„A królowie ziemi, którzy się z nią dopuszczali rozpusty i żyli w bezwstydnym zbytku, będą nad nią płakać i uderzać się ze smutku, patrząc na dym z jej pożaru,

Objawienie 18:9,

 2. (a) Dlaczego „królowie ziemi” opłakują koniec Babilonu Wielkiego, skoro zniszczyło go symboliczne dziesięć rogów szkarłatnej bestii? (b) Dlaczego pogrążeni w smutku królowie stoją w pewnej odległości od skazanego na zagładę miasta?

² Reakcja narodów może się wydać zaskakująca, jeśli wziąć pod uwagę fakt, że Babilon został zniszczony przez symboliczne dziesięć rogów szkarłatnej bestii (Objawienie 17:16). Jednakże po zniknięciu Babilonu „królowie ziemi” najwyraźniej pojmą, jak się im przydawał do uspokajania i ujarzmiania ludu. Kler ogłaszał wojny za święte, werbował żołnierzy i z ambon posyłał młodzież na front. Religia rozciągała całun świętości, za którym zdeprawowani władcy mogli uciskać prosty lud (porównaj Jeremiasza 5:30, 31; Mateusza 23:27, 28).