Rozdział 42
Nowe niebo i nowa ziemia
1. Co opisuje Jan, gdy anioł znowu przenosi go do początków Tysiącletniego Panowania?
ANIOŁ ponownie przenosi Jana do początków Tysiącletniego Panowania, odsłaniając przed nim dalszy ciąg tej wspaniałej wizji. Co opisuje apostoł? „I ujrzałem nowe niebo i nową ziemię; bo poprzednie niebo i poprzednia ziemia przeminęły i morza już nie ma” (Objawienie 21:1). Jakże zachwycająca panorama!
2. (a) Jak proroctwo Izajasza o nowych niebiosach i nowej ziemi spełniło się w 537 roku p.n.e. na Żydach powracających do ojczyzny? (b) Skąd wiadomo, że nastąpi ponowne urzeczywistnienie proroctwa Izajasza, i jak się spełni ta obietnica?
2 Setki lat wcześniej Jehowa rzekł do Izajasza: „Albowiem oto Ja stwarzam nowe niebiosa i nową ziemię; nie będzie się wspominać dawniejszych dziejów ani na myśl one nie przyjdą” (Izajasza 65:17, BT; 66:22). Proroctwo to spełniło się po raz pierwszy w roku 537 p.n.e., gdy wierni Żydzi powrócili do Jeruzalem po 70-letnim pobycie na wygnaniu w Babilonie. W tym okresie odrodzenia stanowili „nową ziemię” — oczyszczone społeczeństwo podlegające nowemu systemowi rządzenia, czyli „nowym niebiosom”. Ale apostoł Piotr wskazał na ponowne spełnienie tego proroctwa, oznajmiając: „Ale my oczekujemy, według obietnicy nowych niebios i nowej ziemi, w których mieszka sprawiedliwość” (2 Piotra 3:13). Jan ujawnia teraz, iż obietnica ta urzeczywistni się podczas dnia Pańskiego. Przeminie wtedy „poprzednie niebo i poprzednia ziemia”, to znaczy zorganizowany diabelski system rzeczy wraz ze strukturami władzy pozostającymi pod wpływem Szatana i jego demonów. Zniknie też wzburzone „morze” niegodziwej, zbuntowanej ludzkości. Ich miejsce zajmie „nowe niebo i nowa ziemia” — nowe społeczeństwo ziemskie, podległe nowemu rządowi, Królestwu Bożemu (porównaj Objawienie 20:11).
3. (a) Co opisuje Jan i czym jest Nowe Jeruzalem? (b) W jakim znaczeniu Nowe Jeruzalem ‛zstępuje z nieba’?
3 Jan pisze dalej: „Ujrzałem też miasto święte, Nowe Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga i przygotowane jako oblubienica przyozdobiona dla swego małżonka” (Objawienie 21:2). Nowe Jeruzalem jest oblubienicą Chrystusa, składającą się z namaszczonych chrześcijan, którzy dochowali wierności aż do śmierci i dostąpili zmartwychwstania, aby się stać współkrólami i współkapłanami wyniesionego do chwały Jezusa (Objawienie 3:12; 20:6). Jak ziemskie Jeruzalem było siedzibą rządu starożytnego Izraela, tak wspaniałe Nowe Jeruzalem oraz jego Oblubieniec stanowią rząd nowego systemu rzeczy. To właśnie jest nowe niebo. ‛Oblubienica zstępuje z nieba’ nie w sposób literalny, lecz w tym sensie, że poświęca swą uwagę ziemi. Ta oblubienica Baranka ma być jego lojalną pomocnicą w sprawowaniu sprawiedliwych rządów nad całą ludzkością. Jakież to dobrodziejstwo dla nowej ziemi!
4. Jaką obietnicę, podobną do złożonej nowo utworzonemu narodowi izraelskiemu, daje Bóg?
4 W dalszej części swej relacji Jan pisze: „Wtedy usłyszałem donośny głos od tronu, mówiący: ‚Oto namiot Boga jest z ludźmi i On będzie przebywać z nimi, a oni będą jego ludami. I będzie z nimi sam Bóg’” (Objawienie 21:3). Zawierając przymierze Prawa z nowo utworzonym podówczas narodem izraelskim, Jehowa obiecał: „Umieszczę też przybytek mój wśród was i dusza moja nie obrzydzi was sobie. Będę się przechadzał wśród was i będę waszym Bogiem, a wy będziecie moim ludem” (3 Mojżeszowa 26:11, 12). Teraz Jehowa składa wiernym ludziom podobną obietnicę. Podczas tysiącletniego Dnia Sądu staną się dla Niego szczególnym ludem.
5. (a) W jaki sposób Bóg będzie przebywać z ludźmi podczas Tysiącletniego Panowania? (b) Jak będzie przebywał wśród nich po Tysiącletnim Panowaniu?
5 Podczas Tysiącletniego Panowania Jehowa będzie tymczasowo „przebywać” wśród ludzi przez swego królewskiego przedstawiciela i Syna, Jezusa Chrystusa. Jednakże z końcem tego okresu, gdy Jezus przekaże Królestwo swemu Ojcu, nie będzie już potrzebny żaden królewski przedstawiciel czy rzecznik. Jehowa już zawsze będzie bezpośrednio przebywać w sensie duchowym ze ‛swymi ludami’ (porównaj Jana 4:23, 24). Cóż za wzniosły przywilej dla odrodzonej ludzkości!
6, 7. (a) Jakie wspaniałe obietnice ujawnia Jan i kto będzie się rozkoszować tymi błogosławieństwami? (b) Jak Izajasz opisuje zarówno raj duchowy, jak i literalny?
6 Jan oznajmia dalej: „I otrze z ich oczu wszelką łzę, i śmierci już nie będzie ani żałoby, ani krzyku, ani bólu już nie będzie. To, co poprzednie, przeminęło” (Objawienie 21:4). Jeszcze raz przypomniano nam wcześniejsze natchnione obietnice. Również Izajasz wyczekiwał czasów, kiedy już nie będzie śmierci ani żałoby, a smutek ustąpi miejsca okrzykom radości (Izajasza 25:8; 35:10; 51:11; 65:19). Jan potwierdza, że te obietnice w cudowny sposób spełnią się podczas tysiącletniego Dnia Sądu. Najpierw dostąpią błogosławieństw członkowie wielkiej rzeszy. „Baranek, który jest pośrodku tronu”, dalej będzie ich pasł i „poprowadzi ich do źródeł wód życia. A Bóg otrze z ich oczu wszelką łzę” (Objawienie 7:9, 17). Ale na koniec wszyscy, którzy zostaną wskrzeszeni i okażą wiarę w postanowienia Jehowy, będą wraz z wielką rzeszą rozkoszować się duchowym i literalnym rajem.
7 „Wtedy otworzą się oczy ślepych”, mówi Izajasz, „otworzą się też uszy głuchych. Wtedy chromy będzie skakał jak jeleń i radośnie odezwie się język niemych” (Izajasza 35:5, 6). Prócz tego „gdy pobudują domy, zamieszkają w nich, gdy zasadzą winnice, będą spożywać ich plony. Nie będą budować tak, aby ktoś inny mieszkał, nie będą sadzić tak, aby ktoś inny korzystał z plonów, lecz jaki jest wiek drzewa, taki będzie wiek mojego ludu, i co zapracowały ich ręce, to będą spożywać moi wybrani” (Izajasza 65:21, 22). Nie zostaną więc wykorzenieni z ziemi.
8. Co sam Jehowa mówi o wiarogodności tych wspaniałych obietnic?
8 Jakże wspaniałe widoki roztaczają się przed naszymi oczyma duchowymi, gdy rozmyślamy o tych obietnicach! Pod życzliwym panowaniem niebios czekają wiernych ludzi cudowne błogosławieństwa. Czy takie obietnice nie są zbyt piękne, aby mogły być prawdziwe? Czy nie są to jedynie marzenia starego człowieka zesłanego na wyspę Patmos? Odpowiada na to sam Jehowa: „I Zasiadający na tronie rzekł: ‚Oto czynię wszystko nowe’. Mówi też: ‚Napisz, ponieważ słowa te są wierne i prawdziwe’. I rzekł do mnie: ‚Stało się! Ja jestem Alfa i Omega, początek i koniec’” (Objawienie 21:5, 6a).
9. Dlaczego urzeczywistnienie się tych przyszłych dobrodziejstw jest absolutnie pewne?
9 Można powiedzieć, że Jehowa niejako własnoręcznie podpisał wiernym ludziom gwarancję bądź tytuł własności tych przyszłych błogosławieństw. Któż ważyłby się podawać w wątpliwość słowo takiego Poręczyciela? Te obietnice Jehowy są tak pewne, że mówi o nich, jakby się już spełniły: „Stało się!” Jehowa to przecież „Alfa i Omega (...) Ten, który jest i który był, i który przychodzi, Wszechmocny” (Objawienie 1:8). On sam oświadcza: „Ja jestem pierwszy i Ja jestem ostatni, a oprócz mnie nie ma Boga” (Izajasza 44:6). Wobec tego potrafi pobudzać do wypowiadania natchnionych proroctw i spełniać je w najdrobniejszych szczegółach. Jakże to krzepi wiarę! A Jehowa przyrzeka: „Oto czynię wszystko nowe”. Toteż zamiast się zastanawiać, czy owe cuda się ziszczą, powinniśmy raczej zadać sobie pytanie: „Co ja osobiście mam zrobić, żeby zaznać tych dobrodziejstw?”
„Woda” dla spragnionych
10. Jakiej „wody” dostarcza Jehowa i co ona oznacza?
10 Sam Jehowa oświadcza: „Każdemu spragnionemu dam darmo ze źródła wody życia” (Objawienie 21:6b). Aby zaspokoić to pragnienie, trzeba być świadomym swych potrzeb duchowych i chętnie przyjmować „wodę” dostarczaną przez Jehowę (Izajasza 55:1; Mateusza 5:3). Co to za „woda”? Na pytanie to odpowiedział Jezus, gdy dawał świadectwo pewnej kobiecie przy studni w Samarii. Oznajmił: „Kto (...) napije się tej wody, którą ja mu dam, nigdy już nie zazna pragnienia. Ale woda, którą ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody tryskającej ku życiu wiecznemu”. To „źródło wody życia” wypływa za pośrednictwem Chrystusa od Boga, bo to On dostarcza środków umożliwiających przywrócenie rodzajowi ludzkiemu doskonałego życia. Powinniśmy wzorem Samarytanki żywić gorące pragnienie czerpania z głębin tego źródła! I tak jak ona powinniśmy być gotowi odłożyć na bok sprawy świeckie, aby przekazywać drugim dobrą nowinę (Jana 4:14, 15, 28, 29, Wolniewicz).
Zwyciężający
11. Jaką obietnicę składa Jehowa i do kogo przede wszystkim się ona odnosi?
11 Kto pije tę orzeźwiającą „wodę”, musi też zwyciężać, gdyż Jehowa mówi dalej: „Każdy zwyciężający odziedziczy to wszystko i ja będę jego Bogiem, a on będzie moim synem” (Objawienie 21:7). Słowa te są podobne do obietnic zawartych w orędziach do siedmiu zborów, toteż zapewne odnoszą się przede wszystkim do namaszczonych uczniów (Objawienie 2:7, 11, 17, 26-28; 3:5, 12, 21). Duchowi bracia Chrystusa przez całe wieki z utęsknieniem wyglądali przywileju wejścia w skład Nowego Jeruzalem. Jeżeli zwyciężą, tak jak zwyciężył Jezus, to ich nadzieje się urzeczywistnią (Jana 16:33).
12. Jak przyrzeczenie Jehowy z Objawienia 21:7 spełni się na wielkiej rzeszy?
12 Spełnienia tej obietnicy oczekuje także wielka rzesza ze wszystkich narodów. Należący do niej również muszą zwyciężać, dopóki jako lojalni słudzy Boży nie wyjdą z wielkiego ucisku. Wtedy obejmą w posiadanie swe ziemskie dziedzictwo, ‛Królestwo przygotowane dla nich od założenia świata’ (Mateusza 25:34). Zarówno te, jak i wszystkie inne ziemskie owce Pana, które po upływie tysiąca lat pomyślnie przejdą ostatnią próbę, są nazwane „świętymi” (Objawienie 20:9). Wejdą do wszechświatowej organizacji swego Stwórcy, Jehowy Boga, z którym będzie ich łączyć święta, synowska więź (Izajasza 66:22; Jana 20:31; Rzymian 8:21).
13, 14. Jakich praktyk musimy zdecydowanie unikać, jeżeli chcemy być dziedzicami wspaniałych obietnic Bożych? Dlaczego?
13 Wobec tak cudownych widoków na przyszłość jest rzeczą nader ważną, żeby Świadkowie Jehowy nie skalali swej świętości brudami szatańskiego świata. Musimy być silni i niezachwiani, by Szatan nigdy nie doprowadził nas do upadku, przez co znaleźlibyśmy się w towarzystwie osób, które sam Jehowa tak opisuje: „Ale co do tchórzów i tych bez wiary, i obrzydliwych w swej plugawości, i morderców, i rozpustników, i praktykujących spirytyzm, i bałwochwalców, i wszystkich kłamców — ich dział będzie w jeziorze płonącym ogniem i siarką. To oznacza drugą śmierć” (Objawienie 21:8). Kto więc chce być dziedzicem obiecanych dobrodziejstw, musi stronić od praktyk kalających ten stary system rzeczy. Musi zwyciężać, zachowując wierność mimo wszelkich nacisków i pokus (Rzymian 8:35-39).
14 Chociaż chrześcijaństwo twierdzi, że jest oblubienicą Chrystusa, to uprawia odrażające praktyki opisane tu przez Jana. Dlatego razem z resztą Babilonu Wielkiego odchodzi w wieczną zagładę (Objawienie 18:8, 21). Ten sam los czeka każdego z pomazańców bądź członków wielkiej rzeszy, kto dopuszcza się takich występków lub zaczyna do nich zachęcać. Jeżeli w nich trwa, nie odziedziczy obiecanych błogosławieństw. A kto by próbował wprowadzać takie praktyki wśród społeczeństwa nowej ziemi, będzie niezwłocznie zniszczony i odejdzie w drugą śmierć, nie mając nadziei na zmartwychwstanie (Izajasza 65:20).
15. Kto się wyróżnia wśród zwycięzców i jaka wizja doprowadza Objawienie do wspaniałego finału?
15 Najwybitniejszymi zwycięzcami są Baranek, Jezus Chrystus, i jego oblubienica, czyli grono 144 000 tworzących Nowe Jeruzalem. Jakże słusznie więc Objawienie osiąga wspaniały finał w końcowym, niezrównanym opisie Nowego Jeruzalem! Jan przystępuje teraz do relacjonowania tej ostatniej wizji.
[Ilustracje na stronie 302]
W społeczeństwie nowej ziemi wszyscy będą mieć ciekawą pracę i miłe towarzystwo