Słowo Jehowy jest żywe
Ciekawe myśli z listów 1, 2 i 3 Jana oraz Judy
WŚRÓD ostatnich natchnionych ksiąg biblijnych znajdują się trzy listy apostoła Jana, napisane najprawdopodobniej w 98 roku n.e. w Efezie. Pierwsze dwa zachęcają chrześcijan do dalszego chodzenia w świetle i do podjęcia walki przeciw odstępczym wpływom. W trzecim liście Jan mówi o chodzeniu w prawdzie oraz pobudza duchowych braci do chrześcijańskiej współpracy.
Przyrodni brat Jezusa, Juda, w swoim liście napisanym w Palestynie być może około roku 65 n.e. ostrzega współwyznawców przed niegodziwcami, którzy wśliznęli się do zboru, i wskazuje, jak można się uchronić przed ich złym wpływem. Zważanie na treść trzech listów Jana oraz listu napisanego przez Judę może nam pomóc zachowywać silną wiarę pomimo przeszkód (Hebr. 4:12).
DALEJ CHODŹMY W ŚWIETLE, MIŁOŚCI I WIERZE
Pierwszy list apostoła Jana adresowany do wszystkich pozostających w jedności z Chrystusem zawiera istotne wskazówki pomocne w przeciwstawianiu się odstępstwu oraz w niewzruszonym trwaniu w prawdzie i prawości. Jan podkreśla potrzebę chodzenia w świetle, miłości i wierze.
„Jeśli (...) chodzimy w świetle, tak jak on sam [Bóg] jest w świetle”, pisze apostoł, „to rzeczywiście łączy nas wspólnota”. A ponieważ Bóg jest Źródłem miłości, Jan nawołuje: „Dalej miłujmy się nawzajem”. „Miłość do Boga” pobudza nas do ‛przestrzegania jego przykazań’, a dzięki „naszej wierze” w Jehowę, Jego Słowo i Jego Syna zwyciężamy świat (1 Jana 1:7; 4:7; 5:3, 4).
Odpowiedzi na pytania biblijne:
2:2; 4:10 — W jakim sensie Jezus jest „ofiarą przebłagalną”? Przebłagać znaczy „ułagodzić”, „zadośćuczynić”. Jezus złożył swe życie na ofiarę przebłagalną w tym sensie, że przez ten akt zadośćuczynił wymaganiom doskonałej sprawiedliwości. Ofiara ta dała Bogu podstawę do okazania miłosierdzia i przebaczenia grzechów tym, którzy wierzą w Jezusa (Jana 3:16; Rzym. 6:23).
2:7, 8 — Jakie przykazanie apostoł Jan nazywa „starym” i jednocześnie „nowym”? Jan mówi o przykazaniu dotyczącym ofiarnej miłości braterskiej (Jana 13:34). Nazywa je „starym”, ponieważ Jezus dał je ponad 60 lat przed napisaniem przez Jana pierwszego natchnionego listu. Dlatego ci, którzy uwierzyli, mieli ten nakaz „od początku” swego chrześcijańskiego życia. Natomiast wspomniane przykazanie jest „nowe” w tym sensie, że wykracza poza ramy ‛miłowania bliźniego jak siebie samego’ i wymaga okazywania miłości gotowej do poświęceń (Kapł. 19:18; Jana 15:12, 13).
3:2 — Co „nie zostało ujawnione” namaszczonym chrześcijanom i kogo zobaczą oni „takim, jakim jest”? Namaszczonym chrześcijanom nie zostało ujawnione, jacy dokładnie będą po zmartwychwstaniu do życia niebiańskiego w ciałach duchowych (Filip. 3:20, 21). Wiedzą oni jednak, że ‛gdy Bóg się ujawni, będą do Niego podobni, ponieważ ujrzą Go właśnie takim, jakim jest’ — jako „Ducha” (2 Kor. 3:17, 18).
5:5-8 — Jak woda, krew i duch składają świadectwo, że „Jezus jest Synem Bożym”? Woda złożyła świadectwo w tym sensie, że gdy Jezus został w niej ochrzczony, sam Jehowa wyraził dla niego uznanie jako swego Syna (Mat. 3:17). Krew Jezusa, czyli jego życie, dana jako „odpowiedni okup za wszystkich”, również wskazała, że Chrystus jest Synem Bożym (1 Tym. 2:5, 6). A duch święty złożył takie świadectwo, gdy w chwili chrztu zstąpił na Jezusa i uzdolnił go, by „szedł przez kraj, czyniąc dobro i uzdrawiając wszystkich ciemiężonych przez Diabła” (Jana 1:29-34; Dzieje 10:38).
Czego się możemy nauczyć:
2:9-11; 3:15. Chrześcijanin, który pozwoli komuś lub czemuś zdławić swoją miłość do braci, pogrąża się w duchowej ciemności i nie wie, gdzie idzie.
DALEJ ‛CHODŹMY W PRAWDZIE’
Apostoł Jan zaczyna swój drugi list słowami: „Starszy do wybranej pani oraz jej dzieci”. Wyraża radość, ponieważ niektóre z jej dzieci „chodzą w prawdzie” (2 Jana 1, 4).
Udzieliwszy zachęt do pielęgnowania miłości, Jan pisze: „Miłość polega na tym, że wciąż chodzimy zgodnie z jego przykazaniami”. Ostrzega też przed „zwodzicielem i antychrystem” (2 Jana 5-7).
Odpowiedzi na pytania biblijne:
1, 13 — Kim jest „wybrana pani”? Jan mógł mieć na myśli konkretną kobietę imieniem Kyria, co po grecku znaczy „pani”. Możliwe też, że dla zmylenia prześladowców zastosował przenośnię i zwrócił się do jakiegoś zboru. W takim wypadku jej dzieci oznaczałyby członków tego zboru, a dzieci jej siostry — członków jakiegoś innego zboru.
7 — O jakim przyjściu Jezusa mówi tutaj Jan i w jakim sensie zwodziciele tego „nie wyznają”? Nie chodzi tu o przyszłe niewidzialne przyjście Jezusa, lecz o to, że przyszedł w ciele i został namaszczony na Chrystusa (1 Jana 4:2). Zwodziciele nie wierzą, iż przyszedł on w ciele. Może nawet zaprzeczają, jakoby kiedykolwiek żył lub został namaszczony duchem świętym.
Czego się możemy nauczyć:
2, 4. Istotnym warunkiem uzyskania wybawienia jest poznanie prawdy — ogółu chrześcijańskich nauk zawartych w Biblii — oraz trzymanie się jej w życiu (3 Jana 3, 4).
8-11. Jeśli nie chcemy utracić „życzliwości niezasłużonej, miłosierdzia i pokoju od Boga, Ojca, i od Jezusa Chrystusa” oraz towarzystwa kochających współwyznawców, powinniśmy baczyć na swoje zdrowie duchowe i nie przyjmować nikogo, kto „nie pozostaje w nauce Chrystusa” (2 Jana 3).
STAŃMY SIĘ „WSPÓŁPRACOWNIKAMI W PRAWDZIE”
Trzeci natchniony list apostoł Jan adresuje do swego przyjaciela Gajusa. Pisze: „Nie mam większego powodu do wdzięczności, niż słyszeć, iż moje dzieci dalej chodzą w prawdzie” (3 Jana 4).
Jan chwali Gajusa za „wierną pracę” we wspieraniu braci podróżujących. Apostoł dodaje: „Mamy obowiązek przyjmować takich gościnnie, żeby się stać współpracownikami w prawdzie” (3 Jana 5-8).
Odpowiedzi na pytania biblijne:
11 — Dlaczego niektórzy zaczynają czynić zło? Z powodu braków duchowych niektórzy nie dostrzegają Boga symbolicznymi oczami. Ponieważ tacy ludzie nie widzą Go literalnie, postępują tak, jakby On nie widział ich poczynań (Ezech. 9:9).
14 — Kim są wspomniani „przyjaciele”? Określenie to odnosi się w tym wypadku nie tylko do osób, które łączy bardzo bliska więź. Jan używa go ogólnie, wobec współwyznawców.
Czego się możemy nauczyć:
4. Dojrzali duchowo chrześcijanie bardzo się cieszą, gdy widzą, jak młodsi członkowie zboru „dalej chodzą w prawdzie”. A jakąż radość odczuwają rodzice, kiedy ich dzieci wyrastają na silnych duchowo sług Bożych!
5-8. Wśród tych, którzy z miłości do braci i do Jehowy ciężko pracują na rzecz współwyznawców, są nadzorcy podróżujący, misjonarze, ochotnicy usługujący w domach Betel oraz pionierzy. Warto naśladować ich wiarę, a oni sami zasługują na nasze życzliwe wsparcie.
9-12. Powinniśmy brać wzór z wiernego Demetriusza, a nie z oszczercy Diotrefesa.
„TRWAJCIE W MIŁOŚCI BOŻEJ”
Juda opisuje osoby, które przeniknęły do zboru, a są „szemraczami, ludźmi, którzy się skarżą na swój los w życiu, postępującymi według swoich pragnień”. Tacy „mówią nadęte słowa” i „dla własnej korzyści podziwiają osobistości” (Judy 4, 16).
Jak chrześcijanie mogą się opierać złym wpływom? „Umiłowani”, pisze Juda, „przypomnijcie sobie wypowiedzi, które poprzednio wyrzekli apostołowie naszego Pana, Jezusa Chrystusa”. Dodaje też: „Trwajcie w miłości Bożej” (Judy 17-21).
Odpowiedzi na pytania biblijne:
3, 4 — Dlaczego Juda zachęcał chrześcijan do „podjęcia ciężkiej walki o wiarę”? Ponieważ do zboru ‛wśliznęli się ludzie bezbożni’. ‛Obracali oni niezasłużoną życzliwość Boga w usprawiedliwienie rozpasania’.
20, 21 — Jak możemy ‛trwać w miłości Bożej’? Możemy to robić na trzy sposoby: 1) budując się na swej „najświętszej wierze” przez pilne studium Słowa Bożego i gorliwy udział w służbie kaznodziejskiej, 2) modląc się „w duchu świętym”, czyli poddając się pod jego wpływ, oraz 3) umacniając wiarę w ofiarę okupu Jezusa Chrystusa, która umożliwia osiągnięcie życia wiecznego (Jana 3:16, 36).
Czego się możemy nauczyć:
5-7. Czy niegodziwi mogą uniknąć wyroku Jehowy? Trzy ostrzegawcze przykłady wymienione przez Judę pokazują, że jest to niemożliwe.
8-10. Bierzmy wzór z archanioła Michała i okazujmy szacunek tym, którym Jehowa powierzył władzę.
12. Odstępcy udający miłość stanowią takie zagrożenie dla naszej wiary, jak podwodne skały dla okrętów lub pływaków. Fałszywi nauczyciele mogą sprawiać wrażenie wspaniałomyślnych, ale przypominają bezwodne obłoki — są duchowo wyjałowieni. Podobnie jak obumarłe drzewa późną jesienią, nie wydają żadnego owocu. Czeka ich wykorzenienie, czyli zagłada. Postąpimy więc mądrze, gdy będziemy stronić od odstępców.
22, 23. Prawdziwi chrześcijanie nienawidzą zła. Aby uratować przed ogniem bezpowrotnej zagłady ‛tych, którzy mają wątpliwości’, dojrzali współwyznawcy — zwłaszcza zamianowani nadzorcy — niosą takim osobom duchową pomoc.
[Ilustracje na stronie 28]
Woda, duch i krew poświadczyły, że „Jezus jest Synem Bożym”