-
Pytania czytelnikówStrażnica — 1988 | 1 września
-
-
Jedna z najbardziej bezpośrednich wzmianek występuje w 7 wersecie Listu Judy. W poprzednich wersetach pisał on o (1) Izraelitach zgładzonych za brak wiary oraz (2) aniołach, którzy zgrzeszyli i są ‛zatrzymani wieczystymi więzami na sąd wielkiego dnia’. Następnie Juda dodaje: „Ponadto Sodoma i Gomora (...) posłużyły nam za ostrzegawczy przykład, ponosząc przysądzoną im karę ognia wiecznego”. Tekst ten bywał odnoszony do wieczystej zagłady samych miast, nie zaś ich mieszkańców. Wziąwszy jednak pod uwagę wersety 5 i 6 Listu Judy, większość czytelników zapewne zrozumie treść wersetu 7 jako sędziowskie potępienie poszczególnych jednostek (podobnie też wypowiedź z Mateusza 11:20-24 należy rozumieć jako potępienie ludzi, a nie kamieni czy budynków). W takim razie werset 7 Listu Judy oznaczałby, że znikczemniała ludność Sodomy i Gomory została osądzona i wytracona na zawsze.a
Szukając dalej, przekonamy się, że w Biblii niejednokrotnie w znamienny sposób łączą się wzmianki o potopie oraz o Sodomie i Gomorze. W jakim kontekście?
Zapytany o „zakończenie systemu rzeczy”, Jezus przepowiedział nadejście „końca” oraz „wielki ucisk, jaki się nie zdarzył od początku świata” (Mateusza 24:3, 14, 21). Następnie mówił o „dniach Noego” i o tym, co „działo się za dni Lota”, jako przykładach tego, że ludzie nie zwracali uwagi na ostrzeżenia przed nadciągającą zagładą. Potem jeszcze dodał: „Tak samo będzie w tym dniu, w którym ma się objawić Syn Człowieczy” (Łukasza 17:26-30; por. Mateusza 24:36-39). Czy Jezus chciał w ten sposób tylko unaocznić pewną postawę, czy też kontekst, w którym to powiedział, sugeruje, że chodzi o nieodmienne wyroki?
W późniejszym okresie Piotr napisał o sądach Bożych oraz o karze, jaką Jehowa wymierzy tym, którzy na to zasługują. Apostoł posłużył się przy tym trzema przykładami: upadłych aniołów, starożytnego świata z czasów Noego oraz ludzi zniszczonych w Sodomie i Gomorze. Ci ostatni, jak oświadczył Piotr, postawieni są „ludziom bezbożnym za przykład tego, co nadchodzi” (2 Piotra 2:4-9). Następnie porównał karę jaka spadła na złych w potopie, z nadchodzącym „dniem sądu oraz zagłady ludzi bezbożnych”, po którym nastaną obiecane nowe niebiosa i nowa ziemia (2 Piotra 3:5-13).
Czy zatem osoby, które zginą z ręki Boga przy końcu obecnego niegodziwego systemu rzeczy, zostaną podobnie jak tamci zgładzone na zawsze? Wskazano na to w Liście 2 do Tesaloniczan 1:6-9, gdzie czytamy: „Sprawiedliwą rzeczą przecież jest ze strony Boga, że tym, którzy was uciskają, odpłaci uciskiem, lecz wam, którzy cierpicie ucisk — ulgą razem z nami przy objawieniu się z nieba Pana Jezusa wraz z potężnymi aniołami w ogniu płomienistym, gdy wywrze pomstę na tych, którzy nie znają Boga i którzy nie są posłuszni dobrej nowinie o naszym Panu Jezusie. Właśnie ci zasądzeni będą na karę wiecznej zguby, z dala od oblicza Pańskiego i od chwały jego siły”.
Zachodzi interesujące podobieństwo między użytymi tu określeniami, a podanym przez Judę opisem tego, co spotkało Sodomę. Ponadto z Ewangelii według Mateusza 25:31-46 i z Księgi Objawienia 19:11-21 wynika, że „kozły”, które zginą w nadchodzącej wojnie Bożej, doznają „wiecznego odcięcia” w „jeziorze ognia”, symbolizującym nieodwracalne unicestwienie (Objawienie 20:10, 14).b
Tak więc nie tylko w wersecie 7 Listu Judy, ale też w innych księgach biblijnych Sodoma i Gomora oraz powszechny potop stanowią zapowiedzi ostatecznego kresu obecnego złego systemu rzeczy. W świetle tego staje się jasne, że ludzie, których Bóg zgładził w tamtych minionych okresach sądu, zostali nieodwołalnie wytraceni.
-
-
Pytania czytelnikówStrażnica — 1988 | 1 września
-
-
a Występujące w Księdze Ezechiela 16:53-55 napomknięcie o „Sodomie i podległych jej miejscowościach” nie dotyczy zmartwychwstania; w sensie obrazowym mowa tam o Jeruzalem i jej córkach (por. Objawienie 11:8). Zobacz też Strażnicę (ang.) z 1 czerwca 1952 roku, strona 337.
b Por. „Pytania czytelników” w Strażnicy (wyd. ang.) z 1 sierpnia 1979 roku.
-