Nierządnica a „królowie ziemi”

DZIEJE chrześcijaństwa pełne są dowodów kupczenia wpływami oraz mieszania się do rządów. Przyjrzyjmy się bliżej chociaż niektórym z nich. Do władców, którzy dostrzegali korzyści płynące ze współdziałania z religią oraz zapewnienia sobie błogosławieństwa kleru katolickiego, należał między innymi Karol Wielki (742-814 n.e.).

Jak podano w dziele The New Encyclopædia Britannica, po ‛odsunięciu’ poprzedniej rodziny panującej, ówczesny papież namaścił Karola Wielkiego, jego ojca oraz brata, kładąc w ten sposób podwaliny nowej dynastii. Następnie dodano: „Jednocześnie doszło do zawarcia między Frankami [narodem Karola Wielkiego] a papieżem politycznego sojuszu przeciwko Longobardom. (...) Karol [nazwany później Karolem Wielkim] szybko uznał ścisłe związki władzy doczesnej z kościołem”.

W roku 800 n.e. papież Leon III „postanowił obwołać Karola cesarzem” zachodniego Cesarstwa Rzymskiego, koronując go w czasie mszy bożonarodzeniowej w Bazylice św. Piotra.

Chciwość tej nierządnicy

Każda prostytutka żąda zapłaty. A czym Karol Wielki mógł się odwdzięczyć przedstawicielowi Babilonu, to jest Rzymowi? „Karol (...) wielokrotnie powtarzał w Bazylice św. Piotra daną przez jego ojca obietnicę przekazania papiestwu znacznych obszarów Italii”. Cytowane źródło dodaje: „Wskutek jego politycznie uwarunkowanej religijności cesarstwo i kościół zrosły się w instytucjonalną i duchową całość”.

Innym przykładem potężnego wpływu religii na sprawowanie władzy był angielski kardynał Wolsey (1475-1530). We wspomnianej encyklopedii podano, że ten „kardynał i mąż stanu odegrał dominującą rolę w rządach króla Anglii, Henryka VIII. (...) W grudniu 1515 roku Wolsey został lordem kanclerzem (...). Korzystał ze swej ogromnej władzy świeckiej oraz kościelnej, żeby zgromadzić majątek ustępujący wielkością tylko królewskiemu”. Mówiąc symbolicznym językiem Objawienia, wysokiej klasy prostytucja niemało kosztuje.

Kolejny osławiony przykład wtrącania się religii w sprawy państwa dał książę kardynał Richelieu (1585-1642), który dzierżył we Francji wielką władzę i który, jak czytamy w encyklopedii Britannica, nagromadził dóbr w ilościach „uchodzących nawet w tamtych czasach za przesadne”.

Następcą Richelieu był inny kardynał, Jules Mazarin (1602-1661), który za panowania króla Ludwika XIV sprawował urząd pierwszego ministra Francji. Wprawdzie nie miał wyższych święceń kapłańskich, ale papież Urban VIII wyniósł go w roku 1641 do godności kardynała. Mazarin też odznaczał się niepohamowaną żądzą bogactwa. Cytowana encyklopedia podaje: „Wrogowie Mazarina zarzucali mu chciwość. Skupił on w swym ręku liczne urzędy i beneficja, a niekiedy mieszał dochody królewskie ze swymi własnymi”.

W czasach nowożytnych religia fałszywa w dalszym ciągu gromadzi bogactwa i usiłuje oddziaływać na czynniki polityczne, a nawet nimi kierować. Dobitnym przykładem tego jest tajna organizacja katolicka Opus Dei (co po łacinie znaczy: „Dzieło Boże”), która obecnie cieszy się względami papieskimi i — jak twierdzi pisarz Lawrence Lader — „w pełni popiera antykomunizm oraz skrajną prawicę”. Stosuje ona taktykę przyciągania najzdolniejszej młodzieży katolickiej do własnych szkół średnich i wyższych, by potem lokować swoich ludzi na wysokich stanowiskach, zapewniających wpływy i głos w rządach, wśród finansjery oraz w środkach masowej informacji. W Hiszpanii przeżywała rozkwit za czasów faszystowsko-katolickiego dyktatora Franco, kiedy to w pewnym okresie 10 spośród 19 członków jego gabinetu wywodziło się z kręgu elity Opus Dei.a

Kaznodzieje telewizyjni w USA znani są z popisywania się bogactwem i z prowadzenia wystawnego życia. Niektórzy duchowni protestanccy wyniośle wkroczyli na arenę polityczną, a nawet pretendowali do fotela prezydenckiego. Nie ulega wątpliwości, że chociaż wspomniana stara rozpustnica nisko upadła, to jednak pod takim lub innym pozorem w dalszym ciągu paraduje wśród oznak luksusu władzy i usiłuje we wszystkim wieść prym (Objawienie 17:4).

A co można powiedzieć o imieniu, które nosi ta nierządnica — Babilon Wielki? Jak na jego podstawie można się upewnić co do tożsamości symbolicznej kobiety ukazanej w Objawieniu?

[Przypis]

[Ilustracje na stronie 6]

Służąc państwu, kardynałowie: Wolsey, Mazarin i Richelieu zgromadzili fortuny

[Prawa własności]

Zdjęcia: Culver pictures