„Potem ujrzałem innego anioła zstępującego z nieba, mającego wielką władzę; i ziemia rozświetliła się od jego chwały.

Objawienie 18:1,

Już po raz drugi Jan słyszy takie oświadczenie (zobacz Objawienie 14:8). Tym razem jednak wagę owych słów podkreśla wspaniałość niebiańskiego anioła, od którego chwały rozświetla się cała ziemia. Któż to może być? Setki lat wcześniej prorok Ezechiel powiedział o Jehowie, którego ujrzał w widzeniu: „Ziemia jaśniała od jego chwały” (Ezechiela 43:2). Jedyny anioł mogący jaśnieć chwałą porównywalną z chwałą Jehowy to Pan Jezus, jest bowiem „odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty” (Hebrajczyków 1:3, BT). W roku 1914 Jezus został niebiańskim Królem i od tego czasu sprawuje władzę nad ziemią jako Król i Sędzia zasiadający u boku Jehowy. Wobec tego jest rzeczą najzupełniej stosowną, że właśnie on zwiastuje upadek Babilonu Wielkiego.