził człowiek doskonały (Łukasza 1:35; 1 Piotra 2:22). Dysponował on tym, co było konieczne dla dostarczenia okupu całkowicie spełniającego wymogi sprawiedliwości Bożej (Hebrajczyków 10:5).

12. (a) W jakim sensie Jezus jest „jednorodzonym Synem” Bożym? (b) Jak posłanie tego Syna w celu dostarczenia okupu uwydatnia miłość, którą Bóg nas darzy?

¹² Komu z miriadów swych niebiańskich synów Jehowa zlecił to zadanie? Temu, którego w Piśmie Świętym nazwano „jednorodzonym Synem” (1 Jana 4:9). Wyrażeniem tym opisano nie to, kim on się stał, gdy narodził się jako człowiek, lecz to, kim był już wcześniej w niebie. Jest on jedyną istotą stworzoną przez Jehowę bezpośrednio, a nie we współpracy z kimś innym. Jest Pierworodnym całego stworzenia. Tylko nim Bóg się posłużył, gdy powoływał do istnienia wszelkie inne dzieła stwórcze. Aniołowie także są synami Boga, podobnie zresztą jak Adam. Ale o Jezusie powiedziano, że ma „chwałę, jaka się od ojca należy jednorodzonemu synowi”, oraz że „zajmuje miejsce u piersi Ojca” (Jana 1:14, 18). Utrzymuje z Nim bardzo bliską, zażyłą, serdeczną więź. Podziela Jego miłość do rodzaju ludzkiego. Ten stosunek Ojca do Syna i stosunek Syna do ludzkości ukazano w Księdze Przypowieści 8:30, 31, gdzie uosobiona mądrość, czyli Jezus, oznajmia: „Byłam u jego [Jehowy] boku mistrzynią [„mistrzowskim wykonawcą”, NW], byłam jego rozkoszą dzień w dzień, igrając przed nim przez cały czas, (...) rozkoszując się synami ludzkimi”. I właśnie tego najdroższego Syna Bóg posłał na ziemię w celu dostarczenia okupu. Ileż więc treści kryje się w słowach Jezusa: „Bóg tak bardzo umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna”! (Jana 3:16).

13, 14. Jaki czyn Jehowy powinniśmy bardziej docenić dzięki sprawozdaniu biblijnemu o Abrahamie, który miał złożyć w ofierze Izaaka? (1 Jana 4:10).

¹³ Abyśmy mogli w jakimś stopniu zrozumieć, co ten czyn dla Niego znaczył, jakieś 3890 lat temu, a więc na długo przed przyjściem Jezusa na ziemię, Bóg polecił Abrahamowi: „Weź syna swego, jedynaka swego, Izaaka, którego miłujesz, i udaj się do kraju Moria, i złóż go tam w ofierze całopalnej na jednej z gór, o której ci powiem” (1 Mojżeszowa 22:1, 2). Abraham, pełen wiary, usłuchał tego nakazu. Spróbuj się postawić w jego sytuacji. Jak byś się zachował, gdyby to chodziło o twego syna, twego ukochanego jedynaka? Jak byś się czuł, rąbiąc drewno na całopalenie, wędrując kilka dni do krainy Moria, a potem kładąc syna na ołtarzu?

¹⁴ Dlaczego rodzice żywią współczucie i inne tego typu uczucia? Księga 1 Mojżeszowa 1:27 wyjaśnia, że Bóg stworzył człowieka na swój obraz. A zatem nasza miłość i współczucie to niedoskonałe odzwierciedlenie miłości i współczucia Jehowy. W wypadku Abrahama Bóg nie dopuścił, by Izaak rzeczywiście został złożony w ofierze (1 Mojżeszowa 22:12, 13; Hebrajczyków 11:17-19). Kiedy jednak rzecz dotyczyła Jego samego, Jehowa nie odstąpił w ostatniej chwili od dostarczenia okupu, choć zarówno dla Niego, jak i dla Jego Syna była to ogromna cena. Nie miał przy tym żadnego obowiązku tak postąpić, przeciwnie, okazał w ten sposób niezwykłą, niezasłużoną życzliwość. Czy w pełni to doceniamy? (Hebrajczyków 2:9).

Co umożliwił okup

15. Jaki wpływ wywiera okup na życie ludzi już teraz, w obecnym systemie rzeczy?

¹⁵ To miłościwe postanowienie Boże ma ogromny wpływ na życie tych, którzy w nie wierzą i je uznają. Dawniej z powodu swych grzechów byli dla Boga obcymi. Zaliczali się, jak mówi Jego Słowo, do ‛nieprzyjaciół, gdyż ich umysły były przy niegodziwych uczynkach’ (Kolosan 1:21-23). Ale zostali „pojednani z Bogiem przez śmierć jego Syna” (Rzymian 5:8-10). Ponieważ zmienili swój styl życia i uzyskali przebaczenie, którego Bóg udziela osobom okazującym wiarę w ofiarę Chrystusa, więc cieszą się teraz czystym sumieniem (Hebrajczyków 9:14; 1 Piotra 3:21).

16. Jakich błogosławieństw dostępuje mała trzódka dzięki swej wierze w okup?

¹⁶ Ograniczoną liczbę takich ludzi, tak zwaną małą trzódkę, Jehowa obdarzył niezasłużoną łaską, powołując ich na współwładców swojego Syna w niebiańskim Królestwie, które ma urzeczywistnić pierwotne zamierzenie Boże co do ziemi (Łukasza 12:32). Zostali oni wybrani „z każdego plemienia i języka, i ludu, i narodu”, aby byli „Bogu naszemu królestwem i kapłanami, i mają królować nad ziemią” (Objawienie 5:9, 10). Apostoł Paweł napisał do nich: „Otrzymaliście ducha usynowienia, przez którego to ducha wołamy: ‚Abba, Ojcze!’ Tenże duch świadczy wespół z naszym duchem, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Jeżeli więc jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami wprawdzie Bożymi, lecz współdziedzicami z Chrystusem” (Rzymian 8:15-17). Zostali uznani przez Boga za synów, dzięki czemu łączy ich z Nim wspaniała więź, którą zaprzepaścił Adam; ale przyznano im także dodatkowe przywileje w niebiańskiej służbie, czego on nigdy nie zakosztował. Nic więc dziwnego, iż apostoł Jan oznajmił: „Patrzcie, jaką miłością Ojciec nas obdarzył, abyśmy byli nazwani dziećmi Bożymi”! (1 Jana 3:1). Osobom takim Bóg okazuje nie tylko miłość opartą na zasadach (agápe), lecz także tkliwe uczucia (filía), jakie łączą prawdziwych przyjaciół (Jana 16:27).

17. (a) Jaką sposobność mają wszystkie osoby wierzące w okup? (b) Co dla nich będzie oznaczać „chwalebna wolność dzieci Bożych”?

¹⁷ Tę cenną więź z Jehową, utraconą przez Adama, mogą też nawiązać wszyscy inni ludzie, którzy przejawiają wiarę we wspaniałomyślne, życiodajne postanowienie Boże związane z osobą Jezusa Chrystusa. Apostoł Paweł wyjaśnił: „Stworzenie [ludzie pochodzący od Adama] ze skwapliwym oczekiwaniem wypatruje objawienia synów Bożych [to znaczy czasu, gdy stanie się wyraźnie widoczne, iż synowie Boży będący współdziedzicami Chrystusa w niebiańskim Królestwie podjęli stanowcze działania dla dobra rodzaju ludzkiego]. Gdyż stworzenie zostało poddane daremności [narodziło się w grzechu, mając przed sobą perspektywę śmierci i nie mogąc w żaden sposób wyzwolić siebie z tego stanu] nie z własnej woli, lecz przez tego, który je poddał, na podstawie nadziei [danej przez Boga], że również samo stworzenie zostanie uwolnione z niewoli skażenia i dostąpi chwalebnej wolności dzieci Bożych” (Rzymian 8:19-21). A co ta wolność będzie dla nich oznaczać? Ludzie ci zostaną wyzwoleni z niewoli grzechu i śmierci. Będą mieć doskonałe ciała i umysły, zamieszkają w raju i osiągną życie wieczne, by mogli się radować swą doskonałością oraz wyrażać wdzięczność Jehowie, jedynemu prawdziwemu Bogu. A dzięki czemu to wszystko stanie się możliwe? Dzięki ofierze okupu złożonej przez jednorodzonego Syna Bożego.

18. Co będziemy czynić 23 marca po zachodzie słońca i dlaczego?

¹⁸ Dnia 14 Nisan 33 roku n.e. w pewnym górnym pokoju w Jeruzalem Jezus ustanowił Pamiątkę swej śmierci. To doroczne święto upamiętniające jego śmierć stało się ważnym wydarzeniem w życiu wszystkich prawdziwych chrześcijan. Sam Jezus nakazał: „Czyńcie to na moją pamiątkę” (Łukasza 22:19). W roku 1997 Pamiątka będzie obchodzona 23 marca po zachodzie słońca (właśnie wtedy rozpocznie się 14 Nisan). W tym dniu nic nie będzie równie ważne, jak obecność na tej uroczystości.

Jak byś odpowiedział?

◻ W jaki sposób Bóg okazał ogromną miłość do rodzaju ludzkiego?

◻ Dlaczego do wykupienia potomków Adama potrzebne było doskonałe życie ludzkie?

◻ Jak wielką cenę zapłacił Jehowa, by dostarczyć okup?

◻ Co stało się możliwe dzięki okupowi?

[Ilustracja na stronie 10]

Bóg dał swego jednorodzonego Syna