„Bo grzechy jej nagromadziły się aż do nieba i Bóg przywołał na pamięć jej niesprawiedliwe uczynki. Oddajcie jej tak, jak i ona oddawała, i uczyńcie jej dwa razy tyle, owszem, w dwójnasób to, co ona czyniła; do kielicha, w który ona nalewała mieszaninę, nalejcie jej dwa razy tyle mieszaniny. W jakim stopniu ona otaczała siebie chwałą i żyła w bezwstydnym zbytku, w takim stopniu dajcie jej katuszy i żałoby. Bo mawia w swym sercu: ‚Siedzę jako królowa i nie jestem wdową, i nigdy nie ujrzę żałoby’. Dlatego też w jeden dzień jej plagi nadejdą, śmierć i żałoba, i klęska głodu, i zostanie doszczętnie spalona ogniem, ponieważ silny jest Jehowa Bóg, który ją osądził” (Objawienie 18:5-8).

27. Jakie podobieństwa zachodzą między sądem nad starożytnym Babilonem a sądem nad Babilonem Wielkim?

²⁷ Upadek i ostateczne zburzenie starożytnego Babilonu były karą za jego grzechy. „Albowiem sąd nad nim dosięga nieba” (Jeremiasza 51:9, BT). Tak samo grzechy Babilonu Wielkiego „nagromadziły się aż do nieba”, toteż zwróciły uwagę samego Jehowy. Metropolia ta jest winna niesprawiedliwości, bałwochwalstwa, niemoralności, ucisku, grabieży i mordu. Upadek starożytnego Babilonu był po części odpłatą za to, co owo mocarstwo uczyniło ze świątynią Jehowy i Jego prawdziwymi czcicielami (Jeremiasza 50:8, 14; 51:11, 35, 36). Również upadek i późniejsze zniszczenie Babilonu Wielkiego są wyrazem pomsty za krzywdy, jakie przez wieki wyrządzał on prawdziwym czcicielom Boga. Jego ostateczna zagłada istotnie zapoczątkuje „dzień pomsty naszego Boga” (Izajasza 34:8-10; 61:2; Jeremiasza 50:28).

28. Jakie normy prawne stosuje Jehowa wobec Babilonu Wielkiego i dlaczego?

²⁸ Prawo Mojżeszowe stanowiło, że Izraelita, który coś ukradł swemu rodakowi, musiał mu to wynagrodzić co najmniej w dwójnasób (2 Mojżeszowa 22:1, 4, 7, 9). Podczas nadchodzącej zagłady Babilonu Wielkiego Jehowa zastosuje podobne normy prawne. Nierządnica ta otrzyma dwa razy tyle, ile sama wymierzyła. Nie zostanie jej okazane miłosierdzie, ponieważ ona także nie okazywała miłosierdzia swym ofiarom. Żerowała na narodach ziemi, pławiąc się w „bezwstydnym zbytku”. Teraz zazna cierpień i żałoby. Starożytny Babilon był święcie przekonany o swym bezpieczeństwie i zapewniał chełpliwie: „Nie siedzę jak wdowa, nie zostanę bezdzietna!” (Izajasza 47:8, 9, 11, Bl). Również Babilon Wielki czuje się bezpieczny. Ale Jehowa, który jest „silny”, skazał go na zagładę i dokona się ona bardzo szybko, niejako „w jeden dzień”.